Temat interpretacji

Opodatkowanie czynności udzielania pożyczek.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2019 r. (data wpływu 25 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 6 marca 2019 r. (data wpływu 7 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 marca 2019 r. (data wpływu 7 marca 2019 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 28 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.59.2019.2.ICz.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, czynnym podatnikiem VAT.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza przystąpić do spółki komandytowej (dalej: Spółka komandytowa), w której będzie jednym ze wspólników - komplementariuszem. Zakres działalności nowo powstałej Spółki komandytowej będzie obejmował m.in.: udzielanie pożyczek, najem nieruchomości, handel nieruchomościami. Spółka komandytowa będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (wniosek o rejestrację na VAT obejmie okres od pierwszego dnia rejestracji spółki w KRS).

Planowane jest udzielanie pożyczek przez Spółkę komandytową. Nie jest jednak wykluczone że pożyczki będą udzielane wyłącznie jednemu podmiotowi - wspólnikowi Spółki komandytowej będącemu komandytariuszem (osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą, czynny podatnik VAT) tej Spółki komandytowej lub innej osobie trzeciej (osobie fizycznej, osobie prawnej lub spółce osobowej), będącej czynnym podatnikiem VAT. Planowane jest udzielenie przez Spółkę komandytową (dalej także: Pożyczkodawca) pożyczek temu komandytariuszowi lub osobie trzeciej (dalej komandytariusz lub osoba trzecia jako: Pożyczkobiorca) w ramach wielu umów, choć nie jest także wykluczone że w początkowym okresie działania Spółki komandytowej zostanie zawarta jedna umowa pożyczki przewidująca wypłatę pożyczki w transzach. Wnioskodawca, w ramach niniejszego zapytania interpretacyjnego, pragnie potwierdzić skutki podatkowe odnoszące się do wskazanego, możliwego zdarzenia przyszłego (tj. udzielenie przez Spółkę komandytową pożyczek wyłącznie jednemu Pożyczkobiorcy w ramach jednej lub wielu umów pożyczki).

Pożyczki (pożyczka) zostaną każdorazowo przekazane Pożyczkobiorcy na rachunek bankowy. W umowach (umowie) pożyczki będzie przewidziane należne Pożyczkodawcy wynagrodzenie w postaci odsetek. Udzielanie pożyczek będzie wpisane do umowy Spółki komandytowej i uwidocznione KRS jako jeden z przedmiotów jej działalności (PKD 64.92.Z).

W związku z powyższym, z uwagi na pojawiające się w przeszłości rozbieżności orzecznicze i doktrynalne w tym zakresie, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do prawidłowego rozliczenia transakcji w planowanej Spółce komandytowej, której będzie komplementariuszem.

Pismem uzupełniającym z 6 marca 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił ci następuje:

• na moment złożenia wniosku oraz niniejszej odpowiedzi Spółka komandytowa, do której Wnioskodawca zamierza przystąpić nie jest spółką istniejącą (jeszcze nie powstała),
• planowana nazwa (firma) Spółki komandytowej to H. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa,
• planowana siedziba (adres siedziby) Spółki komandytowej to ul. R. , () W.,
• w sprawie celowości i chęci założenia Spółki komandytowej zawarte zostało porozumienie ustne pomiędzy przyszłymi wspólnikami, a jednym z elementów przygotowawczych do założenia Spółki komandytowej jest rozstrzygnięcie istniejących wątpliwości podatkowych, co było powodem złożenie przedmiotowego wniosku o interpretację.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy udzielone pożyczki (pożyczka) będą podlegały u Pożyczkodawcy (w Spółce komandytowej) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz jednocześnie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym pożyczki (pożyczka) będą podlegały u Pożyczkodawcy (w Spółce komandytowej) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz jednocześnie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w przedmiotowym przepisie rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Jako świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie podatnika, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Aby określone świadczenie mogło być uznane za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Jednocześnie, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za tę usługę wynagrodzeniem. Czynność udzielenia pożyczki spełnia powyższe przesłanki uznania za świadczenie usług, tj.:

• polega na zobowiązaniu pożyczkodawcy wobec pożyczkobiorcy do przekazania środków pieniężnych, a pożyczkobiorca zobowiązany jest do zwrotu przekazanych kapitałów;
• świadczącym usługę jest pożyczkodawca, a odbiorcą usługi pożyczkobiorca;
• wynagrodzeniem za świadczoną usługę jest kwota otrzymanych odsetek.

Jednocześnie, usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, iż jest wykonywana przez podatnika podatku od towarów i usług. Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W związku z powyższym udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług - Spółkę komandytową (Pożyczkodawcę) spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, należy bowiem uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na przekazaniu środków pieniężnych na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług.

W ocenie Wnioskodawcy dla kwalifikacji pożyczki na gruncie podatku VAT w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym nie ma znaczenia fakt, że pożyczka może być udzielona wspólnikowi Pożyczkodawcy (komandytariuszowi), ani fakt, że działalność udzielenia pożyczek (pożyczki) może być ograniczona do świadczenia na rzecz jednego podmiotu. Należy przy tym odnieść się do definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, gdzie wskazuje się na ciągłość wykorzystywania zasobów majątkowych dla celów zarobkowych - jak jest w przypadku udzielania pożyczki. Jednocześnie w ustawie o VAT brak jakiegokolwiek wskazania, że dla wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy czynnikiem przesądzającym jest wielość usługobiorców.

Powyższe znajduje potwierdzenie w aktualnych indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 listopada 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.745.2018.4.AB: Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarcza, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a wiec uznać za rodząca obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (no. odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki z tytułu zawarcia umowy otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Co do zastosowania zwolnienia, należy wskazać że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy więc wskazać, że:

• czynności udzielenia oprocentowanych pożyczek (pożyczki) przez Pożyczkodawcę będą stanowić czynności mieszczące się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jednak
• z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT jako wymienione wprost w tym przepisie - usługi udzielania pożyczek, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w przyszłości Wnioskodawca zamierza udzielać pożyczek przez Spółkę komandytową. Planowane jest udzielenie przez Spółkę komandytową) pożyczek temu komandytariuszowi lub osobie trzeciej w ramach wielu umów, choć nie jest także wykluczone że w początkowym okresie działania Spółki komandytowej zostanie zawarta jedna umowa pożyczki przewidująca wypłatę pożyczki w transzach. Pożyczki (pożyczka) zostaną każdorazowo przekazane Pożyczkobiorcy na rachunek bankowy. W umowach (umowie) pożyczki będzie przewidziane należne Pożyczkodawcy wynagrodzenie w postaci odsetek. Udzielanie pożyczek będzie wpisane do umowy Spółki komandytowej i uwidocznione KRS jako jeden z przedmiotów jej działalności.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, będzie spełniać przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielanie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielanie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu w zamian za wynagrodzenie.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Wnioskodawcę na rzecz wspólnika Spółki komandytowej będącego komandytariuszem tej Spółki lub na rzecz innej osoby trzeciej pożyczki będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy wskazać, że czynność udzielenia oprocentowanych pożyczek przez Spółkę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie - usługa udzielania pożyczek przez Spółkę komandytową na rzecz wspólnika Spółki komandytowej będącego komandytariuszem tej Spółki lub na rzecz innej osoby trzeciej korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy
z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej