Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej oraz korekta podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 21 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) oraz pismem z dnia 22 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości oraz
• korekty podatku naliczonego odliczonego od podatku należnego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione przez Spółkę w 2000 r. i w 2010 r. wydatki na nakłady na nieruchomości po zmianie sposobu użytkowania budynku oraz po sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości oraz
• korekty podatku naliczonego odliczonego od podatku należnego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione przez Spółkę w 2000 r. i w 2010 r. wydatki na nakłady na nieruchomości po zmianie sposobu użytkowania budynku oraz po sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.) o pełnomocnictwo oraz pismem z dnia 22 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A i B, zwani dalej wspólnikami, są wspólnikami spółki cywilnej prowadzącej działalność pod nazwą: XAB Spółka Cywilna, zwanej dalej stroną, Spółką cywilną lub Wnioskodawcą. Głównym przedmiotem działalności Spółki cywilnej jest handel artykułami przemysłowymi. Spółka cywilna jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznie. Wspólnicy w dniu 25 października 1999 r. nabyli od osoby fizycznej nie będącej podatnikiem VAT czynnym, nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym, w którym to budynku mieszkalnym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w formie Spółki cywilnej. Spółka cywilna jako podatnik VAT czynny poniosła do dnia 29 czerwca 2000 r. nakłady w kwocie netto 9.921,67 zł, na utwardzenie placu przed budynkiem, zwane dalej w skrócie nakładami na nieruchomości, które były udokumentowane fakturami VAT, ze wskazaniem w ww. fakturach podatku naliczonego, który został odliczony od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy. Aktem notarialnym z dnia 13 czerwca 2001 r. wspólnicy wnieśli ww. nieruchomość jako wkład do Spółki cywilnej, wskazując jednocześnie w ww. akcie notarialnym, iż decyzją Urzędu Miejskiego ww. budynek w części ma zmieniony sposób użytkowania z mieszkalnego na handlowo-usługowy. W opisanym powyżej akcie notarialnym zostało wskazane, iż wartość budynku na dzień wniesienia wkładu wynosi 102.197,61 zł, wartość nakładów na nieruchomości wynosi 9.921,67 zł oraz wartość działki (gruntu) wynosi 7.770,72 zł. Opisane powyżej kwoty zostały przez stronę uznane za wartość początkową środków trwałych i zaewidencjonowane w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę cywilną, od której to wartości środków trwałych były naliczane, poza środkiem trwałym o nazwie działka (grunt), odpisy amortyzacyjne zaliczane przez stronę od czerwca 2001 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu. W roku 2010 Spółka poniosła wydatki na rozbudowę parkingu na kwotę netto 1.638,73 zł, które to nakłady zostały przyjęte do użytkowania w dniu 30 września 2010 r. oraz poniosła wydatki na wybudowanie przyłącza do budynku na kwotę 2.872,20 zł, które to nakłady zostały przyjęte do użytkowania w dniu 31 grudnia 2010 r., zwane dalej nakładami na nieruchomości, które to wydatki zostały udokumentowane przez sprzedawców, od podatników VAT czynnych, fakturami z wyszczególnionym podatkiem naliczonym, odliczonym przez Spółkę cywilną od podatku należnego, za dany miesiąc rozliczeniowy. Powyżej opisane nakłady na nieruchomości zostały zaewidencjonowane w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę cywilną, a od wartości początkowej opisanych nakładów na nieruchomości od miesiąca następującego po miesiącu w którym zostały one przyjęte do użytkowania, były naliczane odpisy amortyzacyjne zaliczane do dnia 31 grudnia 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu. Spółka w przyszłości zamierza dokonać sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz opisanymi powyżej nakładami na nieruchomości, z tym że sprzedaż nie wiąże się ze sprzedażą jakichkolwiek praw do prowadzonej przez Spółkę cywilną działalności handlowej. W dniu 5 lutego 2019 r. wspólnicy spółki cywilnej złożyli zgłoszenie do Urzędu Miejskiego na zasadach określonych przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowalne (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, ze zm.), iż zaprzestają użytkowania części opisanego budynku mieszkalnego na cele usługowo-handlowe, a cały budynek od lutego 2019 r. będzie przeznaczony, użytkowany na cele mieszkalne. Urząd Miejski pismem z dnia 28 lutego 2019 r. zawiadomił stronę, iż zaświadcza o braku podstaw do złożenia sprzeciwu do złożonego w dniu 5 lutego 2019 r. zgłoszenia, co upoważnia stronę do zmiany od lutego 2019 r. do dokonania zmiany sposobu użytkowania ww. budynku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 maja 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Zdaniem strony utwardzenie placu przed budynkiem i parking oraz przyłącze do budynku stanowią budowle, w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, ze zm.).
2. Utwardzenie placu przed budynkiem zostało oddane do użytkowania w dniu 29 czerwca 2000 r.
3. Z opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej budowli Wnioskodawca ponosił jednie wydatki na ulepszenie parkingu przed budynkiem, z tym że:
   • zostały one poniesione w roku 2010, data przyjęcia do użytkowania 30 września 2010 r.;
   • wydatki na ulepszenie ww. budowli nie przekroczyły 30% wartości ww. środka trwałego;
   • Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyszczególnionego w fakturze dokumentującej ww. wydatki na ulepszenie.
4. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w opisanym we wniosku budynku mieszkalnym w dniu 25 października 1999 r.
5. Wnioskodawca nie ponosił od dnia przyjęcia do użytkowania do dnia sporządzenia niniejszego pisma jakichkolwiek wydatków na ulepszenie budynku mieszkalnego, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
6. Budowla w stanie ulepszonym była użytkowana oraz wykorzystywana przez Spółkę cywilną przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz ww. budowla była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych, przez okres ponad 5 lat. Od roku 1999 do chwili obecnej Spółka cywilna nie poniosła jakichkolwiek wydatków na ulepszenie budynku oraz ulepszenie budowli, tj. przyłącza do budynku.
7. Po dokonanym ulepszeniu budowla (utwardzenie placu parkingowego), a także nieulepszony budynek, nie zostały oddane do użytkowania przez Spółkę cywilną w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj.: nie zostały udostępnione na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej o podobnym charakterze i od momentu przyjęcia ulepszonego placu do użytkowania do chwili jego sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
8. Budynki i budowle o których mowa we wniosku (tj. budynek mieszkalny, plac przed budynkiem, parking oraz przyłącze do budynku) nie zostały oddane do użytkowania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej o podobnym charakterze.
9. Od dnia 1 maja 2019 r. wspólnicy zawiesili prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej i od ww. daty budynek wraz z powyżej opisanymi budowlami nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Prawdopodobnie odwieszenie zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej nastąpi od dnia 1 lipca 2019 r. i budynek po zmianie sposobu użytkowania do dnia ewentualnej jego sprzedaży przez Wnioskodawcę, będzie wykorzystywany wyłącznie przez stronę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do uznania w przyszłości, iż sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Wskazać należy, iż Spółka cywilna nabyła powyżej opisaną nieruchomość od osoby fizycznej nie będącej podatnikiem VAT czynnym, a jedynie poniosła od roku 2000 wydatki na nakłady związane z powyżej opisaną zabudowaną nieruchomością nie przekraczające do chwili obecnej 30% wartości początkowej budynku mieszkalnego. Zdaniem strony sprzedaży nieruchomości nie można uznać za zorganizowaną część spółki cywilnej, o której to zorganizowanej części mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż przedmiotowa sprzedaż nie wiąże się z przejęciem przez nabywcę od Spółki cywilnej praw do prowadzenia działalności handlowej. Wskazać także należy w przedmiotowej sprawie, iż sprzedaż obejmie budynek mieszkalny który był użytkowany na cele mieszkalne już przed rokiem 1999, a strona zmieniła sposób jego użytkowania w miesiącu lutym 2019 r. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż stosownie do art. 41 ust. 1 pkt a i b ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca będzie miał prawo do uznania w przyszłości, iż sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad 2.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy VAT czynni mają obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, w przypadku towarów zaliczonych do środków trwałych, jeżeli ich wartość początkowa przekracza 15.000,00 zł. W niniejszej sprawie jednostkowa wartość nakładów na nieruchomości poniesionych przez Spółkę cywilną w roku 2000 i w roku 2010 oraz zaewidencjonowanych przez stronę w ewidencji środków trwałych, nie przekroczyła powyżej opisanej kwoty. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, iż Wnioskodawcy w przyszłości po zmianie sposobu użytkowania budynku oraz po sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości, nie będzie spoczywać obowiązek korekty podatku naliczonego odliczonego przez stronę od podatku należnego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione przez Spółkę cywilną w roku 2000 i w roku 2010 wydatki na nakłady na opisanej powyżej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów art. 2 pkt 22 ustawy.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że nieruchomość zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że A i B, są wspólnikami spółki cywilnej prowadzącej działalność pod nazwą: XAB Spółka Cywilna. Głównym przedmiotem działalności Spółki cywilnej jest handel artykułami przemysłowymi. Spółka cywilna jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznie. Wspólnicy w dniu 25 października 1999 r. nabyli od osoby fizycznej nie będącej podatnikiem VAT czynnym, nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym, w którym to budynku mieszkalnym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w formie Spółki cywilnej. Spółka cywilna jako podatnik VAT czynny poniosła do dnia 29 czerwca 2000 r. nakłady w kwocie netto 9.921,67 zł, na utwardzenie placu przed budynkiem, zwane dalej w skrócie nakładami na nieruchomości, które były udokumentowane fakturami VAT, ze wskazaniem w ww. fakturach podatku naliczonego, który został odliczony od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy. Aktem notarialnym z dnia 13 czerwca 2001 r. wspólnicy wnieśli ww. nieruchomość jako wkład do Spółki cywilnej. W opisanym powyżej akcie notarialnym zostało wskazane, iż wartość budynku na dzień wniesienia wkładu wynosi 102.197,61 zł, wartość nakładów na nieruchomości wynosi 9.921,67 zł oraz wartość działki (gruntu) wynosi 7.770,72 zł. Opisane powyżej kwoty zostały przez stronę uznane za wartość początkową środków trwałych i zaewidencjonowane w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę cywilną, od której to wartości środków trwałych były naliczane, poza środkiem trwałym o nazwie działka (grunt), odpisy amortyzacyjne zaliczane przez stronę od czerwca 2001 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu. W roku 2010 Spółka poniosła wydatki na rozbudowę parkingu na kwotę netto 1.638,73 zł, które to nakłady zostały przyjęte do użytkowania w dniu 30 września 2010 r. oraz poniosła wydatki na wybudowanie przyłącza do budynku na kwotę 2.872,20 zł, które to nakłady zostały przyjęte do użytkowania w dniu 31 grudnia 2010 r., zwane dalej nakładami na nieruchomości, które to wydatki zostały udokumentowane przez sprzedawców, od podatników VAT czynnych, fakturami z wyszczególnionym podatkiem naliczonym, odliczonym przez Spółkę cywilną od podatku należnego, za dany miesiąc rozliczeniowy. Powyżej opisane nakłady na nieruchomości zostały zaewidencjonowane w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę cywilną, a od wartości początkowej opisanych nakładów na nieruchomości od miesiąca następującego po miesiącu w którym zostały one przyjęte do użytkowania, były naliczane odpisy amortyzacyjne zaliczane do dnia 31 grudnia 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu. Spółka w przyszłości zamierza dokonać sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz opisanymi powyżej nakładami na nieruchomości.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że utwardzenie placu przed budynkiem i parking oraz przyłącze do budynku stanowią budowle, w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.). Utwardzenie placu przed budynkiem zostało oddane do użytkowania w dniu 29 czerwca 2000 r. Z opisanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej budowli Wnioskodawca ponosił jednie wydatki na ulepszenie parkingu przed budynkiem, z tym że:

• zostały one poniesione w roku 2010, data przyjęcia do użytkowania 30 września 2010 r.;
• wydatki na ulepszenie ww. budowli nie przekroczyły 30% wartości ww. środka trwałego;
• Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyszczególnionego w fakturze dokumentującej ww. wydatki na ulepszenie.

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w opisanym we wniosku budynku mieszkalnym w dniu 25 października 1999 r. Wnioskodawca nie ponosił od dnia przyjęcia do użytkowania do dnia sporządzenia niniejszego pisma jakichkolwiek wydatków na ulepszenie budynku mieszkalnego, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Budowla w stanie ulepszonym była użytkowana oraz wykorzystywana przez Spółkę cywilną przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz ww. budowla była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych, przez okres ponad 5 lat. Od roku 1999 do chwili obecnej Spółka cywilna nie poniosła jakichkolwiek wydatków na ulepszenie budynku oraz ulepszenie budowli, tj. przyłącza do budynku. Po dokonanym ulepszeniu budowla (utwardzenie placu parkingowego), a także nieulepszony budynek, nie zostały oddane do użytkowania przez Spółkę cywilną w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj.: nie zostały udostępnione na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej o podobnym charakterze i od momentu przyjęcia ulepszonego placu do użytkowania do chwili jego sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca w pytaniu pierwszym ma wątpliwości dotyczące tego, czy będzie miał on prawo do uznania w przyszłości, że sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości (w postaci budowli, tj. utwardzenie placu przed budynkiem, parking oraz przyłącze do budynku) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej w postaci budynku mieszkalnego oraz nakładami na nieruchomości jako budowli (tj. utwardzenie placu przed budynkiem, rozbudowa parkingu oraz wybudowanie przyłącza do budynku) będących przedmiotem wniosku jest rozstrzygnięcie, czy względem tych nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Ponadto w dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. C-308/16 przyznał rację spółce Kozuba uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., o sygn. akt I FSK 382/14. NSA w wyroku tym stwierdził, że wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.

Wskazać należy, że powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek (budowla) został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Mając zatem na uwadze ww. analizę pojęcia pierwszego zasiedlenia w kontekście cytowanego orzeczenia NSA z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie dostawa nieruchomości zabudowanej opisanej we wniosku, nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Bowiem jak wskazał Wnioskodawca rozpoczął on prowadzenie działalności gospodarczej w budynku mieszkalnym w dniu 25 października 1999 r. Natomiast budowle, w postaci:

• utwardzenia placu przed budynkiem zostało oddane do użytkowania w dniu 29 czerwca 2000 r.;
• parkingu został przyjęty do użytkowania w dniu 30 września 2010 r. oraz
• przyłącza zostało przyjęte do użytkowania w dniu 31 grudnia 2010 r.

Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że nie ponosił od dnia przyjęcia do użytkowania jakichkolwiek wydatków na ulepszenie budynku mieszkalnego, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei z opisanych we wniosku budowli Wnioskodawca ponosił jedynie wydatki na ulepszenie parkingu przed budynkiem, z tym, że wydatki te nie przekroczyły 30% wartości tego środka trwałego.

Zatem, biorąc powyższe informacje pod uwagę należy stwierdzić, że do pierwszego zasiedlenia wymienionego we wniosku budynku mieszkalnego oraz budowli doszło z chwilą ich przyjęcia do użytkowania w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, w terminach wyżej podanych.

W konsekwencji dostawa opisanej we wniosku zabudowanej nieruchomości, na którą składa się budynek mieszkalny oraz nakłady na nieruchomości w postaci budowli, tj. utwardzenia placu przed budynkiem, parkingu oraz przyłącza do budynku, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jako dostawa nieruchomości, w przypadku której doszło do pierwszego zasiedlenia, a od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z tym, że sprzedaż ww. nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, tym samym na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy ze zwolnienia z podatku korzystać będzie również dostawa gruntu, na którym budynek i budowle się znajdują.

W tej sytuacji badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jest bezzasadne, gdyż zwolnienie to ma zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, odpowiadając na sformułowane we wniosku pytanie oznaczone nr 1 należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo do uznania w przyszłości, iż sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, w tej części stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca w pytaniu drugim ma wątpliwości dotyczące tego, czy po zmianie sposobu użytkowania budynku oraz po sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości, będzie spoczywać na nim obowiązek korekty podatku naliczonego odliczonego przez Wnioskodawcę od podatku należnego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione przez Spółkę cywilną w roku 2000 i w roku 2010 wydatki na nakłady na opisanej powyżej nieruchomości.

Odnośnie obowiązku korekty podatku naliczonego należy wskazać jak niżej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2 6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty art. 91 ust. 4 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

W świetle art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca jako podatnik VAT czynny poniósł do dnia 29 czerwca 2000 r. nakłady w kwocie 9.921,67 zł na utwardzenie placu przed budynkiem, od których to nakładów przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Nakłady te zostały przez Wnioskodawcę uznane za wartość początkową środków trwałych i zewidencjonowane w ewidencji środków trwałych, od której to wartości były naliczane odpisy amortyzacyjne. Ponadto w 2010 r. Spółka poniosła wydatki na rozbudowę parkingu na kwotę netto 1.638,73 zł, które to nakłady zostały przyjęte do użytkowania w dniu 30 września 2010 r. oraz poniosła wydatki na wybudowanie przyłącza do budynku na kwotę 2.872,20 zł, które to nakłady zostały przyjęte do użytkowania w dniu 31 grudnia 2010 r., od których to wydatków przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Powyżej opisane nakłady na nieruchomości zostały zaewidencjonowane w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę, a od wartości początkowej opisanych nakładów na nieruchomości były naliczane odpisy amortyzacyjne.

Zatem, z powyższych informacji wynika, że nakłady na nieruchomości w postaci utwardzenia placu przed budynkiem, rozbudowa parkingu oraz wybudowanie przyłącza do budynku są przez Wnioskodawcę traktowane jako środki trwałe o wartości początkowej poniżej 15.000 zł. Zatem w stosunku do nich w przypadku korekty podatku naliczonego zastosowanie znajdzie przepis art. 91 ust. 7b ustawy z zastrzeżeniem art. 91 ust. 7c ustawy.

Jak zostało wcześniej rozstrzygnięte sprzedaż opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem w tej sytuacji w momencie sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości wraz z poniesionymi na nią nakładami zmieni się przeznaczenie tych nakładów z działalności opodatkowanej na zwolnioną od podatku.

Jak już wyżej wskazano przepis art. 91 ust. 7b ustawy dotyczy m.in. środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł i stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c. Jednocześnie art. 91 ust. 7c ustawy stanowi, że jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia ww. środków trwałych, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Ponadto korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W rozpatrywanej sprawie w przypadku, gdy Wnioskodawca w odniesieniu do środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł będzie miał obowiązek dokonać stosownej korekty na wskazanych wyżej zasadach. Jednocześnie, w przypadku takich środków trwałych (których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł), w odniesieniu do których od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano te środki trwałe do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego odliczonego przy nabyciu ww. środków trwałych (art. 91 ust. 7c zdanie drugie).

Biorąc pod uwagę powyższe, w kontekście przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy nie będzie spoczywać obowiązek korekty podatku naliczonego odliczonego od podatku należnego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione przez Spółkę w 2000 r. i w 2010 r. wydatki na nakłady na opisanej nieruchomości z uwagi na upływ okresu do dokonania korekty.

Jednocześnie Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące korekty podatku naliczonego po zmianie sposobu użytkowania budynku.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabył w dniu 25 października 1999 r. od osoby fizycznej nie będącej podatnikiem VAT czynnym nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym.

Zatem skoro zakup budynku nastąpił od osoby fizycznej, nie będącej podatnikiem VAT czynnym to w momencie jej zakupu nie wystąpił podatek VAT naliczony, który by podlegał odliczeniu. Tym samym Wnioskodawca w przypadku zmiany sposobu użytkowania budynku nie będzie miał obowiązku dokonywania korekty podatku, ponieważ w momencie zakupu tego budynku nie wystąpił podatek VAT naliczony podlegający odliczeniu.

Reasumując, na Wnioskodawcy w przyszłości po zmianie sposobu użytkowania budynku oraz po sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nakładami na nieruchomości, nie będzie spoczywać obowiązek korekty podatku naliczonego odliczonego przez Wnioskodawcę od podatku należnego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione przez Spółkę w 2000 r. i w 2010 r. wydatki na nakłady na opisanej nieruchomości.

Zatem, w tej części stanowisko Wnioskodawcy także zostało uznane za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej