Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2a i art. 90 ustawy w związku z realizacją inwestycji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2019 r. (data wpływu 31 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia i zwrotu podatku VAT naliczonego w ramach realizacji projektu pn.: D. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia i zwrotu podatku VAT naliczonego w ramach realizacji projektu pn.: D.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A to samorządowa instytucja kultury, w skład której wchodzą Miejski Dom Kultury, Muzeum, Miejska Biblioteka Publiczna. Głównym zadaniem A jest upowszechnianie działalności kulturalnej i artystycznej, ochrona kultury, tworzenie poczucia wspólnoty kulturowej mieszkańców miasta z regionem.

A wpisane są do rejestru Instytucji Kultury, której organizatorem jest Gmina Miasto B. Akty prawne regulujące w szczególności działalność jednostki to:

• Uchwała Rady Miejskiej z dnia 19 marca 1991 r. w sprawie powołania jednostki organizacyjnej A.,
• Ustawa z dnia 26 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
• Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach,
• Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach,
• Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości,
• Statut A.

A są czynnym podatnikiem VAT.

Celem Miejskiego Domu Kultury (MDK) jest upowszechnianie kultury i ochrona kultury poprzez:

• edukację kulturalną,
• wychowanie przez sztukę,
• tworzenie warunków do rozwoju ruchu artystycznego, folkloru, a także rękodzieła ludowego,
• tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania wiedzą i sztuką,
• rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb i zainteresowań kulturalnych,
• gromadzenie, dokumentowanie, tworzenie, ochrona i udostępnianie dóbr kultury.

MDK realizuje cele statutowe m.in. poprzez:

• organizowanie zespołowego uczestnictwa w kulturze;
• organizowanie różnorodnych form edukacji kulturalnej;
• organizację imprez masowych i kameralnych o charakterze kulturalnym i rozrywkowym;
• organizowanie indywidulanej aktywności kulturalnej;
• organizację obchodów świąt narodowych;
• organizację wernisaży twórców kultury oraz promocję ich osiągnięć;
• udostępnianie zbiorów do celów naukowych i edukacyjnych;
• współpracę z innymi placówkami upowszechniania kultury.

A może także podejmować działania wynikające z potrzeb środowiska, w tym także prowadzić działalność gospodarczą, z której dochód jest w całości przeznaczany na realizację celów statutowych.

W ramach prowadzonej działalności MDK wykonuje czynności opodatkowane VAT np. wynajem, sprzedaż biletów na organizowane wydarzenia, czynności zwolnione z VAT np. odpłatne zajęcia i warsztaty dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz czynności niepodlegające VAT w postaci prowadzenia nieodpłatnej działalności statutowej (m.in. organizacji festynów, koncertów i innych wydarzeń plenerowych).

W ramach działań MDK prowadzone są koła zainteresowań wszystkich grup wiekowych poszerzające zainteresowanie kulturą. Do nich należy m.in. młodzieżowy zespół ludowy C. prezentujący taniec ludowy różnych regionów Polski. Zespół C czynnie bierze udział we wszelkich przeglądach i konkursach tanecznych krajowych, jak i zagranicznych w celu promowania dziedzictwa kulturowego Polski.

Działalność statutowa MDK opiera się m.in. na organizacji koncertów, spotkań literackich, wernisaży, spektakli, jak i imprez plenerowych skierowanych do mieszkańców miasta, jak i też licznie przybywających turystów. Działania te w zależności od miejsca organizacji i formy wydarzenia mają charakter płatny (biletowany) lub skierowany do wszystkich mieszkańców regionu i okolic, czyli bezpłatny. Przy większości organizacji ww. wydarzeń A wynajmuje sprzęt nagłaśniający, co w dużej mierze podnosi koszty organizacji działań kulturalnych. Przy zakupach wykorzystywanych do działalności opodatkowanej i nieodpłatnej A odlicza podatek na podstawie pre-wpółczynnika określonego w art. 86 ust. 2a. Został on policzony na postawie § 4 pkt 1 RMF z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów. Przy zakupach związanych z działalnością opodatkowaną i zwolnioną A odlicza podatek tzw. proporcją określoną na podstawie art. 90 ustawy VAT. W przypadku zakupu towarów i usług związanych z wyłącznie działalnością opodatkowaną, A odlicza podatek naliczony w pełnej wysokości.

A złożyło wniosek o realizację projektu pn. D w ramach RPOW dla Województwa na lata 2014-2020, Działanie Inwestycje na rzecz rozwoju lokalnego w zakresie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Projekt zakłada zakup wyposażenia oraz strojów ludowych, tj.:

• sprzętu nagłaśniającego,
• podestów scenicznych wraz z dodatkami niezbędnymi przy przygotowaniu występów zespołów,
• 8 szt. zestawów damsko-męskich stroju,
• 8 szt. zestawów damsko-męskich strojów,
• oprogramowanie muzyczne.

Zakup ww. sprzętu pozwoli zwiększyć zakres działań A poprzez organizację większej ilości wydarzeń kulturalnych w mieście bez konieczności wynajmowania firm nagłośnieniowych i podestów scenicznych. Zaoszczędzone środki z wynajmu pozwolą poszerzyć ofertę kulturalną A. Sprzęt zakupiony z projektu będzie wykorzystywany przy organizacji wydarzeń biletowanych, jak i też organizacji statutowych wydarzeń kulturalnych niepodlegających działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

Zakupione stroje ludowe pozwolą Zespołowi Tańca Ludowego na rozszerzenie repertuaru, utrwalenie oraz prezentowanie dziedzictwa kulturowego z różnych regionów Polski nie tylko podczas wydarzeń organizowanych w B, ale również w całym kraju, jak za granicą w trakcie festiwali, konkursów, w których co roku zespół bierze udział. Stroje będą nieodpłatnie udostępniane członkom zespołu oraz wykorzystywane do wydarzeń otwartych niepłatnych lub zwolnionych z VAT.

Zakup oprogramowania do nagrywania, miksowania i tworzenia materiałów audio pozwoli Wnioskodawcy utrwalić występy zespołów własnych, jak i zaproszonych, w celu promocji działań A skierowanych do dzieci, młodzieży i dorosłych. Oprogramowanie będzie służyło działalności zwolnionej (utrwalanie dorobku z warsztatów), opodatkowanej (wydarzenia biletowane), a także działań kulturalnych nieodpłatnych niepodlegającej opodatkowaniu VAT (wydarzenia plenerowe). Reasumując, zakup wyposażenia z ww. projektu będzie służyło działalności opodatkowanej, zwolnionej, jak i też działalności kulturalnej niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Zakup strojów ludowych będzie służyło działalności zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym A przy realizacji projektu będzie ponosić koszty zakupu wyposażenia nagłaśniającego, podestów i oprogramowania, w których podatek od towarów i usług będzie rozliczany metodą pre-współczynnika i proporcji. Wysokość poniesionego kosztu podatku VAT w części niepodlegającej odliczeniu, zostanie określona w kategorii wydatków kwalifikowalnych projektu. Natomiast podatek VAT od zakupu strojów ludowych uznany zostanie w pełnej wysokości jako wydatek kwalifikowalny projektu, gdyż nie podlega odliczeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy A realizując projekt pn. D mają prawo do odliczenia i zwrotu podatku od towarów i usług wchodzących w zakresie tego zadania, z wyłączeniem strojów ludowych, rozliczanego metodą pre-współczynnika i proporcji w okresie trwania projektu, jak i po jego zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia części VAT od nabycia sprzętu nagłaśniającego, podestów oraz oprogramowania, ponieważ będą one wykorzystywane do działalności opodatkowanej, zwolnionej, jak i działalności kulturalnej nie podlegającej opodatkowaniu VAT. Natomiast naliczony VAT od zakupu strojów ludowych nie podlega odliczeniu.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT, co zdaniem Wnioskodawcy będzie miało miejsce przy zakupie strojów ludowych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. I tak, na podstawie art. 86 ust. 2a-2h oraz na podstawie art. 90 ustawy, A realizując projekt D, z wyłączeniem zakupu strojów ludowych, może w części odzyskać podatek VAT przypadający wyliczonej wysokości iloczynu wynikającego z:

• pre-współczynnika, obliczonego na podstawie Rozporządzenia MF z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), i
• proporcji obliczonej na podstawie art. 90 ustawy VAT (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).

Założeniem planowanego zakupu wyposażenia nagłaśniającego, podestów oraz oprogramowania jest użytkowanie ich do celów opodatkowanych, zwolnionych, a także niepodlegających VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

Z kolei, jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

W myśl art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny, bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Z treści art. 86 ust. 22 ustawy wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem.

Rozporządzenie to określa, w przypadku niektórych podatników, sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

• X proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
• A roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,
• P przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia, przez obrót należy rozumieć podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:
   • odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
   • odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
   • eksportu towarów,
   • wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Wyjaśnić należy, że pojęcie obrotu, o którym mowa w powyższej regulacji powinno być interpretowane tak jak w przypadku art. 90 ustawy. Obrót powinien być rozumiany jako kwota należna z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług pomniejszona o VAT. Obrót ten będzie dla celów określenia proporcji powiększany o otrzymane przychody z innej niż gospodarcza działalności.

Natomiast przez przychody wykonane samorządowej instytucji kultury rozumie się w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia, przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
2. transakcji dotyczących:
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Wyłączenie ww. transakcji z przychodów wykonanych samorządowej instytucji kultury (mianownik proporcji) zapewnia spójność (symetrię) z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji) i ma na celu oczyszczenie kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które zniekształcałyby tę proporcję.

Stosownie do § 8 rozporządzenia, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

W tym miejscu wyjaśnić dodatkowo należy, że czynności związane z działalnością gospodarczą mogą generować przychody albo mogą mieć wpływ na te przychody (pośrednio, bądź bezpośrednio). Natomiast czynności niezwiązane z działalnością gospodarczą co do zasady nie mają żadnego wpływu na osiągane przez przedsiębiorstwo podlegające opodatkowaniu przychody (ani pośredniego, ani bezpośredniego), są one bowiem związane z realizacją dodatkowych celów, np. misji, celów statutowych, czy działań wykonywanych w charakterze organów władzy publicznej.

W przypadku wykonywania przez instytucję kultury prowadzącą działalność gospodarczą również czynności nieodpłatnych, punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia (decyduje o tym specyfika działalności danej instytucji kultury), że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danej instytucji kultury (np. instytucja kultury wykonuje nieodpłatną działalność statutową w zakresie upowszechniania kultury, polegającą na organizacji nieodpłatnie imprez i wydarzeń kulturalnych, świadczeniu usług nieodpłatnej edukacji kulturalnej, oraz prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT polegającą na np. wynajmowaniu powierzchni na cele użytkowe), wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, podatnik będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury, zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983, z późn. zm.) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 ww. ustawy, organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 cyt. ustawy, instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

1. podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
2. celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
3. celowej na realizację wskazanych zadań i programów.

Wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób techniczno-prawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Na podstawie art. 90 ust. 5 ustawy do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

W związku z powyższym podatnicy, u których proporcja sprzedaży nie przekracza 2%, mają prawo (a nie obowiązek) do uznania, że proporcja wynosi 0%. Podatnik ma zatem prawo wyboru, może dokonać odliczenia w oparciu o wyliczoną proporcję, ale może z tego prawa zrezygnować i nie odliczać podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przypadku zakupów, które są związane równocześnie z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, dla ustalenia kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia należy zastosować dwuetapowy podział podatku naliczonego.

W pierwszym etapie, w przypadku zakupów towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których Wnioskodawca nie potrafi bezpośrednio przyporządkować działalności opodatkowanej, Zainteresowany winien dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Z kolei w drugim etapie, w odniesieniu do zakupów związanych z działalnością gospodarczą, tj. związanych z zarówno z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionymi z opodatkowania tym podatkiem, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania całości lub części kwot naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w części odpowiadającej proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Wyjaśnić przy tym należy, że czynności pozostające poza zakresem działania ustawy nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem nie stanowią obrotu w rozumieniu ustawy.

Stąd też, przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ust. 2 ustawy oraz następnych ustępach tego artykułu, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowanych i zwolnionych od tego podatku). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca to samorządowa instytucja kultury, w skład której wchodzą m.in. Miejski Dom Kultury (MDK). Głównym zadaniem Zainteresowanego jest upowszechnianie działalności kulturalnej i artystycznej, ochrona kultury, tworzenie poczucia wspólnoty kulturowej mieszkańców miasta z regionem. Wnioskodawca wpisany jest do rejestru Instytucji Kultury, której organizatorem jest Gmina Miasto. Zainteresowany jest czynnym podatkiem VAT. Celem Miejskiego Domu Kultury jest upowszechnianie kultury i ochrona kultury poprzez: edukację kulturalną, wychowanie przez sztukę, tworzenie warunków do rozwoju ruchu artystycznego, folkloru, a także rękodzieła ludowego, tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania wiedzą i sztuką, rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb i zainteresowań kulturalnych, gromadzenie, dokumentowanie, tworzenie, ochrona i udostępnianie dóbr kultury. MDK realizuje cele statutowe m.in. poprzez: organizowanie zespołowego uczestnictwa w kulturze, organizowanie różnorodnych form edukacji kulturalnej, organizację imprez masowych i kameralnych o charakterze kulturalnym i rozrywkowym, organizowanie indywidulanej aktywności kulturalnej, organizację obchodów świąt narodowych, organizację wernisaży twórców kultury oraz promocję ich osiągnięć, udostępnianie zbiorów do celów naukowych i edukacyjnych, współpracę z innymi placówkami upowszechniania kultury. Wnioskodawca może także podejmować działania wynikające z potrzeb środowiska, w tym także prowadzić działalność gospodarczą, z której dochód jest w całości przeznaczany na realizację celów statutowych. W ramach prowadzonej działalności MDK wykonuje czynności opodatkowane VAT np. wynajem, sprzedaż biletów na organizowane wydarzenia, czynności zwolnione z VAT np. odpłatne zajęcia i warsztaty dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz czynności niepodlegające VAT w postaci prowadzenia nieodpłatnej działalności statutowej (m.in. organizacji festynów, koncertów i innych wydarzeń plenerowych). W ramach działań MDK prowadzone są koła zainteresowań wszystkich grup wiekowych poszerzające zainteresowanie kulturą. Do nich należy m.in. młodzieżowy zespół ludowy prezentujący taniec ludowy różnych regionów Polski. Zespół czynnie bierze udział we wszelkich przeglądach i konkursach tanecznych krajowych, jak i zagranicznych w celu promowania dziedzictwa kulturowego Polski. Działalność statutowa MDK opiera się m.in. na organizacji koncertów, spotkań literackich, wernisaży, spektakli, jak i imprez plenerowych skierowanych do mieszkańców miasta, jak i też licznie przybywających turystów. Działania te w zależności od miejsca organizacji i formy wydarzenia mają charakter płatny (biletowany) lub skierowany do wszystkich mieszkańców regionu i okolic, czyli bezpłatny. Przy większości organizacji ww. wydarzeń Zainteresowany wynajmuje sprzęt nagłaśniający, co w dużej mierze podnosi koszty organizacji działań kulturalnych. Przy zakupach wykorzystywanych do działalności opodatkowanej i nieodpłatnej Wnioskodawca odlicza podatek na podstawie pre-wpółczynnika określonego w art. 86 ust. 2a. Został on policzony na postawie § 4 pkt 1 RMF z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów. Przy zakupach związanych z działalnością opodatkowaną i zwolnioną Zainteresowany odlicza podatek tzw. proporcją określoną na podstawie art. 90 ustawy. W przypadku zakupu towarów i usług związanych z wyłącznie działalnością opodatkowaną, Wnioskodawca odlicza podatek naliczony w pełnej wysokości. Zainteresowany złożył wniosek o realizację projektu w ramach RPOW dla Województwa na lata 2014-2020, Działanie Inwestycje na rzecz rozwoju lokalnego w zakresie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Projekt zakłada zakup wyposażenia oraz strojów ludowych, tj.: sprzętu nagłaśniającego, podestów scenicznych wraz z dodatkami niezbędnymi przy przygotowaniu występów zespołów, 8 szt. zestawów damsko-męskich stroju, 8 szt. zestawów damsko-męskich strojów, oprogramowanie muzyczne. Zakup ww. sprzętu pozwoli zwiększyć zakres działań Wnioskodawcy poprzez organizację większej ilości wydarzeń kulturalnych w mieście bez konieczności wynajmowania firm nagłośnieniowych i podestów scenicznych. Zaoszczędzone środki z wynajmu pozwolą poszerzyć ofertę kulturalną. Sprzęt zakupiony z projektu będzie wykorzystywany przy organizacji wydarzeń biletowanych, jak i też organizacji statutowych wydarzeń kulturalnych niepodlegających działalności opodatkowanej oraz zwolnionej. Zakupione stroje ludowe pozwolą Zespołowi Tańca Ludowego na rozszerzenie repertuaru, utrwalenie oraz prezentowanie dziedzictwa kulturowego z różnych regionów Polski. Stroje będą nieodpłatnie udostępniane członkom zespołu oraz wykorzystywane do wydarzeń otwartych niepłatnych lub zwolnionych z VAT. Zakup oprogramowania do nagrywania, miksowania i tworzenia materiałów audio pozwoli Wnioskodawcy utrwalić występy zespołów własnych, jak i zaproszonych, w celu promocji działań skierowanych do dzieci, młodzieży i dorosłych. Oprogramowanie będzie służyło działalności zwolnionej (utrwalanie dorobku z warsztatów), opodatkowanej (wydarzenia biletowane), a także działań kulturalnych nieodpłatnych niepodlegającej opodatkowaniu VAT (wydarzenia plenerowe). Reasumując zakup wyposażenia z ww. projektu będzie służyło działalności opodatkowanej, zwolnionej, jak i też działalności kulturalnej niepodlegającej opodatkowaniu VAT. Zakup strojów ludowych będzie służyło działalności zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu VAT. W związku z powyższym Wnioskodawca przy realizacji projektu będzie ponosić koszty zakupu wyposażenia nagłaśniającego, podestów i oprogramowania, w których podatek od towarów i usług będzie rozliczany metodą pre-współczynnika i proporcji.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że realizując opisany projekt będzie miał prawo do odliczenia VAT obliczonego metodą prewspółczynnika i proporcji w odniesieniu do wydatków na zakup sprzętu nagłaśniającego, podestów oraz oprogramowania, natomiast od wydatków na zakup strojów ludowych odliczenie VAT naliczonego nie będzie mu przysługiwało.

Jak wskazano wyżej, art. 86 ust. 2a ustawy będzie miał zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a ustawy jest nabywanie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania przez podatnika czynności innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w związku z realizacją inwestycji dotyczącej tej części wydatków, która dotyczy zakupu sprzętu nagłaśniającego, podestów scenicznych wraz z dodatkami niezbędnymi przy przygotowaniu występów zespołów oraz oprogramowania muzycznego, które jak wynika z wniosku będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT oraz zwolnionej od tego podatku), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a specyfika ww. wydatków i opisany sposób ich wykorzystania wskazuje, że Wnioskodawca nie będzie miał możliwości bezpośredniego obiektywnego i miarodajnego przypisania tych wydatków w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to kwotę podatku naliczonego Zainteresowany powinien obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Podkreślenia wymaga, że jak wskazano powyżej sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Przy czym, w przypadku samorządowej instytucji kultury, którą jest Wnioskodawca, sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanych przez tą instytucję działalności i dokonywanych przez nią nabyć określa rozporządzenie.

Tym samym, w analizowanej sprawie, w odniesieniu do ponoszonych przez Zainteresowanego wydatków dotyczących zakupu wyposażenia nagłaśniającego, podestów i oprogramowania w pierwszej kolejności znajdą zastosowanie przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.

Ponadto należy zaznaczyć, że w związku z wykorzystywaniem przez Wnioskodawcę nabytych towarów i usług w celu realizacji inwestycji w ramach działalności gospodarczej, nie tylko do czynności opodatkowanych, ale również do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, celem obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, zastosowanie znajdzie także proporcja, o której mowa w art. 90 ustawy.

W sytuacji bowiem wykonywania działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej) oraz działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu wyliczenia kwoty podatku naliczonego, Wnioskodawca winien najpierw stosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, a następnie współczynnik (proporcję), o którym mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Odnośnie natomiast wydatków ponoszonych w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu w części dotyczącej zakupu strojów ludowych, które jak wskazał Zainteresowany będą nieodpłatnie przekazane członkom zespołu oraz będą wykorzystywane do działalności zwolnionej od VAT, należy stwierdzić, że w tym zakresie nie będzie spełniony określony w art. 86 ust. 1 ustawy podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. Tym samym od tych wydatków Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Podsumowując, w związku z realizacją projektu pn. D w części dotyczącej zakupu sprzętu nagłaśniającego, podestów scenicznych wraz z dodatkami niezbędnymi przy przygotowaniu występów zespołów oraz oprogramowania muzycznego, wykorzystywanych zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków na podstawie sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2015 r. Ponadto z uwagi na wykorzystywanie w ramach działalności gospodarczej ww. towarów i usług zarówno do czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca w dalszej kolejności będzie miał obowiązek stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy.

Z powyższych względów, w oparciu o przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, Wnioskodawca będzie miał również możliwość odzyskania stosownej części podatku VAT w związku z realizacją tej części projektu.

Odnośnie natomiast poniesionych w ramach projektu wydatków na zakup strojów ludowych, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że jak oświadczył Wnioskodawca będą one nieodpłatne przekazane członkom zespołu oraz będą wykorzystywane do działalności zwolnionej od VAT, a zatem w analizowanym przypadku nie będzie spełniona wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. wydatki związane z realizacją tej części zadania nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W związku z powyższym, w oparciu o przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości odzyskania podatku VAT uiszczonego w związku z realizacją tej części projektu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii przyporządkowania wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę do poszczególnych czynności mieszczących się w zakresie wykonywanej przez niego działalności gospodarczej (opodatkowanych lub/i zwolnionych od VAT) oraz poza tą działalnością, gdyż nie postawiono w tym zakresie pytania i nie sformułowano stanowiska, a przedstawione przez Wnioskodawcę przyporządkowanie ww. czynności przyjęto jako element przedstawionego opisu sprawy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej