Temat interpretacji

Uznanie czynności udzielenia pożyczki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 22 lipca 2019 r. (data wpływu 29 lipca 2019 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 17 lipca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczki za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 22 lipca 2019 r., złożonym w dniu 22 lipca 2019 r. (data wpływu 29 lipca 2019 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 17 lipca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 lipca 2019 r.).

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  A. Spółka Akcyjna
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  B. Spółka Akcyjna

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania, Spółka A. Spółka Akcyjna jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej podatek VAT). Podstawową działalnością jest Spółki gromadzenie, integrowanie i udostępnianie danych dotyczących historii kredytowej klientów banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych oraz poza bankowych firm pożyczkowych. Dla kredytodawców dostęp do tego typu informacji jest wsparciem procesu kredytowego.

Zainteresowany będący stroną postępowania (Spółka) w ramach prowadzonej działalności zamierza w czerwcu 2019 r. zawrzeć umowę pożyczki pieniężnej ze spółką B. Spółka Akcyjna, w której to Zainteresowany jest większościowym akcjonariuszem. Spółka B. S.A. jest Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (dalej: Pożyczkodawcą), jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotem umowy jest udzielenie przez Pożyczkodawcę Spółce pożyczki pieniężnej w terminie nie później niż do 26 czerwca 2019 r., przy czym ostateczna kwota pożyczki będzie znana na dzień podpisania umowy pożyczki, niemniej strony umowy pożyczki zakładają, że nie powinna przekroczyć kwoty PLN. Wypłata środków pieniężnych nastąpi jednorazowo i termin jej spłaty w umowie pożyczki zostanie określony. Należy w tym miejscu podkreślić, że udzielona pożyczka będzie miała charakter krótkoterminowy z terminem spłaty nie dłuższym niż 30 dni. Spółka otrzymane środki z pożyczki przeznaczy na pokrycie bieżących wydatków wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej.

Z tytułu udzielenia pożyczki Pożyczkodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w wysokości określonych umownie odsetek. Pożyczka będzie oprocentowana w stosunku rocznym według zmiennej stopy procentowej. Stopa procentowa równa będzie wysokości stawki referencyjnej powiększonej o marżę Pożyczkodawcy. Stawką referencyjną dla określenia stopy procentowej dla pożyczki będzie stawka WIBOR 3M oznaczająca notowaną na warszawskim rynku międzybankowym stopę procentową dla międzybankowych depozytów 3-miesięcznych.

Marża Pożyczkodawcy będzie stała w okresie pożyczki i wynosić będzie 2 punkty procentowe. Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Pożyczkodawca udokumentuje fakturą.

Należy podkreślić, że Pożyczkodawca środki na wypłatę pożyczki pozyska z własnych środków obrotowych, zaangażowanych w jego działalność gospodarczą. Czynność udzielenia pożyczki Spółce przez Pożyczkodawcę jest działaniem, które będzie generować przychody po stronie Pożyczkodawcy. Tym samym Pożyczkodawca osiągnie korzyść poprzez wykorzystanie swojego majątku rzeczowego (pieniądze) w celu uzyskania dodatkowego dochodu. Pożyczkodawca, który prowadzi działalność gospodarczą opartą na ustawie z dnia , zgodnie z art. tej ustawy może prowadzić działalność w zakresie zarządzania majątkiem biura. W ocenie Zainteresowanego udzielenie pożyczki mieści się w ramach pojęcia zarządzania majątkiem biura. Spółka pragnie również wskazać, że działalność w zakresie udzielenia pożyczki nie jest wpisana do umowy Pożyczkodawcy oraz nie jest wykazana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Niemniej Pożyczkodawca posiadając nadwyżkę środków finansowych zamierza ją wykorzystywać w zyskowny i bezpieczny sposób inwestowania środków pieniężnych, z którego będzie generować zysk w postaci oprocentowania pożyczki.

Mając na względzie powyższy opis zdarzenia przyszłego, Spółka oraz Pożyczkodawca jako zainteresowani składają wspólny wniosek o interpretację indywidualną, gdyż są podmiotami uczestniczącymi wspólnie w tym samym zdarzeniu przyszłym. Obie strony, zarówno Spółka oraz Pożyczkodawca są zainteresowani, czy udzielenie pożyczki przez Pożyczkodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT oraz czy w związku z tym po stronie Spółki wystąpi konieczność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w razie uznania, że udzielenie pożyczki jest objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udzielona pożyczka pieniężna przez Pożyczkodawcę będzie podlegała przepisom ustawy o podatku VAT i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy będzie zwolniona z opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem zainteresowanych opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. To ostatnie należy rozumieć szeroko, jako każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, jeżeli cechuje się odpłatnością i jest wykonywane przez podmiot, który przy wykonywaniu takiego świadczenia występuje w roli podatnika VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma zwrócić Pożyczkodawcy kwotę pożyczki powiększoną o odsetki określone w umowie. Tym samym, różnica pomiędzy kwotą pożyczoną a kwotą zwróconą Pożyczkodawcy, wyrażająca się w kwocie odsetek, jest wynagrodzeniem należnym Pożyczkodawcy z tytułu udzielonej pożyczki. W konsekwencji należy uznać, że udzielenie pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT.

W ocenie zainteresowanych nie zmienia tego fakt, iż transakcja będzie miała charakter jednorazowy, a sam Pożyczkodawca nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na udzielaniu finansowania. Należy zauważyć, że wykorzystywanie przez osobę prawną majątku w celu uzyskiwania przy jego użyciu dochodu, w tym przypadku z odsetek od udzielonej pożyczki, przesądza o tym, że pożyczka została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT czynność ta podlega zwolnieniu z VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 5 stycznia 2017 r., 2461-IBPP2. 4512.901.2016.1.JJ, Organ stwierdził, że nawet jednorazowe udzielenie pożyczki przez podatnika VAT można zakwalifikować jako czynność podjętą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zaś sama częstotliwość udzielania pożyczek, cel ich udzielania, czy też brak wpisanego w PKD udzielania pożyczek nie mają przy tym znaczenia. W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2014 r. (IPPP1/443-190/14-2/MPe), czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Bez znaczenia jest również czy świadczenie usług finansowych (udzielanie pożyczek) stanowi przedmiot działalności podatnika wymieniony we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, czy rejestru KRS. Podobne stanowisko zajął również, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2013 r. (ITPP2/443-75/13/AP), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2014 r. (IPPP3/443-231/14-2/IG), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2016 r. (ILPP1/4512-1-883/15-2/JKu) czy Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2017 r. (2461- IBPP2.4512.901.2016.1.JJ).

W tym kontekście w ocenie Zainteresowanego prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym udzielona pożyczka pieniężna przez Pożyczkodawcę będzie podlegała przepisom ustawy o podatku VAT, ponieważ zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT odpłatnie świadczy usługę na terytorium kraju, przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy (grupy zainteresowanych) w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, że Pożyczkobiorca został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jednakże muszą być przy tym spełnione dwa warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Trzeba podkreślić, że oba ww. warunki muszą być spełnione, aby świadczenie jako usługa podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2 tego artykułu).

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany będący Stroną postępowania A. Spółka Akcyjna (Spółka) w ramach prowadzonej działalności zamierza w czerwcu 2019 r. zawrzeć umowę pożyczki pieniężnej z Zainteresowanym niebędącym Stroną postępowania spółką B. Spółka Akcyjna (Pożyczkodawca), w której to Zainteresowany jest większościowym akcjonariuszem. Pożyczkodawca, jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotem umowy jest udzielenie przez Pożyczkodawcę Spółce pożyczki pieniężnej w terminie nie później niż do 26 czerwca 2019 r., przy czym ostateczna kwota pożyczki będzie znana na dzień podpisania umowy pożyczki, niemniej strony umowy pożyczki zakładają, że nie powinna przekroczyć kwoty PLN. Wypłata środków pieniężnych nastąpi jednorazowo i termin jej spłaty w umowie pożyczki zostanie określony. Należy w tym miejscy podkreślić, że udzielona pożyczka będzie miała charakter krótkoterminowy z terminem spłaty nie dłuższym niż 30 dni. Spółka otrzymane środki z pożyczki przeznaczy na pokrycie bieżących wydatków wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej.

Z tytułu udzielenia pożyczki Pożyczkodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w wysokości określonych umownie odsetek. Pożyczka będzie oprocentowana w stosunku rocznym według zmiennej stopy procentowej. Stopa procentowa równa będzie wysokości stawki referencyjnej powiększonej o marżę Pożyczkodawcy. Stawką referencyjną dla określenia stopy procentowej dla pożyczki będzie stawka WIBOR 3M oznaczająca notowaną na warszawskim rynku międzybankowym stopę procentową dla międzybankowych depozytów 3-miesięcznych.

Marża Pożyczkodawcy będzie stała w okresie pożyczki i wynosić będzie 2 punkty procentowe. Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Pożyczkodawca udokumentuje fakturą.

Pożyczkodawca środki na wypłatę pożyczki pozyska z własnych środków obrotowych, zaangażowanych w jego działalność gospodarczą. Czynność udzielenia pożyczki Spółce przez Pożyczkodawcę jest działaniem, które będzie generować przychody po stronie Pożyczkodawcy. Tym samym Pożyczkodawca osiągnie korzyść poprzez wykorzystanie swojego majątku rzeczowego (pieniądze) w celu uzyskania dodatkowego dochodu. Pożyczkodawca, który prowadzi działalność gospodarczą opartą na ustawie z dnia , zgodnie z art. tej ustawy może prowadzić działalność w zakresie zarządzania majątkiem biura. W ocenie Zainteresowanego udzielenie pożyczki mieści się w ramach pojęcia zarządzania majątkiem biura. Spółka pragnie również wskazać, że działalność w zakresie udzielenia pożyczki nie jest wpisana do umowy Pożyczkodawcy oraz nie jest wykazana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Niemniej Pożyczkodawca posiadając nadwyżkę środków finansowych zamierza ją wykorzystywać w zyskowny i bezpieczny sposób inwestowania środków pieniężnych, z którego będzie generować zysk w postaci oprocentowania pożyczki.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (np. odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu.

Udzielenie przez Pożyczkodawcę pożyczki stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie usługa udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Spółki korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Dodatkowo należy wskazać, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej