Temat interpretacji

Niepodleganie opodatkowaniu sprzedaży działek

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 7 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 16/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 16 września 2019 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 796/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 23 sierpnia 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 1 sierpnia 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 3 października 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: 1061-IPTPP3.4512.445.2016.2.JM, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 3 października 2016 r. znak: 1061-IPTPP3.4512.445.2016.2.JM wniósł pismem z dnia 24 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów pismem z dnia 17 listopada 2016 r. znak: 1061-IPTPP3.4512.445.2016.3.ALN stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 3 października 2016 r. znak: 1061-IPTPP3.4512.445.2016.2.JM złożył skargę z dnia 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 16/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 3 października 2016 r. znak: 1061-IPTPP3.4512.445.2016.2.JM.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 16/17, Szef Krajowej Administracji Skarbowej złożył skargę kasacyjną z dnia 25 kwietnia 2017 r. znak 0110-KWR5.4022.4.2017.2 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 796/17 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 16 września 2019 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Łodzi i akta sprawy.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie opodatkowania sprzedaży działek wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 23.01.2012 r. w zakresie transportu drogowego towarów.

Od 23.01.2012 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

W dniu 03.11.2005 r., tj. przed założeniem firmy i rejestracją dla potrzeb VAT Wnioskodawca nabył w drodze darowizny do majątku prywatnego odrębnego niezabudowane działki nr 1 i 2 w miejscowości o łącznej powierzchni 58a 69 m.kw., położone w obrębie Miasta.

Przedmiotowe działki Wnioskodawca otrzymał jako darowiznę od brata.

Działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, służyły wyłącznie celom prywatnym.

Nie zostały nabyte w celu odsprzedaży. Grunt, z którego zostały wydzielone działki, wykorzystywany był do upraw służących własnym potrzebom. Wnioskodawca sadził na nich ziemniaki i zboże na własne potrzeby.

Obecna sytuacja finansowa zmusza Wnioskodawcę do sprzedaży działek. Otrzymane pieniądze Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu mieszkalnego, który zamieszkuje z rodziną w oraz na zakup mieszkania dla dzieci.

Obecnie Wnioskodawca złożył wniosek do Urzędu Miasta o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla 5 działek budowlanych. Z uwagi na brak zainteresowania dużą nieruchomością w miejscowości , gdyż region ten do tej pory słabo się rozwijał i dopiero teraz sytuacja ulega poprawie, ale nie na tyle, aby można było sprzedać ziemię słabej IVa, IVb i V klasy na cele produkcji rolnej, Wnioskodawca podjął decyzję o podziale gruntu z wymienionych 2 działek jak wyżej z majątku prywatnego na 5 mniejszych działek budowlanych po około 10 arów każda. Ten region zaczyna się obecnie rozwijać w związku z powstającymi tam zakładami pracy przy zjeździe z autostrady. Tylko tak Wnioskodawca może sprzedać nieruchomość po podzieleniu jej na działki.

Wnioskodawca zamierza sprzedać 5 działek budowlanych wyodrębnionych z otrzymanych darowizną działek nr 1 i 2. Jest to okazjonalna, jednorazowa sprzedaż z majątku prywatnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie zamierza podejmować czynności związanych z uzbrojeniem terenu, wydzieleniem dróg wewnętrznych oraz działaniem marketingowym w celu sprzedaży działek (wykraczającym poza zwykłe formy ogłoszenia). Kwestie te Wnioskodawca pozostawia przyszłym nabywcom. Jak widać działania Wnioskodawcy nie zmierzają do nadania im zorganizowanego charakteru.

Wnioskodawcy potrzebne są pieniądze na spłatę kredytu budowlanego i zamierza je uzyskać ze sprzedaży działek budowlanych. Wnioskodawca chce wykorzystać okazję pojawiającą się obecnie w związku z wystąpieniem zainteresowania tym terenem i powstałą możliwością jego zabudowy. Do spłaty Wnioskodawcy pozostał jeszcze kredyt mieszkaniowy w wysokości 53.467,66 zł. Ponadto uzyskane pieniądze Wnioskodawca chce przeznaczyć na zakup mieszkania w większym mieście dla dzieci celem kontynuowania przez nie nauki na studiach wyższych.

Nieruchomość ta od początku nabyta była na potrzeby osobiste Wnioskodawcy. Działki nie były nabyte w celu dalszej ich odsprzedaży. Wnioskodawca miał z żoną różne plany ich zagospodarowania zawsze na potrzeby rodziny. Wnioskodawca i żona rozważali również wybudowanie budynku mieszkalnego. Ostatecznie tak się sytuacja układała, że wykorzystywali je pod uprawę ziemniaków i zboża na własne potrzeby. Ten region rozwijał się słabo, więc Wnioskodawca i żona nie zdecydowali się na budowę budynku mieszkalnego. W ciągu ostatnich lat sytuacja finansowa rodziny Wnioskodawcy się zmieniła. Zmieniły się również potrzeby rodziny.

Dlatego, gdy pojawiła się możliwość znalezienia nabywcy na te działki Wnioskodawca postanowił je sprzedać z majątku prywatnego, aby zaspokoić potrzeby mieszkaniowe rodziny i spłacić kredyt mieszkaniowy.

W dniu 03.08.2016 r. Miasta wydał Decyzję o zatwierdzeniu podziału nieruchomości. Zatwierdził podział nieruchomości położonych przy ulicy w (obręb geodezyjny ) o nr ewid. 1 o powierzchni 0,3583ha, oraz o nr ewid. 2 o powierzchni 0,2286 ha. Działki te zostały połączone w jedną większą ze względu na ich małe rozmiary i ich podział nie został dokonany odrębnie dla działki 1 i 2, a dla całej nieruchomości potraktowanej jako jedna działka. Swoją decyzją jak wyżej Miasta zatwierdził podział nieruchomości na 7 działek treść decyzji jak niżej: z działek o nr ewid. 1 i 2 (obręb geodezyjny ) powstaną:

działka o nr ewid. 3 o pow. 0,0160ha

działka o nr ewid. 4 o pow. 0,1000ha

działka o nr ewid. 5 o pow. 0,1000ha

działka o nr ewid. 6 o pow. 0,0967ha

działka o nr ewid. 7 o pow. 0,1000ha

działka o nr ewid. 8 o pow. 0,0742ha

działka o nr ewid. 9 o pow. 0,1000ha.

(Wcześniej nie wiadomo było, że będzie 7 działek). uzasadnił swoją decyzję jak niżej: W wyniku podziału nieruchomości zostanie wydzielonych siedem działek oznaczonych numerami 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9, z czego :

• działki oznaczone numerami 4, 5, 6, 7 i 9 wydzielane są z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, przy czym obsługa komunikacyjna tych działek odbywać się będzie z ulicy poprzez działki oznaczone numerami 3 i 8,

• działka oznaczona numerem 8 wydzielana jest z przeznaczeniem na urządzenie drogi wewnętrznej,

• działka oznaczona numerem 3 wydzielana jest z przeznaczeniem pod poszerzenie pasa drogowego ulicy (zabiera nieodpłatnie Miasto).

Każda z nowo powstałych działek ma zapewniony, zgodnie z art. 93 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, dostęp do drogi publicznej.

Drogę wewnętrzną urządzać będą sobie sami przyszli właściciele działek. Każdy kupujący wykona wjazd na działkę we własnym zakresie.

Z uwagi na podział nieruchomości, potraktowanej przez Miasta jako jednego całego obrębu geodezyjnego, nie można udzielić odpowiedzi na pytania od 3 do 7 odrębnie dla każdej z działek. Dalsze wyjaśnienia i uzasadnienie w równym w jednakowym stopniu dotyczą obydwu działek żadna decyzja nie traktuje ich odrębnie. Nie dokonano podziału działki 1 i osobno podziału działki 2. Dlatego dalsze odpowiedzi dotyczą równocześnie działki 1 i działki 2.

Przed sprzedażą działek, w dniu 06 czerwca 2016 roku, została wydana decyzja o warunkach zabudowy, dla inwestycji polegającej na budowie pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z urządzeniami budowlanymi, przewidzianej do realizacji na działkach nr ewid. 1 i 2 (obręb geodezyjny ) przy ulicy w . Decyzja o warunkach zabudowy została wydana przed podziałem, gdyż było to niezbędne dla geodety celem dokonania podziału.

Każdy z przyszłych właścicieli będzie musiał jeszcze raz wystąpić o decyzję o warunkach zabudowy dla siebie. Na wniosek przyszłych właścicieli elektrownia dociągnie prąd. Sami również będą musieli załatwiać sprawy z budową i użytkowaniem szamba oraz dostawy wody.

Działki przeznaczone do podziału o nr ewid. 1 i 2 (obręb geodezyjny ) leżą na obszarze, dla którego brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 94 ust. 1 w przypadku braku planu miejscowego jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi, albo jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W toku postępowania w sprawie zatwierdzenia podziału nieruchomości zostało wydane postanowienie z dnia 06 lipca 2016 r. o zgodności podziału z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy.

Rodzaj zabudowy: Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz funkcje zabudowy i zagospodarowania terenu: Funkcja mieszkalna można tylko odczytać z decyzji o warunkach zabudowy, w której Miasta zawarł powyższe ustalenia.

Działki służyły wyłącznie celom prywatnym Wnioskodawcy. Jest to słaba ziemia. Wnioskodawca sadził na nich ziemniaki i zboże na własne potrzeby. Wnioskodawca nie sprzedawał własnych produktów rolnych. Grunt wykorzystywany był w niewielkim zakresie. Wykorzystywanie działek do własnych potrzeb, bez żadnej sprzedaży nie podlegało podatkowi od towarów i usług. Wszystkie czynności związane były z prywatnym korzystaniem w celu zaspokojenia potrzeb rodziny i były neutralne z punktu widzenia podatku VAT.

Działki nie były więc wykorzystywane do żadnej działalności, ani opodatkowanej, ani zwolnionej.

Żadnej z działek Wnioskodawca nie udostępniał odpłatnie na rzecz podmiotów trzecich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając 5 działek budowlanych wyodrębnionych z działek nr 1 i 2 z majątku prywatnego odrębnego Wnioskodawca będzie musiał zapłacić 23% podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności sprzedaży działek nie będą podlegały podatkowi od towarów i usług, albowiem dokonywane będą w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Podczas ich zbycia nie będzie działał w tym zakresie jako przedsiębiorca, w związku z czym taka dostawa będzie neutralna z punktu widzenia podatku VAT.

Nie będzie to również odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%. Wnioskodawca posiada wprawdzie status zarejestrowanego podatnika VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak w tym przypadku nie działa jako podatnik VAT. Sprzedaż działek nie będzie w żaden sposób związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę obecnie działalnością gospodarczą. Nie będzie to też nowy rodzaj działalności gospodarczej. Sprzedając działki Wnioskodawca realizuje tylko przysługujące mu w stosunku do tych działek prawo własności. Działki będące przedmiotem sprzedaży nabyte zostały w drodze darowizny na własne potrzeby Wnioskodawcy jeszcze przed rozpoczęciem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i nie były przeznaczone do wykorzystania na działalność gospodarczą, ani wcześniej ani obecnie.

Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przyszła sprzedaż 5 działek nie ma takiego charakteru ma charakter okazjonalny, incydentalny. Nie jest ona czyniona z zamiarem jej powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru. Dlatego transakcje te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą.

Wnioskodawca nie podejmuje żadnych aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, które byłyby porównywalne do działań tych podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Dokonując sprzedaży 5 działek budowlanych po podziale istniejących obecnie 2 działek niezabudowanych, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania pierwotnej interpretacji w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku ww. orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zatem ww. przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych wyjaśnień, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył w drodze darowizny do majątku prywatnego odrębnego niezabudowane działki nr 1 i 2 o łącznej powierzchni 58a 69 m.kw. Przedmiotowe działki Wnioskodawca otrzymał jako darowiznę od brata. Działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, służyły wyłącznie celom prywatnym. Przed sprzedażą działek, w dniu 06 czerwca 2016 roku, została wydana decyzja o warunkach zabudowy, dla inwestycji polegającej na budowie pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z urządzeniami budowlanymi, przewidzianej do realizacji na działkach nr ewid. 1 i 2. Decyzja o warunkach zabudowy została wydana przed podziałem, gdyż było to niezbędne dla geodety celem dokonania podziału.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedając 5 działek budowlanych wyodrębnionych z działek nr 1 i 2, Wnioskodawca będzie musiał zapłacić 23% podatku VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 796/17 zapadłym w analizowanej sprawie: 5.4. Przy takim rozumieniu przepisów stanowiących materialnoprawną podstawę za prawidłową należało uznać ocenę WSA w Łodzi, że aktywności skarżącego w zakresie przedstawionego we wniosku zamiaru zbycia kilku działek budowlanych nie można uznać za aktywność porównywalną do aktywności przedsiębiorcy zajmującego się obrotem nieruchomościami. Trafnie ocenił Sąd pierwszej instancji, że planowane przez skarżącego transakcje nie będą miały charakteru działalności stałej i oceny tej nie zmienia fakt, że transakcji będzie kilka. Z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że skarżący zamierza skorzystać okazjonalnie z możliwości zbycia zgromadzonego wcześniej majątku prywatnego, nie wykorzystywanego wcześniej do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a uzyskane ze sprzedaży środki finansowe planuje przeznaczyć na potrzeby rodziny, a więc na cele prywatne, a nie na cele związane z działalnością gospodarczą. W zakresie zarządzania majątkiem prywatnym mieści się też aktywność polegająca na podziale dwóch działek o charakterze rolnym na pięć działek budowlanych. Zarządzenie majątkiem prywatnym nie wyklucza bowiem podejmowania takich kroków, aby w razie zbywania majątku uzyskać jak najlepszą cenę. Z treści przedstawionego wniosku wynika, że podjęcie decyzji o podziale gruntu na działki budowlane implikowało konieczność wcześniejszego uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, gdyż teren, na którym są położone działki nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Poza tym skarżący nie podejmował ani nie planuje podjęcia innych działań podejmowanych zwykle przez podmioty zajmujące się profesjonalnie handlem działkami budowlanymi, a więc nie zamierza podejmować działań marketingowych a poprzestanie na zwykłych ogłoszeniach o sprzedaży, nie będzie uzbrajał działek, nie będzie wytyczał i urządzał dróg wewnętrznych, nie będzie doprowadzał mediów lub załatwiał jakichkolwiek formalności związanych z zabudową.

5.5. W rezultacie na aprobatę zasługuje stanowisko Sądu pierwszej instancji, że wskazane przez wnioskodawcę działania już podjęte i planowane transakcje sprzedaży nie będą składały się na ciąg zdarzeń charakteryzujący działanie przedsiębiorcy. (). Planowane transakcje nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług..

Z kolei w wyroku z dnia 7 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 16/17 zapadłym w analizowanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał, że: Uzależnienie pojęcia podatnika od prowadzenia działalności gospodarczej wynika z charakteru podatku VAT, który jest szczególna formą podatku obrotowego od profesjonalnego obrotu gospodarczego. Położenie nacisku na działalność gospodarczą ma na celu odróżnienie podatników VAT od podmiotów podlegających opodatkowaniu innymi podatkami i opłatami transakcyjnymi dotyczącymi obrotu nieprofesjonalnego. Kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników VAT osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, nawet jeżeli wykonują one czynności dostawy towarów.

Wobec tego konieczne jest ustalenie, czy w okolicznościach przedstawionych we wniosku o interpretację, czynności sprzedaży działek gruntu, które wnioskodawca zamierza dokonać, będą czynnościami podmiotu działającego w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (handlową), a więc czy czynności te będą przybierały formę zawodową (profesjonalną), a więc stałą. ().

Aktywności skarżącego w zakresie przedstawionego we wniosku zamiaru zbycia kilku działek budowlanych nie można uznać za aktywność porównywalną do aktywności przedsiębiorcy zajmującego się obrotem nieruchomościami. Przede wszystkim planowane przez skarżącego transakcje nie będą miały charakteru działalności stałej i oceny tej nie zmienia fakt, że transakcji będzie kilka. Skarżący niewątpliwie zamierza skorzystać okazjonalnie z możliwości zbycia zgromadzonego wcześniej majątku prywatnego, nie wykorzystywanego wcześniej do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a uzyskane ze sprzedaży środki finansowe planuje przeznaczyć na potrzeby rodziny, a więc na cele prywatne, a nie na cele związane z działalnością gospodarczą. W zakresie zarządzania majątkiem prywatnym mieści się też aktywność polegająca na podziale dwóch działek o charakterze rolnym na pięć działek budowlanych. Oczywiste jest bowiem, że za działki budowlane skarżący może uzyskać wyższą cenę, ale przecież rozsądne zarządzanie majątkiem prywatnym nie wyklucza podejmowania takich kroków, aby w razie zbywania tego majątku uzyskać jak najlepszą cenę. Z treści przedstawionego wniosku wynika, że podjęcie decyzji o podziale gruntu na działki budowlane implikowało konieczność wcześniejszego uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, gdyż teren, na którym są położone działki nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego, na co wskazał skarżący powołując się także na art. 94 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. z 2016 r., poz. 2147). Poza tym skarżący nie podejmował ani nie planuje podjęcia innych działań podejmowanych zwykle przez podmioty zajmujące się profesjonalnie handlem działkami budowlanymi, a więc nie zamierza podejmować działań marketingowych a poprzestanie na zwykłych ogłoszeniach o sprzedaży, nie będzie uzbrajał działek, nie będzie wytyczał i urządzał dróg wewnętrznych, nie będzie doprowadzał mediów lub załatwiał jakichkolwiek formalności związanych z zabudową.

Dla przedstawionej wyżej oceny prawnej zdarzenia przyszłego bez znaczenia jest to, czy przyszli nabywcy działek budowlanych będą musieli, czy też nie, występować ponownie o wydanie na ich rzecz decyzji o warunkach zabudowy.

W tej sytuacji należy ocenić, że wskazane przez wnioskodawcę działania już podjęte i planowane transakcje sprzedaży nie będą składały się na ciąg zdarzeń charakteryzujący działanie przedsiębiorcy. (). Planowane transakcje nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od ptu. Z tego też względu nie ma potrzeby rozważania, czy mogłoby znaleźć zastosowania zwolnienie z opodatkowania..

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, powołane przepisy prawa oraz wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 796/17 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 7 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 16/17, należy stwierdzić, że planowana sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie będzie działać w charakterze zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania pierwotnej interpretacji 1061-IPTPP3.4512.445.2016.2.JM tj. na dzień 3 października 2016 r. w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 7 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 16/17 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 796/17.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej