Temat interpretacji

Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 24 czerwca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji dotyczącej budowy kompleksu sportowego w w całości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 24 czerwca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji dotyczącej budowy kompleksu sportowego w w całości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2017 r. w ramach przeprowadzonej centralizacji rozliczeń podatku VAT rozlicza się łącznie ze wszystkimi podległymi jednostkami budżetowymi. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8 i 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. 2019 poz. 506), zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie edukacji publicznej, kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych należy do zadań własnych gminy. Gmina realizuje inwestycję budowy kompleksu sportowego w miejscowości , w skład którego wchodzi sala gimnastyczna oraz pływalnia. Po realizacji inwestycji Gmina zamierza wydzierżawić obiekt jako operatorowi własnej spółce komunalnej, której przedmiotem działalności jest m.in. działalność obiektów sportowych (PKD 93.11 .Z) oraz pozostała działalność związana ze sportem (PKD 93.19.Z). Spółka będzie zarządzać obiektem, ponosić koszty jego utrzymania oraz będzie miała prawo do pobierania na własną rzecz dochodów z wynajmu i udostępniania obiektów. Z tytułu usług dzierżawy kompleksu sportowego, Gmina będzie wystawiała faktury na spółkę i odprowadzała podatek należny. Spółka będzie prowadziła działalność na wyżej wymienionym obiekcie. W godzinach pracy jednostek oświatowych obiekt będzie odpłatnie wynajmowany i udostępniany przez spółkę gminnym jednostkom oświatowym. W godzinach popołudniowych (pozalekcyjnych) oraz w godzinach wczesnoporannych (przed zajęciami szkolnymi) spółka będzie wynajmować obiekt na rzecz osób fizycznych oraz innych podmiotów chcących korzystać z przedmiotowej infrastruktury. Celem dzierżawy kompleksu sportowego Spółce jest zapewnienie efektywnego zarządzania obiektem. Z uwagi na wielość i różnorodność innych zadań, Gmina nie jest w stanie efektywnie zarządzać halą poprzez pracowników zatrudnionych w Urzędzie Gminy. Gmina dąży do tego, by obiekt sportowy w był centrum sportowym Gminy, odwiedzanym przez mieszkańców oraz grupy zorganizowane, jak również w godzinach lekcyjnych służył uczniom ze szkół z terenu całej gminy. Zarządzanie obiektem przez wyspecjalizowany podmiot, motywowany pobieraniem uzyskanych dochodów na własną rzecz, pozwoli na maksymalne wykorzystanie możliwości obiektu. Przekazanie kompleksu sportowego w do Spółki będzie dla Gminy również bardziej efektywne finansowo, ponieważ od momentu zawarcia umowy dzierżawy, koszty utrzymania obiektu będą ciążyć na Spółce.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że docelowo kompleks sportowy w obejmujący halę sportową oraz pływalnię zostanie oddany w dzierżawę spółce komunalnej na czas nieokreślony (po uprzednim podjęciu w tej sprawie uchwały Rady Gminy).

Przybliżona wartość brutto (z podatkiem VAT) inwestycji wynosić będzie ok. mln zł, wartość netto (bez podatku VAT) - kwota ok. mln zł.

Na pytanie jaka będzie wysokość czynszu ustalonego w umowie dzierżawy, który będzie pobierany przez Gminę od spółki komunalnej i czy będzie to świadczenie okresowe miesięczne, kwartalne, itd., wskazano: określenie ceny dla tego typu dzierżawy jest dość trudne z uwagi na specyfikę obiektu oraz brak konkurencyjności w Gminie, tym bardziej, że dzierżawcą będzie spółka komunalna (wskazana uprzednio wprost w uchwale Rady Gminy). Obiekt tego typu jest jedynym na terenie Gminy i nie ma możliwości zweryfikowania/ustalenia ceny rynkowej, gdyż obiekt nie będzie oddawany w dzierżawę w drodze przetargu.

Gmina rozważa ustalenie czynszu dzierżawnego na podstawie kwoty amortyzacji. Stawka amortyzacji dla tego typu obiektów to 2,5%.

Zatem czynsz dzierżawny mógłby wynosić dla amortyzacji na poziomie 2,5%: ok. 360 tys. zł w skali roku tj. 30 tys. zł w skali miesiąca.

Gmina nie wyklucza jednak ustalenia czynszu na podstawie innej metody gdyż decyzja jeszcze w tej kwestii nie zapadła.

Jeśli podstawą ustalenia czynszu będzie kwota amortyzacji, to czynsz będzie ustalony w kwocie stałej (bez waloryzacji), gdyż wartość środka trwałego dla potrzeb ustalenia amortyzacji nie będzie ulegała zmianom. W innym przypadku, jeśli Gmina zdecyduje się na odmienny sposób ustalenia czynszu dzierżawnego to, to czy wysokość czynszu będzie stała czy zmienna uzależnione będzie od przyjętej metody.

Decyzja odnośnie sposobu kalkulacji czynszu jeszcze nie zapadła więc jeśli wysokość czynszu miałaby być zmienna to czynniki na nią wpływające będą różne w zależności od przyjętej metody. Jak wspomniano wyżej jeśli czynsz zostanie skalkulowany na podstawie stawki amortyzacji to będzie on stały.

Na pytanie czy wysokość czynszu umożliwi zwrot poniesionych przez Gminę nakładów inwestycyjnych, Gmina wskazała: W przypadku przyjęcia jako metody ustalenia czynszu - odniesienia do kwoty amortyzacji - to tak w całym okresie amortyzacji umożliwi to zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych.

Na pytanie czy wysokość czynszu będzie skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych, Gmina wskazała: Wobec faktu, że na rynku lokalnym (w Gminie ) będzie to jedyny tego typu obiekt, ustalona cena np. na podstawie stawki amortyzacji będzie miała znamiona ceny rynkowej.

Gmina (szkoły) będzie pokrywała koszt najmu obiektu na cele szkolne (korzystanie z obiektu przez dzieci i młodzież szkolną) podczas zajęć wychowania fizycznego (fakultetów sportowych) na ww. obiekcie, w oparciu o faktury wystawione przez spółkę na Gminę. Spółka będzie wynajmowała również obiekt komercyjnie i będzie czerpała dochody z najmu/wstępu, które przeznaczy na utrzymanie obiektu.

Na pytanie w jakiej relacji procentowej do wartości inwestycji, o której mowa we wniosku, będzie ustalona wysokość wynagrodzenia w stosunku rocznym, Gmina wskazała: jeśli punktem odniesienia będzie stawka amortyzacji ustalona na poziomie 2,5% w stali roku - to relacja ta wynosiłaby ok. 2,5%.

Do tej pory i na chwilę obecną Gmina nie dokonywała odliczeń podatku VAT od przedmiotowej inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od kosztów realizacji inwestycji budowy kompleksu sportowego w w całości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy towary i usługi przy zakupie których naliczono VAT: - zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz - pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Nie uznaje się jednak za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). Oznacza to, że jednostki samorządu terytorialnego mogą być uznane za podatników VAT jedynie wówczas, gdy dokonują czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Umowa dzierżawy jest nazwaną umową cywilnoprawną, uregulowaną w art. 693 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W świetle powyższego, udostępniając Spółce kompleks sportowy w , na który składa się sala gimnastyczna oraz pływalnia na podstawie umowy dzierżawy, Gmina będzie dokonywać odpłatnego świadczenia usług jako podatnik VAT. W rezultacie, w opinii Gminy, pierwszy z ww. warunków zawartych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, należy uznać za spełniony. Odnosząc się natomiast do drugiej ze wskazanych powyżej przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, tj. związku ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych, zdaniem Gminy, istnieje bezsprzeczny i bezpośredni związek pomiędzy ponoszonymi przez nią wydatkami, a planowanym świadczeniem odpłatnych usług w zakresie udostępniania obiektu na podstawie umowy dzierżawy. Ponoszone przez Gminę wydatki inwestycyjne dotyczą bowiem infrastruktury, która będzie przedmiotem zawartej przez Gminę umowy. Z uwagi na zawarcie umowy dzierżawy, kompleks sportowy w będzie przez Gminę w całości wykorzystywany do czynności opodatkowanych. W przedmiotowym stanie faktycznym nie wystąpią ponadto żadne z negatywnych przesłanek prawa do odliczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT. Co więcej, w związku z tym, iż intencją Gminy jest całkowite wykorzystanie efektów inwestycji do wykonywania czynności opodatkowanych, zdaniem Gminy, nie znajdą w tym przypadku zastosowania przepisy dotyczące odliczeń częściowych (art. 86 ust. 2a i art. 90 ustawy o VAT). Wobec powyższego, w ocenie Gminy, przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na budowę kompleksu sportowego w .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Regulacja zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z wniosku wynika, że Gmina, będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, realizuje inwestycję budowy kompleksu sportowego, w skład którego wchodzi sala gimnastyczna oraz pływalnia. Po realizacji inwestycji Gmina zamierza wydzierżawić obiekt spółce komunalnej, która będzie zarządzać obiektem, ponosić koszty jego utrzymania oraz będzie miała prawo do pobierania na własną rzecz dochodów z wynajmu i udostępniania obiektów. Z tytułu usług dzierżawy kompleksu sportowego, Gmina będzie wystawiała faktury na spółkę i odprowadzała podatek należny. W godzinach pracy jednostek oświatowych obiekt będzie odpłatnie wynajmowany i udostępniany przez spółkę gminnym jednostkom oświatowym, w godzinach popołudniowych oraz wczesnoporannych spółka będzie wynajmować obiekt na rzecz osób fizycznych oraz innych podmiotów. Celem dzierżawy jest zapewnienie efektywnego zarządzania obiektem. Z uwagi na wielość i różnorodność innych zadań, Gmina nie jest w stanie efektywnie zarządzać halą poprzez pracowników zatrudnionych w Urzędzie Gminy. Przekazanie kompleksu sportowego do spółki będzie dla Gminy efektywne finansowo, ponieważ od momentu zawarcia umowy dzierżawy, koszty utrzymania obiektu będą ciążyć na spółce. Kompleks zostanie oddany w dzierżawę spółce komunalnej na czas nieokreślony. Przybliżona wartość brutto inwestycji wynosić będzie ok. mln zł. Gmina rozważa ustalenie czynszu dzierżawnego na podstawie kwoty amortyzacji. Stawka amortyzacji dla tego typu obiektów to 2,5%, zatem czynsz dzierżawny mógłby wynosić dla amortyzacji na poziomie 2,5% ok. 360 tys. zł w skali roku, tj. 30 tys. zł w skali miesiąca. Gmina nie wyklucza jednak ustalenia czynszu na podstawie innej metody gdyż decyzja jeszcze w tej kwestii nie zapadła. Jeśli podstawą ustalenia czynszu będzie kwota amortyzacji, to czynsz będzie ustalony w kwocie stałej (bez waloryzacji), gdyż wartość środka trwałego dla potrzeb ustalenia amortyzacji nie będzie ulegała zmianom. W innym przypadku, jeśli Gmina zdecyduje się na odmienny sposób ustalenia czynszu dzierżawnego to, to czy wysokość czynszu będzie stała czy zmienna uzależnione będzie od przyjętej metody. Decyzja odnośnie sposobu kalkulacji czynszu jeszcze nie zapadła więc jeśli wysokość czynszu miałaby być zmienna to czynniki na nią wpływające będą różne w zależności od przyjętej metody. W przypadku przyjęcia jako metody ustalenia czynszu odniesienia do kwoty amortyzacji to w całym okresie amortyzacji umożliwi to zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych. Wobec faktu, że na rynku lokalnym będzie to jedyny tego typu obiekt, ustalona cena na podstawie stawki amortyzacji będzie miała znamiona ceny rynkowej. Gmina będzie pokrywała koszt najmu obiektu na cele szkolne podczas zajęć wychowania fizycznego (fakultetów sportowych) na ww. obiekcie, w oparciu o faktury wystawione przez spółkę na Gminę. Spółka będzie wynajmowała również obiekt komercyjnie i będzie czerpała dochody z najmu/wstępu, które przeznaczy na utrzymanie obiektu.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę określone przepisami obowiązki.

Należy zatem stwierdzić, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, a wydatki inwestycyjne na budowę kompleksu sportowego, będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. z odpłatnym udostępnieniem przez Gminę przedmiotowej infrastruktury w oparciu o umowę dzierżawy (czynsz dzierżawny będzie ustalany z uwzględnieniem realiów rynkowych, ponadto umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych), czyli będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją inwestycji, Gmina będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne w całości. Prawo to będzie przysługiwało w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, w szczególności wyjaśnień Gminy co do elementów mających służyć do ustalenia czynszu dzierżawnego. Zatem w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie ustalone, że wysokość czynszu odbiega od realiów rynkowych i skalkulowana jest na zbyt niskim poziomie lub też, że inwestycja nie jest wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych (a np. do realizacji zadań własnych gminy) interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność, a Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej