Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie wnioskodawców odpłatna dostawa nieruchomości opisanych w opisie zdarzenia przyszłego będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 UVAT.

W związku z powyższym, odpłatna dostawa nieruchomości opisanych w opisie zdarzenia przyszłego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych do którego zapłaty będzie zobowiązany nabywca nieruchomości.

Jeżeli jednak Strony podejmą decyzję o wyborze opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 UVAT to złożenie oświadczenia w imieniu nabywcy, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 UVAT, wyłącznie przez Męża prowadzącego działalność gospodarczą i będącego czynnym podatnikiem VAT jest prawidłowe i spełnia warunek niezbędny do skorzystania z wyboru opcji opodatkowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 UVAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m in. odpłatna dostawa towarów, za którą - zgodnie z art. 7 UVAT - uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości, w tym prawa wieczystego użytkowania, jest w świetle przywołanych przepisów uznawana za odpłatną dostawę towarów.

Co do zasady podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 23% (na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 i art. 146aa ust. 1 pkt 1 UVAT). Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub całkowite zwolnienie od podatku. Na gruncie zdarzenia przyszłego, będącego przedmiotem niniejszego wniosku, szczególne znaczenie mają regulacje zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a UVAT, w których ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki. Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z art. 29a ust. 8 UVAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 UVAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Stawka zwolniona - mając na uwadze art. 29a ust. 8 UVAT - będzie dotyczyła praw wieczystego użytkowania działek, budynku, budowli, a także elementów z tymi nieruchomościami trwale związanymi, które również będą przedmiotem sprzedaży.

Dla porządku należy wskazać, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a UVAT.

Przenosząc powyższe na analizowane tu zdarzenie przyszłe, wskazać należy, że dla oceny zasad opodatkowania dostawy wyszczególnionych nieruchomości kluczowe jest określenie, czy w stosunku do tych nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeśli tak, to czy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Z kolei zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2014 r., sygn akt I FSK 1545/13: na gruncie ustawy o VAT każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, również poprzez czasowe korzystanie z miejsc parkingowych, spełnia drugi przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT warunek konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. Jeżeli chodzi natomiast o trzeci, przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT warunek - aby wydanie nastąpiło na rzecz pierwszego nabywcy lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, to należy go postrzegać jako niezbędny do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W tym sensie definicję użytkownika będzie spełniał podmiot, który rozpoczął korzystanie z budynków, budowli lub ich części.

Należy również zaznaczyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16. Jak wynika z powyższego, pierwsze zasiedlenie budynku, budowli (po ich wybudowaniu) należy rozumieć szeroko, jako pierwsze zajęcie budynku (budowli), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe do będącego przedmiotem niniejszego wniosku opisu zdarzenia przyszłego, przyjąć należy, że planowana dostawa opisanych nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT, albowiem w odniesieniu do Nieruchomości wykorzystywanej przez Bank w prowadzonej działalności gospodarczej doszło do pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 pkt 14 UVAT - oddania do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W stosunku do Nieruchomości doszło do pierwszego zasiedlenia wskutek nabycia przez Bank Nieruchomości, które przejęto do użytkowania przez Bank w ramach jego działalności statutowej. Następnie, po dokonaniu ulepszeń w 2009 r., których łączna wartość przekroczyła 30% początkowej wartości historycznej Nieruchomości, doszło do ich ponownego pierwszego zasiedlenia w związku z dalszym użytkowaniem Nieruchomości przez Bank do prowadzonej działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę powyższe, pierwsze zasiedlenie miało miejsce w 2009 r., więc minął wymagany do zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części.

Taka interpretacja przepisów prawa podatkowego została potwierdzona w uzyskanej przez Bank interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2018 r. sygn 0114-KDIP4 4012.246.2018.2.MPE.

W konsekwencji powyższego - ponieważ transakcja będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług - Nabywca będzie zobowiązany do poniesienia ciężaru podatku od czynności cywilnoprawnych. Analiza przepisów art. 2 pkt 4 UPCC wskazuje, że opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa nieruchomości, jeżeli jedna ze stron tej transakcji jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 4 pkt 1 UPCC, obowiązek podatkowy z tytułu transakcji kupna-sprzedaży ciąży na nabywcy nieruchomości.

Ustawodawca daje podatnikowi możliwość wyboru opcji opodatkowania, tzn. zgodnie z art. 43 ust. 10 UVAT. Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust.1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
2. złożą, przed dniem dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 UVAT, zgodnie z art. 43 ust. 11 UVAT musi zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Rezygnacji ze zwolnienia można dokonać wyłącznie w przypadku, gdy dostawa nieruchomości podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT.

Bank jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Szerszego omówienia wymaga zagadnienie łączącej Małżonków ustawowej wspólności majątkowej w odniesieniu do UVAT. W omawianym stanie faktycznym jedno z małżonków ma status czynnego podatnika VAT. Drugie z Małżonków z kolei nie jest zarejestrowane jako czynny podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UVAT podatnikami podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust 2 UVAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 UVAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP5/443-243/14-2/KG) wskazano, że przepisy art. 15 ust 1 i ust. 2 UVAT precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje także małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów UVAT małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie odrębnym podatnikiem tego podatku. Co więcej autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodziny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2017 poz. 682 ze zm., dalej: KRIO), ma wpływ na zakres ich praw i obowiązków jako podatników podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do zagadnienia wspólności majątkowej Małżonków należy przywołać przepisy KRIO

Jak stanowi art. 31 § 1 KRIO, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 KRIO).

Zgodnie z art. 36 § 1 oraz § 2 KRIO, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 KRIO, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 KRIO, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m. in., do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Na mocy art. 43 § 1 KRIO, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W analizowanym przypadku nabywcą opisanej we wniosku nieruchomości będą Małżonkowie (Mąż i Żona), którzy na mocy przepisów KRIO posiadają ustawową wspólność majątkową. Przedmiotowa nieruchomość - pomimo, że stanowi majątek wspólny małżonków i oboje oni będą figurowali w akcie notarialnym jako właściciele - zostanie jednak nabyta z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej działalności gospodarczej Męża, z tytułu której jest on czynnym podatnikiem podatku VAT i nieruchomość ta wykorzystywana będzie wyłącznie do wykonywania przez niego czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że nabywcą - działającym w ramach planowanej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług - będzie Mąż, zatem to on zobowiązany będzie do złożenia (wraz z Bankiem - sprzedawcą nieruchomości będącym czynnym podatnikiem VAT) właściwemu dla siebie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości i wyborze opodatkowania transakcji. Konsekwentnie, Żona, która nie jest czynnym podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie będzie wykorzystywać nabytej nieruchomości do działalności gospodarczej, pomimo, że w związku z łączącą małżonków wspólnością ustawową będzie współwłaścicielem nieruchomości, nie będzie zobowiązana do składania oświadczenia, o którym mowa wyżej.

Reasumując, dostawa wyszczególnionych w opisie zdarzenia przyszłego nieruchomości i środków trwałych trwale z tymi nieruchomościami związanymi będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT. Tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 UPCC, do zapłaty którego zobowiązany będzie Nabywca.

Jeżeli jednak Wnioskodawcy podejmą decyzję o skorzystaniu z wyboru opcji opodatkowania na postawie art. 43 ust. 10 UVAT, oświadczenie, o którym mowa w tym przepisie, powinno zostać złożone przez Bank - jako dostawcy nieruchomości oraz przez Męża - jako kupującego. Żona, z racji nie posiadania statusu czynnego podatnika VAT, nie będzie składać oświadczenia o którym mowa powyżej.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad.1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 146 aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. W sytuacji gdy nieruchomość jest zabudowana budynkami lub budowlami przy sprzedaży tych budynków, budowli lub ich części ustawa umożliwia zastosowanie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy, po spełnieniu warunków zawartych w tych przepisach.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z pózn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Ze złożonego wniosku wynika, że Bank zamierza dokonać transakcji sprzedaży Nieruchomości, na którą składa się:

1. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę ewidencyjną nr 457 o powierzchni 0,0198ha wraz z prawem odrębnej własności posadowionego na tej działce budynku użytkowego o powierzchni 615,22 m², dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą;
2. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę ewidencyjną nr 451/12 o powierzchni 0,0011 ha wraz z budynkiem użytkowym - wiatrołapem (gankiem) o powierzchni 4,67m², dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Bank nabył:

1. nieruchomość w obrębie działki gruntowej nr 457 na mocy decyzji Wojewody z dnia 9 stycznia 1992 r. w formie przekazania przez Skarb Państwa na rzecz Banku z dniem 5 stycznia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz odpłatnego nabycia przez Bank znajdującego się na powyższym gruncie budynku użytkowego,
2. nieruchomość gruntową w obrębie działki gruntowej nr 451/12 na mocy przekazania przez Gminę w użytkowanie wieczyste na rzecz Banku z dniem 15 listopada 1995 r. w oparciu o umowę o użytkowanie wieczyste z dnia 15 listopada 1995 r. z odpłatnością w formie corocznych opłat za użytkowanie wieczyste.

Bank nie miał prawa do odliczenia podatku od towarów i usług.

Zbywane nieruchomości od chwili nabycia są użytkowane przez Bank na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - w budynku użytkowym położonym na działce nr 457 mieści się oddział Banku. Z kolei wiatrołap (ganek) posadowiony na działce nr 451/12 pełni funkcję pomocniczą do ww. budynku użytkowego i jest z nim trwale związany.

Bank w 2009 r. poniósł na opisane Nieruchomości wydatki przekraczające 30% wartości początkowej, które spełniają warunki do uznania ich za wydatki na ulepszenie w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 poz. 865 ze zm., dalej UPDOP). Wydatki zostały poniesione na modernizację sal operacyjnych. Po dokonaniu ulepszenia Nieruchomości były dalej wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej Banku.

Od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT planowanej dostawy Nieruchomości.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że planowana dostawa opisanej we wniosku Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość od chwili nabycia (rok 1992 oraz 1995) wykorzystywana była przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, doszło zatem do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Po dokonaniu ulepszeń w 2009 r., które przekroczyły 30% wartości początkowej budynków posadowionych na nieruchomościach doszło do ich ponownego pierwszego zasiedlenia w związku z dalszym użytkowaniem tych budynków przez Wnioskodawcę, minął jednak wymagany do zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą budynków.

Tym samym dostawa opisanej Nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W związku z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia od podatku korzystać będzie również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki są posadowione.

W związku z możliwością korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT analiza zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT stała się bezzasadna.

Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie.

Ad. 2

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10.

W analizowanej sprawie zbywca Nieruchomości (Wnioskodawca) jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Nieruchomość zostanie nabyta do majątku wspólnego Małżonków (Małżonkowie będą zatem współwłaścicielami Nieruchomości w równej części). Nieruchomość zostanie nabyta na potrzeby i w związku z prowadzoną przez męża (Nabywcę) działalnością gospodarczą, nie zaś na potrzeby prywatne Małżonków.

Nabywca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od podatku VAT. Głównym przedmiotem prowadzonej przez Nabywcę działalności gospodarczej jest, zgodnie z PKD, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Żona Nabywcy jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej oraz nie będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na tle powyższego Wnioskodawca wniósł m.in. o potwierdzenie, że oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust.10 ustawy, o rezygnacji ze zwolnienia od podatku i wyborze opodatkowania transakcji, powinien złożyć tylko Nabywca, jako czynny podatnik VAT, który nabytą nieruchomość będzie wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej, oświadczenie tego nie musi natomiast składać żona Nabywcy, która nie jest podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim zauważyć, że powołane wyżej przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy precyzują jakie podmioty wpisują się w definicję podatnika podatku od towarów i usług. Ustawodawca nie wymienił wśród nich małżonków. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje także małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie odrębnym podatnikiem tego podatku. Co więcej autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres ich praw i obowiązków jako podatników podatku od towarów i usług.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 cyt. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 powołanej ustawy, przedmiotami majątkowymi służącymi małżonkowi do wykonywania zawodu lub prowadzenia działalności zarobkowej małżonek ten zarządza samodzielnie. W razie przemijającej przeszkody drugi małżonek może dokonywać niezbędnych bieżących czynności.

Jak stanowi art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in., do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Nabywca (małżonek) - działając w ramach planowanej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług - będzie zobowiązany będzie do złożenia (wraz ze sprzedawcą nieruchomości - podatnikiem VAT) właściwemu dla siebie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości i wyborze opodatkowania transakcji. Konsekwentnie, małżonka Nabywcy, która nie jest podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności

gospodarczej i nie będzie wykorzystywać nabytej nieruchomości do działalności gospodarczej, pomimo, że w związku z łączącą małżonków wspólnością ustawową będzie współwłaścicielem nieruchomości, nie będzie zobowiązana do składania oświadczenia, o którym mowa wyżej.

Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w ww. zakresie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej