Określenie stawki podatku dla dostawy samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 10.12.2019, sygn. 0114-KDIP4.4012.580.2019.2.KM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Określenie stawki podatku dla dostawy samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2019 r. (data wpływu 4 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2019 r. (skutecznie doręczone 31 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla dostawy samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2019 r. (skutecznie doręczone 31 października 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla dostawy samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, posiada siedzibę i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Wnioskodawca realizuje obecnie inwestycję obejmującą budowę obiektu budowlanego: Budynek zamieszkania zbiorowego typu dom studencki z samodzielnymi lokalami, z nieuciążliwymi usługami towarzyszącymi (biura, drobne usługi, gastronomia, handel) i garażem podziemnym, zlokalizowany w śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej (dalej: Budynek), wraz z instalacjami wewnętrznymi: wody ciepłej i zimnej, wody na cele p.poż., kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej, grzewczej, wentylacji bytowej i pożarowej, elektrycznej, teletechnicznej, instalacją zewnętrzną kanalizacji deszczowej ze zbiornikiem retencyjnym, elektryczną oświetlenia terenu oraz zagospodarowania terenu w tym chodnikami pieszymi.

Wielkość powierzchni zabudowy wynosić będzie 1.020,90 m², wielkość powierzchni użytkowej netto wynosić będzie 7.759,90 m², w tym:

powierzchnia netto pokoi studenckich (powierzchnia użytkowa) - 4.052,18 m²
powierzchnia netto części pomocniczej akademika - 2.205,70 m²
powierzchnia użytkowa części pod wynajem - 145,54 m²
powierzchnia pomocnicza usług pod wynajem - 78,32 m²
parking podziemny wielostanowiskowy - 1.355,48 m².

Kubatura Budynku ma wynosić 31.628,47 m³. Całkowita wysokość ma wynosić 25 m do 8 kondygnacji nadziemnych plus kondygnacja garażowa podziemna.

W Budynku znajdować się będzie około 182 lokali do zamieszkania oraz około 3 lokale usługowe. W ramach kondygnacji podziemnej Wnioskodawca zamierza wybudować garaż podziemny składający się z około 45 miejsc postojowych, który będzie stanowił samodzielny lokal użytkowy w rozumieniu dyspozycji art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Przedsięwzięcie inwestorskie będzie zatem obejmowało przede wszystkim budowę obiektu budowlanego - budynku domu studenckiego (obejmującego około 182 lokali mieszkalnych) wraz z częścią usługową (około 3 lokale usługowe).

Powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych (mieszkań studenckich) nie będzie przekraczać 150 m².

Wnioskodawca uzyskał 11 maja 2018 roku decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę obejmujące budowę budynku zamieszkania zbiorowego - domu studenckiego, akademika z usługami oraz garażem podziemnym z instalacjami wewnętrznymi: wodną, kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej, c.o., wentylacji i klimatyzacji, elektroenergetyczną, telekomunikacyjną, zagospodarowaniem terenu z wewnętrznym układem komunikacyjnym, chodnikami, schodami terenowymi, miejscami postojowymi, murem oporowym przy granicy z działką nr 5 murami oporowymi przy pochylni do garażu podziemnego, ukształtowaniem skarp i urządzeniem terenów zielonych na działce stanowiącej własność Wnioskodawcy.

W pozwoleniu na budowę wskazano kategorię obiektu jako: IX / XVII.

Kategoria IX obejmuje: budynki kultury, nauki i oświaty, jak: teatry, opery, kina, muzea, galerie sztuki, biblioteki, archiwa, domy kultury, budynki szkolne i przedszkolne, żłobki, kluby dziecięce, internaty, bursy i domy studenckie, laboratoria i placówki badawcze, stacje meteorologiczne i hydrologiczne, obserwatoria, budynki ogrodów zoologicznych i botanicznych.

Kategoria XVII obejmuje: budynki handlu, gastronomii i usług, jak: sklepy, centra handlowe, domy towarowe, hale targowe, restauracje, bary, kasyna, dyskoteki, warsztaty rzemieślnicze, stacje obsługi pojazdów, myjnie samochodowe, garaże powyżej dwóch stanowisk, budynki dworcowe.

Wnioskodawca dnia 10 sierpnia 2018 roku wystąpił do Urzędu Statystycznego z wnioskiem o nadanie symbolu według klasyfikacji PKOB dla wskazanej wyżej inwestycji.

Z uzyskanej dnia 22 sierpnia 2018 roku odpowiedzi Urzędu Statystycznego wynika, że budynek, w którym co najmniej 50% powierzchni użytkowej przeznaczone jest na cele zakwaterowania w domu studenckim, mieści się w zakresie klasy: PKOB grupa 113 klasa 1130 Budynki zbiorowego zamieszkania.

Obecnie, w przeciągu najbliższych miesięcy Wnioskodawca planuje sprzedaż na rzecz nabywców samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania. (zdanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.)

Do czasu zakończenia inwestycji tj. uzyskania pozwolenia na użytkowanie, Prezydent Miasta nie wyda w stosunku do realizowanej obecnie inwestycji zaświadczenia o samodzielności lokali, dlatego Wnioskodawca nie jest w stanie odpowiedzieć na dzień dzisiejszy czy będą to samodzielne lokale.

Nie ulega jednak wątpliwości, że lokale będące przedmiotem dostawy stanowić będą samodzielne lokale. Będą to wyłącznie lokale o przeznaczeniu mieszkalnym, gdyż ich wyłącznym przeznaczeniem będą cele mieszkaniowe.

Obecnie Wnioskodawca podpisuje z klientami umowy rezerwacyjne dotyczące sprzedaży udziału odpowiadającego powierzchni lokalu położonego w budynku na konkretnej kondygnacji, oznaczonego konkretnym numerem, składającego się z jednego pokoju, aneksu kuchennego/kuchni, łazienki i przedpokoju o zaprojektowanej powierzchni użytkowej określonej w umowie rezerwacyjnej, do sumy powierzchni wszystkich lokali, z prawem posiadania i pobierania pożytków z tego lokalu. Wielkość udziałów w częściach wspólnych oraz udział w gruncie zostanie określony w umowie przeniesienia własności.

W umowach rezerwacyjnych określono ponadto, że w przypadku gdy Prezydent Miasta wyda zaświadczenia o samodzielności lokalu, przedmiotem umowy będzie lokal stanowiący odrębną nieruchomość.

Jak wskazano powyżej - do czasu zakończenia inwestycji tj. uzyskania pozwolenia na użytkowanie, Prezydent Miasta nie wyda zaświadczeń o samodzielności lokali.

Osobnym przedmiotem sprzedaży będzie również miejsce postojowe położone w garażu podziemnym, z tym że Wnioskodawca jest świadomy, że sprzedaż miejsca postojowego opodatkowana będzie według stawki podstawowej tj. 23% i nie jest to przedmiotem wniosku.

W przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę od Prezydenta Miasta zaświadczeń o samodzielności lokali, dla lokali tych będzie prowadzona odrębna księga wieczysta. W przypadku nieuzyskania ww. zaświadczeń, dla nieruchomości będzie prowadzona jedna księga wieczysta obejmująca Budynek, w którym znajdować się będą 182 lokale.

W przypadku garażu, niezależnie od statusu lokali mieszkalnych, prowadzona będzie odrębna księga wieczysta, gdyż garaż ten będzie spełniał warunki samodzielnego lokalu użytkowego.

Wnioskodawca podkreśla, że uzyskał już interpretację Dyrektora KIS z dnia 2 sierpnia 2019 roku, sygn. 0114-KDIP4.4012.303.2019.2.KM w przedmiocie określenia stawki podatku VAT dla dostawy udziału w nieruchomości, jednak przedmiot niniejszego wniosku jest inny, bowiem dotyczy zdarzenia przyszłego tj. sytuacji w której Prezydent Miasta wyda zaświadczenie o samodzielności lokali. Kwestia ta nie była przedmiotem ww. interpretacji.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.) Wnioskodawca wprost wskazał, że wniosek o interpretację dotyczy samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jeśli po zakończeniu procesu budowlanego Wnioskodawca uzyska od Prezydenta Miasta zaświadczenie o samodzielności lokali o innym przeznaczeniu - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali - jednak przeznaczonych do zamieszkania, planowana przez Wnioskodawcę dostawa takich lokali na rzecz nabywców będzie podlegać preferencyjnej stawce podatku od towarów i usług w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka podatku VAT dotycząca dostawy na rzecz klientów samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali - jednak przeznaczonych do zamieszkania w nieruchomości, będzie podlegać preferencyjnej stawce podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, na wstępie należy zauważyć, że przy kwestii związanej ze stawką podatku VAT dla sprzedaży pomieszczeń mieszkalnych, istotne jest prawidłowe zaklasyfikowanie budynku wg symbolu PKOB. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację należy oprzeć się na klasyfikacji obiektu uzyskanej przez Wnioskodawcę.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3. art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym na mocy art. 146aa ust. 1 pkt 1) i 2) w okresie od dnia 1 stycznia 2019 roku do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%: 1) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%; 2) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy - stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy,budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się: 1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², 2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy - w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Oznacza to, że co do zasady wszystkie budynki mieszkalne sklasyfikowane w dziale 11 PKOB stanowią obiekty budownictwa mieszkaniowego, a tym samym spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków i budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jak wynika z powyższych przepisów, opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;

budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112);

budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wynika, że budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne.

Budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie, itp.).

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że ustawodawca, w powołanym wyżej art. 41 ust. 12-12c, przyznał prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8% m.in. do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zaliczając jednocześnie do tego budownictwa m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2019 r. poz. 373).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej lokalami, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść przywołanych wyżej przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego. Decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem dostawy na rzecz nabywców będą lokale, których samodzielność potwierdzi dopiero Prezydent Miasta po zakończeniu procesu budowlanego. Samodzielne lokale w budynku zamieszkania zbiorowego będą lokalami o innym przeznaczeniu w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali, jednak przeznaczone na cele mieszkalne i spełniać będą kryteria określone dla mieszkań na gruncie ustawy o własności lokali. Tym samym traktowane powinny być jako lokale mieszkalne, bez względu na to czy zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury zostaną zakwalifikowane jako mieszkania, czy inne lokale, z uwagi że będą to lokale, które przeznaczone będą wyłącznie na cele mieszkalne.

Przedstawiona wyżej analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, że preferencyjna 8% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu samodzielnych lokali o przeznaczeniu mieszkalnym w rozumieniu ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu właśnie mieszkaniowych potrzeb społeczeństwa. Obniżona stawka podatku nie ma zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych. Uwzględniając zatem powołane przepisy w kontekście przedstawionego opisu sprawy dostawa samodzielnych lokali o przeznaczeniu mieszkalnym w nieruchomości, opodatkowana będzie 8% preferencyjną stawką podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 01.08.2018 roku sygn. 0112-KDIL4.4012.280.2018.l.JKU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla czynności dotyczącej obiektów budowlanych istotne jest prawidłowe zaklasyfikowanie obiektu wg symbolu PKOB. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji PKOB.

Wskazania bowiem wymaga, że podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania obiektu budowlanego do właściwego PKOB nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKOB wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKOB wymienionych we wniosku budynków) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl przepisu art. 5a ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Podkreślić także należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Art. 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się w myśl art. 41 ust. 12 ustawy do:

dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 1.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się stosownie do treści art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2 (art. 41 ust. 12c ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 mieszkalnych jednorodzinnych, 112 o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 zbiorowego zamieszkania.

Grupa 113 obejmuje klasę 1130 Budynki zbiorowego zamieszkania. Klasa ta obejmuje:

budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.;

budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych;

budynki rezydencji prezydenckich i biskupich.

Klasa 1130 nie obejmuje:

szpitali, klinik i budynków instytucji z opieką medyczną (lekarską lub pielęgniarską) (1264);

zabudowań koszarowych (1274).

Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Część "mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1a-2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 cyt. ustawy).

Jak wynika z powyższego, ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze. Pojedyncze miejsce postojowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część hali garażowej nie może stanowić samo w sobie pomieszczenia przynależnego lub lokalu użytkowego. Pomieszczeniem takim może być wielostanowiskowa hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Mieszkaniem stosownie do § 3 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1065) jest zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Zgodnie z § 3 pkt 10 przywołanego wyżej rozporządzenia, przez pomieszczenie mieszkalne, należy rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego.

Podkreślić należy, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego. Decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa lub roboty konserwacyjne dotyczące obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Z zawartego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, posiada siedzibę i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Powierzchnia użytkowa poszczególnych lokali mieszkalnych (mieszkań studenckich) nie będzie przekraczać 150 m².

Wnioskodawca dnia 10 sierpnia 2018 roku wystąpił do Urzędu Statystycznego z wnioskiem o nadanie symbolu według klasyfikacji PKOB dla wskazanej wyżej inwestycji. Z uzyskanej dnia 22 sierpnia 2018 roku odpowiedzi Urzędu Statystycznego wynika, że budynek, w którym co najmniej 50% powierzchni użytkowej przeznaczone jest na cele zakwaterowania w domu studenckim, mieści się w zakresie klasy: PKOB grupa 113 klasa 1130 Budynki zbiorowego zamieszkania.

Obecnie, w przeciągu najbliższych miesięcy Wnioskodawca planuje sprzedaż na rzecz nabywców samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania.

Obecnie Wnioskodawca podpisuje z klientami umowy rezerwacyjne dotyczące sprzedaży udziału odpowiadającego powierzchni lokalu położonego na konkretnej kondygnacji, oznaczonego konkretnym numerem, składającego się z jednego pokoju, aneksu kuchennego/kuchni, łazienki i przedpokoju o zaprojektowanej powierzchni użytkowej określonej w umowie rezerwacyjnej, do sumy powierzchni wszystkich lokali, z prawem posiadania i pobierania pożytków z tego lokalu. Wielkość udziałów w częściach wspólnych oraz udział w gruncie zostanie określony w umowie przeniesienia własności.

W umowach rezerwacyjnych określono ponadto, że w przypadku gdy Prezydent Miasta wyda zaświadczenia o samodzielności lokalu, przedmiotem umowy będzie lokal stanowiący odrębną nieruchomość.

Jak wskazano powyżej - do czasu zakończenia inwestycji tj. uzyskania pozwolenia na użytkowanie, Prezydent Miasta nie wyda zaświadczeń o samodzielności lokali.

W przypadku garażu, niezależnie od statusu lokali mieszkalnych, prowadzona będzie odrębna księga wieczysta, gdyż garaż ten będzie spełniał warunki samodzielnego lokalu użytkowego.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia stawki podatku VAT dla dostawy samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania.

Jak wprost wynika z okoliczności sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia stawki podatku VAT dla dostawy samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania, dla których Wnioskodawca nie posiada stosownego zaświadczenia od Prezydenta Miasta potwierdzającego samodzielność lokali zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali. Powierzchnia przedmiotowych lokali nie przekracza 150 m², i znajdują się one w domu studenckim sklasyfikowanym w PKOB grupa 113 klasa 1130 Budynki zbiorowego zamieszkania.

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy i powołanych przepisów należy stwierdzić, że dla dostawy opisanych we wniosku samodzielnych lokali o innym przeznaczeniu jednak przeznaczonych do zamieszkania, z uwagi na to, że Wnioskodawca nie uzyska stosownego zaświadczenia wydanego zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali, zastosowania nie znajdzie obniżona 8% stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 12, w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wprost wynika z powołanych przepisów, obniżona stawka podatku VAT może być stosowana w przypadku uzyskania przez Stronę stosownego zaświadczenia potwierdzającego samodzielność lokali, co jak Wnioskodawca sam wyraźnie podkreślił nie ma miejsca w Jego sytuacji. Jak wynika z okoliczności sprawy do czasu zakończenia inwestycji Prezydent Miasta nie wyda bowiem takiego zaświadczenia Co więcej, przedmiotem dostawy będą lokale o innym niż mieszkalne przeznaczeniu.

W konsekwencji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dostawa przedmiotowych lokali korzysta z preferencyjnej stawki VAT. Dostawa lokali o innym przeznaczeniu (niż mieszkalne), dla których Wnioskodawca nie posiada stosownych zaświadczeń podlega opodatkowaniu stawką podstawową 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić również należy, że analiza prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej obiektów będących przedmiotem wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie