Temat interpretacji

brak obowiązku opodatkowania sprzedaży działek majątek prywatny

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 8 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 28 marca 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.123.2019.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 28 marca 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.123.2019.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 1 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

W wyniku przekazania Stronie aktem darowizny gospodarstwa rolnego w 1990 r. Wnioskodawca stał się właścicielem między innymi działki o powierzchni 3 ha. Działka mieści się w M. przy drodze gminnej, jednak nieutwardzonej. Wzdłuż działki stoją słupy energetyczne, natomiast nie posiada ona dostępu do wody i kanalizacji. Pole przez lata było przez Wnioskodawcę uprawiane i Strona zbierała z niego płody rolne.

Z myślą o przekazaniu działki czwórce dzieci Wnioskodawcy w 2014 r. zostały wydzielone cztery mniejsze działki (każda z nich o powierzchni 18,30 ara, pozostała cześć 2,3366 ha). W wyniku problemów finansowych Wnioskodawca był zmuszony do sprzedania w maju 2014 r. jednej z nich w celu uregulowania wynikłych zobowiązań. Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia i braku sił na uprawianie roli, Wnioskodawca postanowił z reszty dużej działki tj. 2,3366 ha wydzielić kolejne mniejsze działki, czego dokonał w grudniu 2014 r., celem darowania ich swoim dzieciom jako zabezpieczenie finansowe na przyszłość i móc się starać o uzyskanie wcześniejszej emerytury. Powstało kolejnych 16 działek o powierzchni od 9 do 16 arów.

W marcu 2015 r. aktem notarialnym Wnioskodawca darował najstarszej córce dwie działki. Wniosek o przyznanie wcześniejszej emerytury z KRUS Strona złożyła w grudniu 2017 r. Aby ją uzyskać Wnioskodawca musiał wydzierżawić pozostałe działki synowi, który je uprawia i zbiera płody rolne.

W najbliższym czasie, najstarsza córka chce rozpocząć budowę domu, w związku z czym część działek uzyska dostęp do mediów tj. wody i kanalizacji.

Z powodu braku środków finansowych Wnioskodawca jest zmuszony do sprzedaży kolejnych działek, aby ją wspomóc.

Do września ubiegłego roku Gmina nie posiadała planu zagospodarowania przestrzennego. Od września 2018 r. działki są objęte planem w oznaczeniu MN2 tj. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazał, że:

1. Dotychczas Wnioskodawca nie reklamował sprzedaży działek ani w mediach lokalnych ani nie korzystał z usług agencji nieruchomości, ponieważ Wnioskodawca nie miał zamiaru ich sprzedawać tylko przekazać w darowiźnie dzieciom i wnukom. Jednak w wyniku działań córki związanych z planowaną budową domu Strona postanowiła sprzedać kilka działek i darować córce uzyskane ze sprzedaży środki finansowe. W tym celu niedawno było wystawione prywatne ogłoszenie w serwisie . Wnioskodawca nigdy nie korzystał i nie miał zamiaru korzystać z usług wyspecjalizowanych firm jak np. agencji nieruchomości.
2. Umowie dzierżawy podlega 18 działek o łącznej powierzchni 2,9703 ha. Umowa dzierżawy została podpisana 30 listopada 2016 r. z synem Wnioskodawcy. Jej okres obowiązywania to 10 lat, w związku z czym nadal obowiązuje. Przed ewentualną sprzedażą konkretna działka planowana do sprzedania będzie musiała być wyłączona z ww. umowy. Jednak do tej pory nie było nabywcy na konkretną działkę, to czynność wcześniejszego wyłączenia działki z umowy dzierżawy nie może być zrealizowana, ponieważ mogłaby skutkować wstrzymaniem wypłacanych świadczeń emerytalnych i koniecznością weryfikacji uprawnień do ich pobierania (za okres od wyłączenia działki z umowy dzierżawy do momentu jej sprzedaży).
3. Obecnie wszystkie działki będące własnością Wnioskodawcy (18 szt.) podlegają umowie dzierżawy. Wszystkie działki są własnością Wnioskodawcy i były jego własnością przed zawarciem umowy dzierżawy, a Strona wydzierżawia je swojemu synowi. Wg zapisu umowy dzierżawy syn jest zobowiązany do uprawiania ww. gruntu zgodnie z wymogami prawidłowej gospodarki i opłacania czynszu w postaci 200 kg zboża z 1 ha, a także uiszczać wszelkie należności wynikłe z umowy dzierżawy, tj. podatek rolny.
4. Opiniowane grunty nie są udostępniane odpłatnie osobom trzecim, poza ww. umową dzierżawy z synem Wnioskodawcy.
5. Jeśli chodzi o czynności zmierzające do uzbrojenia terenu poprzez doprowadzenie mediów tj. wody i kanalizacji (Strona nie doprowadza tam prądu), to pierwsze kroki podjął Wnioskodawca, jako właściciel gruntu, poprzez wystąpienie ze zgłoszeniem do Starostwa Powiatowego w sprawie budowy odcinków sieci sanitarnej. Strona nie wiedziała, że córka może sama wystąpić o takie media, przez teren nie należący do niej. Dodatkowo Wnioskodawca był zmuszony do szybkiej reakcji i realizacji takiej czynności, ponieważ w ciągu kilku najbliższych miesięcy będzie budowana przez gminę droga, bezpośrednio przylegająca do części działek, co spowoduje zablokowanie Stronie na kilka lat możliwości doprowadzenia wody i kanalizacji.
6. Sprzedaży działek będzie dokonywał Wnioskodawca jako ich właściciel, natomiast środki uzyskane z ich sprzedaży Strona przekażę córce przez umowę darowizny. Resztę działek Wnioskodawca zamierzam stopniowo przekazywać aktem darowizny pozostałej trójce dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca jest zmuszony do odprowadzenia podatku VAT przy sprzedaży działek w przypadku:

1. Stan faktyczny Jeśli działki nie mają doprowadzonych żadnych mediów?
2. Stan na przyszłość Jeśli część działek będzie miała doprowadzone media (woda i kanalizacja) na skutek doprowadzenia wody i kanalizacji do działki mojej córki?
3. Stan na przyszłość - Co z działkami, które po doprowadzeniu mediów (wody i kanalizacji) do działki mojej córki i tak nie uzyskają do nich dostępu?
4. Stan na przyszłość Co jeśli będę musiał podzielić jedną z działek na mniejsze, tak aby zwiększyć możliwość sprzedaży działki potencjalnemu nabywcy?

Zdaniem Wnioskodawcy: Strona nie wiedziała, że w przypadku sprzedaży swojej ojcowizny może być zobowiązana do zapłaty jakichkolwiek podatków. Z uwagi na te wszystkie lata jakie Wnioskodawca poświęcił na dbanie o pole i ze względu na to, że jest ono w rodzinie od pokoleń Zainteresowany uważa, że nie powinien być obciążony żadnymi podatkami. Strona nie zamierza bogacić się poprzez zakup kolejnych pól, np. z pieniędzy za sprzedane działki i przekształcać ich w działki budowlane na sprzedaż. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności jako podatnik VAT. Strona nie ma również zamiaru budować ogrodzenia dla całości działek lub dla każdej z osobna. Wnioskodawca nie posiada także innych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż.

Z informacji jakie Zainteresowany uzyskał w Urzędzie Skarbowym wynika również, że obowiązek odprowadzania podatku od ww. transakcji występuje u podatników VAT, a Wnioskodawca nim nie jest. Strona nadmienia również, że ewentualna sprzedaż nie ma na celu wzbogacenia się, a jedynie uchronienie rodziny przed zadłużeniem się oraz wsparcie swoich dzieci i wnuków. Wydzielenie i ewentualna sprzedaż części działek jest spowodowana zmianą sytuacji życiowej i realiów gospodarczych, ponieważ żadne z jego dzieci nie planuje na stałe związać się z rolnictwem i przejąć gospodarstwa (dochody z rolnictwa nie są w dzisiejszych czasach wystarczające na utrzymanie rodziny). A sprzedaż dotyczyłaby majątku osobistego, nabytego od rodziców na cele prywatne, nie związane z działalnością gospodarczą czy handlową.

Na potwierdzenie mojego stanowiska w ww. sprawie powołuję się na poniższe wyroki sądu:

1. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4176/06, Lex 322257 zgodnie z którym kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników VAT osoby fizyczne i instytucje nie prowadzące działalności gospodarczej, nawet jeśli wykonują czynności dostawy towarów.
2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 123/07, zgodnie z którym Nie zawsze zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy będzie skutkował uzyskaniem statusu podatnika VAT. Celem ustawodawcy było obciążenie tym podatkiem podmiotów profesjonalnych. (Rejent 2007/5/182).
3. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Sz 826/07, zgodnie z którym Osoba fizyczna, która sprzeda kilka działek nie staje się z tego powodu podatnikiem VAT, ponieważ nie prowadziła działalności gospodarczej. (Wspólnota 2008/21/44).
4. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3711/06, zgodnie z którym Nie można uznać za poprawny pogląd, aby sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkalną jeżeli tylko działki te stanowi majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, skutkowałaby powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT (Lex 322371).
5. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FP/S3/07, zgodnie z którym 1. Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U .Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, iż warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika VAT jest ustalenie, iż działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskując zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT. Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonywania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonywał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czyli też wielokrotnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przedmiocie statusu na płaszczyźnie podatku VAT podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości wypowiedział się również NSA w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarcza, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Zdaniem NSA ,,() przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako osoba wykonująca wolny zawód. Zatem w opinii NSA ,,ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesadzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-l81/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślić zatem należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał aktem darowizny gospodarstwa rolnego w 1990 r. Wnioskodawca stał się właścicielem między innymi działki o powierzchni 3 ha. Działka mieści się w M. przy drodze gminnej, jednak nieutwardzonej. Wzdłuż działki stoją słupy energetyczne, natomiast nie posiada ona dostępu do wody i kanalizacji. Pole przez lata były przez Wnioskodawcę uprawiane i Strona zbierała z niego płody rolne. Z myślą o przekazaniu działki czwórce dzieci Wnioskodawcy w 2014 r. zostały wydzielone cztery mniejsze działki (każda z nich o powierzchni 18,30 ara, pozostała cześć 2,3366 ha). W wyniku problemów finansowych Wnioskodawca był zmuszony do sprzedania w maju 2014 r. jednej z nich w celu uregulowania wynikłych zobowiązań. Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia i braku sił na uprawianie roli, Wnioskodawca postanowił z reszty dużej działki tj. 2,3366 ha wydzielić kolejne mniejsze działki, czego dokonał w grudniu 2014 r., celem darowania ich swoim dzieciom jako zabezpieczenie finansowe na przyszłość i móc się starać o uzyskanie wcześniejszej emerytury. Powstało kolejnych 16 działek o powierzchni od 9 do 16 arów.

W marcu 2015 r. aktem notarialnym Wnioskodawca darował najstarszej córce dwie działki. Wniosek o przyznanie wcześniejszej emerytury z KRUS Strona złożyła w grudniu 2017 r. Aby ją uzyskać Wnioskodawca musiał wydzierżawić pozostałe działki synowi, który je uprawia i zbiera płody rolne. W najbliższym czasie, najstarsza córka chce rozpocząć budowę domu, w związku z czym część działek uzyska dostęp do mediów tj. wody i kanalizacji. Z powodu braku środków finansowych Wnioskodawca jest zmuszony do sprzedaży kolejnych działek, aby ją wspomóc.

Do września ubiegłego roku Gmina nie posiadała planu zagospodarowania przestrzennego. Od września 2018 r. działki są objęte planem w oznaczeniu MN2 tj. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Dotychczas Wnioskodawca nie reklamował sprzedaży działek ani w mediach lokalnych ani nie korzystał z usług agencji nieruchomości, ponieważ Wnioskodawca nie miał zamiaru ich sprzedawać tylko przekazać w darowiźnie dzieciom i wnukom. Jednak w wyniku działań córki związanych z planowaną budową domu Strona postanowiła sprzedać kilka działek i darować córce uzyskane ze sprzedaży środki finansowe. W tym celu niedawno było wystawione prywatne ogłoszenie w serwisie . Wnioskodawca nigdy nie korzystał i nie miał zamiaru korzystać z +usług wyspecjalizowanych firm jak np. agencji nieruchomości.

Umowie dzierżawy podlega 18 działek o łącznej powierzchni 2,9703 ha. Umowa dzierżawy została podpisana 30 listopada 2016 r. z synem Wnioskodawcy. Jej okres obowiązywania to 10 lat, w związku z czym nadal obowiązuje. Przed ewentualną sprzedażą konkretna działka planowana do sprzedania będzie musiała być wyłączona z ww. umowy. Jednak do tej pory nie było nabywcy na konkretną działkę, to czynność wcześniejszego wyłączenia działki z umowy dzierżawy nie może być zrealizowana, ponieważ mogłaby skutkować wstrzymaniem wypłacanych świadczeń emerytalnych i koniecznością weryfikacji uprawnień do ich pobierania (za okres od wyłączenia działki z umowy dzierżawy do momentu jej sprzedaży).

Obecnie wszystkie działki będące własnością Wnioskodawcy (18 szt.) podlegają umowie dzierżawy. Wszystkie działki są własnością Wnioskodawcy i były jego własnością przed zawarciem umowy dzierżawy, a Strona wydzierżawia je swojemu synowi. Wg zapisu umowy dzierżawy syn jest zobowiązany do uprawiania ww. gruntu zgodnie z wymogami prawidłowej gospodarki i opłacania czynszu w postaci 200 kg zboża z 1 ha, a także uiszczać wszelkie należności wynikłe z umowy dzierżawy, tj. podatek rolny. Grunty nie są udostępniane odpłatnie osobom trzecim, poza ww. umową dzierżawy z synem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, jako właściciel gruntu wystąpił ze zgłoszeniem do Starostwa Powiatowego w sprawie budowy odcinków sieci sanitarnej. Strona nie wiedziała, że córka może sama wystąpić o takie media, przez teren nie należący do niej. Dodatkowo Wnioskodawca był zmuszony do szybkiej reakcji i realizacji takiej czynności, ponieważ w ciągu kilku najbliższych miesięcy będzie budowana przez gminę droga, bezpośrednio przylegająca do części działek, co spowoduje zablokowanie Stronie na kilka lat możliwości doprowadzenia wody i kanalizacji.

Sprzedaży działek będzie dokonywał Wnioskodawca jako ich właściciel, natomiast środki uzyskane z ich sprzedaży Strona przekażę córce przez umowę darowizny. Resztę działek Wnioskodawca zamierzam stopniowo przekazywać aktem darowizny pozostałej trójce dzieci.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca ma wątpliwości czy ma obowiązek odprowadzenia podatku VAT przy sprzedaży opisanych we wniosku działek.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. gruntów zarówno w stanie faktycznym A i B jak i zdarzeniu przyszłym C i D należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega / podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się zarówno do przedmiotowych stanów faktycznych jak i zdarzeń przyszłych będących przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że okoliczność, iż nieruchomość była przedmiotem dzierżawy na rzecz syna, której zawarcie nastąpiło w celu uzyskania wcześniejszej emerytury z KRUS czy też fakt, że Wnioskodawca sprzedał część otrzymanych w darowiźnie gruntów nie może przesądzać o tym, że dokonane jak i planowane przez Wnioskodawcę dostawy ww. gruntów podlegają / będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmuje w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wskazał Wnioskodawca prawo własności gruntów będących przedmiotem dostawy Strona nabyła w drodze darowizny od swoich rodziców. Wymienione grunty nie były udostępniane odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami ani żadnej innej działalności gospodarczej oraz nie jest zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca nie reklamował sprzedaży działek ani w mediach lokalnych ani nie korzystał z usług agencji nieruchomości, jedynie w celu sprzedaży kilku działek i darowania córce uzyskanych ze sprzedaży środków finansowych wystawił prywatne ogłoszenie w serwisie . Wnioskodawca nigdy nie korzystał i nie miał zamiaru korzystać z usług wyspecjalizowanych firm jak np. agencji nieruchomości. W opisie sprawy Strona ponadto wskazała, że środki uzyskane ze sprzedaży działek Strona przekaże córce umową darowizny, a resztę działek Wnioskodawca zamierza stopniowo przekazywać aktem darowizny pozostałej trójce dzieci.

Zatem z opisanego we wniosku zespołu podjętych przez Wnioskodawcę czynności nie wynika, że dokonane oraz planowane przez Wnioskodawcę dostawy działek miały / będą miały miejsce w warunkach wskazujących na charakter handlowy.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, dokonane oraz planowane przez Wnioskodawcę zbycia ww. działek gruntu nie stanowią / nie będą stanowiły działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości gruntowych, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek gruntu Wnioskodawca wystąpił / wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie dokonane oraz planowane dostawy działek gruntu będą czynnościami związanymi ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzysta / będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego zarówno już dokonana sprzedaż działek gruntu jak i planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych, które będą miały doprowadzone media do działki córki Wnioskodawcy jak i te które będą podzielone na mniejsze działki nie podlegają / nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, dokonana oraz planowana sprzedaż przedmiotowych działek gruntu otrzymanych na podstawie umowy darowizny nie podlega / nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej