Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku VAT w zw. z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 28 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.) oraz z dnia 25 lipca 2019 r. (data wpływu 25 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. A jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. A. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 lipca 2019 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego i o wskazanie adresu elektronicznego ePUAP oraz pismem z dnia 25 lipca 2019 r. poprzez przeformułowanie zadanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Projekt pn. A był realizowany w ramach osi priorytetowej Cyfrowy region Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa B na lata 2014-2020. Wnioskodawcą projektu było Stowarzyszenie C z siedzibą w D w partnerstwie z 12 samorządami, które są członkami tego Stowarzyszenia.

Projekt polegał na budowie rozwiązań e-administracji w obszarze funkcjonalnym C. Projekt ma istotne znaczenie dla rozwoju społeczeństwa informacyjnego i wypracowania regionalnego modelu elektronicznej administracji w województwie B. Dla osiągnięcia założonego celu projektu zaplanowano realizację następujących etapów:

1. Wdrożenie portalu: A (Cyfrowy Urząd),
2. Wdrożenie Systemu Elektronicznego Obiegu Dokumentów (SEOD),
3. Modernizacja Infrastruktury sieciowej,
4. Dostawy urządzeń aktywnych sieci i wyposażenia komp.,
5. Zakup usługi hostingowej i bezpieczeństwa sieci.

Modernizacja jest konieczna, by z efektów projektu mogła korzystać jak największa grupa odbiorców, zarówno pracowników urzędu oraz klientów. Wyposażenie w odpowiedni sprzęt, urządzenia i oprogramowanie umożliwi przyjmowanie dokumentów elektronicznych od interesantów oraz przetworzenie ich przez pracowników. System ten uporządkuje obieg dokumentów w 12 urzędach, zwiększy efektywność i jakość pracy urzędników, a także przyczyni się do zwiększenia transparentności pracy. Platforma CU, umożliwia uruchomienie usług elektronicznych, m.in.: wypełnienie formularzy, podpisanie ich profilem zaufanym, wysłanie do urzędu, a także otrzymanie informacji zwrotnej o przebiegu załatwienia sprawy. Usługi dostępne będą dla wszystkich zainteresowanych obywateli i przedsiębiorców. Wnioskodawca udostępni za pomocą API informacje sektora publicznego obejmujące: dane transportowe, środowiskowe, wskaźniki demograficzne. Wszystkie elementy projektu realizują określone w SZOOP założenia i wpisują się w typ projektu z zakresu e-administracji: uproszczenie i zinformatyzowanie procedur zorientowane na użytkownika oraz elektroniczne zarządzanie zasobami i informacją sektora publicznego. Dzięki realizacji projektu następuje zwiększenie podaży publicznych usług świadczonych drogą elektroniczną, usprawnienie funkcjonowania administracji i wzmocnienie stopnia jej cyfryzacji.

Celem głównym projektu jest zapewnienie mieszkańcom oraz turystom obszaru funkcjonalnego C, lepszego dostępu do szerokiego zakresu usług publicznych dostępnych drogą elektroniczną.

Interesariuszami projektu będą mieszkańcy regionu C (obywatele, przedsiębiorcy, działacze społeczni), turyści (goście z innych regionów kraju oraz z zagranicy), jednostki administracji samorządowej, w tym ich pracownicy.

Realizacja celu projektu stworzy możliwość dalszego wdrażania nowych rozwiązań, a także umożliwi osiągnięcie następujących długofalowych korzyści:

• poprawę funkcjonowania Urzędów oraz ich jednostek organizacyjnych biorących udział w projekcie;
• optymalizację kosztów utrzymania poprzez automatyzację części zachodzących procesów zarządzania oraz wytwarzania i archiwizacji dokumentów;
• wdrożenie jednolitych mechanizmów wymiany informacji, opartych na technologii teleinformatycznej oraz podniesienie bezpieczeństwa zasobów sektora publicznego;
• poprawę organizacji pracy oraz usprawnienie obsługi interesantów (mieszkańców oraz klientów wewnętrznych);
• zwiększenie liczby usług elektronicznych (wzrost podaży) na wyższych poziomach zaawansowania;
• popularyzację profilu zaufanego.

Projekt przyczynia się także do upowszechnienia wykorzystania Internetu oraz narzędzi komunikacyjnych w życiu codziennym mieszkańców i przedsiębiorców, jak turystów z gminy objętych realizacją przedmiotowego projektu, co spowoduje:

• zwiększenie atrakcyjności inwestycyjnej obszaru gmin;
• podniesienie jakości życia mieszkańców gmin;
• zwiększenie atrakcyjności turystycznej gmin;
• podniesienie jakości życia turysty przebywającego na terenie gmin.

Dzięki projektowi wszystkie urzędy oraz jednostki biorące udział w projekcie, w wyniku projektu otrzymały jednolite i nowoczesne narzędzia do rozwoju usług publicznych świadczonych drogą elektroniczną na rzecz obywateli i przedsiębiorców.

Sprzęt teleinformatyczny oraz punkty dostępowe zakupione w wyniku realizacji projektu stanowi mienie partnerów projektu, niepodlegające zbyciu przez okres co najmniej pięciu lat od momentu zakończenia inwestycji. Oprogramowanie zakupione w ramach projektu jest własnością poszczególnych partnerów. Oprogramowanie działające w środowisku chmury obliczeniowej jest własnością partnerów projektu, którzy odpowiadają za jego dalsze utrzymanie i rozwój, przy wsparciu Stowarzyszenia C. Wszystkie pozostałe składniki majątku zakupione w ramach projektu są własnością partnerów. Trwałość finansowa projektu zostanie zapewniona w okresie 5 lat od daty płatności końcowej. Wszelkie czynności związane z zarządzaniem wdrożonymi rozwiązaniami należą do zadań własnych jednostek biorących udział w projekcie.

Powstały majątek jest własnością gmin i powiatu uczestniczących w projekcie.

W piśmie z dnia 16 lipca 2019 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy o następujące informacje:

Ad. 1.

Gmina Miejska F jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i nie miała możliwości odzyskania podatku VAT poprzez odliczenie podatku naliczonego, w tym przypadku traktuje się podatek VAT jako koszt kwalifikowany.

Ad. 2.

Realizowany projekt mieścił się w obszarze zadań własnych miasta, a więc w zakresie, w którym Gminę Miejską F nie uznaje się za podatnika podatku od towarów i usług. Projekt realizowany był w związku z działalnością statutową Gminy i należy do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) art. 7 ust. 1 pkt 15, tj. w sprawie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Ad. 3.

Towary i usługi nabyte w ramach realizacji projektu A nie były wykorzystywane przez Gminę Miejską F do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ad. 4.

Faktury wystawione dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizacją ww. projektu wystawione były na Gminę Miejską F. W związku z tym Gminie nie przysługiwało prawo odliczenia bądź zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją projektu A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane pismem z dnia 25 lipca 2019 r.).

Czy Gmina Miejska F miała możliwość dokonania odliczeń podatku VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina Miejska F jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i nie miała możliwości odzyskania podatku VAT poprzez odliczenie podatku naliczonego, w tym przypadku traktuje się podatek VAT jako koszt kwalifikowany. Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a także ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów usług z dnia 29 października 2010 r. (Dz. U. nr 226, poz. 1476), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in.: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że realizowany projekt mieścił się w obszarze zadań własnych miasta, a więc w zakresie, w którym Gminę Miejską F nie uznaje się za podatnika podatku od towarów i usług.

Projekt realizowany był w związku z działalnością statutową Gminy i należy do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506) art. 7. ust. 1 pkt 15, tj. w sprawie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych. Towary i usługi nabyte w ramach realizacji projektu A nie były wykorzystywane przez Gminę Miejską F do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Faktury wystawione dokumentujące poniesione wydatki w z związku z realizacją ww. projektu wystawione były na Gminę Miejską F. W związku z tym Gminie Miejskiej F nie przysługiwało prawo odliczenia bądź zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją projektu A. Nie było także możliwe odzyskanie podatku naliczonego poprzez jego zwrot w trybie przewidzianym w Rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 246, poz. 1649) w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Środki Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego są środkami bezzwrotnej pomocy zagranicznej w rozumieniu § 8 ust. 4 wymienionego rozporządzenia. W związku z powyższym Gmina Miejska F realizująca projekt nie mogła dokonać odliczenia podatku VAT i dlatego podatek ten byt kosztem kwalifikowanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach. tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 cyt. ustawy).

Z przedmiotowego wniosku wynika, że projekt pn.: A, którego Wnioskodawcą było C był realizowany w partnerstwie z 12 samorządami, które są członkami Stowarzyszenia. Projekt polegał na budowie rozwiązań e-administracji w obszarze funkcjonalnym C. Projekt ma istotne znaczenie dla rozwoju społeczeństwa informacyjnego i wypracowania regionalnego modelu elektronicznej administracji w województwie B. Modernizacja jest konieczna, by z efektów projektu mogła korzystać jak największa grupa odbiorców, zarówno pracowników urzędu i klientów. Wyposażenie w odpowiedni sprzęt, urządzenia i oprogramowanie umożliwi przyjmowanie dokumentów elektronicznych od interesantów oraz przetworzenie ich przez pracowników. System ten uporządkuje obieg dokumentów w 12 urzędach, zwiększy efektywność i jakość pracy urzędników, a także przyczyni się do transparentności pracy. Platforma CU umożliwia uruchomienie usług elektronicznych, m.in.: wypełnienie formularzy, podpisanie ich profilem zaufanym, wysłanie do urzędu, a także informacji zwrotnej o przebiegu załatwienia sprawy. Usługi dostępne będą dla wszystkich zainteresowanych obywateli i przedsiębiorców. Dzięki realizacji projektu następuje zwiększenie podaży publicznych usług świadczonych drogą elektroniczną, usprawnienie funkcjonowania administracji i wzmocnienie stopnia jej cyfryzacji. Celem głównym projektu jest zapewnienie mieszkańcom oraz turystom obszaru funkcjonalnego C, lepszego dostępu do szerokiego zakresu usług publicznych dostępnych drogą elektroniczną. Dzięki projektowi wszystkie urzędy i jednostki biorące udział w projekcie w wyniku projektu otrzymały jednolite i nowoczesne narzędzia do rozwoju usług publicznych świadczoną drogą elektroniczną na rzecz obywateli i przedsiębiorców.

Sprzęt teleinformatyczny oraz punkty dostępowe zakupione w wyniku realizacji projektu stanowi mienie partnerów projektu, niepodlegające zbyciu przez okres co najmniej pięciu lat od momentu zakończenia inwestycji. Oprogramowanie zakupione w ramach projektu jest własnością poszczególnych partnerów. Oprogramowanie działające w środowisku chmury obliczeniowej jest własnością partnerów projektu, którzy odpowiadają za jego dalsze utrzymanie i rozwój, przy wsparciu C. Wszystkie pozostałe składniki majątku zakupione w ramach projektu są własnością partnerów. Trwałość finansowa projektu zostanie zapewniona w okresie 5 lat od daty płatności końcowej. Wszelkie czynności związane z zarządzaniem wdrożonymi rozwiązaniami należą do zadań własnych jednostek biorących udział w projekcie.

Interesariuszami projektu będą mieszkańcy regionu C, (obywatele, przedsiębiorcy, działacze społeczni) turyści i jednostki administracji samorządowej, w tym ich pracownicy. Powstały majątek jest własnością gmin i powiatu uczestniczących w projekcie. Realizowany projekt mieścił się w obszarze zadań własnych miasta, a więc w zakresie, w którym Gminę Miejską F nie uznaje się za podatnika podatku od towarów i usług. Projekt realizowany był w związku z działalnością statutową Gminy i należy do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym art. 7 ust. 1 pkt 15, tj. w sprawie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Towary i usługi nabyte przez Wnioskodawcę w ramach realizowanego projektu nie były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w ramach realizacji projektu były wystawiane na Gminę Miejską F

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy Gmina miała możliwość dokonania odliczeń podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków w ramach realizacji projektu opisanego we wniosku.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpił. Z przedstawionego opisu sprawy wynika bowiem, że Gmina zrealizowała opisany projekt w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym, zatem w tym zakresie działała w ramach reżimu publicznoprawnego. Ponadto, jak wynika z wniosku, towary i usługi nabyte w ramach przedmiotowej inwestycji nie były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją ww. inwestycji.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy w związku z realizacją projektu pn. A, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

W tym miejscu należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2019 r., poz. 1295), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Zgodnie z art. 14 na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
3. z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
4. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14 na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej