Temat interpretacji

Możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 3 września 2019 r.) przesłanym zgodnie z właściwością przez Urząd Skarbowy w Otwocku uzupełnione pismem Strony z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu 16 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 3 października 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 10 października 2019 r.) oraz uzupełnione pismem Strony z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 października 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 4 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 23 października 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.486.2019.1.JO oraz pismem Strony z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 października 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.486.2019.2.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 15 października 2019 r.):

Wnioskodawca planuje rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o świadczenie usług w zakresie coachingu dla osób indywidualnych i firm. W nowym obszarze działalności Wnioskodawca będzie chciał organizować warsztaty (w ramach działań marketingowych, nie zawsze płatne). Usługa coachingu będzie dotyczyć pracy z postawą i polegać będzie na mentalnym wspieraniu ludzi, aby lepiej wykorzystywali swoje wewnętrzne zasoby, zwiększali swoją motywację do działania oraz niwelowali swoje obawy, strach przed ważnymi dla nich zmianami życiowymi/zawodowymi. Coaching ma za zadanie pomóc im stworzyć odpowiednie warunki do pożądanej zmiany, wesprzeć ich w podjęciu najlepszej decyzji i zapewnić im dość szybkie osiągnięcie postawionych sobie celów.

Wnioskodawca oświadcza, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 1148, z późn. zm.) w zakresie kształcenia i wychowania.

Według Wnioskodawcy usługa coachingu może być traktowana jako narzędzie do rozwoju osobistego i nie stanowi usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, ale może pomóc w odkryciu swoich zasobów i talentów i tym samym wesprzeć osobę w zmianie swojej ścieżki zawodowej, czyli pośrednio przyczynić się zmiany zawodu poprzez np. zwiększenie odwagi i pewności siebie przez coachowanego.

Według definicji coaching nie jest doradztwem. Izba Coachingu określa go tak: Coaching to metoda wspierania rozwoju realizowana w formie cyklu spotkań pomiędzy coachem a klientem, podczas których coach, poprzez aktywne słuchanie, zadawanie pytań oraz stosowanie innych specyficznych narzędzi i zadań rozwojowych, towarzyszy klientowi w wyznaczaniu ważnych dla niego celów, odnajdywaniu wewnętrznych zasobów potrzebnych do realizacji oraz ustalaniu i wdrażaniu planów działania.

Przedmiotowe usługi coachingu nie są finansowane ze środków publicznych. Głównym celem usług coachingu nie jest osiągniecie dodatkowego dochodu przez konkurencyjne wykonanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia, a jedynie poszerzenie dotychczasowej oferty agencji. Coaching może pomóc potencjalnym Klientom, np. w odkryciu i zdefiniowaniu marki osobistej.

W piśmie z dnia 5 listopada 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wartość sprzedaży dotyczącej świadczonych przez Wnioskodawcę usług coachingu nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł (bez podatku) Wnioskodawca dopiero planuje taka działalność, stąd pismo do Organu
2. Usługi coachingu nie stanowią usług w zakresie doradztwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy tego typu działalność podlega zwolnieniu podmiotowemu z VAT na podstawie art. 113 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 15 października 2019 r.), coaching należy traktować jako nowa formę wspierania rozwoju człowieka. Wnioskodawca uważa, że coachingowi bliżej jest do usług świadczonych przez psychologów czy psychoterapeutów. W swojej istocie skierowany jest wyłącznie na przyszłość i na osiąganie celów, czym różni się od psychoterapii. Coaching nie jest zatem ani doradztwem ani szkoleniem w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Można jednak uznać ze coaching wspiera zdobywanie wiedzy na swój temat, bo poprzez pytania coachingowi i uważne słuchanie/reagowanie pomaga osobie coachowanej poszerzać swoją świadomość i rozwijać się duchowo/wewnętrznie.

Wnioskodawca wie, że organy podatkowe akceptują zazwyczaj kwalifikowanie coaching do szkoleń (tzw. miękkich), czyli uznają pośrednio, że coaching to co do zasady coś innego niż doradztwo, czego wyrazem może być pismo z dnia 31 lipca 2012 r. Izby Skarbowej w Katowicach (IBPP1/443-433/12/AL), gdzie organ uznał za prawidłowe (tu odnośnie zwolnienia) stanowisko podatnika oparte o kwalifikację coachingu do szkoleń miękkich.

Wnioskodawca chce potraktować usługę coachingu jak usługę szkoleniową kwalifikowaną do PKWiU 85.59.19.0 (usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowanej) i wystawiać fakturę ze zwolnieniem z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

1. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o świadczenie usług w zakresie coachingu dla osób indywidualnych i firm. Wnioskodawca będzie chciał organizować warsztaty (w ramach działań marketingowych, nie zawsze płatne). Usługa coachingu będzie dotyczyć pracy z postawą i polegać będzie na mentalnym wspieraniu ludzi, aby lepiej wykorzystywali swoje wewnętrzne zasoby, zwiększali swoją motywację do działania oraz niwelowali swoje obawy, strach przed ważnymi dla nich zmianami życiowymi/zawodowymi. Coaching ma za zadanie pomóc im stworzyć odpowiednie warunki do pożądanej zmiany, wesprzeć ich w podjęciu najlepszej decyzji i zapewnić im dość szybkie osiągnięcie postawionych sobie celów.

Według Wnioskodawcy usługa coachingu może być traktowana jako narzędzie do rozwoju osobistego i nie stanowi usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, ale może pomóc w odkryciu swoich zasobów i talentów i tym samym wesprzeć osobę w zmianie swojej ścieżki zawodowej, czyli pośrednio przyczynić się zmiany zawodu poprzez np. zwiększenie odwagi i pewności siebie przez coachowanego.

Wnioskodawca wskazał, że wartość sprzedaży dotyczącej świadczonych przez Wnioskodawcę usług coachingu nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł (bez podatku) Wnioskodawca dopiero planuje taka działalność.

Usługi coachingu nie stanowią usług w zakresie doradztwa.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii, czy Wnioskodawca w stosunku do świadczenia ww. usług może korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT na podstawie art. 113 ustawy.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy wobec braku w ustawie definicji doradztwa posłużyć się znaczeniem językowym.

W potocznym rozumieniu termin doradztwo obejmuje szereg usług doradczych, tj. np. podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto doradza. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć w związku z tym szeroko.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o zwolnieniu, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Z opisu analizowanej sprawy nie wynika, że Strona w ramach działalności gospodarczej, będzie świadczyć usługi doradcze. Przedmiotowe usługi coachingu, które Wnioskodawcę Wnioskodawcy zamierza świadczyć będzie dotyczyć pracy z postawą i polegać będzie na mentalnym wspieraniu ludzi, aby lepiej wykorzystywali swoje wewnętrzne zasoby, zwiększali swoją motywację do działania oraz niwelowali swoje obawy, strach przed ważnymi dla nich zmianami życiowymi/zawodowymi. Coaching ma za zadanie pomóc im stworzyć odpowiednie warunki do pożądanej zmiany, wesprzeć ich w podjęciu najlepszej decyzji i zapewnić im dość szybkie osiągnięcie postawionych sobie celów.

Zatem, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności w zakresie opisanym we wniosku, niewymienione w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym doradczych, przy czym wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty 200.000 zł, Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Należy jednak zaznaczyć, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego wartość sprzedaży w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, obejmującej usługi coachingu przekroczy kwotę 200.000 zł wyliczoną w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy zwolnienie podmiotowe straci moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota zostanie przekroczona.

W konsekwencji Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, przy czym Wnioskodawca utraci prawo do ww. zwolnienia w momencie wykonania jakiejkolwiek czynności wymienionej w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o VAT, tut. Organ w przedmiotowej interpretacji uznał je za prawidłowe, jednak na podstawie odmiennej kwalifikacji świadczonych usług niż przyjęty w stanowisku przez Wnioskodawcę.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi sięw dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej