Temat interpretacji

Stawka podatku dla świadczonej usługi odprowadzania wód opadowych i roztopowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• określenia prawidłowej stawki podatku dla robót budowlanych świadczonych w Budynku - jest nieprawidłowe;
• określenia prawidłowej stawki podatku dla sprzedaży i montażu dźwigu osobowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu, ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia prawidłowej stawki podatku dla robót budowlanych świadczonych w Budynku oraz dla sprzedaży i montażu dźwigu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza w niedalekiej przyszłości otworzyć działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług remontowo-budowlanych. W ramach swojego pierwszego zlecenia będzie świadczył usługi remontowo-budowlane w Budynku administracyjno-biurowym (dalej jako: Budynek).

W momencie rozpoczęcia prac Budynek będzie składał się z 7 kondygnacji (łącznie z piwnicą) oraz będzie sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 12, a na poszczególnych piętrach budynku będą znajdowały się lokale biurowe.

Wykonywane przez Wnioskodawcę prace budowlane będą polegały na częściowej przebudowie oraz dobudowie piętra 6, a także całkowitym wybudowaniu piętra 7. W ramach prac budowlanych zostanie wybudowanych 14 lokali mieszkalnych o powierzchni 26-40 m², które będą w przyszłości przedmiotem najmu krótkoterminowego przez właściciela Budynku.

W tym miejscu należy również wskazać, że każdy lokal mieszkalny będzie składał się z łazienki, aneksu kuchennego oraz co najmniej 1 pokoju.

Dodatkowo należy również wskazać, że Wnioskodawca zamierza także dokonać sprzedaży wraz z montażem dźwigu osobowego (winda), który ma zostać zainstalowany w przedmiotowym Budynku. Winda zostanie zamontowana na zewnątrz budynku, niemniej jednak będzie przytwierdzona do bryły budynku (winda będzie fizycznie związana z bryłą budynku). W tym miejscu należy wskazać, że winda będzie zainstalowana po dobudowie piętra 6 i całkowitym wybudowaniu piętra 7 i będzie jeździła (poruszała się) od parteru do 7 piętra włącznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z planowaną inwestycją w Budynku, roboty budowlane polegające na przebudowie oraz dobudowie piętra 6, a także całkowitym wybudowaniu piętra 7, czego efektem będzie powstanie lokali mieszkalnych opisanych w zdarzeniu przyszłym, należy opodatkować stawką VAT w wysokości 8%?
2. Czy do sprzedaży i montażu dźwigu osobowego (windy) należy zastosować stawkę VAT w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym roboty budowlane, polegające na przebudowie oraz dobudowie piętra 6, a także całkowitym wybudowaniu piętra 7, czego efektem będzie powstanie lokali mieszkalnych opisanych w zdarzeniu przyszłym, należy opodatkować stawką VAT w wysokości 8%.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazał, iż jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2. stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - według art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei w myśl art. 41 ust. 12b ustawy o VAT do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12c cyt. ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym roboty budowlane polegające na przebudowie oraz dobudowie piętra 6, a także całkowitym wybudowaniu piętra 7, czego efektem będzie powstanie lokali mieszkalnych, opisanych w zdarzeniu przyszłym, należy opodatkować stawką VAT w wysokości 8%. Natomiast do sprzedaży i montażu dźwigu osobowego (windy) należy zastosować stawkę VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie określenia prawidłowej stawki podatku dla robót budowlanych świadczonych w Budynku;
• prawidłowe w zakresie określenia prawidłowej stawki podatku dla sprzedaży i montażu dźwigu osobowego.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla czynności dotyczącej obiektów budowlanych istotne jest prawidłowe zaklasyfikowanie obiektu wg symbolu PKOB.

Wskazania bowiem wymaga, że podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania obiektu budowlanego do właściwego PKOB nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKOB wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKOB wymienionego we wniosku budynku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się w myśl art. 41 ust. 12 ustawy do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się stosownie do treści art. 41ust. 12a ustawy obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne 111,
• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (klasa 1122),
• Budynki zbiorowego zamieszkania 113.

Natomiast w dziale PKOB 12 zawarto siedem grup:

• Hotele i budynki zakwaterowania turystycznego 121,
• Budynki biurowe 122,
• Budynki handlowo-usługowe 123,
• Budynki transportu i łączności 124,
• Budynki przemysłowe i magazynowe 125,
• Ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej 126,
• Pozostałe budynki niemieszkalne 127.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe.

Należy przy tym podkreślić, że z preferencyjnej stawki podatku w oparciu o powołany wyżej art. 41 ust. 12 ustawy korzystać mogą tylko czynności wymienione w tym przepisie (tj. dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części) wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Roboty budowlane to budowa, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego art. 3 pkt 7.

Z kolei w świetle regulacji art. 3 pkt 7a ww. ustawy, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji ().

Natomiast definicję remontu zawarto w art. 3 pkt 8 cyt. ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja z kolei oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś (źródło: Słownik Języka Polskiego, www.sjp.pwn.pl).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć m.in. budowy, przebudowy remontu, modernizacji, czy termomodernizacji budynków. Po drugie budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast zastosowanie jednej stawki podatku od towarów i usług i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy materiałów wykorzystywanych do wykonania tej usługi, uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy zawartej ze zleceniodawcą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje świadczyć usługi remontowo-budowlane w Budynku, sklasyfikowanym w PKOB w dziale 12. W ramach świadczenia ww. usług zamierza częściowo przebudować oraz dobudować piętro 6, a także wybudować piętro 7. Wskutek prac powstanie 14 lokali mieszkalnych. Wnioskodawca zamierza również dokonać sprzedaży i montażu dźwigu osobowego na zewnątrz budynku.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia prawidłowej stawki podatku dla świadczonych usług.

Na tle przedstawionych okoliczności zdarzenia przyszłego zauważyć należy, że przepisy prawa budowlanego definiują przebudowę, jako prace budowlane, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego. Wobec tego, dla określenia właściwej stawki podatku od towarów i usług na usługi budowlane związane z przebudową tego budynku, uzasadnione jest odniesienie się do statusu obiektu budowlanego (jako całości), który ma być efektem inwestycji. Jak bowiem wynika z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT stawką podatku w wysokości 8% objęte są roboty budowlane wykonywane w obiektach budownictwa mieszkaniowego lub ich częściach, z wyłączeniem lokali użytkowych sklasyfikowanych wg PKOB w dziale 11 oraz lokalach mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych wg PKOB w dziale 12.

Odnosząc się zatem do kwestii będącej przedmiotem zapytania należy przede wszystkim zauważyć, że jak wynika z wniosku przedmiotem realizowanej inwestycji była przebudowa i rozbudowa budynku sklasyfikowanego w PKOB w grupie 12 Budynki niemieszkalne.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro efektem wskazanych robót budowlanych będzie obiekt (budynek), dla którego wskazano PKOB 12, a więc obiekt niemieszczący się w definicji obiektu budowlanego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to opisane roboty budowlane, w budynku sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, opodatkowane są podstawową stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy. Na etapie budowy (przebudowy, rozbudowy) trudno bowiem mówić o wyodrębnionych lokalach mieszkalnych, stąd też, nie ma podstaw do zastosowania preferencyjnej stawki podatku, przewidzianej dla lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy z uwagi na to, że planowane świadczenie usług remontowo-budowalnych, nastąpi w Budynku sklasyfikowanym w dziale 12, a nie w lokalu, to będą one podlegały opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia prawidłowej stawki podatku dla robót budowlanych świadczonych w Budynku należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast dostawa i montaż dźwigu osobowego w ww. Budynku jak słusznie stwierdził Wnioskodawca będzie opodatkowana stawką podatku 23%, jako że dla tej transakcji przepisy również nie przewidują preferencyjnej stawki podatku.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia prawidłowej stawki podatku dla dostawy i montażu dźwigu osobowego w Budynku należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej