Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży lokali mieszkalnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2019 r. (data wpływu 28 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 30 lipca 2019 r. (data wpływu 31 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 30 lipca 2019 r. (data wpływu 31 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 24 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.231.2019.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 3 stycznia 2019 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z) oraz handlu nieruchomościami (PKD 68.10.Z). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Mieszkania będą kupowane na rynku wtórnym od osób fizycznych bez podatku VAT. W niektórych mieszkaniach będą przeprowadzane drobne remonty polegające na malowaniu ścian czy wymianie sanitariatów. Wydatki na remont nie przekroczą 30% wartości początkowej zakupionego mieszkania. Wnioskodawca nie będzie odliczał podatku VAT od czynności związanych z zakupem materiałów i pracami remontowymi. W dalszej kolejności mieszkania będą sprzedawane. Przedmiotowe lokale mieszkalne będą w firmie Wnioskodawcy towarem handlowym.

Mieszkania będą kupowane na rynku wtórnym:

• od osób, które były ich właścicielami od co najmniej 2 lat. Osoby te nabyły swoje mieszkania od spółdzielni, bądź od innych osób fizycznych,
• od osób, które były pierwotnie współwłaścicielami nieruchomości, a następnie dokonały zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności każdego lokalu, po czym sprzedały przedmiotowe mieszkania w tym samym roku,
• od osób które przekształciły lokal mieszkalny ze spółdzielczego własnościowego prawa w odrębną własność i sprzedały go w tym samym roku,
• od spadkobierców, którzy odziedziczyli lokal mieszkalny i w tym samym roku dokonali jego sprzedaży (spadkodawcy byli właścicielami tego lokalu dłużej niż 2 lata i nie dokonywali jego ulepszeń).

W piśmie z 30 lipca 2019 r.:

• Wnioskodawca wskazał, że sprzedający, od których będzie nabywać wspomniane lokale mieszkalne są ich właścicielami przez okres dłuższy niż 2 lata i dopiero po tym okresie nastąpiło przekształcenie lokali. Natomiast po zakupie przez Wnioskodawcę lokale mogą zostać sprzedane od razu lub kilka miesięcy od ich zakupu.
• po wybudowaniu tych lokali były one użytkowane przez ich właścicieli lub wynajmowane osobom trzecim.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT dostawa lokalu mieszkalnego zakupionego od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która była pierwotnie współwłaścicielem lokalu, a następnie dokonała zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności każdego lokalu, jeśli zakup od tej osoby nastąpił w tym samym roku co ustanowienie odrębnej własności?

Zdaniem Wnioskodawcy:

ad. 1

Sprzedaż lokalu mieszkalnego zakupionego od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, która była pierwotnie współwłaścicielem lokalu, a następnie dokonała zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności lokalu, po czym sprzedała go w tym samym roku - będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
• lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

w myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT pierwsze zasiedlenie oznacza oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
• ulepszeniu jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do czynności pierwszego zasiedlenia. osoba, od której Wnioskodawca kupi lokal mieszkalny jest jego właścicielem od co najmniej 2 lat i w tym czasie nie dokonała ulepszenia lokalu na kwotę przewyższającą 30% wartości początkowej nieruchomości. W ocenie Wnioskodawcy sam fakt zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego nie rodzi skutków pierwszego zasiedlenia.

ad. 2

Dostawa lokalu mieszkalnego kupionego od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, która dokonała przekształcenia lokalu ze spółdzielczego własnościowego prawa w odrębną własność, a następnie sprzedała go w tym samym roku - będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy. również w tym przypadku, zdaniem Wnioskodawcy, nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia, gdyż osoba, od której Wnioskodawca kupi lokal mieszkalny była jego właścicielem dłużej niż 2 lata.

ad. 3

Dostawa lokalu mieszkalnego zakupionego od spadkobiercy w tym samym roku, w którym nastąpiło spadkobranie, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ sama czynność dziedziczenia nie rodzi skutków pierwszego zasiedlenia. Dodatkowym argumentem jest fakt, że spadkodawca pozostawał właścicielem tego lokalu mieszkalnego dłużej niż 2 lata. Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa dokonana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, bądź pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. w opisywanym zdarzeniu przyszłym nie nastąpi więc, zdaniem Wnioskodawcy, pierwsze zasiedlenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, ().

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 sierpnia 2019 r. rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Natomiast przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak w myśl art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Z kolei według art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził w nim, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa TSUE pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Z orzeczenia TSUE w sprawie C-308/16 wynika, że (...) kryterium pierwszego zasiedlenia budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (...) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy wskazano, że (...) pojęcie pierwszego zasiedlenia ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku (niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany (...) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z obowiązującego do 31 sierpnia 2019 r, art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z) oraz handlu nieruchomościami (PKD 68.10.Z). Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca będzie kupował mieszkania na rynku wtórnym od osób fizycznych bez podatku VAT. W niektórych mieszkaniach będą przeprowadzane drobne remonty polegające na malowaniu ścian czy wymianie sanitariatów. Wydatki na remont nie przekroczą 30% wartości początkowej zakupionego mieszkania. Wnioskodawca nie będzie odliczał podatku VAT od czynności związanych z zakupem materiałów i pracami remontowymi. W dalszej kolejności mieszkania będą sprzedawane. Przedmiotowe lokale mieszkalne będą w firmie Wnioskodawcy towarem handlowym. Mieszkania będą kupowane na rynku wtórnym.

W świetle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy dostawa lokalu mieszkalnego zakupionego uprzednio od:

• osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która była pierwotnie współwłaścicielem lokalu, a następnie dokonała zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności każdego lokalu, jeśli zakup od tej osoby nastąpił w tym samym roku co ustanowienie odrębnej własności;
• osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która przekształciła lokal mieszkalny ze spółdzielczego własnościowego prawa w odrębną własność i w tym samym roku dokonała jego sprzedaży;
• spadkobiercy, który odziedziczył lokal i sprzedał go w tym samym roku? (spadkodawcy byli właścicielami tego lokalu dłużej niż 2 lata i nie dokonywali jego ulepszeń),

będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT?

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy wskazanych we wniosku lokali mieszkalnych zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do tych lokali będzie miało miejsce pierwsze zasiedlenie warunkujące zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jak już wskazano zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Analogicznie przedmiotowe stwierdzenia należy odnieść do lokali mieszkalnych (części budynków).

Z wniosku wynika, że lokale mieszkalne od wskazanych grup podmiotów Wnioskodawca będzie nabywał na rynku wtórnym.

W przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych nabytych od:

• osób, które były pierwotnie współwłaścicielami nieruchomości, a następnie dokonały zniesienia współwłasności przez ustanowienie odrębnej własności każdego lokalu, po czym sprzedały przedmiotowe mieszkania w tym samym roku,
• osób które przekształciły lokal mieszkalny ze spółdzielczego własnościowego prawa w odrębną własność i sprzedały go w tym samym roku,

Wnioskodawca w piśmie z 30 lipca 2019 r. stwierdził, że sprzedający, od których będzie nabywał wspomniane lokale mieszkalne są ich właścicielami przez okres dłuższy niż 2 lata i dopiero po tym okresie nastąpiło przekształcenie lokali. Natomiast po zakupie przez Wnioskodawcę lokale mogą zostać sprzedane od razu lub kilka miesięcy od ich zakupu.

Również w odniesieniu do lokali mieszkalnych nabytych od spadkobierców, którzy odziedziczyli lokal i sprzedali go w tym samym roku Wnioskodawca podał, że spadkobiercy ich właścicielami dłużej niż 2 lata.

Zatem w odniesieniu do lokali mieszkalnych nabytych od wskazanych grup podmiotów miało już miejsce pierwsze zasiedlenie.

W tych przypadkach pierwsze zasiedlenie lokali mieszkalnych nastąpiło z chwilą ich zajęcia, używania na potrzeby osób fizycznych, które dokonały zniesienia współwłasności lokali lub przekształciły lokal mieszkalny ze spółdzielczego własnościowego prawa w odrębną własność, a w przypadku spadkobierców z chwilą zajęcia lokali przez spadkodawców.

Jednocześnie na kwestię pierwszego zasiedlenia lokali mieszkalnych w przedmiotowej sprawie nie będzie miało wpływu ewentualne ulepszenie tych lokali przez uprzednich właścicieli jak i przez samego Wnioskodawcę. Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego w rozumieniu ustawy podatkowej jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodujących istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości lokale mieszkalne, które stwierdził Wnioskodawca nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Jednocześnie z wniosku wynika, że lokale mieszkalne nabyte od osób fizycznych, które dokonały zniesienia współwłasności lokali lub przekształciły lokale mieszkalne ze spółdzielczego własnościowego prawa w odrębną własność, albo otrzymały je w spadku były używane przez poprzednich właścicieli oraz spadkodawców dłużej niż 2 lata.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że w przypadku lokali mieszkalnych nabytych od wskazanych grup podmiotów nastąpi pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy (przejęcie do używania przez poprzednich użytkowników) i od tego momentu miną ponad 2 lata, to w konsekwencji dostawa przez Wnioskodawcę wskazanych lokali mieszkalnych nie będzie odbywała się w ramach pierwszego zasiedlenia. Tym samym spełnione zostaną warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej