Temat interpretacji

w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w ramach projektu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w ramach projektu () w odniesieniu do ogólnodostępnej publicznej infrastruktury - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w ramach projektu () w odniesieniu do ogólnodostępnej publicznej infrastruktury.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Gmina () (dalej jako: ,,Gmina lub ,,Wnioskodawca) posiada osobowość prawną i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: ustawy o VAT).

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadania własne wynikające z ustawy z dn. 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 506; dalej: ,,USG), służące - zgodnie z art. 7 tej ustawy - zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 USG, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy - w oparciu o art. 6 ust. 1 USG - należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 2 USG, zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Obecnie, jako beneficjent środków finansowych, Gmina realizuje projekt pn.: (), dla którego uzyskała dofinansowanie z () na lata ().

Przedmiotem projektu jest utworzenie na terenie Miasta () 5 małych węzłów przesiadkowych pozwalających na zamianę środków komunikacji indywidualnej na transport publiczny oraz rower. Projekt obejmuje przebudowę 5 przejść podziemnych wraz z ich dostosowaniem dla potrzeb osób niepełnosprawnych, w celu ułatwienia dostępu do przystanków komunikacji zbiorowej, budowę ścieżek rowerowych i 12 wypożyczalni rowerów, a także zabudowę infrastruktury towarzyszącej (monitoring, toalety, wiaty rowerowe, biletomaty). Projekt ma stworzyć spójny system wspomagający transport publiczny w mieście i przyczynić się do zastąpienia samochodu (jako środka komunikacji) przez komunikację zbiorową i rower.

Realizacja projektu zostanie przeprowadzona w ramach dziewięciu zadań, zgodnie z poniższym
wykazem:

Zadanie 1: węzeł przesiadkowy 1 rejon ul. (),

Zadanie 2: węzeł przesiadkowy 2 rejon (),

Zadanie 3: węzeł przesiadkowy 3 rejon (),

Zadanie 4: węzeł przesiadkowy 4 rejon (),

Zadanie 5: węzeł przesiadkowy 5 rejon (),

Zadanie 6: budowa wypożyczalni rowerów,

Zadanie 7: budowa ścieżki rowerowej,

Zadanie 8: budowa ścieżki pieszo-rowerowej wzdłuż () na odcinku od ul. () do ul. () (I etap),

Zadanie 9: promocja projektu.

Jednym z elementów polityki komunikacyjnej miasta jest promowanie ruchu rowerowego, który może w znaczący sposób odciążyć sieć drogową przejmując część podróży. Promowanie ruchu rowerowego w stosunku do transportu samochodowego jest tym bardziej uzasadnione, gdyż koszty poniesionych nakładów inwestycyjnych na infrastrukturę rowerową są niewspółmiernie niższe. Głównymi celami polityki komunikacyjnej są: dążenie do spopularyzowania roweru jako środka komunikacji i rekreacji czynnej, poprawa bezpieczeństwa ruchu rowerowego i innych użytkowników dróg, włączenie układu dróg rowerowych do układu komunikacyjnego miasta jako integralnego i równoprawnego elementu. Duże znaczenie w propagowaniu komunikacji rowerowej mają również aspekty zdrowotne i ekologiczne, takie jak wzrost zdrowotności mieszkańców przez zwiększenie wykorzystania roweru dla rekreacji czynnej oraz zmniejszenie stopnia zanieczyszczenia środowiska i uciążliwości transportu.

Przeprowadzone na terenie miasta () konsultacje społeczne jednoznacznie wykazały, że istnieje konieczność przeprowadzenia działań inwestycyjnych w zakresie modernizacji infrastruktury transportu w () w tym konieczność budowy i rozbudowy małych węzłów przesiadkowych i łączących je ścieżek rowerowych. Mieszkańcy miasta uznali, iż projekt przyczyni się do poprawy jakości transportu zbiorowego w mieście, jak również wpłynie pozytywnie na gospodarkę niskoemisyjną: rozbudowa i przebudowa małych węzłów przesiadkowych poprawi zarówno komfort jak i bezpieczeństwo podróży. Co więcej, budowa ścieżek rowerowych i stacji wypożyczalni rowerów wpłynie pozytywnie nie tylko na kwestie usprawnienia transportu, poprawy jakości powietrza, ale również przyczyni się do rozpowszechniania zdrowego trybu życia wśród mieszkańców miasta oraz sąsiadujących miejscowości.

Oprócz stworzenia nowej przestrzeni dla użytkowników rowerów, Projekt obejmuje wyposażenie oraz modernizację zintegrowanych węzłów przesiadkowych, czyli miejsc umożliwiających dogodną zmianę środka transportu wyposażonych w niezbędną dla obsługi podróżnych infrastrukturę, w szczególności: miejsca postojowe, przystanki, punkty sprzedaży biletów i systemy informacyjne. Zintegrowane węzły przesiadkowe stanowią uzupełnienie sieci transportu zbiorowego, umożliwiając i ułatwiając poprawę obsługi pasażerów w ich przesiadkach czy innych potrzebach związanych z transportem lokalnym. Projekt obejmuje również prace związane z dostosowaniem infrastruktury przystankowej dla osób niepełnosprawnych.

Zakres zamówienia będzie obejmował: roboty rozbiórkowe i wyburzeniowe, wykonanie zadaszeń, wykonanie ścian oporowych, wykonanie wind, platform, odwodnień, oświetlenie zewnętrznego i wewnętrznego, wykonania ścieżek rowerowych, chodników, elementów bezpieczeństwa ruchu, oznakowanie poziome i pionowe, wybudowanie wiat przystankowych i rowerowych, wykonanie okładzin ściennych i schodowych, sufitów, posadzek, dylatacji, gablot, systemu monitoringu, roboty związane z wycinką oraz nasadzeniem drzew, uporządkowaniem terenu a także opracowanie dokumentacji projektowej.

Infrastruktura stworzona w wyniku realizacji przedmiotowego Projektu będzie miała charakter publiczny służący lokalnej społeczności. Wybudowane w ramach Projektu węzły przesiadkowe, ścieżki rowerowe oraz towarzysząca im infrastruktura będzie ogólnodostępna dla każdego zainteresowanego użytkownika. Za wyjątkiem toalet publicznych, wypożyczalni rowerowych oraz biletomatów użytkowanie nowopowstałej infrastruktury nie będzie związane z ponoszeniem opłat przez korzystających. Toalety publiczne, wypożyczalnie rowerów miejskich oraz biletomaty będą wykorzystywane przez Gminę do świadczenia odpłatnych usług w ramach wykonywanej przez nią działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, wydatki związane z wytworzeniem tych elementów Projektu zostały uznane przez Gminę za wydatki niekwalifikowalne we wniosku o dofinansowanie i nie stanowią przedmiotu niniejszego wniosku. Pozostała nowo wytworzona infrastruktura nie będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w ramach projektu () w odniesieniu do stworzenia publicznej infrastruktury z wyłączeniem wytworzenia toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w ramach projektu () w odniesieniu do stworzenia publicznej infrastruktury z wyłączeniem wytworzenia toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W brzmieniu ustalonym przez art. 15 ust. 1 w związku z ust. 6 ustawy o VAT Gmina, w zakresie w którym realizuje zadania własne, dla wdrażania których została powołana, nie jest uważana za podatnika w rozumieniu tej ustawy. Działalność gospodarcza określona w art. 15 ust. 2 ustawy VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Realizując przedmiotowy Projekt Gmina wypełnia swoje zadania własne wynikające z ustawy o samorządzie gminnym. Wydatki ponoszone przez Gminę (z wyłączeniem kosztów wybudowania toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów) dotyczyć będą modernizacji miejskiego układu drogowo-pieszego, tj. przebudowy przejść nadziemnych i podziemnych oraz budowy ścieżek rowerowych. Za wyjątkiem toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów wytworzona w ramach niniejszych zadań infrastruktura będzie ogólnodostępna dla mieszkańców, a za jej użytkowanie nie będzie pobierana opłata. Powstała infrastruktura nie będzie zatem służyć do wykonywania czynności opodatkowanych.

W ocenie Gminy udostępnienie publicznej infrastruktury mieszkańcom miasta oraz mieszkańcom sąsiednich miejscowości nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Wobec powyższego Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty VAT należnego, o kwotę VAT naliczonego, ze względu na niespełnienie ustawowych przesłanek, które umożliwiają dokonanie takiego odliczenia. Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności niepodlegających VAT szczególnie w sytuacji, gdy podmiot nie działa dla danego nabycia w charakterze podatnika VAT.

W związku z powyższym nie zachodzą warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, dające prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi przez Gminę wydatkami inwestycyjnymi związanymi z realizacją Projektu () z wyłączeniem kosztów wytworzenia toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów, zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu realizacji projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów o podatku VAT wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 506) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W świetle art. 6 ust. 1 tej ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy z zakresu gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na nabycie towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w ramach projektu () z wyłączeniem wytworzenia toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca przedstawiając opis sprawy podał, że infrastruktura wytworzona w wyniku realizacji przedmiotowego projektu będzie miała charakter publiczny służący lokalnej społeczności. Wybudowane w ramach projektu węzły przesiadkowe, ścieżki rowerowe oraz towarzysząca im infrastruktura będzie ogólnodostępna dla każdego zainteresowanego użytkownika. Za wyjątkiem toalet publicznych, wypożyczalni rowerowych oraz biletomatów użytkowanie nowopowstałej infrastruktury nie będzie związane z ponoszeniem opłat przez korzystających. Toalety publiczne, wypożyczalnie rowerów miejskich oraz biletomaty będą wykorzystywane przez Gminę do świadczenia odpłatnych usług w ramach wykonywanej przez nią działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, wydatki związane z wytworzeniem tych elementów projektu zostały uznane przez Gminę za wydatki niekwalifikowalne we wniosku o dofinansowanie i nie stanowią przedmiotu niniejszego wniosku. Pozostała nowo wytworzona infrastruktura nie będzie służyła do wykonywania czynności opodatkowanych.

Powyższe wskazania Gminy prowadzą do wniosku, że towary i usługi nabywane przez Gminę w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu w zakresie w jakim jego przedmiotem jest wytworzenie ogólnodostępnej infrastruktury o charakterze publicznym służącej nieodpłatnie lokalnej społeczności nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem gmina dla tych zakupów (realizując projekt w części infrastruktury mającej ogólnodostępnych charakter publiczny) nie będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, i zakupy te nie będą związane z opodatkowaną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W analizowanej sprawie Gmina argumentuje, że realizując przedmiotowy projekt wypełnia swoje zadania własne wynikające z ustawy o samorządzie gminnym. Wydatki ponoszone przez Gminę (z wyłączeniem kosztów wybudowania toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów) dotyczyć będą modernizacji miejskiego układu drogowo-pieszego, tj. przebudowy przejść nadziemnych i podziemnych oraz budowy ścieżek rowerowych. Za wyjątkiem toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów wytworzona w ramach niniejszych zadań infrastruktura będzie ogólnodostępna dla mieszkańców, a za jej użytkowanie nie będzie pobierana opłata. Powstała infrastruktura nie będzie zatem służyć do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących wydatki ponoszone na nabycie towarów i usług w części związanej z realizacją inwestycji () z wyłączeniem kosztów wytworzenia toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku wydatki w zakresie w jakim nie są związane z wytworzeniem toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów nie będą spełnione - wskazane art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją projektu (z wyłączeniem wydatków na wytworzenie toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów) nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie ,,kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Przedmiotowa interpretacja nie dotyczy wydatków na wytworzenie toalet publicznych, wypożyczalni rowerów oraz biletomatów zgodnie bowiem ze wskazaniem Wnioskodawcy nie stanowią one przedmiotu wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej