Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia w całości lub w części podatku VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 lipca 2019 r. (data wpływu 2 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do odliczenia w całości lub w części podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. () - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do odliczenia w całości lub w części podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. (). Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina () w roku 2014 otrzymała dofinansowanie na realizację zadania pn. () w ramach osi priorytetowej 6 Środowisko przyrodnicze, Działanie 6.2 Ochrona środowiska przed zanieczyszczeniami i zniszczeniami, Poddziałanie 6.2.2 Bezpieczeństwo ekologiczne Regionalnego Programu Operacyjnego () 2007-2013. Projekt zakładał zakup samochodu ratowniczego dla Ochotniczej Straży Pożarnej. Celem projektu było wzmocnienie potencjału służb ratowniczych. Samochód służy do przeciwdziałania i usuwania skutków klęsk żywiołowych.

Jednostką realizującą dla przedmiotowego projektu była Gmina () - jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną, realizująca zadania przy pomocy Urzędu Miasta i Gminy. Zasadniczy cel działania Gminy to służba społeczności lokalnej oraz zaspokajanie potrzeb wspólnoty jej mieszkańców. Wdrażając niniejszy projekt Gmina zrealizowała takie cele własne, jak: zwiększenie stopnia szeroko pojętego bezpieczeństwa na jej terenie oraz aktywne zabezpieczenie terenu Gminy na okoliczność wystąpienia różnego rodzaju trudnych do przewidzenia, groźnych w skutkach zdarzeń i wypadków.

Funkcję zamawiającego w zrealizowanym przedsięwzięciu pełnił Burmistrz Miasta i Gminy (). Po realizacji zakresu rzeczowego przedsięwzięcia - zakupie pojazdu pożarniczego został on przekazany w użytkowanie OSP (), z przeznaczeniem do prowadzenia akcji ratowniczych. Właścicielem pojazdu jest Wnioskodawca, który odpowiada za jego utrzymanie i eksploatację. Koszty związane z realizacją zadania poniosła Gmina.

Zakupiony w ramach projektu samochód nie jest wykorzystywany w celach związanych ze świadczeniem jakichkolwiek usług odpłatnych ani usług prowadzących do uzyskania przychodów.

Zakupiony w ramach realizacji projektu pn. () samochód nie jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych stawkami VAT, jak również nie jest wykorzystywany do czynności zwolnionych od tego podatku.

Środki otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach RPO () 2007-2013 nie stanowią środków, o których mowa w § 8 ust. 3 i 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.11.2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy pojazd został przekazany nieodpłatnie dla OSP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina (), w związku z realizacją zadania pn. () mogła w całości lub w części skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina (), w związku z realizacją zadania pn. () nie miała prawa do odliczenia w całości ani w części podatku VAT od wydatków związanych z zakupem samochodu ratowniczego, ponieważ samochód nie jest wykorzystywany przez Gminę () do czynności podlegających opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2018 r., poz. 2174 ze zm.; dalej jako: ustawa lub ustawa o VAT). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników; natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 ze zm.; dalej jako: ustawa o samorządzie gminnym) Wnioskodawca wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej () - art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizował projekt pn. () w ramach RPO () 2007-2013 w celu wykonania nałożonych na niego obowiązków w ramach zadań publicznych (zadań własnych) określonych ustawą o samorządzie gminnym. Podatnikiem, a zarazem Wnioskodawcą i podmiotem realizującym projekt, w zakresie przedmiotowego projektu jest Gmina. Po realizacji przedmiotowego projektu, nabyty pojazd pożarniczy został nieodpłatnie przekazany w użytkownie OSP (), z przeznaczeniem do prowadzenia akcji ratowniczych. Właścicielem ww. pojazdu jest Wnioskodawca, który ponosi wydatki związane z jego bieżącym utrzymaniem. Nabyty w ramach projektu samochód nie jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz do świadczenia jakichkolwiek usług odpłatnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia całości lub części podatku VAT w związku z realizacją ww. Projektu.

Zaznaczyć należy, że zasadniczym przedmiotem działalności Gminy są czynności wykonywane w charakterze podmiotu prawa publicznego, w celu sprawowania władzy publicznej. Jest to szeroko rozumiana działalność nastawiona na zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, którą tworzą mieszkańcy Gminy.

Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca nabyte w ramach realizacji Projektu towary i usługi, będzie wykorzystywał w zakresie realizowanych przez siebie zadań publicznych, nałożonych na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym), do realizacji których został Wnioskodawca, jako jednostka samorządu terytorialnego, powołany.

Jak wskazano na wstępie, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Wnioskodawca wskazał we wniosku, że nabyte w związku z realizacją Projektu towary i usługi nie są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując przedmiotowe zadanie nie działał w charakterze podatnika VAT, ponieważ zadanie wykonane zostało przez organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, a ponadto nie została spełniona podstawowa pozytywna przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące braku prawa do odliczenia w całości lub w części podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. () należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej