Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7 za luty 2019 r. ponieważ:

• usługa była wykonana na rzecz podatnika, który był czynnym podatnikiem VAT, niebędącym w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub likwidacji,

• na dzień poprzedzający złożenie deklaracji VAT-7 za luty 2019 r. dłużnik był czynnym podatnikiem VAT oraz nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub likwidacji,

• od daty wystawienia faktury nie upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym była wystawiona,

• korekta VAT może być dokonana w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego zgodnie z art. 86 ust 13 ustawy o VAT.

Korekty dokonać w następujący sposób:

W deklaracji VAT-7 za luty 2019 zmniejszyć kwotę opodatkowania netto o 173.043,68 PLN oraz kwotę podatku należnego o 39.800 PLN tj. o wartości, które pozostawały niezapłacone na dzień składania deklaracji VAT-7 za luty 2019 r. tj. na dzień 25 marca 2019 r.

Następnie złożyć korektę deklaracji VAT-7 za lipiec 2019 r., a w niej zwiększyć kwotę opodatkowania netto o 3.124,98 PLN oraz kwotę podatku należnego o 718,74 PLN tj. o wartość należności zapłaconej przez kontrahenta w lipcu 2019 r.

Ad 2

Termin do złożenia korekty podatku należnego od wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona może zostać przedłużony w przypadku kiedy wierzyciel wystąpi do swojego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o przedłużenie takiego terminu w okresie kiedy nie upłynęły 2 lata od wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do art. 89a ust. 1a ustawy o VAT nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1508 oraz z 2018 r. poz. 149, 398, 1544 i 1629), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. (uchylony)
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony)
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
6. (uchylony).
   
   

Korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (art. 89a ust. 3 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 89a ust. 4, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Natomiast art. 89a ust. 5 ustawy stanowi, że wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Powołane wyżej przepisy art. 89a ustawy o VAT dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji, gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Należy także zauważyć, że tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Zatem jak wynika z ww. informacji jednym z warunków umożliwiających wierzycielowi skorzystanie z ulgi na złe długi jest ten, aby dostawa towaru lub świadczenie usług była dokonana na rzecz podatnika, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r., poz. 243, z późn. zm.), ustawa reguluje:

1. zawieranie przez dłużnika niewypłacalnego lub zagrożonego niewypłacalnością układu z wierzycielami oraz skutki układu;
2. przeprowadzanie działań sanacyjnych.

W myśl art. 2 ww. ustawy Prawo restrukturyzacyjne, restrukturyzację przeprowadza się w następujących postępowaniach restrukturyzacyjnych:

1. postępowaniu o zatwierdzenie układu;
2. przyspieszonym postępowaniu układowym;
3. postępowaniu układowym;
4. postępowaniu sanacyjnym.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, celem postępowania restrukturyzacyjnego jest uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika przez umożliwienie mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami, a w przypadku postępowania sanacyjnego - również przez przeprowadzenie działań sanacyjnych, przy zabezpieczeniu słusznych praw wierzycieli.

Postępowanie o zatwierdzenie układu:

1. umożliwia zawarcie układu w wyniku samodzielnego zbierania głosów wierzycieli przez dłużnika bez udziału sądu;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 3 ust. 2 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).

Przyspieszone postępowanie układowe:

1. umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności w uproszczonym trybie;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 3 ust. 3 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).

Postępowanie układowe:

1. umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 3 ust. 4 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 5 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, postępowanie sanacyjne umożliwia dłużnikowi przeprowadzenie działań sanacyjnych oraz zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności.

Działaniami sanacyjnymi są czynności prawne i faktyczne, które zmierzają do poprawy sytuacji ekonomicznej dłużnika i mają na celu przywrócenie dłużnikowi zdolności do wykonywania zobowiązań, przy jednoczesnej ochronie przed egzekucją (art. 3 ust. 6 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).

Zgodnie z art. 189 ust. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, dzień wydania postanowienia o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego jest dniem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego.

W świetle art. 66 ust. 1 i ust. 2 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego nie ma wpływu na zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych dłużnika. Po wydaniu przez sąd postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego przedsiębiorca występuje w obrocie pod dotychczasową firmą z dodaniem oznaczenia w restrukturyzacji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 5 listopada 2018 r. Wnioskodawca wystawił kontrahentowi fakturę VAT, za usługę wykonaną na terytorium kraju z terminem płatności wyznaczonym na dzień 19 listopada 2018 r. Na poczet ww. należności kontrahent dokonał następujących wpłat: w dniu 4 grudnia 2018 r. - 50.000,00 PLN, w dniu 17 grudnia 2018 r. - 50.000,00 PLN, w dniu 7 stycznia 2019 r. - 50.000,00 PLN oraz w dniu 7 marca 2019 r. - 12.000,00 PLN i w dniu 3 lipca 2019 r. 3.843,73 PLN. Po dacie 3 lipca 2019 r. nie zostały dokonane żadne wpłaty. W dniu 2 maja 2019 r. na skutek wniesionego przez Wnioskodawcę pozwu, Sąd Okręgowy () wydał nakaz zapłaty na kwotę 212.843,73 PLN wraz z odsetkami i zwrotem kosztów procesu, a następnie na wniosek Wnioskodawcy zostało dokonane zabezpieczenie powództwa przez Komornika Sądowego. W dniu 2 sierpnia 2019 r. na wniosek dłużnika zostało otwarte przyspieszone postępowanie układowe w wyniku czego postępowanie egzekucyjne zostało zawieszone. Na dzień 19 lutego 2019 r., w którym upłynęło 90 dni od wymaganego terminu płatności zaległość wynosiła 224.843,73 PLN brutto tj. 182.799,78 PLN netto + 42.043,95 PLN VAT, natomiast na dzień 25 marca 2019 r., w którym Wnioskodawca składał deklarację VAT-7 za luty 2019 r. zaległość wynosiła 212.843,73 PLN brutto tj. 173.043,68 PLN netto + 39.800.05 PLN VAT. Na dzień 19 luty 2019 r. oraz na dzień 25 marca 2019 r. tj. na dzień składania deklaracji VAT-7 za luty dłużnik był czynnym podatnikiem VAT, nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego ani likwidacji wobec powyższego przysługiwało Wnioskodawcy prawo do korekty podatku VAT należnego od niezapłaconej kwoty. Księgowa nie uwzględniła w deklaracji VAT-7 za luty 2019 r. korekty podatku należnego od niezapłaconej kwoty.

Ad 1

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w sytuacji opisanej powyżej może złożyć korektę deklaracji VAT-7 za luty 2019 r., w której zostanie uwzględniona korekta podatku należnego od kwoty, która została niezapłacona.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że aby podatnik mógł dokonać korekty na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku tego prawa. Co istotne, korekta podatku, jak wyjaśniono powyżej, musi zawsze dotyczyć okresu, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną.

Należy przy tym podkreślić, że ww. warunki muszą być spełnione zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia przez wierzyciela deklaracji wykazującej korektę w ramach ulgi za złe długi, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia ewentualnej deklaracji korygującej. Wskazuje na to brzmienie analizowanego przepisu art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy, który wprost określa, że przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki: (...) na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1: a) wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, b) dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

W przypadku, gdy Wnioskodawca nie dokona stosownej korekty w okresie wskazanym w art. 89a ust. 3 ustawy i w innym czasie (przy dochowaniu pozostałych warunków do zastosowania ulgi na złe długi) podejmie decyzję o skorzystaniu z możliwości zastosowania tej regulacji, może dokonać właściwej korekty poprzez skorygowanie deklaracji za miesiąc, w którym nieściągalność została uprawdopodobniona. Przy czym do złożenia deklaracji korygujących za dany miesiąc rozliczeniowy, w którym upłynął 90 dzień od terminu płatności konieczne jest m.in. żeby dłużnik nie znajdował się w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego lub w upadłości.

Z opisu sprawy wynika, że na dzień 19 lutego 2019 r. upłynęło 90 dni od wymaganego terminu płatności zaległości. Na dzień 19 luty 2019 r. oraz na dzień 25 marca 2019 r. tj. na dzień składania deklaracji VAT-7 za luty 2019 r. dłużnik był czynnym podatnikiem VAT, nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego ani likwidacji. Jednakże Wnioskodawca nie skorygował podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność danej wierzytelności została uprawdopodobniona tj. luty 2019 r., mimo że spełnione były wszystkie warunki dotyczące korekty wierzytelności, która nie została uregulowana. Ponadto z opisu sprawy wynika, że w dniu 2 sierpnia 2019 r. na wniosek dłużnika zostało otwarte przyspieszone postępowanie układowe oraz od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

W tym miejscu należy wskazać, że warunek wynikający z art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT, tj. niepozostawanie dłużnika w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego uprawniającego wierzyciela do korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 1 ustawy, powinien być spełniony zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia rozliczenia (deklaracji pierwotnej) za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji korygującej, w której dokonuje się korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

Zatem nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że ma prawo do dokonania korekty podatku należnego w deklaracji korygującej za luty 2019 r., ponieważ na moment złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji dotyczącej korekty podatku należnego nie będzie spełniona przesłanka, o której mowa w art. 89 ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy. Powyższe wynika z faktu, że 2 sierpnia 2019 r. zostało otwarte przyspieszone postępowanie układowe wobec dłużnika, które w świetle przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ww. ustawy Prawo restrukturyzacyjne - jest jednym z rodzajów postępowania restrukturyzacyjnego, tym samym ww. podmiot na dzień poprzedzający złożenie przez Wnioskodawcę deklaracji korygującej wykazującej korektę w ramach ulgi za złe długi będzie w trakcie postępowania układowego (restrukturyzacyjnego). Jak wyjaśniono bowiem wyżej, wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy warunek dotyczący tego, by dłużnik nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, musi być spełniony zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia przez wierzyciela deklaracji wykazującej korektę w ramach ulgi za złe długi, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia ewentualnej deklaracji korygującej.

Mając na uwadze dokonaną powyżej analizę przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro na dzień złożenia przez Wnioskodawcę (wierzyciela) deklaracji wykazującej korektę podatku należnego w ramach tzw. ulgi na złe długi, dłużnik jest w trakcie postępowania układowego (restrukturyzacyjnego), to nie jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy. Konsekwentnie, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do dokonania korekty podatku VAT przewidzianej w art. 89a ust. 1 ustawy w drodze złożenia deklaracji korygującej za luty 2019 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytanie nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Ponadto Wnioskodawca ma wątpliwości czy w przypadku kiedy dłużnik jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego lub upadłościowego w dniu kiedy mija 90 dni od dnia wymaganej płatności i wierzyciel nie może dokonać korekty podatku należnego, a postępowanie restrukturyzacyjne lub upadłościowe nie zakończy się przed upływem 2 lat od wystawienia faktury licząc od końca roku, w którym była wystawiona wierzyciel może wystąpić o przedłużenie terminu do złożenia korekty podatku należnego od wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona oraz czy termin korekty podatku należnego od wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona może zostać zawieszony na czas trwania postępowania restrukturyzacyjnego lub upadłościowego.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że na mocy art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych można dokonać w terminie 2 lat od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Zatem przepis art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, wprowadza ograniczenie czasowe na dokonanie ww. korekty. Jak wynika z tego przepisu, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, jednakże prawo to przysługuje się m.in. w przypadku, gdy od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Tym samym, w sytuacji, gdy od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona, podatnik nie może skorygować podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Jednak, jak wskazano wyżej, przepisy art. 89a ust. 1 ustawy dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji, gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Należy także zauważyć, że tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Zatem należy wskazać, że powyższe przepisy nie wskazują na możliwość wystąpienia przez Wnioskodawcę (wierzyciela) o przedłużenie terminu do złożenia korekty podatku należnego od wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Tym samym nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że termin do złożenia korekty podatku należnego od wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona może zostać przedłużony w przypadku kiedy wierzyciel wystąpi do swojego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o przedłużenie takiego terminu w okresie kiedy nie upłynęły 2 lata od końca roku, w którym wystawiono fakturę.

W konsekwencji w odpowiedzi na zadane pytanie stwierdzić należy, że w przypadku kiedy dłużnik jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego lub upadłościowego w dniu kiedy mija 90 dni od dnia wymaganej płatności i wierzyciel nie może dokonać korekty podatku należnego, a postępowanie restrukturyzacyjne lub upadłościowe nie zakończy się przed upływem 2 lat od wystawienia faktury licząc od końca roku, w którym była wystawiona, wierzyciel nie może wystąpić o przedłużenie bądź o zawieszenie terminu do złożenia korekty podatku należnego od wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona na czas trwania postępowania restrukturyzacyjnego lub upadłościowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej