nieuznania działu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa a tym samym braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej cz... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 12.12.2019, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.588.2019.2.MJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

nieuznania działu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa a tym samym braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej czynności nie stanowi zcp

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 5 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania działu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa a tym samym braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej czynności jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania działu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa a tym samym braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej czynności.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 grudnia 2019 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca kilka lat temu z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wyodrębnił funkcje produkcyjne i okołoprodukcyjne (np. logistyka) do nowopowstałej Spółki kapitałowej (dalej: Spółka), której jest jedynym udziałowcem.

Działania te były związane z chęcią zabezpieczenia funkcjonowania firmy w przypadku śmierci lub długotrwałej choroby Wnioskodawcy.

Wnioskodawca po ww. zmianach zajmuje się przede wszystkim pośrednictwem przy sprzedaży wraz z obsługą celną, a także wynajmem niewniesionych do Spółki ruchomości oraz nieruchomości (przeniesienie ich na inny podmiot wymaga zgody małżonka).

W związku z tym, że Spółka po okresie funkcjonowania i prawidłowego wykonywania funkcji produkcyjnych, jest zdolna do przejęcia pozostałych funkcji związanych ze sprzedażą, Wnioskodawca zamierza z dniem 1 stycznia 2020 r. lub później przenieść do Spółki cały swój dział sprzedaży wraz z obsługą celną (dalej: dział sprzedaży), który ma zajmować się m.in. sprzedażą towarów produkowanych przez Spółkę, natomiast Wnioskodawca już samodzielnie takiej działalności nie będzie prowadził.

Dział sprzedaży Wnioskodawcy zatrudnia kilkadziesiąt osób, część z nich wykonuje powierzone czynności w budynku należącym do Wnioskodawcy, a część w budynku należącym do Spółki. W związku z tym pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką jest zawarta umowa najmu części budynku biurowego Spółki wykorzystywanego przez dział sprzedaży Wnioskodawcy.

W związku z przejściem na Spółkę działu sprzedaży (stanowiącego część zakładu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 23[1] Kodeksu pracy), Wnioskodawca:

zawrze ze Spółką porozumienie o przejściu na Spółkę części zakładu pracy w rozumieniu art. 23[1] Kodeksu pracy (działu sprzedaży); umowa ta (porozumienie) nie będzie przewidywała jakiejkolwiek odpłatności, a jedynie będą z niej wynikały skutki określone w art. 23[1] Kodeksu pracy. Porozumienie to nie będzie ograniczało ani rozszerzało wynikającej z Kodeksu pracy odpowiedzialności żadnej ze stron;
sprzeda Spółce na podstawie umowy sprzedaży:
1. samochody, które używane są do wykonywania pracy przez pracowników działu sprzedaży Wnioskodawcy (samochody osobowe); umowa będzie przewidywała odpłatność za te samochody w cenach rynkowych;
2. komputery wraz z oprogramowaniem, które są używane przez pracowników działu sprzedaży Wnioskodawcy do wykonywania pracy (tj. komputery osobiste, drukarki, oprogramowanie zainstalowane w komputerach, dalej: komputery z oprogramowaniem); umowa będzie przewidywała odpłatność za komputery z oprogramowaniem w cenach rynkowych;
przeniesie na Spółkę poprzez trójstronne porozumienie lub rozwiąże umowy agencyjne lub umowy pośrednictwa przy sprzedaży (dalej: umowa agencyjna lub podobna) jakie Wnioskodawca zawarł z podmiotami trzecimi, umożliwiając zawarcie przez te podmioty podobnych umów bezpośrednio ze Spółką (jeżeli Spółka uzna je za potrzebne w swojej działalności); z tytułu tych czynności cywilnoprawnych (zawarcie porozumienia lub rozwiązanie umowy) nie będzie przewidziana pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką jakakolwiek odpłatność;
przeniesie na Spółkę poprzez trójstronne porozumienie lub rozwiąże umowy najmu lokali jakie Wnioskodawca zawarł w związku z wykorzystywaniem ich w działalności (lokale mieszkalne, do których Wnioskodawca kierował swoich pracowników działu sprzedaży w celu wykonania obowiązków związanych z pośrednictwem przy sprzedaży), umożliwiając zawarcie przez te podmioty podobnych umów najmu ze Spółką (jeżeli Spółka uzna je za potrzebne w swojej działalności przejętego działu sprzedaży); z tytułu tych czynności cywilnoprawnych (zawarcie porozumienia lub rozwiązanie umowy) pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką nie będzie przewidziana jakakolwiek odpłatność;
w zakresie w jakim dział sprzedaży Wnioskodawcy wykonuje czynności pośrednictwa przy sprzedaży w części budynku Spółki, rozwiąże lub zakończy umowę najmu ze Spółką; z tytułu tej czynności cywilnoprawnej (zawarcie aneksu lub rozwiązanie umowy najmu) pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką nie będzie przewidziana jakakolwiek odpłatność;
jeżeli Spółka uzna to za potrzebne w (swojej) działalności przejętego działu sprzedaży, rozszerzy zakres umowy najmu na rzecz Spółki w zakresie w jakim pracownicy przejętego działu sprzedaży będą zajmowali część budynku Wnioskodawcy w przypadku zawarcia takiej umowy z tytułu najmu nieruchomości Spółka będzie po zmianie ponosiła na rzecz Wnioskodawcy czynsz według stawek rynkowych z tytułu korzystania z najętej części nieruchomości, natomiast nie przewidziano odpłatności w związku z czynnością cywilnoprawną powodującą rozszerzenie zakresu umowy najmu (tj. z zawarciem aneksu);
rozwiąże (aneks do umowy) umowa współpracy w zakresie w jakim dotyczy działu sprzedaży Wnioskodawcy i usług realizowanych przez dział sprzedaży Wnioskodawcy na rzecz Spółki; w związku z zawarciem aneksu do umowy nie będzie przewidziana jakakolwiek odpłatność związana z tą czynnością cywilnoprawną.

Po przejściu działu sprzedaży Wnioskodawcy do Spółki obsługą organizacyjną zatrudnionych w nim osób, w tym płacową będą zajmowali się pracownicy Spółki.

W zależności od wariantu (wynikającego z zapotrzebowania Spółki), czynności wymienione w punkcie 3, 4 i 6 mogą nie wystąpić, co będzie związane z faktycznym zapotrzebowaniem Spółki (tj. może nie dojść do zawarcia porozumień dotyczących przeniesienia na rzecz Spółki umów zawartych przez Wnioskodawcę albo rozwiązania tych umów przez Wnioskodawcę i ewentualnie zawarcia samodzielnie podobnych umów z tymi samymi podmiotami przez Spółkę).

W celu wykonania opisanego powyżej zamierzenia Wnioskodawca i Spółka może zawrzeć jedną umowę lub kilka umów w zależności od przyjętego wariantu.

Wnioskodawca i Spółka są i na dzień wykonywania powyższych czynności będą podatnikami czynnymi VAT w Polsce. Oba podmioty są podmiotami polskimi i ich przedsiębiorstwa znajdują się w Polsce.

W uzupełnieniu udzielono odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu:

Czy będący przedmiotem przeniesienia dział sprzedaży jest wyodrębniony organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy i na czym to wyodrębnienie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy polega?

Dział sprzedaży jest działem zajmującym się pośrednictwem przy sprzedaży. Dział ten jest podzielony organizacyjnie na kilka rynków sprzedaży i celny (który to zajmuje się organizacją i dokumentacją dotyczącą transakcji objętych cłem lub stanowiących WDT), gdzie każdy z nich ma swojego kierownika lub dyrektora. Kierownicy i dyrektorzy dysponują prawem do podejmowania decyzji co do kwestii organizacyjnych i w zakresie szczegółowych obowiązków pracowniczych (w zakresie wynikającym z umowy o pracę), a także do zawierania umów sprzedaży w zakresie określonej polityki handlowej. Dział sprzedaży nie jest jednak w dokumentach Wnioskodawcy formalnie wydzielony (brak regulaminu lub statutu) jako oddział czy odrębny zakład. Opisane powyżej okoliczności określają ramy wyodrębnienia organizacyjnego.

Z uwagi na szczegółowość ewidencji rachunkowej możliwe jest określenie przychodów i kosztów związanych z działalnością działu sprzedaży, jednakże dział ten nie dysponuje odrębnym budżetem, a przede wszystkim w ramach planowanej transakcji nie dochodzi do przenoszenia wierzytelności czy zobowiązań, które powstały w związku z działalnością prowadzoną w oparciu o dział sprzedaży. Dodatkowo dział sprzedaży nie dysponuje własnym wydzielonym rachunkiem bankowym. Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest wyodrębnienie finansowe działu sprzedaży, jak w każdym podmiocie, który prowadzi ewidencje rachunkową przy pomocy tzw. piątek (Koszty według typów działalności i ich rozliczenie). Natomiast przychody możliwe są do określenia na podstawie faktur sprzedażowych. W tym znaczeniu zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest wyodrębnienie finansowe działu sprzedaży, ale faktycznie takie wyodrębnienie nie zostało wprowadzone, zarówno co do wyodrębnienia ewidencyjnego (poza ewidencją kosztów na tzw. piątkach), budżetu czy poprzez odrębny rachunek bankowy.

W sytuacji, gdy będący przedmiotem przeniesienia dział sprzedaży nie jest wyodrębniony organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, należy wskazać jakie okoliczności powodują brak takiego wyodrębnienia?

Zdaniem Wnioskodawcy można przyjąć, że dział sprzedaży jest wyodrębniony organizacyjnie. Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest wyodrębnienie przychodów i kosztów związanych z działalnością tego działu, jednakże z uwagi na brak własnego budżetu, brak dysponowania wyodrębnionymi środkami finansowymi, odrębnym rachunkiem bankowym, a także z uwagi na fakt, że transakcja przeniesienia działu sprzedaży nie obejmuje wierzytelności czy zobowiązań, dział sprzedaży nie jest wyodrębniony finansowo (nie jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa).

Należy jednoznacznie wskazać, jakie elementy majątku, wartości niematerialne i prawne, umowy oraz inne składniki będą przedmiotem transakcji sprzedaży?

sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki komputerów wraz z oprogramowaniem;
sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki samochodów osobowych, wykorzystywanych przez pracowników działu sprzedaży.

Czy przedmiotem przeniesienia będą wszyscy pracownicy działu sprzedaży na podstawie art. 23(1) Kodeksu pracy?

Należy jednoznacznie wskazać, jakie elementy majątku, wartości niematerialne i prawne, umowy oraz inne składniki nie będą przedmiotem przeniesienia?

przeniesienie na nabywcę części zakład pracy (dział sprzedaży) w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy (brak odpłatności);
sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki komputerów wraz z oprogramowaniem (po cenach rynkowych);
sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki samochodów osobowych, wykorzystywanych przez pracowników działu sprzedaży (po cenach rynkowych). Rzeczy wymienione w punkcie 1 i 2 są wykorzystywane przez dział sprzedaży.

Czy przedmiot przeniesienia na dzień planowanej sprzedaży będzie stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych wraz ze zobowiązaniami, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze?

Czy w oparciu wyłącznie o przedmiot przeniesienia będzie możliwe samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej?

Czy Spółka, w oparciu wyłącznie o nabyty majątek, będzie kontynuowała działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak Wnioskodawca?

Spółka w związku z przejściem na nią działu sprzedaży w celu wykorzystania działu sprzedaży w działalności gospodarczej będzie m.in. korzystała częściowo z pomieszczeń biurowych, które Spółka poprzednio wynajmowała Wnioskodawcy. Dodatkowo Spółka będzie musiała zawrzeć dodatkową umowę np. najmu, aby pozyskać inne pomieszczenia w zakresie w jakim dotychczas cześć działu sprzedaży znajdowała się w budynku Wnioskodawcy. Wobec tego Spółka, aby wykorzystać nabyty majątek i zatrudniony zespół osób do prowadzenia działalności gospodarczej będzie musiała wykorzystywać w działalności gospodarczej inne składniki swojego majątku, niż tylko te nabyte od Wnioskodawcy.

Końcowo należy podkreślić, że Wnioskodawca ma trudności z charakterystyką zadanych pytań, które w wielu przypadkach nie odnoszą się do stanu faktycznego, ale mają charakter pytań o stanowisko Wnioskodawcy w sprawie, z tego względu przedstawione odpowiedzi mają charakter mieszany, gdyż zawierają opis zdarzenia przyszłego lub stanowisko w sprawie, stosownie do treści zadanego pytania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przeniesienie pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką działu sprzedaży wraz z innymi czynnościami opisanymi powyżej będzie stanowić przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy? Jeżeli tak, to czy czynność ta jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy przeniesienie działu sprzedaży Wnioskodawcy (jako części zakładu w rozumieniu art. 23[1] Kp) nie spełnia wymogom do uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług określa, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Dział sprzedaży Wnioskodawcy, mimo że ma wyspecjalizowany charakter, to jednak nie jest wyodrębniony na tyle organizacyjnie, a zwłaszcza finansowo, aby mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Wobec powyższego ewentualne dostawy towarów lub usług wchodzące w zakres opisanego powyżej zdarzenia przyszłego nie są wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, podział przedsiębiorcy, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes S&àrl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia przekazania całości lub części majątku, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

W celu odniesienia się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii uznania działu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej czynności należy zauważyć, że jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, zdaniem Organu, zespół składników majątkowych i niemajątkowych tworzący dział sprzedaży, mający być przedmiotem przeniesienia nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wyodrębnił funkcje produkcyjne i okołoprodukcyjne do nowopowstałej Spółki kapitałowej, której jest jedynym udziałowcem. Wnioskodawca zamierza przenieść do Spółki cały swój dział sprzedaży wraz z obsługą celną. Dział sprzedaży nie jest w dokumentach Wnioskodawcy formalnie wydzielony (brak regulaminu lub statutu) jako oddział czy odrębny zakład. Z uwagi na szczegółowość ewidencji rachunkowej możliwe jest określenie przychodów i kosztów związanych z działalnością działu sprzedaży, jednakże dział ten nie dysponuje odrębnym budżetem, a przede wszystkim w ramach planowanej transakcji nie dochodzi do przenoszenia wierzytelności czy zobowiązań, które powstały w związku z działalnością prowadzoną w oparciu o dział sprzedaży. Dział sprzedaży nie dysponuje własnym wydzielonym rachunkiem bankowym. Wyodrębnienie finansowe nie zostało wprowadzone, zarówno co do wyodrębnienia ewidencyjnego, budżetu czy poprzez odrębny rachunek bankowy. Po przejęciu działu podmiot przejmujący, poza samochodami i komputerami wraz z oprogramowaniem, nie nabywa od Wnioskodawcy innych środków niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej, takich jak pomieszczenia biurowe, środki finansowe na prowadzenie działalności, infrastruktura sieciowa komputerów, a także rachunek bankowy. Spółka w celu wykorzystania działu sprzedaży w działalności gospodarczej będzie m.in. korzystała częściowo z pomieszczeń biurowych, które Spółka poprzednio wynajmowała Wnioskodawcy. Dodatkowo Spółka będzie musiała zawrzeć dodatkową umowę najmu, aby pozyskać inne pomieszczenia w zakresie w jakim dotychczas cześć działu sprzedaży znajdowała się w budynku Wnioskodawcy. Wobec tego Spółka, aby wykorzystać nabyty majątek i zatrudniony zespół osób do prowadzenia działalności gospodarczej będzie musiała wykorzystywać w działalności gospodarczej inne składniki swojego majątku, niż tylko te nabyte od Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dział sprzedaży nie stanowi zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, który jest organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przywołanych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie nie zostaną spełnione wskazane wcześniej przesłanki do uznania działu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji przeniesienie opisanego we wniosku zespołu składników materialnych i niematerialnych, wchodzących w skład działu sprzedaży, wraz z innymi czynnościami do Spółki, nie będzie podlegało wyłączeniu ze stosowania ustawy na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie