Temat interpretacji
Wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej działki.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej działki.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 listopada 2022 r. (wpływ 23 listopada 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), posiadająca REGON (…), NIP (…), wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…) – jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, jako podatnik VAT czynny.
Są Państwo właścicielami nieruchomości – działki numer 1, o obszarze (…) ha, położonej przy ulicy (…) w miejscowości (…), gmina (…), powiat (…), województwo (…), dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą numer (…). Dalej opisana powyżej nieruchomość opisana będzie jako „Działka”. Nieruchomość ta nie jest podzielona na jednostki geodezyjne.
Spółka jest ujawniona w dziale II księgi wieczystej jako właściciel, na podstawie umowy sprzedaży warunkowej z dnia (…) lipca 2006 roku oraz umowy przeniesienia własności z dnia (…) sierpnia 2006 roku. Działka została nabyta przez Państwa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a samo nabycie nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług.
Dowód – kopia księgi wieczystej numer (…).
Po nabyciu Działka nie była przez Państwa wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej, tj. wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług lub zwolnionych z tego podatku.
W dniu (…) sierpnia 2022 r. zawarli Państwo z (…) Spółką Akcyjną z siedzibą w (…), wpisaną do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…), posiadającą REGON (…), NIP (…) przedwstępną umowę sprzedaży Działki. Umowa zawarta została w formie aktu notarialnego.
Przyszły nabywca Działki jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, jako podatnik VAT czynny.
Dowód – kopia przedwstępnej umowy sprzedaży Działki z dnia (…) sierpnia 2022 r.
Państwa wątpliwości sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii, czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż Działki (zdarzenie przyszłe) korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą numer (...) z dnia (…) lutego 2005 roku, ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Województwa (…), Działka numer 1, położona w obrębie ewidencyjnym (…), znajduje się w strefie funkcyjnej oznaczonej symbolami:
02.RM – użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego,
04.KD – drogi i ulice dojazdowe,
05.KD – drogi i ulice dojazdowe,
03.KL – drogi i ulice lokalne,
01.M – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.
Na podkreślenie zasługuje to, że część Działki oznaczona numerem 1 o powierzchni (…) ha, objęta kartą terenu 01, jest przeznaczona – w opisanym powyżej miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Zatem, ta część Działki gdyby była samodzielną nieruchomością i samodzielnym przedmiotem sprzedaży nie spełnia wymogów przewidzianych dla zwolnienia z podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT (tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane).
Dodatkowo wskazać trzeba, że dla Działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, ani nie jest ona objęta wnioskiem o pozwolenie na budowę (w stosunku do Działki lub jej części nie jest wydane jakiekolwiek obowiązujące pozwolenie na budowę).
Działka posiada bezpośredni dostęp do dróg wewnętrznych, stanowiących własność Gminy (...).
Działka stanowi nieruchomość rolną w rozumieniu art. 461 kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego, a jej zbycie wymaga uzyskania zgody Dyrektora Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa (o której mowa w art. 2a ust. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 roku o kształtowaniu ustroju rolnego) na nabycie nieruchomości.
Mając na uwadze powyższe występują Państwo z pytaniem: czy sprzedaż Działki podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT lub czy sprzedaż ta będzie korzystała ze zwolnienia z ww. podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?
Państwa zdaniem, sprzedaż jednej, niepodzielonej geodezyjnie Działki 1 o powierzchni (…) ha, stanowiącej nieruchomość w znaczeniu wieczystoksięgowym, objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego będzie podlegała w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23% i w żadnej części nie skorzysta taka sprzedaż ze zwolnienia z tego podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 9 ustawy o VAT, pomimo, że tylko część (o powierzchnia (…) ha objętej kartą 01) tej Działki w planie przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
W uzupełnieniu na zadane przez Organ pytania wskazali Państwo:
1.Czy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 1, oznaczonej symbolami:
02.RM – użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego,
04.KD – drogi i ulice dojazdowe,
05.KD – drogi i ulice dojazdowe,
03.KL – drogi i ulice lokalne,
01.M – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna,
– są wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu?
Odp. Zgodnie z treścią uchwały numer (...) z dnia (…) lutego 2005 roku, ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Województwa (…) – dla działki nr 1 odnośnie poszczególnych funkcji zagospodarowania sporządzono odrębne karty terenu. Nadto jako wynika z treści § 2 ust. 2 pkt 2 ww. uchwały, integralną częścią miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest rysunek (część rysunkowa), zawierający m.in. linie rozgraniczające tereny o różnych funkcjach lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym dla obszaru działki nr 1 wieś (…) gmina (...) – zamieszczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.
Jako załącznik przedstawiają Państwo treść uchwały numer Rady Gminy (...) z dnia (…) lutego 2005 roku, ogłoszonej w Dzienniku Urzędowym Województwa (…)oraz wydruk części rysunkowej z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego dla obszaru działki nr 1.
2.Czy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego na terenie oznaczonym symbolem 02.RM – użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego, dopuszcza jakąkolwiek zabudowę? Jeśli tak to należy wskazać jaką?
Odp. Zgodnie z treścią uchwały numer (...), z dnia (…) lutego 2005 roku, ogłoszonej w Dzienniku Urzędowym Województwa (…) – dla wydzielonej liniami rozgraniczającymi części działki nr 1 oznaczonej symbolem „02.RM — użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego” — przewidziano budowę siedliska rolniczego. Innymi słowy, miejscowy plan zagospodarowania przewiduje możliwość zabudowy ww. części działki jedynie zabudową siedliskową lub wybudowania na tej części siedliska rolnego.
Z informacji posiadanych przez Państwa w obowiązujących przepisach nie ma definicji legalnej siedliska, czy też działki siedliskowej. Pojęcie to zostało wypracowane przez judykaturę - jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 grudnia 1969 roku (sygn. akt III CZP 12/69), działką siedliskową jest działka stanowiąca grunt rolny pod budynkami wchodzącymi w skład gospodarstwa rolnego i stanowiąca część tego gospodarstwa, wobec czego podlegająca kryteriom przewidzianym dla gruntów rolnych, a nie działek budowlanych.
Zgodnie z przepisami ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, gruntami rolnymi są grunty pod wchodzącymi w skład gospodarstw rolnych budynkami mieszkalnymi oraz innymi budynkami i urządzeniami służącymi wyłącznie produkcji rolniczej oraz przetwórstwu rolno-spożywczemu. Wobec powyższego przyjmuje się, że właśnie takie grunty rolne stanowią działkę siedliskową. Z pojęciem działki siedliskowej związana jest również zabudowa zagrodowa, która podobnie jak działka siedliskowa, nie jest zdefiniowana w żadnej ustawie. Definicję tego pojęcia można znaleźć w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w którym wskazano, iż przez zabudowę zagrodową należy rozumieć w szczególności budynki mieszkalne, budynki gospodarcze lub inwentarskie w rodzinnych gospodarstwach rolnych, hodowlanych lub ogrodniczych oraz w gospodarstwach leśnych. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 listopada 2017 roku (sygn. akt Il OSK 2860/16) wskazał, iż zabudowa zagrodowa oznacza zespół budynków i budowli zlokalizowanych w obrębie działki siedliskowej.
Podsumowując, w Państwa ocenie na części działki nr 1 oznaczonej symbolem „02.RM - użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego” możliwe jest wybudowanie siedliska rolnego obejmującego budowę domu jednorodzinnego o przeznaczeniu mieszkalnym oraz budowę budynków gospodarczych (np. stajnia, stodoła, obora, chlew, magazyny, silosy) służących do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Z uwagi na rolny charakter tej części działki powyższe budynki może wybudować wyłącznie rolnik (bez konieczności jej odrolnienia). W świetle zaś przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego rolnikiem indywidualnym jest zaś osoba fizyczna będącą właścicielem, użytkownikiem wieczystym, samoistnym posiadaczem lub dzierżawcą nieruchomości rolnych, których łączna powierzchnia użytków rolnych nie przekracza 300 ha, posiadającą kwalifikacje rolnicze oraz co najmniej od 5 lat zamieszkała w gminie, na obszarze której jest położona jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i prowadząca przez ten okres osobiście to gospodarstwo.
Na koniec wskazać należy, że Karta terenu nr 02 przewiduje parametry odnośnie przyłączenia zabudowy siedliskowej do mediów i sieci. Ponadto, przewiduje parametry zabudowy np. wysokość budynków i nachylenie dachów oraz teren wyłączony z zabudowy z uwagi na istnienie na działce cieku wodnego. Powyższe zapisy planu zagospodarowania przestrzennego określają zatem jak mają wyglądać budynki wchodzące w skład siedliska rolnego oraz gdzie mogą być one zlokalizowane w obrębie wydzielonej liniami rozgraniczającymi części działki nr 1 oznaczonej symbolem „02.RM — użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego”.
Pytanie
Czy sprzedaż Działki podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT lub czy sprzedaż ta będzie korzystała ze zwolnienia z ww. podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem, sprzedaż jednej, niepodzielonej geodezyjnie Działki nr 1, o powierzchni (…) ha, objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, dla której jedynie w części w planie zagospodarowania przestrzennego przewidziano przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (...) – będzie w całości podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku 23%. Konsekwentnie – sprzedaż ta w żadnej części nie korzysta ze zwolnienia z ww. podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie praw użytkowania wieczystego.
Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się natomiast rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Na podstawie przywołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego Działka, będąca przedmiotem przyszłej sprzedaży stanowi grunt niezabudowany, ponieważ nie znajdują się na niej żadne obiekty budowlane trwale połączone z gruntem, które na podstawie przepisów Prawa budowlanego mogłyby być potraktowane jako budynki, budowle lub ich części.
Ponadto, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą numer (...) z dnia (…) lutego 2005 roku, ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Województwa (…), Działka numer 1, położona w obrębie ewidencyjnym (…), znajduje się w strefie funkcyjnej oznaczonej symbolami:
02.RM – użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego,
04.KD – drogi i ulice dojazdowe,
05.KD – drogi i ulice dojazdowe,
03.KL – drogi i ulice lokalne,
01.M – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.
Tak więc dla niewyodrębnionej części Działki, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje (na powierzchni (…) ha objętej kartą 01) przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Odnośnie pozostałej części Działki plan ten przewiduje inne przeznaczenie niż budowlane. W Państwa ocenie, jeśli niewyodrębniona geodezyjnie część działki o powierzchni (…) ha jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, to cecha ta dotyczy całej Działki niezależnie od tego, że dla pozostałych jej części (niewydzielonych geodezyjnie), miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie. Wskazać bowiem należy, iż dla uznania danej nieruchomości za teren budowlany nie ma znaczenia fakt, iż MPZP dopuszcza możliwość zabudowania jedynie części tej nieruchomości (np. 20% jej powierzchni). W takim przypadku, dostawa całej Działki numer 1 powinna być dla celów podatku VAT traktowana jak dostawa terenów budowlanych, gdyż działka ta stanowi samodzielny przedmiot obrotu i jest w rozumieniu wieczystoksięgowym jedną nieruchomością.
Co więcej – ustawodawca, formułując definicję terenu budowlanego wskazał, iż terenem tym jest „grunt przeznaczony pod zabudowę” – mowa jest więc o gruncie jako całości, a nie o jego fragmencie. Podkreślić należy, iż w definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę, ustawodawca nie wskazał, iż może nim być grunt lub jego część – powyższe rozróżnienie zostało natomiast zaprezentowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy o VAT, w których mowa o dostawie budynków, budowli lub ich części. Jako, że w analizowanym przepisie (tj. art. 2 pkt 33 ustawy o VAT) nie ma mowy o części gruntu, oznacza to, iż w sprawie możemy mieć jedynie do czynienia z gruntem przeznaczonym pod zabudowę albo nieprzeznaczonym pod zabudowę, nie ma natomiast podstaw do dokonywania podziału gruntu na część pod zabudowę i wolną od zabudowy i odmiennego opodatkowania dostaw każdej z tych części.
Z literalnej treści przepisu należy więc wywieść, iż badane jest, czy na danej działce można coś zbudować – nie jest natomiast ważne, czy działka może być zabudowana w całości, czy też w części. Nota bene – z uwagi na zasady lokalizacji budynków/budowli – w praktyce nie jest zazwyczaj możliwe zabudowanie całej powierzchni działki.
Przykładowo, przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie nie pozwalają na:
-wybudowanie budynku bezpośrednio przy granicy z działką sąsiednią, wymagane jest bowiem zachowanie kilkumetrowego odstępu od granicy działki sąsiedniej,
-zabudowanie całej działki, z uwagi na fakt, iż pewien procent powierzchni działki – stanowiący powierzchnię biologicznie czynną – nie może podlegać zabudowie.
Mając na uwadze powyższe – na każdej działce budowlanej pewna jej część nie podlega zabudowie, a mimo to obrót działkami gruntu podlega opodatkowaniu w całości nie zaś wyłącznie w części, w jakiej dana działka podlega zabudowaniu.
Oznacza to, że transakcja opisana w przedwstępnej umowie sprzedaży Działki z dnia (…) sierpnia 2022 r. będzie dotyczyła terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, wobec czego nie znajdzie zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Wyjaśniając powyższe, należy wskazać, iż odnoszący się do dostawy gruntów, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Oznacza to, że sprzedaż Działki nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w tym przepisie, jako dostawa terenów budowlanych (przeznaczonych pod zabudowę) i podlega w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosowanie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z wniosku wynika, że prawo własności przedmiotowej nieruchomości Spółka nabyła na podstawie umowy sprzedaży warunkowej z dnia (…) lipca 2006 roku oraz umowy przeniesienia własności z dnia (…) sierpnia 2006 roku. Działka została nabyta przez Państwa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a samo nabycie nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług.
Zatem zbycie nieruchomości opisanej w złożonym wniosku nastąpi w ramach rozporządzania majątkiem należącym do Spółki. W przypadku majątku Spółki trudno wskazywać na majątek prywatny takiego podmiotu.
Sprzedaż przez Spółkę przedmiotowej działki, jest/będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ta jest/będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towaru, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jest/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii, czy sprzedaż działki będzie opodatkowana podatkiem VAT lub czy sprzedaż ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku.
Odnosząc się do zastosowania zwolnienia dla przedmiotowej transakcji, należy wyjaśnić, że zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o podatku VAT.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.
Na podstawie art. 2 pkt 33 ww. ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w świetle którego:
Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b).
Warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r., poz. 503 ze zm.):
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.
Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała zaś część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.
W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.
Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” – do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy – należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm.).
Zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:
Przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
Na podstawie art. 3 pkt 2 ww. ustawy:
Pod pojęciem budynku rozumie się taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Natomiast, na mocy art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:
Przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:
Obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, droga kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.
W świetle art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie małej architektury – należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
a)kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
b)posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
c)użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.
W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o urządzeniach budowlanych – należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.
W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję „pod zabudowę”.
Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.
W analizowanym przypadku, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonymi uchwałą numer (...) z dnia (…) lutego 2005 roku, przedmiotowa działka numer 1, znajduje się w strefie funkcyjnej oznaczonej symbolami:
02.RM – użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego,
04.KD – drogi i ulice dojazdowe,
05.KD – drogi i ulice dojazdowe,
03.KL – drogi i ulice lokalne,
01.M – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.
Zgodnie z treścią ww. uchwały dla działki nr 1 odnośnie poszczególnych funkcji zagospodarowania sporządzono odrębne karty terenu. Nadto jako wynika z treści § 2 ust. 2 pkt 2 ww. uchwały, integralną częścią miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest rysunek (część rysunkowa), zawierający m.in. linie rozgraniczające tereny o różnych funkcjach lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym dla obszaru działki nr 1, wieś (…) gmina (...) – zamieszczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.
Część działki oznaczona numerem 1 o powierzchni (...) ha, objęta kartą terenu 01, jest przeznaczona – w opisanym powyżej miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
Ponadto dla wydzielonej liniami rozgraniczającymi części działki nr 1 oznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego symbolem „02.RM – użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego” – przewidziano budowę siedliska rolniczego. Innymi słowy, miejscowy plan zagospodarowania przewiduje możliwość zabudowy ww. części działki jedynie zabudową siedliskową lub wybudowania na tej części siedliska rolnego.
W Państwa ocenie na części działki nr 1 oznaczonej symbolem „02.RM – użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego” możliwe jest wybudowanie siedliska rolnego obejmującego budowę domu jednorodzinnego o przeznaczeniu mieszkalnym oraz budowę budynków gospodarczych (np. stajnia, stodoła, obora, chlew, magazyny, silosy) służących do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Z uwagi na rolny charakter tej części działki powyższe budynki może wybudować wyłącznie rolnik (bez konieczności jej odrolnienia).
Karta terenu nr 02 przewiduje parametry odnośnie przyłączenia zabudowy siedliskowej do mediów i sieci. Ponadto, przewiduje parametry zabudowy np. wysokość budynków i nachylenie dachów oraz teren wyłączony z zabudowy z uwagi na istnienie na działce cieku wodnego. Powyższe zapisy planu zagospodarowania przestrzennego określają zatem jak mają wyglądać budynki wchodzące w skład siedliska rolnego oraz gdzie mogą być one zlokalizowane w obrębie wydzielonej liniami rozgraniczającymi części działki nr 1 oznaczonej symbolem „02.RM – użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego”.
Tym samym dla części działki nr 1 wydzielonej liniami rozgraniczającymi i oznaczonej symbolem 02.RM jako użytki rolne z dopuszczeniem siedliska rolniczego, nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Ponadto, jak już wskazano wcześniej część działki nr 1 została wydzielona liniami rozgraniczającymi, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod drogi i ulice dojazdowe (symbol 04.KD), drogi i ulice dojazdowe (symbol 05.KD) oraz drogi i ulice lokalne (symbol 03.KL).
Z cyt. wyżej przepisów wynika wprost, że w sytuacji, gdy z obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika przeznaczenie danego terenu pod budowę drogi, to teren ten kwalifikuje się jako przeznaczony pod zabudowę. W konsekwencji dla dostawy tej części gruntu nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Zgodnie z powyższym, na moment dostawy, każda – wydzielona liniami rozgraniczającymi w planie zagospodarowania przestrzennego – część działki nr 1, jest/będzie stanowiła teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie przy sprzedaży cała działka nie korzysta/nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu całej nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
·towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.
W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.
Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar, nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.
Jak wskazali Państwo we wniosku przedmiotowa działka nabyta została na podstawie umowy sprzedaży warunkowej z dnia (…) lipca 2006 roku oraz umowy przeniesienia własności z dnia (…) sierpnia 2006 roku. Działka została nabyta przez Państwa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a samo nabycie nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Ponadto przedmiotowa działka nie była wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej, tj. wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług lub zwolnionych z tego podatku. Oznacza to, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przez Spółkę niezabudowanej działki nr 1, jest/będzie stanowić w całości czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie korzysta/nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy. Zatem jest/będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla przedmiotu dostawy.
W związku z powyższym Państwa stanowisko jest prawidłowe.
W tym miejscu należy podkreślić, że – co do istoty rozstrzyganego problemu, czyli w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej działki – Państwa stanowisko należało ocenić jako prawidłowe. Należy jednak zaznaczyć, że każda wydzielona liniami rozgraniczającymi w planie zagospodarowania przestrzennego część działki nr 1, jest/będzie stanowiła teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie przy sprzedaży cała działka nie korzysta/nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a nie jak Państwo wskazali we własnym stanowisku, że sprzedaż tej działki, nie będzie korzystała ze wskazanego zwolnienia z uwagi na jej częściowe przeznaczenie w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną ((…) ha).
Dodatkowe informacje
W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić również uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Państwa.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
·stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,
·zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).