Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu. - Interpretacja - 0112-KDIL1-3.4012.454.2022.1.JK

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 2 grudnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.454.2022.1.JK

Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. (…).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina G. jest jednostką samorządu terytorialnego oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działa na podstawie ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.) i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Gmina wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w związku z przystąpieniem do realizacji inwestycji pn. (…). Gmina uzyskała dofinansowanie na realizację tego przedsięwzięcia w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania (…) z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej.

W ramach inwestycji zagospodarowano zaniedbany plac w A poprzez wykonanie wiaty rowerowej (altany) wraz ze stołem i ławeczkami, montaż 10 stanowisk (stojaków) na rowery, montaż zestawu wielofunkcyjnego zabawowego, montaż tyrolki 3,8 m x 24 m, utwardzenie terenu (pod wiatą oraz na dojściach do wiaty), montaż 3 lamp solarnych z akumulatorem, wykonanie nasadzeń zieleni, montaż 6 ławeczek zewnętrznych, tablicy informacyjnej oraz 2 koszy na śmieci.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym tworzenie terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, należą do zadań własnych Gminy, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.).

Przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Gmina G. nie będzie wykorzystywać realizowanego placu zabaw do działalności związanej z działalnością opodatkowaną. Niezwłocznie po zakończeniu prac obiekt stał się ogólnodostępny, co oznacza, że został udostępniony bez wnoszenia jakichkolwiek odpłatności. Również wyposażenie zakupione do obiektu nie jest i nie będzie wykorzystywane na cele działalności odpłatnej. Tym samym Gmina nie zamierza pobierać opłat za korzystanie z nowo powstałej infrastruktury rekreacyjnej.

W ramach inwestycji Gmina G. zawarła z wykonawcami umowy cywilnoprawne. W związku z realizacją inwestycji Gmina G. otrzymała faktury VAT, w których nabywcą towarów i usług jest Gmina. Plac zabaw będzie stanowił majątek Gminy.

Pytanie

Czy Gmina G., w związku z realizacją projektu pn. (…), będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje Mu prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z inwestycją pn. (…).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT. Inwestycja, o której mowa, stanowić będzie własność Gminy.

Na Gminę G. wystawiane będą wszystkie faktury związane z realizowanym projektem. Inwestycja polega na budowie ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury z przeznaczeniem na cele rekreacyjno-turystyczne. Teren rekreacyjny i jego obiekty będą bezpłatnie udostępniane mieszkańcom oraz gościom Gminy G. Gmina nie będzie w ogóle wykorzystywała produktów projektu do wykonywania czynności opodatkowanych, w związku z tym, nie przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając powyższe na uwadze Gmina G. stoi na stanowisku, że zarówno w trakcie realizacji projektu jak i po jego zakończeniu Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia w części ani w całości podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina (Wnioskodawca) jest jednostką samorządu terytorialnego oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działa na podstawie ustawy o samorządzie gminnym i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji pn. (…). Uzyskała dofinansowanie na realizację tego przedsięwzięcia w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania (…) z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej.

W ramach inwestycji zagospodarowano zaniedbany plac w A poprzez wykonanie wiaty rowerowej (altany) wraz ze stołem i ławeczkami, montaż 10 stanowisk (stojaków) na rowery, montaż zestawu wielofunkcyjnego zabawowego, montaż tyrolki 3,8 m x 24 m, utwardzenie terenu (pod wiatą oraz na dojściach do wiaty), montaż 3 lamp solarnych z akumulatorem, wykonanie nasadzeń zieleni, montaż 6 szt. ławeczek zewnętrznych, tablicy informacyjnej oraz 2 koszy na śmieci.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym tworzenie terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, należą do zadań własnych Gminy, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym.

Przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Gmina nie będzie wykorzystywać zrealizowanego w ramach inwestycji placu zabaw do działalności związanej z działalnością opodatkowaną. Niezwłocznie po zakończeniu prac obiekt stał się ogólnodostępny, bez wnoszenia jakichkolwiek odpłatności. Również wyposażenie zakupione do obiektu nie jest i nie będzie wykorzystywane na cele działalności odpłatnej. Gmina nie zamierza pobierać opłat za korzystanie z nowo powstałej infrastruktury rekreacyjnej.

W ramach inwestycji Gmina zawarła z wykonawcami umowy cywilnoprawne. W związku z realizacją inwestycji otrzymała faktury VAT, w których nabywcą towarów i usług jest Gmina. Plac zabaw będzie stanowił majątek Gminy.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. (…).

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi, które są opodatkowane podatkiem VAT, były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z opisu sprawy wynika bowiem, że realizacja projektu pn. (…) jest związana wyłącznie z zadaniami własnymi Gminy, wynikającymi z ustawy o samorządzie gminnym. Gmina nie będzie wykorzystywać zrealizowanego w ramach inwestycji placu zabaw do działalności opodatkowanej. Niezwłocznie po zakończeniu prac obiekt stał się ogólnodostępny, bez wnoszenia jakichkolwiek odpłatności. Wyposażenie zakupione do obiektu nie jest i nie będzie wykorzystywane przez Gminę na cele działalności odpłatnej. Gmina nie zamierza pobierać opłat za korzystanie z nowo powstałej infrastruktury rekreacyjnej.

W związku z powyższym, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, Gmina nie ma – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy związane z realizacją przedmiotowej inwestycji.

Podsumowując, w związku z realizacją projektu pn. (…) Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA.

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).