Temat interpretacji
Przeniesienie wyodrębnionego Działu Marketingu nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa na mocy art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy przeniesienie wyodrębnionego Działu Marketingu do S. nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa na mocy art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 listopada 2022 r. (wpływ 9 listopada 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE.
Wnioskodawca w swojej działalności zajmuje się handlem preparatami medycznymi, dermokosmetykami oraz produktami drogeryjnymi.
Głównym kanałem dystrybucji Spółki jest sieć Internet, zatem Spółka posiada zastrzeżone domeny internetowe. Ponadto, Wnioskodawca w działalności wykorzystuje znaki towarowe, które zostały zastrzeżone, jako chronione znaki towarowe. Zarządzaniem powyższymi wartościami intelektualnymi, zajmują się osoby dedykowane w Spółce tworzące Dział Marketingu.
Z uwagi na rozwój działalności oraz plany świadczenia usług z zakresu promocji i reklamy na rzecz innych podmiotów, Wnioskodawca rozważa przeniesienie Działu Marketingu do powiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „S.”).
Celem działalności S. byłoby prowadzenie działalności marketingowej, w tym zarządzanie domenami internetowymi oraz znakiem towarowym. Powyższa spółka zajmowałaby się także działalnością reklamową na rzecz podmiotów z grupy kapitałowej.
W tym celu S. będzie posiadać zasoby, które są niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie promocji i reklamy, w tym w szczególności:
-będzie zatrudniać osoby, które będą zaangażowane w przedmiotową działalność;
-będzie dysponować środkami trwałymi i wyposażeniem, które będzie niezbędne do prowadzenia działalności;
-prawa do domen internetowych;
-znaki towarowe;
-umowy z dostawcami usług, które będą niezbędne do prowadzenia działalności.
Działalność byłaby prowadzona na rzecz spółek wykorzystujących znaki towarowe oraz domeny internetowe posiadane przez S.. Z założenia mogą być to spółki powiązane z Wnioskodawcą, ale też mogą to być podmioty, które nie będą powiązane.
Dodatkowo, S. mogłaby prowadzić także działalność poboczną w zakresie:
-organizacji eventów;
-usług doradczych – polegających na przygotowaniu kampanii internetowych lub promocyjnych;
-ewentualnie usługi franczyzowe, w tym udostępnianie know-how lub marki.
W zamyśle Wnioskodawcy, korzyściami ekonomicznymi takiej organizacji byłoby:
-wyodrębnienie Działu Marketingu, co upraszczałoby strukturę wewnętrzną samego Wnioskodawcy;
-większa dyskrecja w zakresie działań marketingowych;
-możliwość docelowego oddzielania cennych aktywów, w tym znaków towarowych oraz domen internetowych od obciążanej ryzykiem działalności M. W tym przypadku, możliwe byłoby np. sprzedanie do podmiotu powiązanego lub niezależnego udziałów w spółce S., co efektywnie spowodowałoby ochronę istotnych aktywów materialnych, w tym znaku towarowego na wypadek sytuacji w M.
W ocenie Wnioskodawcy, kosztami ekonomicznymi takiej operacji byłoby z kolei:
-konieczność utrzymywania oraz administrowania dodatkowym podmiotem;
-dodatkowe rozliczenia pomiędzy podmiotami.
Uzupełnienie zdarzenia przyszłego
1.Specyfika profilu działalności marketingowej, do której powołany został Dział Marketingu, decyduje o przeważającym udziale składników niematerialnych składających się na jego funkcjonowanie.
Składniki materialne to: wyposażenie biura wykorzystywane przez osoby z Działu Marketingu, tj. meble biurowe, sprzęt komputerowy stacjonarny i mobilny, drukarki, lampy biurowe – tj. urządzenia, które są niezbędne do funkcjonowania Działu Marketingu. Składniki niematerialne to: domeny internetowe, znaki towarowe oraz know-how.
2a. Dział Marketingu, na dzień przeniesienia będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. stanowić będzie wcześniej wyodrębniony zespół osób, które wykorzystują składniki materialne i niematerialne, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych w obszarze marketingu.
Dział będzie realizować działania w sposób autonomiczny, w ramach działalności Wnioskodawcy, przy czym w zakresie wynikającym z umowy Spółki oraz przepisów prawa, osoba nadzorująca Dział Marketingu będzie posiadać stosowne upoważnienie do podejmowania niezbędnych czynności.
Zadaniowo, organizacyjnie, funkcjonalnie jest to odrębny dział w przedsiębiorstwie, zajmujący się wszelkimi działaniami z zakresu marketingu, tj. przygotowaniem strategii rozwoju marek, strategii zwiększenia rozpoznawalności marek i domen internetowych, działaniami promocyjnymi i reklamowymi, w oparciu o będące w zarządzaniu Działem wartości niematerialne, tj. domeny internetowe oraz znaki towarowe.
Dział może stanowić niezależne przedsiębiorstwo z uwagi na:
-samodzielność i autonomię w podejmowaniu działań merytorycznych przez Dział Marketingu;
-odrębne budżetowanie kosztów działań;
-zarządzanie wartościami niematerialnymi, które stanowią podstawę kreowania marek oraz rozpoznawalność i pozycjonowanie posiadanych marek przez będące w zarządzaniu domeny internetowe.
Efekty prac Działu Marketingu mogą być zatem wykorzystane nie tylko przez Wnioskodawcę, ale też przez inne przedsiębiorstwa, które mogą sprzedawać produkowane przez siebie produkty pod markami lub z wykorzystaniem domen zarządzanych przez Dział Marketingu.
Organizacyjnie do Działu Marketingu przypisane zostaną umowy, z których prawa oraz obowiązki, a także zobowiązania i ewentualne należności zostaną przeniesione w ramach przeniesienia Działu Marketingu.
2b. Dział Marketingu będzie posiadać samodzielność finansową w ramach wydzielonego budżetu. Budżet obejmować będzie wszelkie koszty, które są przeznaczone na działania Marketingowe pozostające w kompetencji Działu Marketingu.
Działania te obejmować będą przygotowanie strategii rozwoju marek, strategii zwiększenia rozpoznawalności marek i domen internetowych, działania promocyjne i reklamowe, w oparciu o będące w zarządzaniu Działem Marketingu wartości niematerialne, tj. domeny internetowe oraz znaki towarowe. Takie działania będą zatem stanowić koszty pośrednich działań marketingowych, w celu kreowania wartości marek oraz domen internetowych. Koszty te będą obejmować:
-koszty pracownicze;
-koszty amortyzacji oraz odtworzenia wyposażenia;
-pozostałe koszty bieżące funkcjonowania Działu Marketingu;
-koszty opłat związanych z utrzymaniem domen internetowych oraz znaków towarowych;
-koszty usług obcych, tj. dostawców usług do Działu Marketingu;
-koszty zakupu towarów przeznaczonych na użytek Działu Marketingu.
Jednocześnie, w przedsiębiorstwie mogą występować inne koszty, które także będą mieć charakter kosztów marketingowych, ale które nie będą przypisane do kosztów Działu Marketingu – np. koszty pozostające przypisane do Działu Sprzedaży, tj. koszty ponoszone na działania marketingowe przez Dział Sprzedaży.
Wyodrębnienie finansowe Działu Marketingu będzie zatem precyzyjne i jednoznaczne.
W dyspozycji Działu Marketingu pozostaną i zostaną przeniesione środki pieniężne, które będą służyć pokryciu kosztów funkcjonowania Działu Marketingu.
W celu ewidencji działalności Działu Marketingu, zostaną utworzone konta księgowe, na których będą ewidencjonowane zdarzenia gospodarcze dotyczące działalności Działu Marketingu.
2c. Dział Marketingu stanowić będzie potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze poprzez skupienie w nim wszelkich funkcji z zakresu marketingu, mającego na celu przygotowanie strategii rozwoju marek, strategii zwiększenia rozpoznawalności marek i domen internetowych, prowadzenia działań promocyjnych i reklamowych.
Dział Marketingu będzie miał faktyczną możliwość realizacji funkcji marketingowych przez podejmowanie ww. działań marketingowych jedynie przez ten dział w ramach przedsiębiorstwa.
W przypadku gdyby inne podmioty (inne niż Wnioskodawca) zamierzały korzystać z domen internetowych lub znaków towarowych posiadanych przez Dział Marketingu, wówczas Wnioskodawca będzie obciążać takie podmioty wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług. Takie wynagrodzenie byłoby wówczas przypisane do Działu Marketingu.
Docelowo intencją Wnioskodawcy jest aby ww. działalność została przeniesiona do odrębnej Spółki, co ułatwiłoby uzyskanie wyższej efektywności, przejrzystości finansowej oraz ułatwiło formalną stronę funkcjonowania Działu Marketingu.
Niezależnie od faktu przeniesienia Działu Marketingu lub nie, będzie on mógł samodzielnie realizować ww. działania marketingowe przez te same zasoby ludzkie, w oparciu o te same składniki materialne i niematerialne.
3.Przedmiotem przekazania przez Wnioskodawcę, do powiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będą wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z Działem Marketingu Wnioskodawcy.
W oparciu o wszystkie ww. składniki materialne i niematerialne będą realizowane funkcje Działu Marketingu. Z uwagi na plany świadczenia usług także na rzecz podmiotów trzecich, takie rozwiązanie sprzyjać będzie, w ocenie Wnioskodawcy, najwyższej efektywności i przejrzystości wykorzystania składników materialnych i niematerialnych.
4.Jak wskazano wyżej, Dział Marketingu będzie posiadał zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy z racji odrębności organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej.
Biorąc pod uwagę rozpoznawalność będących w zarządzaniu działu Marketingu wartości niematerialnych oraz silną pozycję rynkową powyższych, Dział Marketingu będzie mógł wykorzystywać silną pozycję rynkową.
5.Spółka, która otrzyma składniki stanowiące Dział Marketingu, będzie faktycznie mogła rozpocząć i kontynuować działalność marketingową samodzielne w oparciu o składniki, które otrzyma. Taka jest intencja Wnioskodawcy, aby przekazanie składników niematerialnych, materialnych, angażu personelu marketingowego, „know-how” prowadzenia działalności marketingowej, służyć ma uzyskaniu samodzielności i odrębności spółki, która przejmie Dział Marketingu.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 listopada 2022 r.)
Czy przeniesienie wyodrębnionego Działu Marketingu do S. nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa od Wnioskodawcy do S., na mocy art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 7 listopada 2022 r.)
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przeniesienie wyodrębnionego Działu marketingu do S. nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa od Wnioskodawcy do S., na mocy art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jednocześnie art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.
Według art. 6 pkt 1 ustawy:
Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług, pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.
Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.
Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360).
Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego:
Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5)koncesje, licencje i zezwolenia;
6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8)tajemnice przedsiębiorstwa;
9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.
Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.
Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.
Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.
Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.
Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.
Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:
-zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
-faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.
Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.
Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.
W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Mając na uwadze powyższe orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych.
Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11 NSA zauważył, że: „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.
Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.
O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE. Wnioskodawca w swojej działalności zajmuje się handlem preparatami medycznymi, dermokosmetykami oraz produktami drogeryjnymi. Głównym kanałem dystrybucji Spółki jest sieć Internet, zatem Spółka posiada zastrzeżone domeny internetowe. Ponadto, Wnioskodawca w działalności wykorzystuje znaki towarowe, które zostały zastrzeżone, jako chronione znaki towarowe. Zarządzaniem powyższymi wartościami intelektualnymi, zajmują się osoby dedykowane w Spółce tworzące Dział Marketingu. Z uwagi na rozwój działalności oraz plany świadczenia usług z zakresu promocji i reklamy na rzecz innych podmiotów, Wnioskodawca rozważa przeniesienie Działu Marketingu do powiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (S.). Celem działalności S. byłoby prowadzenie działalności marketingowej, w tym zarządzanie domenami internetowymi oraz znakiem towarowym. Powyższa spółka zajmowałaby się także działalnością reklamową na rzecz podmiotów z grupy kapitałowej. Specyfika profilu działalności marketingowej, do której powołany został Dział Marketingu, decyduje o przeważającym udziale składników niematerialnych składających się na jego funkcjonowanie. Składniki materialne to: wyposażenie biura wykorzystywane przez osoby z Działu Marketingu, tj. meble biurowe, sprzęt komputerowy stacjonarny i mobilny, drukarki, lampy biurowe – tj. urządzenia, które są niezbędne do funkcjonowania Działu Marketingu. Składniki niematerialne to: domeny internetowe, znaki towarowe oraz know-how. Dział Marketingu, na dzień przeniesienia będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. stanowić będzie wcześniej wyodrębniony zespół osób, które wykorzystują składniki materialne i niematerialne, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych w obszarze marketingu. Dział będzie realizować działania w sposób autonomiczny, w ramach działalności Wnioskodawcy, przy czym w zakresie wynikającym z umowy Spółki oraz przepisów prawa, osoba nadzorująca Dział Marketingu będzie posiadać stosowne upoważnienie do podejmowania niezbędnych czynności. Zadaniowo, organizacyjnie, funkcjonalnie jest to odrębny dział w przedsiębiorstwie, zajmujący się wszelkimi działaniami z zakresu marketingu, tj. przygotowaniem strategii rozwoju marek, strategii zwiększenia rozpoznawalności marek i domen internetowych, działaniami promocyjnymi i reklamowymi, w oparciu o będące w zarządzaniu Działem wartości niematerialne, tj. domeny internetowe oraz znaki towarowe.
Dział może stanowić niezależne przedsiębiorstwo z uwagi na:
-samodzielność i autonomię w podejmowaniu działań merytorycznych przez Dział Marketingu;
-odrębne budżetowanie kosztów działań;
-zarządzanie wartościami niematerialnymi, które stanowią podstawę kreowania marek oraz rozpoznawalność i pozycjonowanie posiadanych marek przez będące w zarządzaniu domeny internetowe.
Efekty prac Działu Marketingu mogą być zatem wykorzystane nie tylko przez Wnioskodawcę, ale też przez inne przedsiębiorstwa, które mogą sprzedawać produkowane przez siebie produkty pod markami lub z wykorzystaniem domen zarządzanych przez Dział Marketingu. Organizacyjnie do Działu Marketingu przypisane zostaną umowy, z których prawa oraz obowiązki, a także zobowiązania i ewentualne należności zostaną przeniesione w ramach przeniesienia Działu Marketingu. Dział Marketingu będzie posiadać samodzielność finansową w ramach wydzielonego budżetu. Budżet obejmować będzie wszelkie koszty, które są przeznaczone na działania Marketingowe pozostające w kompetencji Działu Marketingu. Działania te obejmować będą przygotowanie strategii rozwoju marek, strategii zwiększenia rozpoznawalności marek i domen internetowych, działania promocyjne i reklamowe, w oparciu o będące w zarządzaniu Działem Marketingu wartości niematerialne, tj. domeny internetowe oraz znaki towarowe. Takie działania będą zatem stanowić koszty pośrednich działań marketingowych, w celu kreowania wartości marek oraz domen internetowych. Koszty te będą obejmować:
-koszty pracownicze;
-koszty amortyzacji oraz odtworzenia wyposażenia;
-pozostałe koszty bieżące funkcjonowania Działu Marketingu;
-koszty opłat związanych z utrzymaniem domen internetowych oraz znaków towarowych;
-koszty usług obcych, tj. dostawców usług do Działu Marketingu;
-koszty zakupu towarów przeznaczonych na użytek Działu Marketingu.
Jednocześnie, w przedsiębiorstwie mogą występować inne koszty, które także będą mieć charakter kosztów marketingowych, ale które nie będą przypisane do kosztów Działu Marketingu – np. koszty pozostające przypisane do Działu Sprzedaży, tj. koszty ponoszone na działania marketingowe przez Dział Sprzedaży. Wyodrębnienie finansowe Działu Marketingu będzie zatem precyzyjne i jednoznaczne. W dyspozycji Działu Marketingu pozostaną i zostaną przeniesione środki pieniężne, które będą służyć pokryciu kosztów funkcjonowania Działu Marketingu. W celu ewidencji działalności Działu Marketingu, zostaną utworzone konta księgowe, na których będą ewidencjonowane zdarzenia gospodarcze dotyczące działalności Działu Marketingu. Dział Marketingu stanowić będzie potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze poprzez skupienie w nim wszelkich funkcji z zakresu marketingu mającego na celu przygotowanie strategii rozwoju marek, strategii zwiększenia rozpoznawalności marek i domen internetowych, prowadzenia działań promocyjnych i reklamowych. Dział Marketingu będzie miał faktyczną możliwość realizacji funkcji marketingowych przez podejmowanie ww. działań marketingowych jedynie przez ten dział w ramach przedsiębiorstwa. W przypadku gdyby inne podmioty (inne niż Wnioskodawca) zamierzały korzystać z domen internetowych lub znaków towarowych posiadanych przez Dział Marketingu, wówczas Wnioskodawca będzie obciążać takie podmioty wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług. Takie wynagrodzenie byłoby wówczas przypisane do Działu Marketingu. Docelowo intencją Wnioskodawcy jest aby ww. działalność została przeniesiona do odrębnej Spółki, co ułatwiłoby uzyskanie wyższej efektywności, przejrzystości finansowej oraz ułatwiło formalną stronę funkcjonowania Działu Marketingu. Niezależnie od faktu przeniesienia Działu Marketingu lub nie, będzie on mógł samodzielnie realizować ww. działania marketingowe przez te same zasoby ludzkie, w oparciu o te same składniki materialne i niematerialne. Przedmiotem przekazania przez Wnioskodawcę, do powiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będą wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z Działem Marketingu Wnioskodawcy. W oparciu o wszystkie ww. składniki materialne i niematerialne będą realizowane funkcje Działu Marketingu. Z uwagi na plany świadczenia usług także na rzecz podmiotów trzecich, takie rozwiązanie sprzyjać będzie, w ocenie Wnioskodawcy, najwyższej efektywności i przejrzystości wykorzystania składników materialnych i niematerialnych. Jak wskazano wyżej, Dział Marketingu będzie posiadał zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy z racji odrębności organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej. Biorąc pod uwagę rozpoznawalność będących w zarządzaniu działu Marketingu wartości niematerialnych oraz silną pozycję rynkową powyższych, Dział Marketingu będzie mógł wykorzystywać silną pozycję rynkową. Spółka, która otrzyma składniki stanowiące Dział Marketingu, będzie faktycznie mogła rozpocząć i kontynuować działalność marketingową samodzielne w oparciu o składniki, które otrzyma. Taka jest intencja Wnioskodawcy, aby przekazanie składników niematerialnych, materialnych, angażu personelu marketingowego, „know-how” prowadzenia działalności marketingowej, służyć ma uzyskaniu samodzielności i odrębności spółki, która przejmie Dział Marketingu.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy przeniesienie wyodrębnionego Działu Marketingu do S. nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, jako przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa od Wnioskodawcy do S., na mocy art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy.
Jak już wskazano, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi występować w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy – muszą one stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności zbycia określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
W rozpatrywanej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, Dział Marketingu, na dzień przeniesienia będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, tj. stanowić będzie wcześniej wyodrębniony zespół osób, które wykorzystują składniki materialne i niematerialne przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych w obszarze marketingu. Zadaniowo, organizacyjnie, funkcjonalnie jest to odrębny dział w przedsiębiorstwa, zajmujący się wszelkimi działaniami z zakresu marketingu, tj. przygotowaniem strategii rozwoju marek, strategii zwiększenia rozpoznawalności marek i domen internetowych, działaniami promocyjnymi i reklamowymi w oparciu będące w zarządzaniu Działem wartości niematerialne, tj. domeny internetowe oraz znaki towarowe. Organizacyjnie do Działu Marketingu przypisane zostaną umowy, z których prawa oraz obowiązki, a także zobowiązania i ewentualne należności zostaną przeniesione w ramach przeniesienia Działu Marketingu.
Dział Marketingu będzie posiadać samodzielność finansową w ramach wydzielonego budżetu. Budżet obejmować będzie wszelkie koszty, które są przeznaczone na działania marketingowe pozostające w kompetencji Działu Marketingu. W dyspozycji Działu Marketingu pozostaną i zostaną przeniesione środki pieniężne, które będą służyć pokryciu kosztów funkcjonowania. W celu ewidencji działalności Działu Marketingu, zostaną utworzone konta księgowe, na których będą ewidencjonowane zdarzenia gospodarcze dotyczące działalności Działu Marketingu. Wyodrębnienie finansowe Działu Marketingu będzie zatem precyzyjne i jednoznaczne.
Wnioskodawca wskazał także, że Dział Marketingu stanowić będzie potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze poprzez skupienie w nim wszelkich funkcji z zakresu marketingu mającego na celu przygotowanie strategii rozwoju marek, strategii zwiększenia rozpoznawalności marek i domen internetowych, prowadzenia działań promocyjnych i reklamowych. Dział Marketingu będzie miał faktyczną możliwość realizacji funkcji marketingowych przez podejmowanie ww. działań marketingowych jedynie przez ten dział w ramach przedsiębiorstwa. Niezależnie od faktu przeniesienia Działu Marketingu lub nie, będzie on mógł samodzielnie realizować ww. działania marketingowe przez te same zasoby ludzkie, w oparciu o te same składniki materialne i niematerialne.
Ponadto, przedmiotem przekazania przez Wnioskodawcę, do powiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będą wszystkie składniki materialne i niematerialne związane z Działem Marketingu Wnioskodawcy. W oparciu o wszystkie ww. składniki materialne i niematerialne będą realizowane funkcje Działu Marketingu. Jak wskazano wyżej, Dział Marketingu będzie posiadał zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy z racji odrębności organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej.
Wobec powyższego, zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z Działem Marketingu, spełnia przesłanki do uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Dział ten jest wyodrębniony zarówno organizacyjnie, finansowo, jak i funkcjonalnie oraz jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych. Jednocześnie – jak wskazał Wnioskodawca – spółka, która otrzyma składniki stanowiące Dział Marketingu, będzie faktycznie mogła rozpocząć i kontynuować działalność marketingową samodzielne w oparciu o składniki, które otrzyma, a zatem składniki majątkowe, które zostaną przeniesione w ramach opisanej transakcji, stanowić będą niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze.
W konsekwencji należy stwierdzić, że zostaną spełnione wskazane powyżej przesłanki do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych związanych z Działem Marketingu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym jego przeniesienie do S. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 6 pkt 1 ustawy.
Podsumowując, przeniesienie wyodrębnionego Działu Marketingu do S. nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa na mocy art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).