Miejsce opodatkowania świadczonych usług i zastosowanie mechanizmu „odwrotnego obciążenia”.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 sierpnia 2022 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 12 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy miejsca opodatkowania świadczonych usług i zastosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia”. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem przesłanym za pośrednictwem ePUAP 31 października 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jesteście Państwo spółką komandytową, posiadającą w Polsce siedzibę działalności gospodarczej i zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług contact center polegających na wielokanałowej (telefon, email, chat, media społecznościowe) obsłudze klientów kontrahentów oraz wsparciu procesów sprzedaży (telesprzedaż, pozyskiwanie leadów sprzedażowych itd.). W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy usługi call center na rzecz kontrahentów mających siedzibę zarówno w Polsce, jak i w innych krajach UE.

Spółka zawarła umowę ramową (dalej: „Umowa”) z A. (dalej: „A”) z siedzibą pod adresem (…), numer identyfikacyjny spółki: (…), wpisaną do Rejestru Handlowego prowadzonego przez Sąd Okręgowy w (…) pod numerem (…), prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży kosmetyków na międzynarodowych rynkach, w tym w Polsce, za pośrednictwem sklepu internetowego www.(...).pl, infolinii dla klientów oraz stacjonarnie w punktach sprzedaży zlokalizowanych w Polsce. A. posiada czeski numer identyfikacji podatkowej, którym posługuje się przy rozliczaniu transakcji ze Spółką. A posiada magazyn w Czechach, gdzie sprzedawane przez niego towary są składowane a następnie - po złożeniu zamówienia przez klienta - pakowane i wysyłane do Polski.

Zgodnie z warunkami Umowy Spółka świadczy usługi wielokanałowej obsługi klientów sklepu internetowego marki A. zarówno na ryku Polskim, jak i pozostałych rynkach międzynarodowych. Umowa, która określa warunki współpracy w ramach realizacji kampanii wynika, że A. zleca, a Spółka realizuje na jego rzecz kampanie określone w poszczególnych zleceniach. Przy czym, Spółka korzysta z systemów teleinformatycznych dostarczanych i należących do A.

W ramach świadczonych na rzecz A. usług call center, Spółka zajmuje się kompleksową obsługą zamówień internetowych zgodnie z wytycznymi zawartymi w „poleceniach wykonawczych” (ang. Executive order) - dokumentach wskazujących szczegółowo w jaki sposób Spółka ma przeprowadzić kampanię sprzedażową na rzecz A. W poleceniach wykonawczych wskazany jest szczegółowy zakres usług świadczonych przez Spółkę obejmujący:

‒przyjmowanie zamówień, sprzedaż krzyżowa, sprzedaż z użyciem tzw. techniki upsellingu,

‒udzielanie informacji na temat produktów A,

‒udzielanie informacji na temat zamówień oraz reklamacji,

‒administracyjną obsługę zamówień w wewnętrznym systemie A,

‒rozpatrywanie reklamacji związanych z zamówieniem,

‒komunikację z członkami zespołu, magazynem, sklepami, back office, firmami dostawczymi.

Wyżej wymienione usługi są świadczone przez Spółkę przy użyciu telefonów, e-maili oraz internetowych komunikatorów (chat) w konkretnych dniach i godzinach.

Spółka jest zobowiązana do składania A raportów z przeprowadzonych kampanii. Wynagrodzenie za realizację kampanii A uiszcza przelewem zlecanym i realizowanym z terytorium Czech na rachunek bankowy Spółki na podstawie faktur VAT wystawianych przez Spółkę.

Z informacji posiadanych przez Spółkę wynika, że proces sprzedaży internetowej towaru A. wygląda następująco: po przyjęciu zamówienie jest wprowadzane do systemu informatycznego A. W dalszej kolejności zamówienie jest kompletowane, pakowane oraz adresowane w magazynie A. w Czechach. Sprzedane za pośrednictwem sklepu internetowego towary A. wysyła bezpośrednio z magazynu w Czechach do klienta korzystając z usług firmy kurierskiej. Klienci zamawiając internetowo produkty A. mogą wybrać, czy zamówienie ma być dostarczone bezpośrednio pod wskazany przez nich adres czy też do jednego z punktów odbioru, mieszczących się w skalpach należących do oddziału A. w Polsce (będących także punktami odbioru) czy też do paczkomatu, skąd odbierają zamówienie osobiście.

Z posiadanych przez Spółkę informacji wynika, że A nie posiada magazynów w Polsce, a magazyny przeładunkowe, do których trafiają towary wysyłane z Czech należą do firmy kurierskiej obsługującej zamówienie oraz stanowią część procesu logistycznego opracowanego przez firmę kurierską, który jest niezbędny do prawidłowego rozdysponowania zamówień.

Spółka posiada także informację, że A. posiada również oddział w Polsce, zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce, który zajmuje się sprzedażą stacjonarną jego produktów, oraz stanowi jeden z punktów odbioru osobistego przesyłek zamawianych internetowo i transportowanych z Czech (jak wskazano odbiór jest możliwy także w paczkomatach, towar może być także bezpośrednio dostarczony pod wskazany adres). Wskazać też należy, że dla potrzeb zawartej umowy nabywca usługi (A) podało numer identyfikacyjny wydany przez czeski organ podatkowy i takim numerem posługują się strony zaś płatności za wykonywane usługi są dokonywane z rachunku bankowego A. (bank położony w Czechach).

Należy również podkreślić, że Spółka świadczy usługi wyłącznie na rzecz A., a nie jego oddziału w Polsce i są to usługi dotyczące wyłącznie kwestii związanych z obsługą zamówień składanych za pośrednictwem sklepu internetowego.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Spółka opisując stan faktyczny przekazała organowi informacje w takim zakresie w jakim sama posiada wiedzę na temat Kontrahenta oraz wyczerpujące szczegóły dotyczące zawartej transakcji wynikające z dokonanych z Kontrahentem ustaleń. Spółka jest w posiadaniu informacji dotyczących funkcjonowania Kontrahenta na terytorium Polski w takim samym zakresie jak organ podatkowy. W ocenie Spółki stan faktyczny opisany we wniosku jasno wskazuje, że świadczone usługi nie są wykorzystywane przez istniejące w Polsce struktury organizacyjne Kontrahenta. Spółka świadcząc usługi na rzecz czeskiej siedziby Kontrahenta nie jest zobowiązana do analizy jego aktywności biznesowej w innych miejscach niż jego siedziba.

Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego wniosku, że świadczy usługi wyłącznie na rzecz A., a nie oddziału w Polsce i są to usługi dotyczące wyłącznie kwestii związanych z obsługą zamówień składanych za pośrednictwem sklepu internetowego.

We własnym stanowisku Spółka wskazała, że w jej ocenie pomimo iż A. posiada w Polsce oddział i jest zarejestrowany jako podatnik VAT świadczone przez Wnioskodawcę usługi są świadczone na rzecz siedziby A., z uwagi na swój charakter nie mogą być wykorzystywane przez Oddział w Polsce, tak więc prawidłowym jest ich opodatkowanie według zasady wskazanej w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT i zastosowanie do nich mechanizmu „odwrotnego obciążania” zatem w ocenie Spółki nie mogą podlegać opodatkowaniu krajowym VAT.

W ocenie Spółki fakt, że usługi świadczone są na rzecz A i nie są wykorzystywane przez Oddział Kontrahenta w Polsce wskazuje jednoznacznie, iż niezależnie od faktu czy Kontrahent posiada czy też nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, opisane usługi nie są świadczone dla opisanej jako Oddział, istniejącej w Polsce formy organizacyjnej Kontrahenta.

Z ostrożności procesowej, w szczególności by nie miała miejsca sytuacja, że Organ pozostawi wniosek bez rozpatrzenia, w stanie faktycznym Spółka wskazała iż z powszechnie dostępnych informacji wynika, że A. posiada w Polsce sklepy stacjonarne, w których można nabyć towary. Z tego też względu można przypuszczać, że A. ma w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności. Jednakże, jak już wskazano, okoliczność ta pozostaje bez znaczenia dla wniosku Spółki, gdyż jej usługi nie dotyczą działalności tych sklepów, gdyż usługi call center dotyczą tylko sprzedaży wysyłkowej.

Pytanie

Czy w świetle zaistniałego, przedstawionego powyżej stanu faktycznego prawidłowe jest stanowisko Spółki, że usługi świadczone na rzecz A. w zakresie opisanym w stanie faktycznym winny być opodatkowane według zasady określonej w art. 28b ust. 1 o VAT, tj. w państwie siedziby nabywcy, w konsekwencji winny być one opodatkowane przez Spółkę w mechanizmie „odwrotnego obciążenia”?

Państwa stanowisko w sprawie

Pomimo że A posiada w Polsce oddział i jest zarejestrowany jako podatnik VAT świadczone przez Spółkę usługi są świadczone na rzecz siedziby A., z uwagi na swój charakter nie mogą być wykorzystywane przez Oddział w Polsce, tak więc prawidłowym jest ich opodatkowanie według zasady wskazanej w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT i zastosowanie do nich mechanizmu „odwrotnego obciążania”, w konsekwencji nie mogą podlegać opodatkowaniu krajowym VAT.

Uzasadnienie stanowiska

Na wstępie należy podkreślić, co zostało przedstawione powyżej w opisie zaistniałego stanu faktycznego, że zagraniczny Kontrahent prowadzi międzynarodową sprzedaż za pośrednictwem sklepu internetowego w kraju jego siedziby. Spółka świadczy usługi call center polegające na obsłudze zamówień składanych w sklepie internetowym Kontrahenta, w szczególności przyjmuje zamówienia od klientów, udziela informacji na temat towarów A., rozpatruje reklamacje związane z towarem oraz komunikuje się z członkami zespołu, pracownikami magazynu i pracownikami back office A. oraz z firmami dostawczymi, świadcząc tym samym usługi poza terytorium kraju. Usługi świadczy przy użyciu telefonów, e-maili oraz internetowych komunikatorów (chat) w konkretnych dniach i godzinach.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, między innymi, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Krajowym podatkiem od towarów i usług nie będą zatem objęte usługi, które, w świetle przepisów ustawy o VAT, uznawane są za wyświadczone/wykonane poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, iż dla podmiotów posiadających stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce miejscem opodatkowania będzie Polska, a świadczone usługi powinny zostać opodatkowane stawką krajową właściwą dla świadczonych usług. W przedstawionym stanie faktycznym należy zatem ustalić, czy usługi są przez Spółkę świadczone na rzecz A. z siedzibą w Czechach, czy też na rzecz jego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności. W tym zakresie należy się odwołać do art. 44 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 2006/112/WE) - miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W kontekście powyższego należy odwołać się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona), gdzie wprost zdefiniowano pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 11 ust. 1 powyższego rozporządzenia, „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia 282/2011 - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W niniejszej kwestii istotny jest również przepis art. 22 ust. 1 Rozporządzenia nr 282/2011, który stanowi, że aby określić stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa, usługodawca analizuje charakter i zastosowanie świadczonej usługi. W dalszej części tego przepisu wskazano, że w przypadku gdy charakter i zastosowanie świadczonej usługi nie pozwalają usługodawcy określić stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz którego świadczona jest usługa, określając to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, analizuje on w szczególności, czy umowa, zamówienie i numer identyfikacyjny VAT przyznany przez państwo członkowskie usługobiorcy i przekazany usługodawcy przez usługobiorcę wskazują stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jako miejsce odbioru usługi i czy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jest tożsame z podmiotem płacącym za usługę. W przypadku gdy na mocy akapitów pierwszego i drugiego niniejszego ustępu nie można określić stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa, lub gdy usługi objęte art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE są świadczone na rzecz podatnika w ramach umowy obejmującej co najmniej jedną usługę wykorzystywaną w sposób nieidentyfikowalny i niewymierny, usługodawca ma prawo stwierdzić, że usługi są świadczone na rzecz miejsca, w którym usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej.

Jak już wskazano, pojęcie „stałego miejsce prowadzenia działalności” zostało w art. 11 Rozporządzenia nr 282/2011, przy czym przepis ten zawiera dwie definicje: (i) na potrzeby świadczenia usług przez to miejsce i (ii) na potrzeby nabywania usług przez to miejsce. Dla niniejszej sprawy istotna jest definicja wskazana w art. 11 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011, czyli na potrzeby „nabywania usług”. Zgodnie z tym przepisem „na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. 

Przepis ten definiuje więc stałe miejsce prowadzenia działalności dla potrzeb nabywania usług za pośrednictwem (przez to miejsce i za jego pośrednictwem) i ma taki skutek, że jeśli zostanie ustalone, że usługobiorca ma stałe miejsce prowadzenia działalności i że nabył usługę na potrzeby tego stałego miejsca prowadzenia działalności, to usługa będzie opodatkowana w państwie, gdzie jest położone to stałe miejsce prowadzenia działalności. Co istotne, warunki te muszą zostać spełnione łącznie.

Należy także podkreślić, że istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej należy rozpatrywać odrębnie od kwestii zakładu podatkowego. Jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 7 maja 2020 r. w sprawie C-547/18 Dong Yang Electronics sp. z o.o., artykuł 44 dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 11 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Rozporządzenia 282/należy interpretować w ten sposób, że usługodawca nie może wywieść istnienia na terytorium państwa członkowskiego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej spółki z siedzibą w państwie trzecim z samego faktu, że spółka ta posiada w tym państwie członkowskim spółkę zależną, oraz że usługodawca ten nie jest zobowiązany do badania, w celu dokonania takiej oceny, stosunków umownych łączących te dwa podmioty. Także w opinii Rzecznika Generalnego z dnia 14 listopada 2019 r. w tej sprawie stwierdzono, iż Spółka zależna spółki (z państwa trzeciego) zasadniczo nie jest jej stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 44 zdanie drugie dyrektywy 2006/112/WE i art. 11 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011.

W świetle powyższej argumentacji i przedstawionego stanu faktycznego, Państwa zdaniem, Spółka świadczy usługi na rzecz A. z siedzibą w Czechach, a nie na rzecz jego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, wobec czego usługi te winny być opodatkowane w miejscu siedziby A., na zasadach odwrotnego obciążenia.

Należy zwrócić uwagę na to, że stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej A w Polsce nie jest adresatem usług świadczonych przez Spółkę, co więcej nie jest w stanie ich wykorzystać (skonsumować) w praktyce. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, usługi świadczone przez Spółkę dotyczą wyłącznie działalności w zakresie sprzedaży internetowej A., a ta jest prowadzona w całości wyłącznie przez A. z siedzibą w Czechach, z terytorium Czech.

Należy również podkreślić funkcję jaką pełni oddział A. w kontekście całości prowadzonej przez A działalności w skali międzynarodowej. Oddział A. w Polsce prowadzi sprzedaż stacjonarną produktów A oraz stanowi jeden z punktów odbioru i zwrotu towarów nabywanych przez klientów w sklepie internetowym, tym samym pełniąc funkcję analogiczną do np. paczkomatów, służących wyłącznie do odbioru przesyłek. To powoduje, że ze względu na specyfikę działalności A, w której jego oddział w Polsce pełni wyłącznie wskazane wyżej funkcje, nie jest możliwe skonsumowanie przez ten oddział usług świadczonych przez Spółkę, nie było to również celem stron Umowy.

Co istotne, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, aby móc być beneficjentem danej usługi musi posiadać odpowiednią strukturę personalną i techniczną. Przekładając to na opisywaną sprawę, korzystanie z usług świadczonych przez Spółkę jest uzależnione od posiadania odpowiedniej struktury technicznej w postaci co najmniej strony internetowej umożliwiającej dokonywanie zakupu towaru i magazynu zawierającego sprzedawany asortyment oraz struktury osobowej w postaci pracowników zajmujących się na miejscu kompletowaniem zamówień i przygotowywaniem ich do wysyłki. Jest to niezbędne do realizowania dowolnej sprzedaży wysyłkowej przez Internet.

Celem usług świadczonych przez Spółkę jest przeprowadzenie procesu sprzedaży internetowej tj. przekonanie klienta do zakupu produktów A., przyjęcie od nich zamówienia, udzielenie informacji na temat statusu zamówienia, przekazanie zamówienia do realizacji oraz ewentualne rozpatrzenie reklamacji zakupionego towaru. Zatem cel/przeznaczenie usług świadczonych przez Spółkę jest związane wyłącznie ze sprzedażą internetową, której ze wskazanych wyżej względów techniczno-organizacyjnych nie jest w stanie przeprowadzić oddział A w Polsce.

W dalszej kolejności należy uwzględnić treść Umowy zawartej pomiędzy A a Wnioskodawcą. Już samo wskazanie jako strony Umowy A. z siedzibą w Czechach daje wyraz woli stron, aby usługi świadczone były nie na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, ale na rzecz „siedziby” A., i dla celów rozliczeń podano numer identyfikacyjny, pod którym A. jest zarejestrowane na terenie Czech. Nie mniej istotne są postanowienia Umowy w zakresie płatności, z których wynika, że wynagrodzenie za świadczone usługi A. uiszcza przelewem zlecanym i realizowanym z terytorium Czech na rachunek bankowy Spółki na podstawie faktur VAT wystawianych przez Spółkę.

Reasumując, w ocenie Spółki świadczy ona usługi na rzecz A z siedzibą w Czechach, a nie na rzecz jego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, wobec czego usługi te - zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT - winny być opodatkowane w miejscu siedziby A., na zasadach odwrotnego obciążenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022  r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy przepisy rozdziału 1 działu XI „Dokumentacje” stosuje się do:

dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b) państwa trzeciego.

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 10, 12-14 wymieniono:

10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto (pkt 10),

12. stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9 (pkt 12),

13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),

14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14).

Ponadto, w myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy:

faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy:

faktura może nie zawierać:

1) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i  12-14;

2) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i     12-14.

Z treści wniosku wynika, że jesteście Państwo spółką komandytową, posiadającą w Polsce siedzibę działalności gospodarczej i zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Spółka zawarła Umowę z czeską firmą A. prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży kosmetyków na międzynarodowych rynkach, w tym w Polsce, za pośrednictwem sklepu internetowego, infolinii dla klientów oraz stacjonarnie w punktach sprzedaży zlokalizowanych w Polsce. Zgodnie z warunkami Umowy Spółka świadczy usługi wielokanałowej obsługi klientów sklepu internetowego marki A. zarówno na ryku Polskim, jak i pozostałych rynkach międzynarodowych. W ramach świadczonych na rzecz A. usług call center, Spółka zajmuje się kompleksową obsługą zamówień internetowych. A. posiada czeski numer identyfikacji podatkowej, którym posługuje się przy rozliczaniu transakcji ze Spółką. A. posiada także oddział w Polsce, zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce, który zajmuje się sprzedażą stacjonarną jego produktów, oraz stanowi jeden z punktów odbioru osobistego przesyłek zamawianych internetowo i transportowanych z Czech (odbiór jest możliwy także w paczkomatach, towar może być także bezpośrednio dostarczony pod wskazany adres).

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy w świetle zaistniałego stanu faktycznego prawidłowe jest stanowisko Spółki, że usługi świadczone na rzecz A. w zakresie opisanym w stanie faktycznym winny być opodatkowane według zasady określonej w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, tj. w państwie siedziby nabywcy, w konsekwencji winny być one opodatkowane przez Spółkę w mechanizmie „odwrotnego obciążenia”.

Dla prawidłowego określenia miejsca świadczenia usług, a zatem i prawidłowego miejsca opodatkowania należy na wstępie dokonać analizy poprzez ocenę istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w kraju oraz ocenę, czy świadczone usługi są wykonywane dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Z wniosku wynika, że A. posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności. Zatem, w dalszej kolejności należy przeanalizować charakter i zastosowanie świadczonych usług. Świadczenie usług na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności należy oceniać na podstawie charakteru i zastosowania wykonywanej przez usługodawcę usługi. Ważne jest uwzględnienie rodzaju wykonywanej usługi w kontekście możliwości jej wykorzystania (skonsumowana) przez to stałe miejsce prowadzenia działalności.

W analizowanym przypadku siedziba A. w Czechach prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży kosmetyków na międzynarodowych rynkach za pośrednictwem sklepu internetowego, infolinii oraz stacjonarnie w punktach sprzedaży. Usługobiorca (A) posiada również oddział w Polsce, zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce, który zajmuje się sprzedażą stacjonarną produktów, oraz stanowi jeden z punktów odbioru osobistego przesyłek zamawianych internetowo i transportowanych z Czech. Państwa Spółka świadczy natomiast na rzecz A. usługi wielokanałowej obsługi klientów sklepu internetowego marki A. zarówno na ryku Polskim, jak i pozostałych rynkach międzynarodowych. Szczegółowy zakres usług świadczonych przez Spółkę obejmuje: przyjmowanie zamówień, sprzedaż krzyżową, sprzedaż z użyciem tzw. techniki upsellingu, udzielanie informacji na temat produktów A., udzielanie informacji na temat zamówień oraz reklamacji, administracyjną obsługę zamówień w wewnętrznym systemie A., rozpatrywanie reklamacji związanych z zamówieniem oraz komunikację z członkami zespołu, magazynem, sklepami, back office, firmami dostawczymi. Z wniosku wynika, że Spółka świadczy usługi wyłącznie na rzecz A., a nie jego oddziału w Polsce. Usługi świadczone przez Państwa Spółkę dotyczą bezpośrednio działalności w zakresie sprzedaży internetowej A., a taka działalność prowadzona jest w całości przez siedzibę A w Czechach. Zatem, odbiorcą świadczonej przez Spółkę usługi polegającej na wielokanałowej obsłudze klientów sklepu internetowego marki A jest siedziba usługobiorcy w Czechach. Zarejestrowany na terytorium Polski oddział zajmuje się wyłącznie sprzedażą stacjonarną produktów, oraz stanowi jeden z punktów odbioru osobistego przesyłek zamawianych internetowo i transportowanych z Czech. Miejsce prowadzenia działalności w Polsce nie jest adresatem usług świadczonych przez Państwa Spółkę, ponadto nie byłoby w stanie tych usług wykorzystać (skonsumować). Zatem charakter i zastosowanie świadczonej przez Państwa usługi wskazuje, że miejscem jej odbioru jest siedziba A w Czechach. Ponadto dla potrzeb zawartej umowy usługobiorca podał numer identyfikacyjny wydany przez czeski organ podatkowy i takim numerem posługują się strony zaś płatności za wykonywane usługi są dokonywane z rachunku bankowego A. (bank położony w Czechach).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy zatem wskazać, że Spółka świadczy usługi w ramach Umowy na rzecz A. z siedzibą w Czechach, w konsekwencji usługi do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Usługi te są opodatkowane stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby A, tj. w Czechach. Tym samym, wystawione przez Państwa faktury nie powinny zawierać polskiej stawki podatku VAT, tylko adnotację „odwrotne obciążenie”.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w  dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz.1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy zdnia11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej  jako „PPSA”.   

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z   29  sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).