Temat interpretacji
Szkolenia na prawo jazdy kategorii B korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń na prawo jazdy w kategorii B.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 października 2022 r. (wpływ 26 października 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca rozpoczął w roku 2022 prowadzenie działalności gospodarczej w postaci ośrodka szkolenia kierowców (kod PKD – 85.53.Z Pozaszkolne formy edukacji z zakresu nauki jazdy i pilotażu).
Wnioskodawca prowadzi szkolenia na prawo jazdy w kategorii A1, A2, A oraz B, na podstawie odrębnych przepisów, m.in. przepisów ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1212 ze zm.) i rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 4 marca 2016 r. w sprawie szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, instruktorów i wykładowców (Dz. U. z 2018 r. poz. 1885 ze zm.).
Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 1082 ze zm.) ani uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk czy też instytutem badawczym.
Zainteresowany nie uzyskał również akredytacji w rozumieniu przepisów ww. ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe w zakresie świadczonych przez siebie usług.
Prowadzone szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych.
Wnioskodawca od chwili rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej ma status podatnika zwolnionego z VAT, gdyż do tej pory nie przekroczył limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) oraz nie wykonywał żadnych czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 tej samej ustawy.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
1.Wnioskodawca uważa, że prowadzone przez Niego szkolenia na prawo jazdy w kategorii B spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Kształcenie zawodowe zakłada nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z daną branżą lub zawodem (szeroko pojętymi), jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Szkolenia na prawo jazdy w kategorii B są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
2.W odpowiedzi na pytanie z punktu 2 wezwania o treści: Czy osoby biorące udział w prowadzonych przez Pana szkoleniach na prawo jazdy w kategorii B mogą wykorzystać nabytą wiedzę w ramach wykonywanego zawodu, pracy (proszę wskazać jakiego, w jaki sposób)? Wnioskodawca wskazał, że: Tak. Uprawnienie do kierowania pojazdami w kategorii B może zostać wykorzystane np. w pracy dostawcy żywności zamawianej przez aplikacje mobilne czy zawodu przedstawiciela handlowego.
3.Wnioskodawca nie posiada wiedzy, czy każde przeprowadzone przez Niego szkolenie pozostaje w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem danego uczestnika, gdyż nie ma obowiązku pobierania takich informacji od uczestników szkoleń. Niemniej, szkolenia mogą pozostawać w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem danego uczestnika, ponieważ są kierowane do przedstawicieli wszystkich branż i zawodów, w tym osób, które chcą poszerzyć swoje kwalifikacje i zmienić wykonywaną pracę, osób, które chcą rozpocząć prowadzenie własnej działalności gospodarczej (np. w zakresie usług transportowych), jak również osób, które dopiero wchodzą na rynek pracy. Nabywane przez kursantów usługi edukacyjne w postaci szkolenia na prawo jazdy w kategorii B przygotowują ich do wykonywania określonej pracy lub zawodu. Uczestnicy szkoleń podnoszą swoje kwalifikacje i bezpośrednio po zakończeniu nauki mogą podjąć pracę zarobkową lub wykonywać określony zawód. Uprawnienie do kierowania pojazdami w kategorii B jest powszechnym wymogiem stawianym przez wielu pracodawców.
4.W przypadku wymienionych w odpowiedzi na pytanie z punktu 3 wezwania uczestników szkoleń, usługi szkolenia na prawo jazdy w kategorii B są nauczaniem mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że organ podatkowy wypowiadał się już w podobnych stanach faktycznych wskazując, że usługi szkoleniowe z zakresu prawa jazdy w kategorii B są usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego i mogą korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.
Wskazać można przykładowo: interpretacja indywidualna z dnia 28 lipca 2011 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPP1-443-655/11-4/BS), interpretacja indywidualna z dnia 5 grudnia 2011 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPP1/443-1547/11/LG), interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0114-KDIP4-2.4012.197.2022.1.MC), interpretacja indywidualna z dnia 26 sierpnia 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0113-KDIPT1-1.4012.482.2022.2.AK), interpretacja indywidualna z dnia 26 września 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0112-KDIL3.4012.268.2022.2.MC).
Pytanie
Czy prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia na prawo jazdy w kategorii B korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.)?
Pana stanowisko w sprawie
Prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia na prawo jazdy w kategorii B spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz są prowadzone w formach i na zasadach wskazanych w przepisach odrębnych, zatem mogą korzystać ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a tej samej ustawy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów rozumieniu art. 7 (…).
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.
Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:
a)jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
b)uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia
– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
Wskazać należy, że ograniczenie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia nie wystarczy by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Powyższy przepis ma więc zastosowanie wyłącznie do tych usług, które są przedmiotem zakresu działania podmiotu jako jednostki objętej systemem oświaty, tj. w ramach uzyskanego wpisu. Zwolnienie to dotyczy tylko i wyłącznie tych usług kształcenia, które podmiot będący jednostką objętą systemem oświaty wskazał we wpisie do ewidencji placówek oświatowych. W zakresie bowiem tylko tych usług kształcenia, podatnik działa jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu ustawy Prawo oświatowe, a w konsekwencji tylko w tym zakresie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.
Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, korzystać mogą uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami w zakresie kształcenia.
Natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:
a)prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
b)świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
c)finansowane w całości ze środków publicznych
– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy:
Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:
1)nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2)ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
Stosownie do art. 43 ust. 17a ustawy:
Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.
Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.
Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:
Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.
W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).
Również w wyroku z 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.
Ponadto należy zaznaczyć, że 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.
Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, że:
Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.
Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. przepisów przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.
Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca rozpoczął w roku 2022 prowadzenie działalności gospodarczej w postaci ośrodka szkolenia kierowców i prowadzi szkolenia na prawo jazdy w kategorii A1, A2, A oraz B, na podstawie odrębnych przepisów, m.in. przepisów ustawy o kierujących pojazdami i rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa w sprawie szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, instruktorów i wykładowców.
Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe ani uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk czy też instytutem badawczym.
Zainteresowany nie uzyskał również akredytacji w rozumieniu przepisów ww. ustawy Prawo oświatowe w zakresie świadczonych przez siebie usług.
Prowadzone szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych.
Wnioskodawca od chwili rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej ma status podatnika zwolnionego z VAT, gdyż do tej pory nie przekroczył limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy oraz nie wykonywał żadnych czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.
Wnioskodawca uważa, że prowadzone przez Niego szkolenia na prawo jazdy w kategorii B spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.
Kształcenie zawodowe zakłada nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z daną branżą lub zawodem (szeroko pojętymi), jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Szkolenia na prawo jazdy w kategorii B są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
Uprawnienie do kierowania pojazdami w kategorii B może zostać wykorzystane np. w pracy dostawcy żywności zamawianej przez aplikacje mobilne czy zawodu przedstawiciela handlowego.
Szkolenia mogą pozostawać w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem danego uczestnika, ponieważ są kierowane do przedstawicieli wszystkich branż i zawodów, w tym osób, które chcą poszerzyć swoje kwalifikacje i zmienić wykonywaną pracę, osób, które chcą rozpocząć prowadzenie własnej działalności gospodarczej (np. w zakresie usług transportowych), jak również osób, które dopiero wchodzą na rynek pracy. Nabywane przez kursantów usługi edukacyjne w postaci szkolenia na prawo jazdy w kategorii B przygotowują ich do wykonywania określonej pracy lub zawodu. Uczestnicy szkoleń podnoszą swoje kwalifikacje i bezpośrednio po zakończeniu nauki mogą podjąć pracę zarobkową lub wykonywać określony zawód. Uprawnienie do kierowania pojazdami w kategorii B jest powszechnym wymogiem stawianym przez wielu pracodawców.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń na prawo jazdy w kategorii B.
Aby rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy przeanalizować, czy są spełnione warunki z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.
Dla oceny tego, czy usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, konieczne jest stwierdzenie czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze.
Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca w zakresie przeprowadzenia szkoleń na prawo jazdy w kategorii B nie spełnia warunków dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Jak bowiem wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe ani uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk czy też instytutem badawczym. Zatem Wnioskodawca nie jest podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.
Stwierdzić więc należy, że analizowane usługi obejmujące szkolenia na prawo jazdy w kategorii B w przedstawionym stanie faktycznym nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.
W konsekwencji należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.
Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub finansowane w całości ze środków publicznych. Dla zastosowania ww. zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inną niż wymienioną w pkt 26, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu.
W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż uważa, że prowadzone przez Niego szkolenia na prawo jazdy w kategorii B spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.
Jednakże, jak zaznaczono powyżej, powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.
W treści wniosku Zainteresowany poinformował, że nie uzyskał akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy Prawo oświatowe w zakresie świadczonych przez siebie usług oraz, że prowadzone szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych.
Powyższe informacje przesądzają o braku możliwości skorzystania ze zwolnień określonych w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i lit. c ustawy dla przedmiotowych szkoleń.
W związku z powyższym, konieczne jest stwierdzenie, czy szkolenia na prawo jazdy w kategorii B są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
W opisie sprawy Zainteresowany wskazał, że prowadzi szkolenia na podstawie odrębnych przepisów, m.in. przepisów ustawy o kierujących pojazdami i rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa w sprawie szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, instruktorów i wykładowców.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1212 ze zm.), zwanej dalej ustawą o kierujących pojazdami:
Kierującym pojazdem może być osoba, która osiągnęła wymagany wiek i jest sprawna pod względem fizycznym i psychicznym oraz spełnia jeden z następujących warunków:
1)posiada umiejętność kierowania pojazdem w sposób niezagrażający bezpieczeństwu, nieutrudniający ruchu drogowego i nienarażający kogokolwiek na szkodę oraz odpowiedni dokument stwierdzający posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdem;
2)odbywa w ramach szkolenia naukę jazdy;
3)zdaje egzamin państwowy.
Stosownie do art. 11 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o kierujących pojazdami:
Prawo jazdy jest wydawane osobie, która:
1)osiągnęła minimalny wiek wymagany do kierowania pojazdami odpowiedniej kategorii;
2)uzyskała orzeczenie:
a)lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem,
b)psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem – nie dotyczy prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E lub T;
4)odbyła szkolenie wymagane do uzyskania prawa jazdy danej kategorii;
5)zdała egzamin państwowy wymagany do uzyskania prawa jazdy odpowiedniej kategorii.
W myśl art. 23 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami:
Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem odbywa się w formie:
1)kursu;
2)zajęć szkolnych – w zakresie uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi.
Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy o kierujących pojazdami:
Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem lub pojazdem silnikowym jest prowadzone zgodnie z programem szkolenia i obejmuje:
1)część teoretyczną przeprowadzaną w formie wykładów i ćwiczeń w zakresie:
a)podstaw kierowania pojazdem i uczestnictwa w ruchu drogowym,
b)obowiązków i praw kierującego pojazdem;
2)część praktyczną w zakresie kierowania pojazdem, zwaną dalej „nauką jazdy”, przeprowadzaną:
a)na placu manewrowym,
b)w ruchu miejskim oraz
c)w ruchu poza obszarem zabudowanym;
3)naukę udzielania pierwszej pomocy przeprowadzaną w formie wykładów i zajęć praktycznych;
4)kontrolne sprawdzenie poziomu osiągniętej wiedzy i umiejętności, zwane dalej „egzaminem wewnętrznym”.
Stosownie do art. 23 ust. 3 ustawy o kierujących pojazdami:
Wykłady, o których mowa w ust. 2 pkt 1, mogą być przeprowadzone w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu pod nadzorem ośrodka szkolenia kierowców.
Zgodnie z art. 23 ust. 4 ustawy o kierujących pojazdami:
Egzamin wewnętrzny jest przeprowadzany po ukończeniu części teoretycznej i części praktycznej szkolenia oraz nauki udzielania pierwszej pomocy, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3, przez instruktora lub wykładowcę wyznaczonych przez kierownika podmiotu prowadzącego szkolenie. Wykładowca przeprowadza wyłącznie część teoretyczną egzaminu wewnętrznego.
W myśl art. 23 ust. 4a ustawy o kierujących pojazdami:
Część teoretyczną egzaminu wewnętrznego, o którym mowa w ust. 4, w przypadku zajęć przeprowadzonych w sposób określony w ust. 3, przeprowadza się po zakończeniu zajęć teoretycznych.
W świetle art. 24 ustawy o kierujących pojazdami:
1)pojazdem:
a)odpowiadającym wymaganiom określonym dla danej kategorii prawa jazdy lub dla pozwolenia na kierowanie tramwajem,
b)oznakowanym kwadratową tablicą barwy niebieskiej z białą literą „L”,
c)przystosowanym do nauki jazdy, zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
d)posiadającym adnotację w dokumencie stwierdzającym dopuszczenie do ruchu o spełnieniu wymagań, o których mowa w lit. a-c, dokonywaną przez odpowiedni organ, na podstawie pozytywnego wyniku badania technicznego przeprowadzonego przez stację kontroli pojazdów, o której mowa w art. 83 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym – nie dotyczy tramwaju;
2)pojazdem odpowiednio przystosowanym do rodzaju niepełnosprawności spełniającym warunki, o których mowa w pkt 1 lit. a i b – w przypadku szkolenia osoby niepełnosprawnej.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami:
Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem lub pojazdem silnikowym w formie kursu, z zastrzeżeniem ust. 3, jest prowadzone przez:
1)ośrodek szkolenia kierowców – jednostkę organizacyjną przedsiębiorcy wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców;
2)jednostkę wojskową – w zakresie szkolenia żołnierzy na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
3)jednostkę organizacyjną służb podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub nadzorowanych przez tego ministra – w zakresie szkolenia osób na potrzeby tych służb oraz strażaków ratowników ochotniczej straży pożarnej, na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 2021 r. o ochotniczych strażach pożarnych (Dz. U. poz. 2490).
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, że usługi obejmujące prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia na prawo jazdy w kategorii B, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego/przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy i są prowadzone w formach i na zasadach wskazanych w odrębnych przepisach.
Zatem dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług obejmujących szkolenia na prawo jazdy w kategorii B zastosowanie znajduje zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).