Temat interpretacji
Opodatkowanie czynności udostępnienia lokalu Uchodźcom i zapewnienia im wyżywienia przez Spółkę w zamian za otrzymane od Gminy wynagrodzenie, ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie ww. czynności, obowiązek wystawienia faktury z tytułu udostępniania Uchodźcom lokalu i zapewnienia im wyżywienia.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania czynności udostępnienia lokalu Uchodźcom i zapewnienia im wyżywienia przez Spółkę w zamian za otrzymane od Gminy wynagrodzenie, ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie ww. czynności, obowiązku wystawienia faktury z tytułu udostępniania Uchodźcom lokalu i zapewnienia im wyżywienia.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 września 2022 r. (wpływ 4 października 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółka z o. o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „A.” lub „Spółka”) jest podmiotem leczniczym utworzonym w formie spółki kapitałowej przez jednostkę samorządu terytorialnego - Gminę (...) (dalej: „Gmina”) oraz osoby fizyczne - aktem notarialnym z 31 lipca 2000 r. Gmina posiada 98,24% udziałów w Spółce. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.
Spółka prowadzi działalność leczniczą w oparciu o ustawę z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2022 r. poz. 633 z późn. zm.). zarejestrowana jest w rejestrze podmiotów leczniczych prowadzonym przez Wojewodę od 10 lipca 2001 r.
A. realizuje kompleksowe usługi medyczne w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej oraz opieki specjalistycznej w przychodniach zlokalizowanych na terenie całego miasta.
Przedmiotem działalności Spółki jest m. in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z).
Wnioskodawca jest właścicielem lokalu użytkowego, przystosowanego do zakwaterowania osób (dostęp do wody, prądu etc.).
Spółka udziela pomocy obywatelom Ukrainy, którzy wjechali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa (dalej: „Uchodźcy”).
Dnia 15 kwietnia 2022 r. Spółka zawarła Porozumienie z Gminą (dalej: „Porozumienie”), na podstawie którego Gmina, zgodnie z decyzją Wojewody, zleciła A.:
1.Zapewnienie miejsc noclegowych dla Uchodźców, skierowanych do zakwaterowania przez (...) Centrum (...) w (…) do A..
2.Organizację wyżywienia (śniadanie, obiad, kolacja) dla osób zakwaterowanych.
Gmina przekaże Spółce na ten cel środki w wysokości 70 zł brutto na osobę na dobę (dalej: „Dofinansowanie”). Porozumienie wskazuje terminy, na które zostały przyznane transze środków.
Jak wynika z Porozumienia, rozliczenie środków pomiędzy A. a Gminą ma nastąpić po otrzymaniu przez Gminę środków finansowych od Wojewody, na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę, po otrzymaniu wskazanych w Porozumieniu dokumentów.
Po upływie okresu, na który zostało przyznane Dofinansowanie, A. planuje nadal udostępniać lokale Uchodźcom, mimo iż środki na ten cel nie będą już przekazywane przez Gminę.
A. planuje zawrzeć z Uchodźcami umowy użyczenia, na podstawie których osoby te będą mogły być nieodpłatnie zakwaterowane w lokalu. A. będzie od lokatorów pobierać symboliczną opłatę za „osobodzień”, która odpowiadać będzie uśrednionym kosztom ponoszonym przez Spółkę (dalej: Opłata”). Do kalkulacji Opłaty zostały ujęte następujące pozycje kosztów wyliczone w udziale procentowym (powierzchnia zakwaterowania/do ogółem powierzchni budynku):
1.wywóz śmieci,
2.amortyzacja budynku,
3.energia cieplna,
4.utrzymanie terenu i ochrona,
5.ubezpieczenie majątkowe,
6.podatek od nieruchomości,
7.energia elektryczna jest przyjęte 1250 kwh na osobę rocznie wg stawki z ostatniej faktury + przesył energii elektrycznej,
8.woda i kanalizacja 3 kubik na osobę miesięcznie.
Stan osób na dzień złożenia wniosku wynosi 20 osób - część z nich planuje wyjechać. Opłata została wyliczona przy założeniu, że w lokalu zakwaterowanych jest 20 osób.
W związku z powyższym, Spółka występuje z niniejszym wnioskiem, aby potwierdzić skutki podatkowe świadczenia usług zakwaterowania i wyżywienia.
Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego
Wnioskodawca pragnie wskazać, że pytanie nr 1 dotyczy udostępnienia lokalu Uchodźcom wyłącznie w okresie, w którym Spółka otrzymywała dofinansowanie od Gminy.
Wnioskodawca zawarł Porozumienie z Gminą w związku z decyzją Wojewody wydaną na podstawie art. 12 ust. 10-12 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 583 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2000).
Pytania (pytanie nr 1 doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)
1.Czy nieodpłatne udostępnienie lokalu Uchodźcomi zapewnienie im wyżywienia będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług?
2.W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, co będzie stanowiło podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
3.W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca powinien udokumentować świadczenie usług na rzecz Uchodźców fakturą VAT?
4.Czy Wnioskodawca powinien udokumentować świadczenie usług na rzecz Uchodźców fakturą VAT?
Państwa stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)
Ad. 1
Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie lokalu i zapewnienie wyżywienia Uchodźcom, w okresie, w którym zawarto Porozumienie z Gminą, nie jest związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, stanowi bowiem działalność społeczną i nie ma celu zarobkowego. Tym samym, usługa ta nie wykazuje związku z wykonywaną działalnością gospodarczą przez gminę jako podatnika VAT. Udostępnienie lokalu i zapewnienie wyżywienia stanowi zatem nieodpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.
Ad. 2
W ocenie Wnioskodawcy, Dofinansowanie nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT. W okresie, w którym zawarto Porozumienie z Gminą, podstawą opodatkowania, stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy, będzie w tym przypadku koszt poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów świadczenia usług zakwaterowania i wyżywienia.
Ad. 3
W świetle art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy fakturowaniu podlega sprzedaż, którą zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy co do zasady stanowią świadczenia odpłatne. Natomiast fakt opodatkowania nieodpłatnych świadczeń nie oznacza automatycznie obowiązku dokumentowania ich fakturami. Nabywca nieodpłatnych świadczeń (towarów lub usług) nie ponosi ekonomicznego ciężaru nabycia tych towarów i usług. Nie można zatem w takiej sytuacji wystawić faktury, o której mowa w art. 106b ust. 1 cyt. Ustawy. Tym samym, w przypadku usług zakwaterowania i wyżywienia, w okresie, w którym zawarto Porozumienie z Gminą, Spółka nie będzie miała obowiązku wystawienia faktury VAT.
Ad. 4
Do dokumentowania otrzymanych od Gminy środków finansowych (Dofinansowania) z tytułu zwrotu kosztów wyżywienia i zakwaterowania Uchodźców, w okresie, w którym zawarto Porozumienie z Gminą, nie znajdą zastosowania przepisy art. 106b ustawy. Tym samym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawiania na rzecz Gminy faktur, o których mowa w powołanych wyżej przepisach, dokumentujących Dofinansowanie otrzymane za wykonane usługi wyżywienia i zakwaterowania Uchodźców.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
Ad. 1
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
W świetle art. 8 ust. 2 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
Treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy stanowi, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na podstawie tego przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie lokalu i zapewnienie wyżywienia Uchodźcom nie jest związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, stanowi bowiem działalność społeczną i nie ma celu zarobkowego. Tym samym, usługa ta nie wykazuje związku z wykonywaną działalnością gospodarczą przez gminę jako podatnika VAT. Udostępnienie lokalu i zapewnienie wyżywienia stanowi zatem nieodpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.
Ad. 2
Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.
Z powyższego przepisu wynika m.in., że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.
Dla określenia, czy dana dotacja (dofinansowanie) podlega opodatkowaniu VAT, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.
Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Jak wynika z odpowiedzi Ministerstwa Finansów na pytanie dziennikarza z 20 maja 2022 r. „świadczenie, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. poz. 583, z późn. zm.) nie stanowi wynagrodzenia za zakwaterowanie i wyżywienie uchodźców. Otrzymane świadczenie ma charakter wtórny do czynności realizowanych nieodpłatnie na rzecz obywateli Ukrainy. Nie występuje zatem zależność pomiędzy wykonanymi na rzecz uchodźców czynnościami a wysokością otrzymywanej kwoty świadczenia. Wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę powinno stanowić rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy. W tym przypadku przyznanie świadczenia nie ma wpływu na to w jakim standardzie nastąpi wykonanie usługi - kwota świadczenia pozostaje co do zasady taka sama. Dodatkowo wypłacenie świadczenia jest warunkowane wolą podmiotu, który udziela pomocy. Wolę tą deklaruje on poprzez złożenie odpowiedniego wniosku po udzieleniu pomocy uchodźcom. Nie można zatem uznać, że charakter świadczenia ma znamiona odpłatności z tytułu świadczonych usług”.
Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, Dofinansowanie nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT. Podstawą opodatkowania, stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy, będzie w tym przypadku koszt poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów świadczenia usług zakwaterowania i wyżywienia.
Ad. 3
Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Należy zaznaczyć, że nieodpłatna usługa wyżywienia i zakwaterowania na rzecz Uchodźców, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.
W świetle art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy fakturowaniu podlega sprzedaż, którą zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy co do zasady stanowią świadczenia odpłatne. Natomiast fakt opodatkowania nieodpłatnych świadczeń nie oznacza automatycznie obowiązku dokumentowania ich fakturami.
Przepis art. 8 ust. 1 powołanej ustawy zrównuje nieodpłatne świadczenie usług z odpłatnym, jednak tylko dla celów opodatkowania. Opisana przez Wnioskodawcę czynność nieodpłatnego świadczenia usług, nie wypełnia jednak definicji sprzedaży, gdyż mimo że dochodzi do świadczenia to nie dochodzi do odpłatności ze strony świadczeniobiorcy. Nabywca nieodpłatnych świadczeń (towarów lub usług) nie ponosi ekonomicznego ciężaru nabycia tych towarów i usług. Nie można zatem w takiej sytuacji wystawić faktury, o której mowa w art. 106b ust. 1 cyt. Ustawy.
Oznacza to, że w przypadku usług zakwaterowania i wyżywienia, Spółka nie będzie miała obowiązku wystawienia faktury VAT.
Ad. 4
Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.
Zgodnie z art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:
1.sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2.dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
a.państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
b.państwa trzeciego.
Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1.sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2.sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3.wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4.otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1.czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2.sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Wskazany wyżej przepis art. 106b ustawy zawiera zamknięty katalog transakcji, które winny być dokumentowane fakturą VAT, wśród nich wymienione są dostawa towarów i świadczenie usług, a także wskazuje, że obowiązek dokumentowania fakturą dotyczy podatnika.
W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy wskazać, że w przedstawionym stanie faktycznym, bezpośrednim odbiorcą świadczeń, jest osoba, na rzecz której Wnioskodawca dokonuje świadczeń wyżywienia i zakwaterowania, nie zaś jednostka samorządu terytorialnego (Gmina), która dokonuje Dofinansowania stanowiącego refundację kosztów usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz beneficjenta - osoby fizycznej. Tym samym, Gmina nie świadczy na rzecz Wnioskodawcy żadnych usług, które mogłyby zostać opodatkowane podatkiem VAT.
Beneficjentem usług świadczonych przez Wnioskodawcę usług są Uchodźcy, na rzecz których świadczone są usługi wyżywienia i zakwaterowania. Zatem skoro nie dochodzi do świadczenia usług na rzecz Gminy, nie dochodzi do sprzedaży, w konsekwencji czego Wnioskodawca, świadcząc usługi wyżywienia i zakwaterowania dla Uchodźców, nie ma obowiązku wystawiania faktur na rzecz Gminy.
W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, do dokumentowania otrzymanych od Gminy środków finansowych (Dofinansowania) stanowiącego zwrot kosztów wyżywienia i zakwaterowania na rzecz Uchodźców, nie znajdą zastosowania przepisy art. 106b ustawy. Tym samym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawiania na rzecz Gminy faktur, o których mowa w powołanych wyżej przepisach, dokumentujących Dofinansowanie otrzymane za wykonane usługi wyżywienia i zakwaterowania Uchodźców.
Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
Trzeba również zaznaczyć, że odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.
W wyroku TSUE z 16 września 2021 r. w sprawie C-21/20 wskazano, że:
Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy VAT, który określa zakres stosowania VAT, podatkowi temu podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. W rozumieniu tego przepisu świadczenie usług dokonywane jest „odpłatnie” tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości wyodrębnionej usługi świadczonej usługobiorcy. Tak jest w przypadku, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym (zob. podobnie wyroki: z dnia 8 marca 1988 r., Apple and Pear Development Council, 102/86, EU:C:1988:120, pkt 11, 12, 16; z dnia 22 czerwca 2016 r., Český rozhlas, C‑11/15, EU:C:2016:470, pkt 22; a także z dnia 22 listopada 2018 r., MEO – Serviços de Comunicações e Multimédia, C‑295/17, EU:C:2018:942, pkt 39).
O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:
‒istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami;
‒wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu;
‒związek, o którym mowa powyżej, ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.
Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy:
Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.
Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W kontekście przedstawionych we wniosku informacji należy wyjaśnić, że z uwagi na wojnę toczącą się bezpośrednio za granicami Rzeczpospolitej Polskiej ustawodawca wprowadził do polskiego porządku prawnego ustawę z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 583 ze zm.).
Art. 1 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa stanowi, że:
Ustawa określa szczególne zasady zalegalizowania pobytu obywateli Ukrainy, którzy przybyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa, oraz obywateli Ukrainy posiadających Kartę Polaka, którzy wraz z najbliższą rodziną z powodu tych działań wojennych przybyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ta ustawa specjalna, obok stworzenia szczególnej regulacji prawnej zapewniającej doraźną podstawę prawną do legalnego pobytu obywatelom Ukrainy, którzy w wyniku działań wojennych zostali zmuszeni do opuszczenia swojego kraju pochodzenia i wjechali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadza także rozwiązania mające na celu uregulowanie kwestii pomocy udzielanej przez wojewodów, jednostki samorządu terytorialnego oraz przez inne podmioty obywatelom Ukrainy.
Odzwierciedleniem tego jest art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, w myśl którego:
Każdemu podmiotowi, w szczególności osobie fizycznej prowadzącej gospodarstwo domowe, który zapewni, na własny koszt, zakwaterowanie i wyżywienie obywatelom Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1, może być przyznane na jego wniosek świadczenie pieniężne z tego tytułu nie dłużej niż za okres 120 dni od dnia przybycia obywatela Ukrainy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Okres wypłaty świadczenia może być przedłużony w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
Zgodnie z art. 13 ust. 4 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa:
Wniosek o świadczenie pieniężne zawiera:
1)imię i nazwisko albo nazwę składającego wniosek;
2)PESEL lub NIP składającego wniosek;
3)wskazanie okresu, na jaki zapewniono zakwaterowanie, oraz liczby osób przyjętych do zakwaterowania;
4)imię i nazwisko osoby przyjętej do zakwaterowania oraz PESEL;
5)oświadczenie składającego wniosek o zapewnieniu zakwaterowania i wyżywienia;
6)numer rachunku płatniczego, na który wypłacane będzie świadczenie;
7)oświadczenie składającego wniosek pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe;
8)adres miejsca pobytu osób przyjętych na zakwaterowanie;
9)adres poczty elektronicznej i numer telefonu składającego wniosek;
10)oświadczenie, że za osobę przyjętą do zakwaterowania na wskazany okres nie wypłacono już świadczenia;
11)oświadczenie podmiotu składającego wniosek, że za okres wskazany w pkt 3 nie otrzymano dodatkowego wynagrodzenia, w tym za wynajem.
Na podstawie delegacji zawartej w art. 13 ust. 5 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w drodze rozporządzenia określił wzór wniosku, zawierający wszystkie enumeratywnie określone przez prawodawcę elementy.
Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa:
Wojewoda może zapewnić pomoc obywatelom Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1, polegającą na:
1)zakwaterowaniu;
2)zapewnieniu całodziennego wyżywienia zbiorowego;
3)zapewnieniu transportu do miejsc zakwaterowania, o których mowa w pkt 1, między nimi lub do ośrodków prowadzonych przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub miejsc, w których obywatelom Ukrainy udzielana jest opieka medyczna, albo miejsc pośrednich, z których będzie realizowany dalszy transport do punktu docelowego, w którym obywatelom Ukrainy udzielana będzie opieka medyczna;
4)finansowaniu przejazdów środkami transportu publicznego oraz specjalistycznego transportu umożliwiającego transport osób leżących lub przeznaczonego dla osób z niepełnosprawnością w szczególności do miejsc lub pomiędzy miejscami, o których mowa w pkt 1-3;
5)zapewnieniu środków czystości i higieny osobistej oraz innych produktów;
6)organizacji miejsc udzielania doraźnej pomocy medycznej;
7)zapewnieniu personelu medycznego realizującego w razie potrzeby wizyty kontrolne w odniesieniu do osób z dodatnim wynikiem testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 - w przypadku organizacji miejsc zakwaterowania, o których mowa w pkt 1, przeznaczonych dla osób z dodatnim wynikiem testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2;
8)podjęciu innych działań niezbędnych do realizacji pomocy.
Art. 12 ust. 6 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa stanowi, że:
Do zamówień publicznych niezbędnych do zapewnienia pomocy, o której mowa w ust. 1-4, 18 i 19, przez wojewodę, inne organy administracji publicznej, jednostki podległe lub nadzorowane przez organy administracji publicznej, jednostki sektora finansów publicznych oraz inne organy władzy publicznej, jednostki samorządu terytorialnego, związki jednostek samorządu terytorialnego lub związki metropolitalne, lub niezbędnych do informowania o pomocy kierowanej do obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1129, 1598, 2054 i 2269 oraz z 2022 r. poz. 25).
Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 7 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa:
Wojewoda, inny organ administracji publicznej, jednostka podległa lub nadzorowana przez organy administracji publicznej, jednostka sektora finansów publicznych, inny organ władzy publicznej, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego lub związek metropolitalny, w terminie 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym udzielono zamówienia, zamieszcza w Biuletynie Zamówień Publicznych informację o udzieleniu zamówienia, o którym mowa w ust. 6, podając:
1)nazwę i adres siedziby zamawiającego;
2)datę i miejsce zawarcia umowy lub informację o zawarciu umowy drogą elektroniczną;
3)opis przedmiotu umowy, z wyszczególnieniem odpowiednio ilości rzeczy lub innych dóbr oraz zakresu usług;
4)cenę albo cenę maksymalną, jeżeli cena nie jest znana w chwili zamieszczenia ogłoszenia;
5)wskazanie okoliczności faktycznych uzasadniających udzielenie zamówienia bez zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych;
6)nazwę (firmę) podmiotu albo imię i nazwisko osoby, z którymi została zawarta umowa.
Natomiast art. 12 ust. 10 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa stanowi, że:
W związku z realizacją zadań, o których mowa w ust. 1, wojewoda może wydawać polecenia obowiązujące wszystkie organy administracji rządowej działające na obszarze województwa, państwowe osoby prawne, organy samorządu terytorialnego, samorządowe osoby prawne oraz samorządowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. O wydanych poleceniach wojewoda niezwłocznie informuje właściwego ministra.
Zgodnie z art. 12 ust. 11 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa:
Polecenia, o których mowa w ust. 10, są wydawane w drodze decyzji administracyjnej i podlegają natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia lub ogłoszenia i nie wymagają uzasadnienia.
Zestawienie powyższych przepisów wskazuje, że ustawodawca odmiennie uregulował sytuację dotyczącą wypłaty środków pieniężnych na wniosek podmiotu udzielającego pomocy stanowiącego zwrot poniesionych kosztów (tj. na podstawie art. 13 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa) od sytuacji, w której podmiot zapewniający zakwaterowanie zawiera z jednostką samorządu terytorialnego umowę, na podstawie której będzie wykonywał określone świadczenia na rzecz cudzoziemców z Ukrainy (wsparcie udzielane jest na podstawie art. 12 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa).
Świadczenie, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa nie stanowi wynagrodzenia za zakwaterowanie i wyżywienie uchodźców. Otrzymane świadczenie ma charakter wtórny do czynności realizowanych nieodpłatnie na rzecz obywateli Ukrainy. Nie występuje zatem zależność pomiędzy wykonanymi na rzecz uchodźców czynnościami a wysokością otrzymywanej kwoty świadczenia.
Natomiast w związku z zawarciem umów z jednostkami samorządu terytorialnego usługodawca będzie wykonywać określone świadczenia związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem dla uchodźców z Ukrainy i w zamian za to otrzyma ustalone zgodnie z umową wynagrodzenie. Wynagrodzenie to jest przyznawane konkretnemu podmiotowi w zamian za określoną czynność, tj. zapewnienie zakwaterowania i wyżywienia obywatelom Ukrainy.
Zauważyć należy, że art. 12 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa upraszcza jedynie procedury określone ustawą Prawo zamówień publicznych, wyłączając stosowanie przepisów tej ustawy do zamówień niezbędnych do zapewnienia pomocy obywatelom z Ukrainy. Zasady opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w związku z realizacją umów zawartych z jednostkami samorządu terytorialnego pozostają jednak niezmienne.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem VAT. Udzielają Państwo pomocy obywatelom Ukrainy (Uchodźcom), którzy wjechali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa.
Dnia 15 kwietnia 2022 r. zawarli Państwo Porozumienie z Gminą, na podstawie którego Gmina, zgodnie z decyzją Wojewody, zleciła Państwu:
1. zapewnienie miejsc noclegowych dla Uchodźców, skierowanych do zakwaterowania przez (...) Centrum (...) do Państwa;
2.organizację wyżywienia (śniadanie, obiad, kolacja) dla osób zakwaterowanych.
Gmina przekaże Państwu na ten cel środki w wysokości 70 zł brutto na osobę na dobę (Dofinansowanie). Porozumienie wskazuje terminy, na które zostały przyznane transze środków.
Jak wynika z Porozumienia, rozliczenie środków pomiędzy Państwem a Gminą ma nastąpić po otrzymaniu przez Gminę środków finansowych od Wojewody, na podstawie faktury wystawionej przez Państwa, po otrzymaniu wskazanych w Porozumieniu dokumentów.
Ww. Porozumienie zawarli Państwo z Gminą w związku z decyzją Wojewody wydaną na podstawie art. 12 ust. 10-12 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego.
Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy nieodpłatne udostępnienie lokalu Uchodźcom i zapewnienia im wyżywienia będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.
Biorąc zatem pod uwagę powyższe wskazać należy, że na podstawie zawartego z Gminą Porozumienia zobowiązali się Państwo do świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem i wyżywieniem dla uchodźców z Ukrainy. Świadczenia te wykonują Państwo w zamian za ustalone zgodnie z Porozumieniem wynagrodzenie. Zatem istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną przez Państwa usługą a otrzymanym świadczeniem.
Tym samym wykonują Państwo odpłatne świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem VAT.
Podsumowując, czynności udostępnienia lokalu Uchodźcom i zapewnienia im wyżywienia, które wykonają Państwo w zamian za otrzymane od Gminy wynagrodzenie, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.
Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, z uwagi na Państwa stanowisko, że udostępnienie lokalu i zapewnienie wyżywienia Uchodźcom stanowi nieodpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy, jest nieprawidłowe.
W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla czynności udostępnienia lokalu Uchodźcom i zapewnienia im wyżywienia.
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Z powyższego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.
Jak już wyżej wskazano, czynności udostępnienia lokalu Uchodźcom i zapewnienia im wyżywienia, które wykonają Państwo w zamian za otrzymane od Gminy wynagrodzenie, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Ponadto z opisu sprawy wynika, że otrzymują Państwo na ten cel ustalone zgodnie z Porozumieniem wynagrodzenie w wysokości 70 zł brutto na osobę na dobę.
Tym samym, podstawą opodatkowania z tytułu usługi udostępnienia lokalu Uchodźcom i zapewnienia im wyżywienia jest kwota otrzymanego wynagrodzenia w wysokości 70 zł brutto na osobę na dobę, pomniejszona o podatek należny.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania 2 jest nieprawidłowe.
Ponadto Państwa wątpliwości dotyczą obowiązku wystawienia faktury z tytułu udostępniania Uchodźcom lokalu i zapewnienia im wyżywienia.
W myśl art. 106b ust. 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
Z ww. przepisów wynika zatem, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na rzecz innego podatnika jest zobowiązany do wystawienia faktury.
Mając powyższe na uwadze w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że w okolicznościach niniejszej sprawy nabywcą usługi polegającej na udostępnieniu lokalu Uchodźcom i zapewnieniu im wyżywienia, za którą otrzymują Państwo wynagrodzenie, jest Gmina, z którą podpisali państwo Porozumienie, w ramach którego zobowiązali się Państwo do świadczenia ww. usług, nie zaś obywatele Ukrainy, na rzecz których udzielają Państwo pomocy w ramach zawartego Porozumienia. Tym samym, wynagrodzenie wypłacane przez Gminę za usługi świadczone przez Państwa jest wnoszone tytułem świadczenia usług wykonywanych przez Państwa na rzecz Gminy.
Zatem, w przypadku świadczenia usługi polegającej na udostępnieniu lokalu Uchodźcom i zapewnieniu im wyżywienia są Państwo zobowiązani do wystawienia na rzecz Gminy faktury, na podstawie art. 106b ustawy, dokumentującej wykonanie przez Państwa ww. czynności. Natomiast nie mają Państwo obowiązku wystawienia faktury na rzecz Uchodźców, gdyż nie dochodzi do świadczenia usług na rzecz tych osób.
Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania 3 i 4 jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).