Obowiązek obliczania oraz wpłacania kwot podatku na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku obliczania i wpłacania kwot podatku VAT na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka jest importerem i dostawcą gazu płynnego, prowadzącym działalność w oparciu o odpowiednie koncesje na obrót paliwami ciekłymi. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT (w tym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych).

W ramach swojej działalności Spółka dokonuje i zamierza nadal dokonywać wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów w rozumieniu przepisów VAT, w tym m.in. gazu płynnego (dalej: „Transakcje WNT”).

Do transakcji tych zastosowanie dotychczas znajdował art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT.

Transakcje WNT są obecnie rozliczane przez Spółkę na gruncie VAT w oparciu o mechanizm określony w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, co oznacza, że w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego okolicznościom określonym w art. 103 ust. 5a pkt 1-3:

1.Spółka dokonuje obliczenia i wpłacenia VAT na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego w odpowiednim terminie wynikającym z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT uzależnionym od sposobu nabycia i przemieszczenia towaru oraz składa deklarację o należnych kwotach VAT za okresy miesięczne, o której mowa w art. 99 ust. 11a ustawy o VAT (dalej: „VAT-14”) lub

2.W przypadkach określonych w art. 17a ustawy o VAT, w których płatnikiem VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego na rzecz Spółki jest odrębny podmiot (zarejestrowany odbiorca, podmiot prowadzący skład podatkowy) działający w tej roli (dalej: „Płatnik”), obliczenia i wpłacenia VAT na rachunek odpowiedniego urzędu skarbowego oraz złożenia deklaracji VAT-14 dokonuje w imieniu Spółki w odpowiednim terminie Płatnik.

Następnie, w ramach rozliczenia w JPK_V7 danego okresu rozliczeniowego dochodzi do wykazania Transakcji WNT po stronie podatku należnego i naliczonego (zgodnie z regulacjami określonymi w art. 20 ust. 5 ustawy VAT) oraz obniżenia podatku należnego o kwotę VAT zapłaconego wcześniej w związku z Transakcją WNT na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy VAT.

Dodatkowo, w niektórych przypadkach Spółka występuje i będzie występować jako podmiot prowadzący skład podatkowy lub zarejestrowany odbiorca dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 722; dalej: „ustawa o podatku akcyzowym”), wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT. W tych przypadkach, Spółka pełni rolę płatnika określonego w art. 17a ustawy o VAT, który jest zobowiązany do pobierania obliczonego we właściwej kwocie VAT od podatnika i wpłacania go we właściwym terminie do organu podatkowego, jak również do składania deklaracji VAT-14.

W nawiązaniu do mechanizmu określonego w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT dnia 9 września 2021 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) w sprawie C-855/19 (G. sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy; opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dnia 15 listopada 2021 r.; dalej: „Wyrok TSUE”), w ramach którego TSUE rozpatrując zgodność regulacji art. 103 ust. 5a z prawem unijnym uznał, że: „Artykuły 69, 206 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który ustanawia obowiązek zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu tego art. 69”.

Konsekwentnie, TSUE uznał art. 103 ust. 5a ustawy o VAT za sprzeczny z prawem unijnym.

Pytania

1.Czy w związku z cytowanym wyrokiem TSUE, Spółka w zakresie nabyć wewnątrzwspólnotowych towarów określonych w art. 103 ust. 5aa (Transakcji WNT) ma obowiązek stosowania zasad wpłacania kwot VAT na rachunek organu podatkowego określonych w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT?

2.Czy w związku z cytowanym wyrokiem TSUE Spółka w zakresie występowania jako zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT, ma obowiązek pobierania VAT obliczonego we właściwej kwocie od podatnika oraz wpłacania go we właściwym terminie do organu podatkowego, jak również do składania deklaracji VAT-14 występując w roli płatnika określonego w art. 17a ustawy o VAT?

Państwa stanowisko

1.W związku z cytowanym wyrokiem TSUE Spółka w zakresie dokonywanych nabyć wewnątrzwspólnotowych towarów określonych w art. 103 ust. 5aa (Transakcji WNT) nie ma obowiązku stosowania zasad wpłacania kwot VAT na rachunek organu podatkowego określonych w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

2.W związku z cytowanym wyrokiem TSUE Spółka w zakresie występowania jako zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT, nie ma obowiązku pobierania VAT obliczonego we właściwej kwocie od podatnika oraz wpłacania go we właściwym terminie do organu podatkowego, jak również do składania deklaracji VAT-14 występując w roli płatnika określonego w art. 17a ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

W zakresie stanowiska dotyczącego pytania nr 1:

1.Przepisy ustawy o VAT dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jednocześnie, w myśl art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, przepis art. 9 ust. 1 ustawy o VAT stosuje się pod warunkiem, że:

2.nabywcą towarów jest:

a.podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b.osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem wyłączeń przewidzianych w art. 10;

3.dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak stanowi art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca, dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Na podstawie art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d (czyli również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem) - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

2.Zasady dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wynikające z dyrektywy VAT

Zasady określające rozliczenie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na gruncie VAT określa również dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1), zmieniona dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. (Dz.U. 2010, L 189, s. 1) (dalej: „dyrektywa VAT”).

Zgodnie z art. 62 dyrektywy VAT: „Do celów niniejszej dyrektywy:

1.„zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego” oznacza zdarzenie, w wyniku którego zostają spełnione prawne wymogi wymagalności VAT;

2.podatek staje się „wymagalny”, gdy organ podatkowy staje się z mocy prawa uprawniony do żądania zapłaty podatku od osoby zobowiązanej do jego uiszczenia, nawet jeśli termin płatności może zostać odroczony”.

Artykuł 68 tej dyrektywy przewiduje natomiast, że: „Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce z chwilą dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uważa się za dokonane w momencie, gdy dostawę podobnych towarów uważa się za dokonaną na terytorium danego państwa członkowskiego”.

Artykuł 69 rzeczonej dyrektywy stanowi, że „W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów VAT staje się wymagalny z chwilą wystawienia faktury lub, jeżeli przed tym dniem nie wystawiono faktury, z upływem terminu, o którym mowa w art. 222 akapit pierwszy.”

Natomiast zgodnie z art. 222 dyrektywy VAT: „W odniesieniu do dostaw towarów zrealizowanych na warunkach określonych w art. 138 lub świadczenia usług, za które VAT jest płatny przez usługobiorcę na mocy art. 196, faktura wystawiana jest nie później niż piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego.

W odniesieniu do innych dostaw towarów lub świadczenia usług państwa członkowskie mogą określać terminy, w których podatnicy muszą wystawić faktury”.

3.Zasady związane z zapłatą VAT w specjalnej procedurze określonej w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W art. 103 ust. 5a ustawy o VAT został określony szczególny mechanizm zapłaty VAT w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 5aa, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1.w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;

2.w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;

3.z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

W myśl art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT, przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

1.benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);

2.benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 - z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 50, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);

3.gazu płynnego (LPG) - (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00);

4.olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);

5.olejów opałowych (CN 2710 19 62, CN 2710 19 66, CN 2710 19 67, CN 2710 20 32, CN 2710 20 38, CN 2710 20 90);

6.paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);

7.paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21);

8.pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19 48, CN 2710 20 16, CN 2710 20 19);

9.paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2021 r. poz. 133), które nie zostały ujęte w pkt 1-4 i 6-8;

10.biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1233 i 1565);

11.pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.

Natomiast art. 103 ust. 5b wskazuje, że w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Obecnie, w ustawie o VAT funkcjonuje również art. 103 ust. 5ac Ustawy o VAT, przepis ten nie wpływa jednak na ocenę zagadnienia przedstawionego we wniosku, (opiera się na niezgodnym w świetle Wyroku TSUE art. 103 ust. 5a ustawy o VAT).

Dodatkowo, zauważyć należy, że art. 103 ust. 5c stanowi, iż przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 oraz ust. 5ac stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika. Takie przypadki określa art. 17a ustawy o VAT, zgodnie z którym płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, zgodnie z art. 99 ust. 11a ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany składać naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego deklaracje o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty. W przypadku, o którym mowa w art. 17a, deklarację składa płatnik.

4.Rozliczanie Transakcji WNT w świetle Wyroku TSUE

W odniesieniu do przytoczonych wyżej obecnie istniejących przepisów ustawy o VAT w kontekście wątpliwości Spółki, należy zauważyć, że w przypadku uwzględnienia jedynie ich literalnego brzmienia, Spółka byłaby zobowiązana w zakresie dokonywanych nabyć wewnątrzwspólnotowych towarów określonych w art. 103 ust. 5aa (Transakcji WNT) do stosowania zasad wpłacania kwot VAT na rachunek organu podatkowego określonych w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

Jednakże, jak wskazano w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, w nawiązaniu do mechanizmu określonego w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT dnia 9 września 2021 r. zapadł Wyrok TSUE ramach którego TSUE rozpatrując zgodność regulacji art. 103 ust. 5a z prawem unijnym uznał, że: „Artykuły 69, 206 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który ustanawia obowiązek zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu tego art. 69”.

Konsekwentnie, TSUE uznał art. 103 ust. 5a ustawy o VAT za sprzeczny z prawem unijnym. W uzasadnieniu TSUE analizując zgodność ww. regulacji z dyrektywą VAT wskazał w szczególności, iż:

„(29) W odniesieniu do nabyć wewnątrzwspólnotowych, wprawdzie zgodnie z art. 68 dyrektywy VAT zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce w dniu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jednak podatek ten staje się wymagalny na podstawie art. 69 tej dyrektywy w związku z art. 222 tej dyrektywy dopiero w późniejszym terminie, czyli w chwili wystawienia faktury lub nie później niż piętnastego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego, w przypadku gdy faktura nie została wystawiona przed tą datą.

(30) Tymczasem w niniejszej sprawie, o ile bezsporne jest, że w ramach systemu ustanowionego w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w dziedzinie wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, zgodnie z art. 68 dyrektywy VAT, przed powstaniem obowiązku wcześniejszej zapłaty VAT, ponieważ ów obowiązek zapłaty powstaje po wprowadzeniu tych towarów na terytorium kraju, to jednak wydaje się, że rzeczony obowiązek zapłaty powstaje, zanim VAT stanie się wymagalny na podstawie art. 69 tej dyrektywy w związku z jej art. 222.

(31) Z postanowienia odsyłającego wynika bowiem, że art. 103 ust. 5a ustawy o VAT powoduje powstanie obowiązku wcześniejszej zapłaty VAT z naruszeniem tych ostatnich przepisów, niezależnie od wystawienia faktury lub upływu terminu wskazanego w pkt 29 niniejszego wyroku, po upływie którego podatek staje się siłą rzeczy wymagalny.

(32) Ponadto, o ile prawdą jest, że państwa członkowskie mogą na podstawie art. 206 zdanie drugie dyrektywy VAT odstąpić od zasady płatności przy składaniu deklaracji okresowej i pobierać zaliczki, o tyle z możliwości tej można skorzystać tylko w zakresie, w jakim dotyczy ona podatku, który stał się wymagalny (zob. analogicznie wyrok z dnia 20 października 1993 r., Balocchi, C-10/92, EU:C:1993:846, pkt 25, 27).

(33) Jak bowiem zauważył rzecznik generalny w pkt 98 i 99 opinii, o ile art. 206 zdanie drugie dyrektywy VAT stanowi złagodzenie zasady ustanowionej w zdaniu pierwszym tego przepisu, ustanawiającym obowiązek zapłaty w momencie złożenia deklaracji VAT, który znajduje się w tytule XI rozdział 1 tej dyrektywy („Obowiązek podatkowy”), o tyle artykuł ten nie może ustanawiać odstępstwa od art. 62 i 69 wspomnianej dyrektywy, które objęte są tytułem VI tej dyrektywy („Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego i wymagalność podatku”).

(34) W konsekwencji, biorąc pod uwagę fakt, że możliwość pobierania zaliczek przewidziana na podstawie art. 206 zdanie drugie dyrektywy VAT pozwala państwom członkowskim na przyspieszenie nie daty wymagalności VAT, lecz jedynie daty zapłaty podatku, który stał się już wymagalny, przepis ten należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa państwa członkowskiego wymagającemu zapłaty VAT, zanim podatek ten stanie się wymagalny na podstawie art. 69 tej dyrektywy.

(35) Wniosku tego nie podważa art. 273 dyrektywy VAT, który stanowi, że z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków wymienionych w tym przepisie państwa członkowskie mogą wprowadzić inne obowiązki, które uznają one za niezbędne do zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobiegania oszustwom podatkowym. O ile bowiem państwa członkowskie dysponują zakresem uznania co do środków zmierzających do osiągnięcia tych celów, o tyle są one jednak zobowiązane do wykonywania swoich kompetencji w tej dziedzinie z poszanowaniem prawa Unii (zob. podobnie wyrok z dnia 15 kwietnia 2021 r., Grupa Warzywna, C-935/19, EU:C:2021:287, pkt 25, 26 i przytoczone tam orzecznictwo).

(36) W związku z tym przepis prawa krajowego można uznać za zgodny ze wspomnianym art. 273 wyłącznie w zakresie, w jakim jest on zgodny w szczególności z innymi przepisami dyrektywy VAT.

(37) W konsekwencji na pytania zadane przez sąd odsyłający należy odpowiedzieć, że art. 69, 206 i 273 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który ustanawia obowiązek zapłaty VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu tego art. 69.”

W nawiązaniu do powyższego, należy przyjąć, że TSUE uznał art. 103 ust. 5a ustawy o VAT za w całości niezgodny z prawem unijnym.

Podkreślenia wymaga również, że na niezgodność art. 103 ust. 5a ustawy o VAT z przepisami unijnymi wskazał także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 stycznia 2022 r. o sygn. I FSK 1193/17, dotyczącym interpretacji, dla której wspomniany przepis stanowił podstawę prawną.

NSA stwierdził w przywołanym wyżej wyroku, iż:

„Wydana w rozpatrywanej sprawie interpretacja indywidualna naruszała prawo, ponieważ stanowisko zajęte przez organ interpretacyjny oparte zostało na niezgodnym z dyrektywą art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

Ponownie rozpatrując wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji organ interpretacyjny powinien mieć na względzie, że zastosowania w sprawie nie może mieć art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, który nakłada obowiązek wcześniejszej zapłaty VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu art. 69 dyrektywy 112”.

W ocenie Spółki, na niezgodność art. 103 ust. 5a ustawy o VAT z przepisami unijnymi i konsekwentnie na ocenę zagadnienia przedstawionego we wniosku nie wpływa funkcjonowanie art. 103 ust. 5ac ustawy o VAT. Po pierwsze, art. 103 ust. 5a został uznany Wyrokiem TSUE za w całości niezgodny z prawem UE, co oznacza, że podatnicy nie mieli i nie mają obowiązku jego stosowania (szersza argumentacja w zakresie znaczenia orzecznictwa TSUE została przytoczona w pkt 5 poniżej).

Po drugie, w praktyce potencjalne stosowanie art. 103 ust. 5ac ustawy o VAT w połączeniu z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, biorąc pod uwagę rzeczywistość biznesową, nadal nie eliminuje konieczności dokonywania wpłat VAT przez podatników z tytułu transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w terminie przypadającym przed powstaniem obowiązku podatkowego dla takiej transakcji. Należy bowiem zwrócić uwagę, że podmioty będące płatnikami określonymi w art. 17a ustawy o VAT, (działający jako podmioty prowadzące składy podatkowe bądź zarejestrowani odbierający) niezależnie od funkcjonowania art. 103 ust. 5ac nadal traktują okoliczność wpłaty VAT przez podatnika jako warunek niezbędny do wprowadzenia towaru podatnika do składu podatkowego / miejsca odbioru wyrobów akcyzowych. Do takiego działania skłaniają bowiem głównie przepisy podatkowe - odpowiedzialność płatnika przewidziana w Ordynacji podatkowej (art. 30 § 1) za podatek niepobrany od podatnika. Tym samym, mimo funkcjonowania art. 103 ust. 5ac ustawy o VAT, podatnik będzie zobowiązany do wpłaty na rzecz płatnika podatku w terminie określonym art. 103 ust. 5a, zupełnie niezależnie od daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Konsekwentnie należy uznać, że zastosowanie przepisów art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w połączeniu z art. 103 ust. 5ac ustawy o VAT generowałoby przypadki, które w Wyroku TSUE zostały określone jako niezgodne z prawem UE.

5.Znaczenie orzecznictwa TSUE dla organów podatkowych i podatników

Od daty wstąpienia Polski do Unii Europejskiej prawo unijne stało się częścią porządku prawnego obowiązującego w naszym kraju i w przypadku kolizji z prawem krajowym ma ono pierwszeństwo stosowania, co wynika z przepisów art. 91 ust. 2 i ust. 3 Konstytucji RP w związku z przepisem art. 2 Traktatu akcesyjnego z dn. 16 kwietnia 2003 r. (Dz. Urz. WEL Nr 236, poz. 17).

Jednym z elementów porządku prawnego Unii Europejskiej są dyrektywy. Za ich prawidłową implementację odpowiedzialne są państwa członkowskie. Wynika to zarówno z definicji zamieszczonej w przepisie art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 1992, Nr 224), jak i z zasady solidarności wyrażonej w przepisie art. 10 tego Traktatu.

Do podstawowych zasad prawa wspólnotowego należy zasada jego efektywności, wyrażona w przepisie art. 4 ust. 3 zdanie drugie Traktatu UE, zgodnie z którym Państwa Członkowskie podejmują wszelkie środki ogólne lub szczególne właściwe dla zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z traktatów lub aktów instytucji UE. Zasada efektywności odnosi się do wszelkich aktów prawa Unii Europejskiej (również dyrektyw) i wymaga, aby wszelkie organy Państw Członkowskich (w tym organy administracji podatkowej) interpretowały prawo wewnętrzne zgodnie z postanowieniami prawa unijnego. Gdy dochodzi do kolizji pomiędzy normą prawa wewnętrznego a uregulowaniami prawa wspólnotowego, te ostatnie muszą mieć zastosowanie z pominięciem przepisów krajowych.

Regulacje Dyrektywy powinny zostać zaimplementowane do krajowego porządku prawnego łącznie z wspólnotowym dorobkiem prawnym (acquis communautaire) zawartym m.in. w orzecznictwie TSUE.

Również utrwalone orzecznictwo TSUE wskazuje, że prawo wspólnotowe korzysta z pierwszeństwa przed prawem państw członkowskich, co zostało potwierdzone m.in. w wyroku z dn. 15 lipca 1964 r. w sprawie Flaminio Costa przeciwko E.N.E.L. (C-6/64). Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego ma nieograniczony zasięg czasowy, co oznacza, iż z pierwszeństwa przed prawem krajowym korzystają wszystkie normy prawa wspólnotowego niezależnie od tego czy weszły w życie wcześniej czy później niż przepisy prawa krajowego, co potwierdziło orzeczenie TSUE z dn. 9 marca 1978 r. w sprawie Amministrazione delle Finanze dello Stato przeciwko Simmenthal SpA., (C-106/77).

Podsumowując, organ podatkowy ma obowiązek pominąć przy stosowaniu prawa regulacje ustawy o VAT niezgodne z prawem unijnym, w szczególności jeśli ta niezgodność została orzeczona w wyroku TSUE.

Z powyższego wynika zatem, w świetle Wyroku TSUE podatnicy nie mają obowiązku stosowania art. 103 ust. 5a ustawy o VAT do transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę tezy płynące z Wyroku TSUE, rozliczenie na gruncie VAT takich transakcji powinno przebiegać zgodnie ze standardowymi zasadami określonymi w dyrektywie VAT mającymi odzwierciedlenie w ustawie o VAT. Zatem nie jest konieczne dokonywanie płatności podatku należnego z tytułu tych transakcji, wcześniej niż przewiduje to art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Samo wydanie orzeczenia TSUE nie zmienia ani nie uchyla obowiązujących przepisów krajowych, natomiast podatnik, do czasu zmiany odpowiednich przepisów prawa krajowego, ma możliwość dokonania wyboru, tj. może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego lub bezpośrednio zastosować przepisy dyrektywy VAT z uwzględnieniem wykładni wskazanej w danym orzeczeniu TSUE.

Jednocześnie w przypadku zastosowania przez podatnika bezpośrednio przepisów dyrektywy VAT z uwzględnieniem wykładni wskazanej przez TSUE, organy podatkowe są zobowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE.

Stanowisko tożsame ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie zastosowania orzeczeń TSUE w sprawach dotyczących sprzecznych z przepisami unijnymi przepisów ustawy o VAT zostało przedstawione przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej również w innych interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji z 28 stycznia 2022 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.13.2022.2.PC, oraz interpretacji z 25 stycznia 2022 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.2.2022.1.GK, interpretacji z 27 sierpnia 2021 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.396.2021.2.MC oraz w interpretacji z dnia 16 września 2021 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.522.2021.1.MC.

Podsumowując, Spółka w zakresie dokonywanych nabyć wewnątrzwspólnotowych towarów określonych w art. 103 ust. 5aa (Transakcji WNT) nie ma obowiązku stosowania zasad wpłacania kwot VAT na rachunek organu podatkowego określonych w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

W zakresie stanowiska dotyczącego pytania nr 2:

Mając na uwadze stanowisko dotyczące pytania nr 1, należy zauważyć że brak obowiązku stosowania zasad wpłacania kwot VAT na rachunek organu podatkowego określonych w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT oznacza w konsekwencji, że brak uzasadnienia dla stosowania w tym zakresie instytucji płatnika określonej w art. 17a ustawy o VAT, czyli w przepisie opartym na zakwestionowanym przez TSUE art. 103 ust. 5a ustawy o VAT. Istnienie przepisu art. 17a ustawy o VAT jest bowiem ściśle związane z mechanizmem określonym w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

Skoro podatnicy nie są zobowiązani do wpłacania kwot VAT na rachunek organu podatkowego w terminach określonych w niezgodnym zdaniem TSUE z prawem unijnym art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, to kwota VAT należnego i VAT naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów objętych tym przepisem może podlegać standardowemu rozliczeniu na wskazanych wyżej przepisach dla wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, takie rozliczenie zakłada wykazanie VAT należnego i VAT naliczonego w jednym okresie rozliczeniowym - nie powstaje zatem kwota VAT należnego podlegająca zapłacie do organu podatkowego, którą miałby potencjalnie pobierać i wpłacać płatnik. Tym samym, bezzasadne staje się również składanie deklaracji VAT-14.

Stosownie do powyższego, w związku z cytowanym wyrokiem TSUE Spółka w zakresie występowania jako zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT, nie ma obowiązku pobierania VAT obliczonego we właściwej kwocie od podatnika oraz wpłacania go we właściwym terminie do organu podatkowego, jak również do składania deklaracji VAT-14 występując w roli płatnika określonego w art. 17a ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 17a ustawy:

Płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Jak wskazuje art. 99 ust. 11a ustawy:

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, podatnik jest obowiązany składać naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego deklaracje o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty. W przypadku, o którym mowa w art. 17a, deklarację składa płatnik.

W tym miejscu należy wskazać, że od 1 listopada 2019 r. obowiązuje wzór deklaracji o należnych kwotach podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (VAT-14) określony w drodze rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 25 października 2019 r. w sprawie wzoru deklaracji o należnych kwotach podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 2105).

Integralną częścią deklaracji VAT-14 jest załącznik VAT-14/A - „Rozliczenie wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych”, w którym wykazywane są wszystkie ww. transakcje dokonane w danym miesiącu, łącznie z podaniem danych podatnika, na rzecz którego dokonuje się rozliczenia VAT oraz daty i wartości transakcji. Transakcje wpisywane są chronologicznie, według dat ich dokonania wraz z podaniem kwoty podatku należnego, obliczonego od konkretnej transakcji.

W objaśnieniach do deklaracji VAT-14 wyjaśniono, że w poz. 10 należy wpisać łączną kwotę podatku stanowiącą sumę kwot cząstkowych, które winny być wpłacone zgodnie z art. 103 ust. 5a i 5b ustawy. Natomiast w objaśnieniach do załącznika VAT-14/A wskazano, że w kolumnie „f”, należy wpisać datę transakcji powodującej powstanie obowiązku zapłaty kwoty podatku, przez datę transakcji należy rozumieć datę, od której liczy się termin wpłaty kwoty podatku zgodnie z art. 103 ust. 5a i 5b ustawy.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy:

Podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Natomiast art. 103 ust. 5a ustawy stanowi, że:

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa w ust. 5aa, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1)w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych – jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;

2)w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;

3)z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju – jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

Stosownie do art. 103 ust. 5aa ustawy:

Przepis ust. 5a stosuje się do następujących towarów:

1)benzyn lotniczych (CN 2710 12 31);

2)benzyn silnikowych (CN 2710 12 25 – z wyłączeniem benzyn lakowych i przemysłowych, CN 2710 12 41, CN 2710 12 45, CN 2710 12 49, CN 2710 12 50, CN 2710 12 90, CN 2207 20 00);

3)gazu płynnego (LPG) – (CN 2711 12, CN 2711 13, CN 2711 14 00, CN 2711 19 00);

4)olejów napędowych (CN 2710 19 43, CN 2710 20 11);

5)olejów opałowych (CN 2710 19 62, CN 2710 19 66, CN 2710 19 67, CN 2710 20 32, CN 2710 20 38, CN 2710 20 90);

6)paliw typu benzyny do silników odrzutowych (CN 2710 12 70);

7)paliw typu nafty do silników odrzutowych (CN 2710 19 21);

8)pozostałych olejów napędowych (CN 2710 19 46, CN 2710 19 47, CN 2710 19 48, CN 2710 20 16, CN 2710 20 19);

9)paliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2021 r. poz. 133), które nie zostały ujęte w pkt 1-4 i 6-8;

10)biopaliw ciekłych w rozumieniu ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1233 i 1565);

11)pozostałych towarów, o których mowa w art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wymienionych w załączniku nr 1 do tej ustawy, bez względu na kod CN.

Na mocy art. 103 ust. 5ab ustawy:

Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian opodatkowania podatkiem towarów wymienionych w ust. 5aa, jeżeli nie zostały określone w ustawie.

W myśl art. 103 ust. 5ac dodanego ustawą z 9 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2427), który wszedł w życie 28 grudnia 2021 r., zwanej dalej ustawą zmieniającą:

Jeżeli termin płatności podatku określony zgodnie z ust. 5a przypada na dzień wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, termin ten upływa w dniu następującym po dniu wystawienia tej faktury, nie później jednak niż 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Na podstawie art. 103 ust. 5b ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

W myśl art. 18 ustawy zmieniającej:

W okresie od dnia, o którym mowa w art. 19 pkt 1, do dnia 12 lutego 2023 r., jeżeli termin płatności podatku określony zgodnie z art. 103 ust. 5b ustawy zmienianej w art. 5 przypada na dzień wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, termin ten upływa w dniu następującym po dniu wystawienia tej faktury, nie później jednak niż 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zgodnie z art. 103 ust. 5c ustawy zmienionym ustawą zmieniającą, który wszedł w życie 28 grudnia 2021 r.:

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 oraz ust. 5ac stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.

W myśl art. 103 ust. 5d ustawy:

Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.

Natomiast zgodnie art. 68 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11.12.2006, s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”:

Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce z chwilą dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uważa się za dokonane w momencie, gdy dostawę podobnych towarów uważa się za dokonaną na terytorium danego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 69 Dyrektywy:

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów VAT staje się wymagalny z chwilą wystawienia faktury, lub, jeżeli przed tym dniem nie wystawiono faktury, z upływem terminu, o którym mowa w art. 222 akapit pierwszy.

Stosownie do art. 206 Dyrektywy:

Każdy podatnik zobowiązany do zapłaty VAT musi zapłacić kwotę netto VAT w momencie składania deklaracji VAT przewidzianej w art. 250. Państwa członkowskie mogą jednakże ustalić inny termin zapłaty tej kwoty lub pobrać zaliczki od tej kwoty.

Jak stanowi art. 273 Dyrektywy:

Państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobieżenia oszustwom podatkowym, pod warunkiem równego traktowania transakcji krajowych i transakcji dokonywanych między państwami członkowskimi przez podatników oraz pod warunkiem, że obowiązki te, w wymianie handlowej między państwami członkowskimi, nie będą prowadzić do powstania formalności związanych z przekraczaniem granic.

Możliwość przewidziana w akapicie pierwszym nie może zostać wykorzystana do nałożenia dodatkowych obowiązków związanych z fakturowaniem poza obowiązkami, które zostały określone w rozdziale 3.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest importerem i dostawcą gazu płynnego, prowadzącym działalność w oparciu o odpowiednie koncesje na obrót paliwami ciekłymi. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT (w tym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych). W ramach swojej działalności Spółka dokonuje i zamierza nadal dokonywać wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów w rozumieniu przepisów VAT, w tym m.in. gazu płynnego („Transakcje WNT”). Do transakcji tych zastosowanie dotychczas znajdował art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT. Transakcje WNT są obecnie rozliczane przez Spółkę na gruncie VAT w oparciu o mechanizm określony w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, co oznacza, że w przypadku dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego okolicznościom określonym w art. 103 ust. 5a pkt 1-3: 1. Spółka dokonuje obliczenia i wpłacenia VAT na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego w odpowiednim terminie wynikającym z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT uzależnionym od sposobu nabycia i przemieszczenia towaru oraz składa deklarację o należnych kwotach VAT za okresy miesięczne, o której mowa w art. 99 ust. 11a ustawy o VAT (dalej: „VAT-14”) lub 2. W przypadkach określonych w art. 17a ustawy o VAT, w których płatnikiem VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego na rzecz Spółki jest odrębny podmiot (zarejestrowany odbiorca, podmiot prowadzący skład podatkowy) działający w tej roli („Płatnik”), obliczenia i wpłacenia VAT na rachunek odpowiedniego urzędu skarbowego oraz złożenia deklaracji VAT-14 dokonuje w imieniu Spółki w odpowiednim terminie Płatnik. Następnie, w ramach rozliczenia w JPK_V7 danego okresu rozliczeniowego dochodzi do wykazania Transakcji WNT po stronie podatku należnego i naliczonego (zgodnie z regulacjami określonymi w art. 20 ust. 5 ustawy VAT) oraz obniżenia podatku należnego o kwotę VAT zapłaconego wcześniej w związku z Transakcją WNT na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy VAT. Dodatkowo, w niektórych przypadkach Spółka występuje i będzie występować jako podmiot prowadzący skład podatkowy lub zarejestrowany odbiorca dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym), wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT. W tych przypadkach, Spółka pełni rolę płatnika określonego w art. 17a ustawy o VAT, który jest zobowiązany do pobierania obliczonego we właściwej kwocie VAT od podatnika i wpłacania go we właściwym terminie do organu podatkowego, jak również do składania deklaracji VAT-14.

Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii czy Spółka w zakresie nabyć wewnątrzwspólnotowych towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy będzie miała obowiązek stosowania zasad wpłacania kwot określonych w art. 103 ust. 5a ustawy oraz czy Spółka w zakresie występowania jako zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy ma obowiązek pobierania VAT obliczonego we właściwej kwocie oraz wpłacenia go we właściwym terminie do organu podatkowego jak również do składania deklaracji VAT-14 występując w roli płatnika określonego w art. 17a ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy polskiej ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem przez Spółkę towarów wymienionych w art. 103 ust. 5aa ustawy, w odniesieniu do terminów, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy będziecie Państwo zobowiązani do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego w zależności od tego w jakiej procedurze będzie działała Państwa Spółka dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o których mowa we wniosku. Zatem w zależności od sposobu nabycia i przemieszczania towaru może mieć zastosowanie art. 103 ust. 5a pkt 1 ustawy, art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy jak również art. 103 ust. 5a pkt 3 ustawy, co oznacza odpowiednio, że w przypadku zastosowania art. 103 ust. 5a pkt 1 ustawy będziecie Państwo zobowiązani do obliczania i wpłacenia kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego w terminie 5 dni od dnia, w którym towary zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych. W przypadku zastosowania art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy to również jest 5 dniowy termin od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium Państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego, natomiast art. 103 ust. 5a pkt 3 ustawy wskazuje na obowiązek zapłaty podatku z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju jeśli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym. Przy czym należy zwrócić uwagę że odnośnie terminu zapłaty podatku określonego w art. 103 ust. 5a pkt 3 ustawy zapłata podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym co jasno wynika z art. 103 ust. 5b ustawy. Również w przypadkach określonych w art. 17a ustawy, w których płatnikiem VAT od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów dokonanych na rzecz Państwa Spółki jest odrębny podmiot (zarejestrowany odbiorca, podmiot prowadzący skład podatkowy) należy przestrzegać terminów do obliczania i wpłacania kwot podatku o których mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 ustawy tj. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych lub art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy tj. w terminie od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium Państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego. Zatem podatek należy wpłacić i obliczyć w terminach wynikających z art. 103 ust. 5a pkt 1 ustawy oraz art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy.

Należy również zauważyć, że w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy dokonanym przez Spółkę na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym gdzie Państwo występujecie jako zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, Spółka, będzie obowiązana na podstawie art. 103 ust. 5a pkt 1 w zw. z art. 17a oraz art. 103 ust. 5a pkt 2 w zw. z art. 17a ustawy do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego odpowiednio w terminie 5 dni od dnia w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu odbioru wyrobów akcyzowych oraz 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego.

Jednak w odniesieniu do przedstawionych we wniosku wątpliwości, należy mieć na względzie wyrok TSUE cytowany przez Państwa w stanowisku, a przede wszystkim przepis art. 103 ust. 5ac ustawy, który wszedł w życie z dniem 28 grudnia 2021 r. Powyższy przepis art. 103 ust. 5ac będzie miał zastosowanie do obliczania i wpłaty podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy.

9 września 2021 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-855/19, w którym stwierdzono, że art. 69, 206 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1), zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. (Dz.U. 2010, L 189, s. 1) należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który ustanawia obowiązek zapłaty VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny w rozumieniu tego art. 69.

W świetle tego orzeczenia „(…) o ile art. 206 zdanie drugie dyrektywy VAT stanowi złagodzenie zasady ustanowionej w zdaniu pierwszym tego przepisu, ustanawiającym obowiązek zapłaty w momencie złożenia deklaracji VAT, który znajduje się w tytule XI rozdział 1 tej dyrektywy (Obowiązek podatkowy), o tyle artykuł ten nie może ustanawiać odstępstwa od art. 62 i 69 wspomnianej dyrektywy, które objęte są tytułem VI tej dyrektywy (Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego i wymagalność podatku).

W konsekwencji, biorąc pod uwagę fakt, że możliwość pobierania zaliczek przewidziana na podstawie art. 206 zdanie drugie dyrektywy VAT pozwala państwom członkowskim na przyspieszenie nie daty wymagalności VAT, lecz jedynie daty zapłaty podatku, który stał się już wymagalny, przepis ten należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa państwa członkowskiego wymagającemu zapłaty VAT, zanim podatek ten stanie się wymagalny na podstawie art. 69 tej dyrektywy.

Wniosku tego nie podważa art. 273 dyrektywy VAT, który stanowi, że z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków wymienionych w tym przepisie państwa członkowskie mogą wprowadzić inne obowiązki, które uznają one za niezbędne do zapewnienia prawidłowego poboru VAT i zapobiegania oszustwom podatkowym. O ile bowiem państwa członkowskie dysponują zakresem uznania co do środków zmierzających do osiągnięcia tych celów, o tyle są one jednak zobowiązane do wykonywania swoich kompetencji w tej dziedzinie z poszanowaniem prawa Unii (zob. podobnie wyrok z dnia 15 kwietnia 2021 r., Grupa Warzywna, C-935/19, EU:C:2021:287, pkt 25, 26 i przytoczone tam orzecznictwo).

W związku z tym przepis prawa krajowego można uznać za zgodny ze wspomnianym art. 273 wyłącznie w zakresie, w jakim jest on zgodny w szczególności z innymi przepisami dyrektywy VAT” – pkt 33-36 wyroku.

Podkreślić należy, że samo wydanie orzeczenia TSUE nie zmienia ani nie uchyla obowiązujących przepisów krajowych. Organy podatkowe nie mogą same powoływać się wobec podatnika bezpośrednio na przepisy Dyrektywy 2006/112/WE.

To podatnik, do czasu zmiany odpowiednich przepisów prawa krajowego, ma możliwość dokonania wyboru, tj. może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego lub bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni wskazanej w orzeczeniu TSUE.

Jednocześnie w przypadku zastosowania przez Spółkę (niezależnie od tego czy dokonuje obliczenia i wpłacenia VAT w terminie wynikającym z art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadkach określonych w art. 17a ustawy, w których płatnikiem VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego na rzecz Spółki jest odrębny podmiot – zarejestrowany odbiorca, podmiot prowadzący skład podatkowy, lub gdy Spółka występuje jako podmiot prowadzący skład podatkowy lub zarejestrowany odbiorca dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy), bezpośrednio przepisów Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni wskazanej przez TSUE, organy podatkowe są zobowiązane respektować rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawarte w wyroku w sprawie C-855/19, przy czym jak wskazano wyżej same nie mogą powoływać się bezpośrednio na przepisy Dyrektywy 2006/112/WE wobec podatnika w tym zakresie.

Jednakże należy zauważyć, że po wyroku TSUE został wprowadzony art. 103 ust. 5ac ustawy, który obowiązuje od 28 grudnia 2021 r., oraz w przypadku określonym w art. 103 ust. 5b ustawy w powiązaniu z przepisem przejściowym art. 18 ustawy zmieniającej (Dz. U. 2021 r. poz. 2427) który również obowiązuje od 28 grudnia 2021 r. Przepis art. 103 ust. 5ac ustawy wskazuje, że w sytuacji gdy termin płatności podatku określony zgodnie ze wskazanymi w art. 103 ust. 5a ustawy przypadnie na dzień wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, termin ten upływa w dniu następującym po dniu wystawienia tej faktury, nie później jednak niż 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Analogiczne brzmienie powyższego przepisu ma również zastosowanie w przypadku terminu określonego w art. 103 ust. 5b ustawy na podstawie regulacji określonej w art. 18 przepisów przejściowych ustawy zmieniającej.

Przy czym, co istotne przepis art. 103 ust. 5ac ustawy ma również zastosowanie w sytuacji, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Zatem w sytuacji opisanej we wniosku (w zależności od sposobu nabycia i przemieszczenia towaru oraz złożenia VAT-14 i zastosowania określonej procedury) gdy termin płatności podatku określony zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy oraz art. 103 ust. 5b ustawy przypadnie na dzień wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, termin ten upływa w dniu następującym po dniu wystawienia tej faktury, nie później jednak niż 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, przy czym w przypadku określonym w art. 103 ust. 5a pkt 3 ustawy obliczenie i wpłacenie kwoty może nastąpić w terminie wynikającym z art. 103 ust. 5b ustawy w zw. z art. 18 ustawy zmieniającej. Także w przypadkach określonych w art. 17a ustawy w których płatnikiem VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego na rzecz Spółki jest odrębny podmiot (zarejestrowany odbiorca, podmiot prowadzący skład podatkowy) działający w roli płatnika gdy termin płatności podatku określony zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy przypadnie na dzień wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, termin ten upływa w dniu następującym po dniu wystawienia tej faktury, nie później jednak niż 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Również w sytuacji wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy dokonanym przez Spółkę na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym gdzie Państwo występujecie jako zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, gdy termin płatności podatku określony zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i pkt 2 ustawy przypadnie na dzień wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, termin ten upływa w dniu następującym po dniu wystawienia tej faktury, nie później jednak niż 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Wprowadzony przepis art. 103 ust. 5ac ustawy i art. 18 ustawy zmieniającej, nie ustanawia obowiązku zapłaty podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy zanim podatek ten stał się wymagalny, dlatego też nie sposób powoływać się na orzeczenie TSUE C-855/19 w stanie prawnym obowiązującym od 28 grudnia 2021 r. tj. od momentu wprowadzenia do ustawy przepisu art. 103 ust. 5ac oraz na podstawie regulacji art. 18 ustawy zmieniającej wprowadzającej termin płatności podatku określony zgodnie z art. 103 ust. 5b ustawy o podatku od towarów i usług. Wyrok TSUE wskazywał na sytuację, że art. 69, 206 i 273 Dyrektywy stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który ustanawia obowiązek zapłaty VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, zanim podatek ten stanie się wymagalny. Dlatego nie zgadzamy się z Państwa argumentacją, że pomimo wprowadzenia art. 103 ust. 5ac, który obowiązuje od 28 grudnia 2021 r. Państwo nadal chcecie powoływać się na wyrok TSUE, który uznawał art. 103 ust. 5a za niezgodny z prawem UE i według Państwa nie macie obowiązku jego stosowania. W związku z powyższym Państwa Spółka w stanie prawnym obowiązującym od 28 grudnia 2021 r. nie będzie mogła powoływać się na orzeczenie TSUE, że przepisy ustawy są niezgodne z przepisami Dyrektywy. Wprowadzony art. 103 ust. 5ac ustawy wyeliminował przeszkodę przepisów prawa krajowego w sytuacji obowiązku zapłaty podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw zanim podatek ten stał się wymagalny w rozumieniu art. 69 dyrektywy, na który zwracał uwagę TSUE. W związku z powyższym Spółka (niezależnie od tego czy dokonuje obliczenia i wpłacenia VAT w terminie wynikającym z art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadkach określonych w art. 17a ustawy, w których płatnikiem VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego na rzecz Spółki jest odrębny podmiot – zarejestrowany odbiorca, podmiot prowadzący skład podatkowy, lub gdy Spółka występuje jako podmiot prowadzący skład podatkowy lub zarejestrowany odbiorca dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy) nie będzie mogła obliczać i wpłacać podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy według zasad ogólnych zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy.

Reasumując nie zgadzamy się z Państwa stanowiskiem, że w przedstawionym opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa nie będzie miała obowiązku stosowania zasad wpłacania kwot VAT określonych w art. 103 ust. 5a lub art. 103 ust. 5b ustawy w związku z cytowanym wyrokiem TSUE C-855/19 i może stosować zasady ogólne wynikające z art. 103 ust. 1 ustawy. Jak już wskazywano w stanie prawnym obowiązującym od 28 grudnia 2021 r. Spółka nie będzie mogła powoływać się na orzeczenie TSUE, że przepisy ustawy są niezgodne z przepisami Dyrektywy. W konsekwencji należy wskazać, że gdy termin płatności podatku określony zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 103 ust. 5a oraz ust. 5b ustawy przypadnie na dzień wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, termin ten upływa w dniu następującym po dniu wystawienia tej faktury, nie później jednak niż 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, przy czym w przypadku określonym w art. 103 ust. 5a pkt 3 ustawy obliczenie i wpłacenie kwoty może nastąpić w terminie wynikającym z art. 103 ust. 5b ustawy w zw. z art. 18 ustawy zmieniającej. Wyrok TSUE C-855/19 nie może również przesądzić o stosowaniu zasad ogólnych wynikających z art. 103 ust. 1 ustawy w przypadku określonym w art. 17a ustawy, w których płatnikiem VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego na rzecz Spółki jest odrębny podmiot (zarejestrowany odbiorca, podmiot prowadzący skład podatkowy) działający w roli płatnika.

Nie zgadzamy się również z tym, że w przedstawionym opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdy Spółka występuje i będzie występować jako podmiot prowadzący skład podatkowy lub zarejestrowany odbiorca dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym towarów określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy nie ma obowiązku pobierania VAT obliczonego we właściwej kwocie oraz wpłacania go we właściwym terminie do organu podatkowego na zasadach określonych w art. 103 ust. 5a w związku z cytowanym wyrokiem TSUE C-855/19 i może stosować zasady ogólne wynikające z art. 103 ust. 1 ustawy. Jak już wskazywano w stanie prawnym obowiązującym od 28 grudnia 2021 r. Spółka nie będzie mogła powoływać się na orzeczenie TSUE, że przepisy ustawy są niezgodne z przepisami Dyrektywy. W konsekwencji należy wskazać, że gdy termin płatności podatku określony zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2 ustawy przypadnie na dzień wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, termin ten upływa w dniu następującym po dniu wystawienia tej faktury, nie później jednak niż 16. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Spółka będzie również obowiązana do składania deklaracji VAT-14 w sytuacji gdy występuje w roli płatnika.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 i 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa Spółkę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Wskazane przez Państwa rozstrzygnięcia z 27 sierpnia 2021 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.396.2021.2.MC oraz z 16 września 2021 r. sygn. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.522.2021.1.MC potraktowane zostały jako element argumentacji lecz nie mogły one wpłynąć na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii, gdyż rozstrzygnięcia te są osadzone w odmiennych stanach faktycznych. I tak interpretacja, którą Państwo powołują na poparcie własnego stanowiska z 27 sierpnia 2021 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.396.2021.2. MC dotyczy terminu odliczenia podatku naliczonego z tytułu transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów/nabycia towarów i usług, dla których podatnikiem jest nabywca (objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia, w szczególności z tytułu importu usług), zaś interpretacja z 16 września 2021 r. sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.522.2021.1.MC dotyczy terminu odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług. Są to całkowicie odmienne stany faktyczne niż ten który jest przedmiotem Państwa wątpliwości. Państwa wniosek dotyczy bowiem braku obowiązku obliczania i wpłacania kwot podatku VAT na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, które to zagadnienie regulowane jest innymi przepisami prawa niż te na które powoływano się w przytoczonych przez Państwa interpretacjach. Raz jeszcze należy zauważyć, że w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku po wyroku TSUE, na który powołujecie się Państwo w swym stanowisku został wprowadzony przepis art. 103 ust. 5ac ustawy, który nie ustanawia obowiązku zapłaty podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy zanim podatek ten stał się wymagalny. W związku z powyższym nie mogą się Państwo powoływać się na orzeczenie TSUE C-855/19 w stanie prawnym obowiązującym od 28 grudnia 2021 r. tj. od momentu wprowadzenia do ustawy przepisu art. 103 ust. 5ac. Dlatego też nie mogliśmy uwzględnić tego wyroku w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. W odniesieniu zaś do interpretacji z 28 stycznia 2022 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.13.2022.2.PC oraz interpretacji z 25 stycznia 2022 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.2.2022.1.GK należy zauważyć, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Spółkę orzeczenia z 22 stycznia 2022 r. sygn. I FSK 1193/17 należy podkreślić, że zostało ono potraktowane jako element argumentacji Spółki lecz nie mogło ono wpłynąć na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii, gdyż orzeczenie to jest osadzone w odmiennym stanie faktycznym. NSA procedował nad wnioskiem który dotyczył zdarzenia przyszłego w stanie prawnym obowiązującym w 2017 r. Sąd nie uwzględnił i nie powoływał się na art. 103 ust. 5ac ustawy, obowiązujący od 28 grudnia 2021 r., który jest tak istotny dla sprawy w świetle przedstawionych okoliczności. Zatem powołane orzeczenie NSA nie mogło wpłynąć na rozstrzygnięcie Organu gdyż zapadło ono w innym zdarzeniu przyszłym w innym stanie prawnym niż ten przedstawiony przez Spółkę, gdzie nie zaistniały wszystkie te same okoliczności jak w przedmiotowej sprawie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).