Opodatkowanie otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów świadczenia usług publicznych w zakresie zagospodarowania odpadów komunalnych z innych gmi... - Interpretacja - 0111-KDIB3-2.4012.221.2017.13.MD

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 30 września 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.221.2017.13.MD

Temat interpretacji

Opodatkowanie otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów świadczenia usług publicznych w zakresie zagospodarowania odpadów komunalnych z innych gmin oraz obowiązek dokumentowania rekompensaty fakturą VAT, brak obowiązku opodatkowania otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów związanych ze świadczeniem ulgowych i bezpłatnych przejazdów.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z (...) maja 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z (...) grudnia 2021 r., sygn. akt I FSK 1060/21; i 

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe w części dotyczącej wyłączenia z opodatkowania otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów świadczenia usług publicznych w zakresie zagospodarowania odpadów komunalnych z innych gmin oraz braku obowiązku dokumentowania rekompensaty fakturą VAT i prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów związanych ze świadczeniem ulgowych i bezpłatnych przejazdów.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

(...) maja 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z (...) maja 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów świadczenia usług publicznych w zakresie zagospodarowania odpadów komunalnych z innych gmin oraz braku obowiązku dokumentowania rekompensaty fakturą VAT, braku obowiązku opodatkowania otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów związanych ze świadczeniem ulgowych i bezpłatnych przejazdów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Miejski Zakład Komunalny jednoosobowa Spółka Gminy z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w …, jest spółką prawa handlowego utworzoną przez Gminę …, która posiada 100% udziałów. W akcie założycielskim Spółki zapisano, że przedmiotem działalności Spółki jest zaspokajanie potrzeb komunalnych.

Rada Miejska w … w drodze uchwał wydanych w oparciu o art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 2 i 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, powierzyła Spółce wykonywanie następujących zadań własnych gminy dotyczących gospodarki komunalnej:

-utrzymanie terenów zieleni w obrębie Miasta i Gminy …,

-oczyszczanie terenu Miasta i Gminy …,

-prowadzenie Punktu Selektywnej Zbiórki Opadów Komunalnych.

Z tytułu wykonywania zadań własnych Gminy takich jak przyjmowanie odpadów do Zakładu … również z terenu gmin sąsiednich tzw. macierzystych, spółka otrzymuje od Gminy rekompensatę służącą pokryciu kosztów działalności związanej z wykonywaniem usługi publicznej. Pomiędzy Gminą …, a Spółką została zawarta umowa wykonawcza.

Wykonywanie usług użyteczności publicznej, jako zadania Gminy, w określonych warunkach ekonomicznych wymagać musi finansowania ze środków publicznych. Spółka z tytułu wykonywania powierzonych zadań nie będzie osiągać żadnych zysków.

Zasady ustalania rekompensaty zostały ustalone w umowie wykonawczej. Wysokość rekompensaty w okresie świadczenia usług nie może przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów poniesionych w tym okresie, przypadających na wykonywanie zadania publicznego. Ustalone przez Spółkę wielkości rekompensaty podlegają kontroli Gminy. Podstawę kontroli stanowić będą sprawozdania dotyczące ilości faktycznie wykonywanych czynności oraz dane analityczne pozwalające ustalić faktyczny poziom kosztów netto. W przypadku, gdy wykonane przychody przewyższają lub równoważą koszty związane ze świadczeniem usług publicznych, Spółka rozlicza osiągnięte przychody i poniesione koszty. Nadwyżka przychodów podlega wpłacie do budżetu Gminy ….

MZK … Sp. z o. o. świadczy usługi komunikacji miejskiej z tytułu regularnej komunikacji miejskiej, z tytułu której otrzymuje 100% odpłatności według ustalonych cen. Spółka realizuje również przejazdy regularnej komunikacji miejskiej.

Ceny biletów dla pasażerów, w tym uprawnienia dla pasażerów do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów autobusami Spółki ustanowione są uchwałą nr … Rady Miasta … z dnia (...) listopada 2015 r. Z tytułu stosowania przez Spółkę ulg przejazdowych będzie następował częściowy zwrot kosztów w trybie art. 177 i 178 Kodeksu spółek handlowych w formie dopłat z budżetu Miasta ….

Wysokość dopłaty nie ma żadnego wpływu na ceny biletów, obowiązujące w komunikacji miejskiej Miasta …, a pokrywa 100% kosztów, związanych ze świadczeniem przez Spółkę ulgowych i bezpłatnych przejazdów.

Otrzymywane dopłaty przeznaczone zostaną na pokrycie bieżących kosztów działalności, ponoszonych przez Spółkę, m.in. na regulowanie zobowiązań z tytułu zakupu materiałów, paliwa, części do remontu autobusów.

Pytania

1)Czy rekompensata, którą otrzymuje Spółka od Gminy na wyrównanie kosztów działalności w związku z wykonywaniem zadań własnych Gminy za zagospodarowanie odpadów komunalnych z innych gmin według powierzenia na podstawie porozumienia międzygminnego, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinno być dokumentowane fakturą VAT?

2)Czy rekompensata z tytułu świadczenia usługi transportu publicznego otrzymana od Miasta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1. Państwa zdaniem, czynności polegające na wykonywaniu zadań własnych gminy przez spółkę komunalną, powierzonych w drodze uchwały Rady Miejskiej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z tym otrzymana rekompensata nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi, tym samym nie stanowi obrotu podlegającego podatkowi od towarów i usług. Dlatego też z tytułu wykonywania powierzonych zadań Spółka nie jest zobowiązana do naliczania podatku VAT i udokumentowania fakturą VAT. Pomiędzy Gminą …. a Spółką nie nawiązuje się stosunek prawny, w którym następuje wymiana świadczeń. Spółka wykonuje powierzone zadania w imieniu gminy w celu zaspokojenia potrzeb danej wspólnoty samorządowej, jej mieszkańcy są beneficjentami usług, nie gmina.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniem podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 8 ustawy, świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczone na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczeń od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne opłaty o podobnym charakterze mające wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Istotą otrzymania rekompensaty jest dofinansowanie kosztów działalności Spółki związanych z wykonywaniem powierzonych usług komunalnych. Otrzymana rekompensata byłaby opodatkowana, gdyby była przeznaczona na sprzedaż usług lub towarów.

Z powyższego wypływa wniosek, że otrzymywana przez Spółkę rekompensata nie stanowi bezpośredniej dopłaty związanej z wykonywaniem usług publicznych, gdyż nie wpływa wprost na wysokość ceny tych usług, a celem jest dofinansowanie działalności zmierzającej do realizacji zadań własnych Gminy ….

Ad. 2. Na ocenę stanu faktycznego nie ma wpływu fakt, iż jedną ze stron zawartych umów o świadczenie usługi przewozu regularnego wykonywanego w ramach systemu zbiorowej komunikacji lokalnej jest gmina miejska. Ze stanu faktycznego i prawnego bowiem wynika, iż gmina miejska jest jedynie organizatorem publicznego transportu zbiorowego, a nie konsumentem tej usługi. Ostatecznym odbiorcą usług świadczonych przez Spółkę jest bliżej niezidentyfikowany odbiorca, tj. ludność lokalna, jak i przyjezdna, a nie jednostka samorządu terytorialnego zlecająca w sposób władczy, w ramach zadań własnych wykonywania opisanych usług. Rekompensata, którą otrzymała (i otrzymuje) Spółka od Miasta na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych, nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Spółkę usług przewozowych, nie stanowi dopłaty do ceny świadczonej usługi, a jej istotą jest pokrycie kosztów działalności statutowej, która to działalność z uwagi na cel zmierzający do zaspokajania potrzeb publicznych, generuje straty.

W związku z powyższym w ocenie Spółki, ww. rekompensata nie będzie stanowić obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka wskazuje, że takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-184/00 (Office des Produits Wallons Asbla Państwo Belgijskie), w którym Trybunał orzekł, że „dla celów artykułu 11 (a) (1) (a) VI Dyrektywy sformułowanie „dotacje bezpośrednio związane z ceną” należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie dotacji odpowiadających całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią”.

Z powyższego orzeczenia wynika, że tylko dotacja mająca bezpośredni wpływ na kształtowanie ceny sprzedaży na dane dobro lub usługę stanowi część wynagrodzenia, co w niniejszej sprawie przekładałoby się bezpośrednio na cenę biletu ulgowego.

W doktrynie przyjmuje się, że dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się w danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą, gdyż nie wystąpi jakakolwiek konsumpcja – podobny pogląd wyraził WSA w Białymstoku w orzeczeniu z dnia 28 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Bk 254/07.

W Państwa ocenie bezspornie ze stanu faktycznego wynika, iż odbiorcą usług zbiorowego transportu lokalnego nie jest zleceniodawca, tj. gmina miejska, lecz odbiorca bliżej niezidentyfikowany i personalnie w żaden sposób nieoznaczony, tj. każda osoba fizyczna posiadająca ważny bilet uprawniający ją do przejazdu, a nie gmina miejska.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – (...) sierpnia 2017 r. wydałem interpretację indywidualną nr 0111-KDIB3-2.4012.221.2017.2.AL, w której uznałem, że Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu (...) sierpnia 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

(...) września 2017 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Skarga wpłynęła do mnie (...) września 2017 r.

Wnieśli Państwo o:

1)uchylenie zaskarżonej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej w indywidualnej sprawie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z (...) sierpnia 2017 r.,

2)zasądzenie na rzecz Skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z (...) listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 685/17.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z (...) listopada 2020 r., sygn. akt I FSK 211/18 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA w Rzeszowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie ponownie rozpoznając sprawę – wyrokiem z (...) lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Rz 66/21 oddalił skargę.

Wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z (...) grudnia 2021 r., sygn. akt I FSK 1060/21 uchylił zaskarżony wyrok w całości i uchylił zaskarżoną interpretację. Wyrok wpłynął do mnie (...) kwietnia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej wyłączenia z opodatkowania otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów świadczenia usług publicznych w zakresie zagospodarowania odpadów komunalnych z innych gmin oraz braku obowiązku dokumentowania rekompensaty fakturą VAT i prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania otrzymywanej rekompensaty na pokrycie kosztów związanych ze świadczeniem ulgowych i bezpłatnych przejazdów.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z (...) grudnia 2021 r., sygn. akt I FSK 1060/21.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza –– obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2016 r., poz. 573 ze zm.).

W oparciu o art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej:

Gospodarka komunalna, może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej:

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego postanawiają o wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej.

Zatem w przypadku, gdy są to jednostki prawnie niewyodrębnione, tzn. pozostające w strukturze gminy, dla celów podatkowych traktuje się je tak samo jak gminne jednostki pomocnicze. Wykonywane przez nie czynności winna rozliczać gmina. Jeśli jednak znajdą się one poza strukturą gminy, jako tzw. jednostki prawnie wyodrębnione (np. w formie spółki prawa cywilnego lub handlowego), będą miały odrębną od gminy zdolność prawnopodatkową.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Gmina, jak i utworzona przez nią spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.

Wskazać również należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

W wyjaśnieniu powyższego zagadnienia istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w powyższym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz w pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Wskazane wyżej przepisy art. 106b ustawy zawierają zamknięty katalog transakcji, które winny być dokumentowane fakturą, wśród nich wymienione są dostawa towarów i świadczenie usług.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej). Co do zasady zatem, faktura musi być wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Miejski Zakład Komunalny jest jednoosobową Spółką Gminy utworzoną przez Gminę, która posiada 100% udziałów.

W akcie założycielskim Spółki zapisano, że przedmiotem działalności Spółki jest zaspokajanie potrzeb komunalnych. Rada Miejska w drodze uchwał wydanych w oparciu art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 2 i 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej, powierzyła Spółce wykonywanie następujących zadań własnych gminy dotyczących gospodarki komunalnej: utrzymanie terenów zieleni w obrębie Miasta i Gminy, oczyszczanie terenu Miasta i Gminy, prowadzenie Punktu Selektywnej Zbiórki Opadów Komunalnych. Z tytułu wykonywania zadań własnych Gminy takich jak przyjmowanie odpadów do Zakładu …. również z terenu gmin sąsiednich tzw. macierzystych, Wnioskodawca otrzymuje od Gminy rekompensatę służącą pokryciu kosztów działalności związanej z wykonywaniem usługi publicznej. Pomiędzy Gminą, a Wnioskodawcą została zawarta umowa wykonawcza. Wykonywanie usług użyteczności publicznej, jako zadania Gminy, w określonych warunkach ekonomicznych wymagać musi finansowania ze środków publicznych. Spółka z tytułu wykonywania powierzonych zadań nie będzie osiągać żadnych zysków. Zasady ustalania rekompensaty zostały ustalone w umowie wykonawczej. Wysokość rekompensaty w okresie świadczenia usług nie może przekraczać kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów poniesionych w tym okresie, przypadających na wykonywanie zadania publicznego. Ustalone przez Spółkę wielkości rekompensaty podlegają kontroli Gminy. Podstawę kontroli stanowić będą sprawozdania dotyczące ilości faktycznie wykonywanych czynności oraz dane analityczne pozwalające ustalić faktyczny poziom kosztów netto. W przypadku, gdy wykonane przychody przewyższają lub równoważą koszty związane ze świadczeniem usług publicznych, Spółka rozlicza osiągnięte przychody i poniesione koszty. Nadwyżka przychodów podlega wpłacie do budżetu Gminy.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy rekompensata, którą  Państwo otrzymują od Gminy na wyrównanie kosztów działalności w związku z wykonywaniem zadań własnych Gminy za zagospodarowanie odpadów komunalnych z innych gmin, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinna być dokumentowana fakturą VAT.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem ww. wątpliwości trzeba mieć na uwadze stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego z (...) grudnia 2021 r. sygn. akt I FSK 1060/21.

Sąd wskazał, że: „Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, choć nie wszystkie podniesione w niej zarzuty były zasadne.”

Naczelnych Sąd Administracyjny stwierdził, że podniesiony zarzut niewłaściwego zastosowanie art. 15 ust. 6 w związku z art. 8 ustawy o VAT, w którym skarżąca spółka kwestionowała przyjętą przez Sąd pierwszej instancji ocenę, że wykonując powierzone jej zadanie własne Gminy polegające na zagospodarowaniu odpadów komunalnych, nie działa jako organ władzy publicznej lub inny podmiot prawa publicznego, nie był zasadny i skarga kasacyjna w tym zakresie nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zdaniem NSA nie budzi bowiem wątpliwości to, że: „skarżąca spółka wykonując powierzone jej zadanie polegające na zagospodarowaniu odpadów komunalnych nie działa jako podmiot prawa publicznego, do którego miałby zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Przyjęta zaś przez Sąd pierwszej instancji ocena prawna otrzymywanych z tego tytułu rekompensat pozostawała poza granicami rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny.” Przy ocenie stanowiska własnego skarżącej spółki dotyczącego pytania, czy rekompensata, którą otrzymuje od Gminy na wyrównanie kosztów działalności, w związku z zagospodarowaniem odpadów komunalnych z innych gmin według powierzenia na podstawie porozumienia międzygminnego, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT, Organ powinien mieć na uwadze ocenę przyjętą co do tej kwestii przez Sąd pierwszej instancji, która – jak już zauważano – nie została zakwestionowana w skardze kasacyjnej.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że czynności wykonywane przez Państwa polegające na zagospodarowaniu odpadów komunalnych spełniają przesłanki do uznania ich za odpłatne świadczenie usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast Państwo świadcząc te usługi działają w charakterze podatnika. Co prawda wykonują Państwo czynności związane z realizacją zadań własnych gminy w zakresie utrzymania czystości i porządku w gminie oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych polegających na zagospodarowaniu odpadów komunalnych na podstawie uchwały oraz umowy wykonawczej, ale czynności te wykonujecie Państwo jako odrębny podmiot posiadający – jak wynika z wniosku – status odrębnego podatnika. Nadto należy wskazać, że są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, a więc podmiotem prawa handlowego. Za realizację czynności, będących przedmiotem wniosku, otrzymują Państwo od gminy określone wynagrodzenie, które ma pokrywać w ramach powierzonego zadania koszty działalności Spółki. Należy zauważyć, że pomiędzy Państwem, a Gminą (usługobiorcą) istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, pozwalających na ich opodatkowanie podatkiem VAT (zagospodarowani odpadów komunalnych w zamian za wynagrodzeniem – rekompensatą). Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane z tytułu realizacji ww. czynności świadczenie pieniężne określane przez strony umownie jako „rekompensata”, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ z punktu widzenia Spółki w istocie stanowi ono zapłatę za świadczone przez nią usługi.

Mimo, że wykonują Państwo czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak nie wchodzą Państwo w skład administracji samorządowej, lecz prowadzą niezależną działalność gospodarczą, przy czym ani cel, ani rezultat prowadzonej działalności nie wykluczają go z kategorii podatników podatku od towarów i usług. Przy czym w tej sytuacji nie ma znaczenia, czy rekompensata przeznaczona jest na wyrównywanie kosztów działalności w związku z zagospodarowaniem odpadów z Gminy czy z gmin sąsiednich.

Z opisu sprawy wynika również, że ustalili Państwo z gminą zasady finansowe wykonywania powierzonych zadań w tym zasady obliczania wypłaty rekompensaty. Zatem, pomiędzy płatnością, którą Państwo otrzymują w ramach rekompensaty od Gminy, a świadczeniem usług należących do jej zadań własnych nałożonych przepisami prawa, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność następuje w zamian za to świadczenie. Otrzymując od Gminy zwrot poniesionych wydatków otrzymują Państwo zindywidualizowaną korzyść, a otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnościami, których dokonują Państwo na rzecz Gminy. Realizując opisane w stanie faktycznym zadanie powierzone przez Gminę, zwalnia ją w istocie z określonych prawem obowiązków, czyni to jednak za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług – Gmina osiąga więc wymierną korzyść.

Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można zatem przyjąć, że między Gminą a Państwem  nie następuje wymiana świadczeń. W związku z powyższym, czynności wykonywane przez Państwa polegające na gospodarce odpadami komunalnymi stanowią określone w art. 8 ust. 1 ustawy odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie ma zatem podstaw do stwierdzenia, że otrzymana od Gminy rekompensata stanowi dofinansowanie kosztów Państwa działalności. Z przedstawionych okoliczności wynika, że jest ona związana bezpośrednio ze świadczeniem konkretnych ww. usług na rzecz Gminy.

Tym samym, otrzymane środki finansowe (rekompensata) na pokrycie kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów powstających w związku z realizacją zadania powierzonego są wynagrodzeniem (zapłatą) za wykonanie konkretnych usług zleconych przez Gminę i stanowią element podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, są Państwo zobowiązani do wystawienia faktury VAT na rzecz Gminy – zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, dokumentującej wyświadczone usługi w zakresie zagospodarowania odpadów komunalnych z innych gmin, realizowanej w ramach powierzonego zadania, za które otrzymują Państwo wynagrodzenie w postaci rekompensaty.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania 1 jest nieprawidłowe.

Mają Państwo również wątpliwość czy rekompensata na pokrycie kosztów związanych ze świadczeniem ulgowych i bezpłatnych przejazdów otrzymana od Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonując rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem ww. wątpliwości trzeba mieć na uwadze stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego z (...) grudnia 2021 r. sygn. akt I FSK 1060/21

W zakresie rozstrzygnięcia ww. zagadnienia będącego przedmiotem Państwa wątpliwości, Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku z (...) grudnia 2021 r. wskazał, że: w odniesieniu do spornej na gruncie rozpoznawanej sprawy oceny, jaki charakter mają rekompensaty wypłacane przez gminę na rzecz przedsiębiorstwa transportowego realizującego publiczną usługę transportową w warunkach analogicznych, jak przedstawiła skarżąca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, odnotować należy, że zagadnienie to było już przedmiotem rozstrzygnięć Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Jak zauważył NSA w wyrokach z 7 listopada 2018 r., sygn. akt I FSK 1692/16 oraz z 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 1673/16, z 15 października 2020 r., sygn. akt I FSK 706/18, z 27 sierpnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1072/17 oraz z 22 czerwca 2021 r. sygn. akt I FSK 813/20 (dostępne - CBOSA) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że analogiczne jak w rozpoznawanej sprawie rekompensaty otrzymywane z tytułu świadczenia przez operatora realizującego publiczną usługę transportową przejazdów bezpłatnych i ulgowych nie mogą być uznane za dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, zaliczane do podstawy opodatkowania, o której stanowi art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Rekompensaty te nie mają bowiem bezpośredniego wpływu na ceny za usługi świadczone przez tych operatorów.

Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę na to, że rekompensaty takie jak w rozpoznawanej obecnie sprawie, są przyznawane operatorom na podstawie przepisów rozdziału 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym, (Dz.U. z 2015 r., poz. 1440 ze zm.). Ceny za usługi świadczone przez operatorów realizujących publiczną usługę transportową, zgodnie z art. 50a ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, ustala Rada gminy w drodze aktów prawa miejscowego i nie mają one związku z rekompensatami. Rekompensaty są natomiast przyznawane na podstawie art. 50 ust. 2 powołanej wyżej ustawy i – stosownie do art. 52 tej ustawy – przede wszystkim pokrywają straty związane z tego rodzaju działalnością (ewentualnie uzyskanie rozsądnego zysku) i umożliwiają jej prowadzenia tej działalności.

NSA zauważył również, że: „w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 stycznia 2019 r.,sygn. akt I FSK 1673/16 zwrócono dodatkowo uwagę na to, że problematyka charakter prawny rekompensat związanych ze świadczeniem publicznych usług transportowych została unormowana w rozporządzeniu (WE) 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącym usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE L 315 z 03.12.2007, str. 1, z późn. zm.).”

Jak podkreślił Sąd: „Z przepisów rozporządzenia, w tym z treści załącznika do tego rozporządzenia pt. „Zasady mające zastosowanie do przyznawania rekompensaty w przypadkach, o których mowa w art. 6 ust. 1”, wynika, że przekazywane rekompensaty mają na celu dofinansowania ogólnych kosztów oraz sygn. akt I FSK 1060/21 działalności operatora i nie można ich powiązać z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi VAT. Ich celem jest bowiem przede wszystkim pokrycie strat związanych z tego rodzaju działalnością (ewentualnie uzyskanie rozsądnego zysku).

Jak wskazał NSA przedstawione wyżej stanowisko (które w pełni podziela), prowadzi do wniosku, że: „wprawdzie otrzymywane przez skarżącą spółkę rekompensaty z tytułu świadczenia usługi transportu publicznego mogą mieć wpływ na cenę świadczonych usług, to jednak na gruncie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, nie może być oceniany, jako związek bezpośredni. Związek ten jest bowiem na tyle odległy, że nie można przyjąć, że w sposób bezpośredni kształtuje on cenę świadczonych usług na rzecz konkretnych nabywców (pasażerów dokonujących zakupu biletów na przejazd).

NSA stwierdził, że zasadny okazał się podnoszony przez skarżącą spółkę zarzut naruszenia art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, przez błędne przyjęcie, że rekompensata otrzymywana przez skarżącą spółkę z tytułu świadczenia zadań przewozowych w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma wpływ na cenę świadczonych usług i w konsekwencji stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

NSA końcowo wskazał, że: „rekompensaty otrzymywane z tytułu świadczenia przez skarżącą spółkę zadań przewozowych w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w tym przejazdów bezpłatnych i ulgowych, nie mogą być uznane za dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, zaliczane do podstawy opodatkowania, o której stanowi art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.”

Mając na uwadze wykładnię przepisów prawa dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z (...) grudnia 2021 r. sygn. akt I FSK 1060/21 należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, rekompensata na pokrycie kosztów związanych ze świadczeniem ulgowych i bezpłatnych przejazdów, którą Państwo otrzymują od gminy nie stanowi obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ustawy, w konsekwencji przedmiotowa dotacja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).