Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 122 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 122 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego:

Na mocy art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów lub konkretnej usługi.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że koszty dodatkowe, w tym koszty przesyłki (pocztowej lub kurierskiej), stanowić będą elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za świadczenie zasadnicze – sprzedaż zamówionych towarów, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają to świadczenie i nie należy ich sztucznie oddzielać.

W sytuacji bowiem, gdy cena określona dla dostawy towaru uwzględnia koszt np. usługi transportowej (koszty wysyłki), wówczas ww. usługę należy włączyć do podstawy opodatkowania, w myśl art. 29a ust. 6 ustawy.

Również w przypadku, gdy wyświadczenie usługi transportowej (przesyłki) jest elementem umowy sprzedaży towaru, a towar ma zostać dostarczony w miejsce wskazane przez klienta, wówczas usługę transportu (przesyłki) należy włączyć do podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 6 ustawy.

W pierwszej kolejności wątpliwości Państwa dotyczą tego czy przy sprzedaży złota inwestycyjnego prawidłowym jest opodatkowanie zarówno sprzedaży towaru i kosztów jego wysyłki jako zwolnione z podatku i wykazanie ich w odrębnych pozycjach na fakturze/paragonie oraz czy w przypadku sprzedaży czasopism fachowych objętych 8% stawką VAT prawidłowym jest wykazanie sprzedaży towarów i kosztów wysyłki na fakturze/paragonie w odrębnych pozycjach i opodatkowanie obu pozycji stawką 8%.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz prowadzicie działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży złota inwestycyjnego oraz czasopism fachowych. Przy sprzedaży złota inwestycyjnego korzystacie Państwo ze zwolnienia, o którym mowa w art. 122 ustawy. Sprzedaż czasopism fachowych opodatkowana jest z kolei preferencyjną stawką 8%. Monety kolekcjonerskie (przedmioty kolekcjonerskie) posiadają wartość numizmatyczną (CN9705) i tym samym są towarami, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy. Dokonujecie Państwo dostawy – sprzedaży monet kolekcjonerskich uprzednio przez Państwa importowanych. Sprzedaż monet kolekcjonerskich ma miejsce w oparciu o procedurę VAT marża. Sprzedaż powyższych artykułów odbywa się na rzecz osób fizycznych oraz przedsiębiorców - zarówno krajowych jak i zagranicznych. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych rejestrowana jest za pomocą kasy fiskalnej. Sprzedaż następuje stacjonarnie w sklepie oraz w systemie sprzedaży wysyłkowej. W przypadku sprzedaży wysyłkowej do ceny towaru doliczany jest koszt wysyłki. Wysyłka realizowana jest zaś za pośrednictwem firmy kurierskiej lub .... Stosownie do art. 120 ust. 13 ustawy - 11 stycznia 2021 r. zawiadomiliście Państwo Naczelnika Urzędu Skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy. Naczelnik Urzędu Skarbowego w … pismem z 24 marca 2021 r. wyraził zgodę na obliczanie marży w sposób przewidziany przepisom art. 120 ust. 5 ustawy. Zawiadomienie to było przed dokonaniem pierwszej dostawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w odniesieniu do obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że koszty wysyłki przy sprzedaży złota inwestycyjnego oraz czasopism fachowych nie stanowią wynagrodzenia z tytułu wykonania samodzielnej usługi. Jest to koszt podstawowej czynności. W tym przypadku, koszty wysyłki są kosztami związanymi ze świadczeniem głównym, które w efekcie kształtują kwotę ostateczną żądaną od nabywcy. Skoro bowiem kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje elementy kosztów związanych z dokonywaną przez Państwa sprzedażą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty pomocnicze winny wchodzić w podstawę opodatkowania. Państwo jako sprzedawca dostarczając towary nabywcy dokonujecie wyłącznie sprzedaży towarów, natomiast koszty dodatkowe, które ponosicie, wchodzą w skład podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż złota inwestycyjnego oraz czasopism fachowych. Zatem koszty ponoszone w związku i z tytułu sprzedaży tych towarów, winny nie tylko wchodzić w ramy tego samego rodzaju czynności jaką jest sprzedaż towarów, ale i winny być opodatkowane według stawki właściwej dla dostawy tych towarów.

W konsekwencji, koszty pomocnicze (koszty wysyłki) ponoszone w związku ze sprzedażą - jak Państwo wskazali - złota inwestycyjnego korzystającego ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 122 ustawy oraz czasopism fachowych objętych 8% stawką VAT, stanowią element świadczenia zasadniczego, a zatem zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu sprzedaży świadczenia głównego i powinny być opodatkowane według stawki właściwej dla świadczenia głównego.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że:

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy:

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy. Stosownie do treści art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W świetle art. 106e ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 3 ustawy:

Z kolei obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy:

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r., poz. 1625) zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas”.

Według § 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas:

Jak stanowi § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas:

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas:

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 lit. f rozporządzenia w sprawie kas:

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas:

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Jak wynika z przywołanych przepisów regulujących wystawianie faktur VAT i paragonów fiskalnych, dokumenty te wystawia podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej transakcji. Faktura i paragon fiskalny są dokumentami sformalizowanym (potwierdzającymi zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), które powinny spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury i paragonu fiskalnego zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedlają one prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdzają fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury lub paragonu fiskalnego należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi. Faktura lub paragon fiskalny jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym należy wskazać, że umieszczenie na fakturze lub paragonie w osobnych pozycjach towaru i usługi może sugerować, że przedmiotem sprzedaży są odrębne świadczenia, a nie jedno wspólne.

Zatem jak już wskazano powyżej koszty dodatkowe, w tym koszty przesyłki (pocztowej lub kurierskiej), stanowić będą elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za świadczenie zasadnicze – sprzedaż zamówionych towarów, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia koszty wysyłki dopełniają to świadczenie i nie należy ich sztucznie oddzielać.

W sprawie objętej wnioskiem, jak wykazano powyżej, występuje jedno świadczenie (w postaci dostawy towaru), do wartości którego są wliczone koszty wysyłki. Zatem, z dokumentu poświadczającego wykonanie danej czynności musi jednoznacznie wynikać, że przedmiotem transakcji jest dostawa jednego świadczenia (towaru), a nie dwóch różnych – towaru i usługi.

Wobec powyższego, na fakturze i paragonie dokumentującym taką sprzedaż – a precyzyjniej rzecz ujmując, w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa – powinna widnieć tylko jedna pozycja – dostawa towaru. W pozycji tej – co należy wywodzić z treści art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy – powinna być zsumowana wartość świadczenia głównego (dostawa towaru) oraz świadczenia pomocniczego (koszt wysyłki).

W konsekwencji nieprawidłowy jest sposób dokumentowania przez Państwa świadczenia złożonego w postaci dostawy ww. towarów, poprzez wykazanie kosztów wysyłki w osobnej pozycji na fakturze lub paragonie dokumentującym ww. świadczenie.

Należy zatem stwierdzić, że koszty wysyłki dotyczące dostarczenia złota inwestycyjnego oraz fachowych czasopism nie mogą być ujmowane przez Państwa jako osobne pozycje na fakturze lub paragonie.

Ponadto zauważyć jednak należy, że elementy faktury lub paragonu określone w przepisach prawa podatkowego nie są jedynymi, które mogą być zamieszczone na dokumencie faktury i paragonu. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby – po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego – mogli Państwo, niezależnie od podania jednolitej pozycji – dostawa złota inwestycyjnego lub fachowych czasopism – umieścić w części informacyjnej paragonu lub faktury albo w dowolnym załączniku do niej dodatkowe informacje skierowane do kontrahenta, np. wyszczególnić elementy składowe danego świadczenia wraz z informacją o wartościach tych elementów. Jednak powyższe nie oznacza, że możliwość zamieszczania na fakturze lub paragonie dodatkowych informacji stanowi podstawę ujmowania kosztów dodatkowych w osobnej pozycji faktury lub paragonu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że nie możecie Państwo wykazywać kosztów wysyłki dotyczących dostarczenie złota inwestycyjnego lub fachowych czasopism, jako dodatkowej, osobnej pozycji na fakturze lub paragonie. Jak wywiedziono powyżej, koszty wysyłki nie stanowią samodzielnej usługi, lecz są elementem podstawowej transakcji, jaką jest sprzedaż złota inwestycyjnego lub fachowych czasopism, zatem nie powinny być wykazywane w odrębnej pozycji faktury lub paragonu dokumentujących sprzedaż ww. towarów. Kalkulację kosztów transportu możecie Państwo przedstawić w części informacyjnej faktury lub paragonu, bądź na oddzielnym załączniku.

Tym samym stanowisko Państwa dotyczące pytania nr 1 i 3 należało całościowo uznać jako nieprawidłowe.

Dalsze wątpliwości Państwa dotyczą kwestii opodatkowania kosztów wysyłki przy sprzedaży monet kolekcjonerskich oraz sposobu wykazywania ich na fakturze/paragonie.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy:

W myśl art. 120 ust. 4 ustawy:

Na podstawie art. 120 ust. 5 ustawy:

Stosownie do art. 120 ust. 7 ustawy:

W świetle art. 120 ust. 8 ustawy:

Według art. 120 ust. 9 ustawy:

Z powyższych regulacji jednoznacznie wynika, że rozliczanie sprzedaży opodatkowanej w systemie marży polegające na opodatkowaniu różnicy pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć w danym miesiącu jest dopuszczalne, jednak dotyczy to określonego rodzaju ww. towarów w tym przedmiotów kolekcjonerskich i to przy zachowaniu ustawowo określonych warunków (art. 120 ust. 5-9 ustawy).

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 120 ust. 11 ustawy:

Na mocy art. 120 ust. 12 ustawy:

Jak stanowi z art. 120 ust. 13 ustawy:

Według art. 120 ust. 14 ustawy:

Na podstawie art. 120 ust. 15 ustawy:

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy:

W sprawie będącej przedmiotem wniosku wskazaliście Państwo, że prowadzicie sprzedaż monet kolekcjonerskich w oparciu o procedurę VAT marża.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy wskazać należy, że powinniście Państwo obliczać marżę jako różnicę pomiędzy wartością dostawy, która obejmuje cenę towaru oraz koszt przesyłki a wartością nabycia przedmiotu kolekcjonerskiego w myśl art. 120 ust. 4 ustawy.

Natomiast jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, możecie Państwo obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw, która obejmuje ceny towarów i kosztów przesyłki a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego w myśl art. 120 ust. 5 ustawy.

Wskazać należy również, że procedura VAT marży przewidziana w art. 120 ustawy ma zastosowanie wyłącznie do sprzedaży towarów, a nie świadczenia usług. Natomiast koszty wysyłki z uwagi na swój niematerialny charakter nie spełniają definicji towaru zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy. Tym samym winny być wykazane w jednej pozycji ze sprzedażą monet kolekcjonerskich, ponieważ stanowią część składową świadczenia zasadniczego, tj. dostawy monet kolekcjonerskich.

Reasumując, w rozpatrywanej sprawie koszty wysyłki stanowią element świadczenia zasadniczego (dostawy monet kolekcjonerskich opodatkowanych na podstawie „marży”) na rzecz kupującego i nie ma możliwości odrębnego wykazania świadczenia usługi transportowej tego towaru ani na fakturze ani na paragonie, ponieważ jak wskazano powyżej marża stanowi różnicę pomiędzy wartością dostawy, która obejmuje cenę towaru oraz koszt przesyłki, a wartością nabycia przedmiotu kolekcjonerskiego.

Natomiast z przepisu art. 106e ust. 3 ustawy wynika, że na fakturze wykazuje się kwotę należności ogółem, podobnie jak w przypadku paragonu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii czy sprzedaż wysyłkowa w systemie VAT marża na rzecz osoby fizycznej spoza terytorium kraju musi być udokumentowana fakturą wskazać należy, że w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy:

Według art. 2 pkt 22a ustawy:

W myśl art. 2 pkt 23 ustawy obowiązującego do 30 czerwca 2021 r.:

Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1a ustawy:

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 22a ust. 3 ustawy:

Jak wynika z przywołanych przepisów wewnątrzwspólnotowa sprzedaż towarów na odległość ma miejsce jeżeli towary są wysyłane lub transportowane m.in. przez dostawcę lub na jego rzecz z jednego państwa członkowskiego (nie musi to być Polska) do innego państwa członkowskiego, a dostawa towarów musi być dokonywana na rzecz:

-podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, w przypadku których nie występuje opodatkowanie tego nabycia jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,

-każdej innej osoby niebędącej podatnikiem.

Przedmiotem WSTO mogą być towary wyprodukowane w UE lub towary, które zostały już dopuszczone do swobodnego obrotu w UE i które znajdują się na jej terytorium i są dostarczane nabywcom w UE. WSTO nie stosuje się w odniesieniu do:

-nowych środków transportu,

-towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz,

-dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich, antyków, towarów używanych – jednak tylko wówczas, gdy podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z procedurami szczególnymi określonymi w art. 120 ust. 4 lub 5 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać – w przypadku procedury VAT marża – na przepis art. 22 ust. 1a pkt 1 ustawy, gdzie wskazano, że przepisów ust. 1 pkt 1a-1c nie stosuje się do towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1 podlegających opodatkowaniu podatkiem na zasadach określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

W konsekwencji w przypadku sprzedaży towarów objętych procedurą sprzedaży VAT marża na rzecz nabywców (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) spoza terytorium kraju nie macie Państwo obowiązku wystawienia faktury VAT marża. Macie Państwo obowiązek wystawić taki dokument jedynie na żądanie nabywcy towaru zgodnie z powołanym art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Z kolei w odniesieniu do kwestii braku obowiązku odnawiania co dwa lata procedury VAT marża należy zauważyć, że – jak wynika z treści wniosku - 11 stycznia 2021 r. zawiadomiliście Państwo Naczelnika Urzędu Skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy. Naczelnik Urzędu Skarbowego pismem z 24 marca 2021 r. wyraził zgodę na obliczanie marży w sposób przewidziany przepisem art. 120 ust. 5 ustawy. Zawiadomienie złożyliście Państwo przed dokonaniem pierwszej dostawy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 120 ust. 13 ustawy zawiadomienie jest ważne przez okres 2 lat, licząc od końca miesiąca, w którym zawiadomiliście Państwo naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z art. 120 ust. 4 i ust. 5 ustawy. Z kolei po tym okresie, jeżeli chcecie Państwo stosować procedurę polegającą na opodatkowaniu marży, musicie ponownie złożyć ww. zawiadomienie.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w wydanej interpretacji rozpatrzone. Zatem organ nie rozstrzygnął kwestii opodatkowania złota inwestycyjnego, monet kolekcjonerskich oraz fachowych czasopism, ponieważ przyjął jak wskazano we wniosku, że sprzedaż złota inwestycyjnego korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 122 ustawy, monet kolekcjonerskich ma miejsce w oparciu o procedurę VAT marża, a sprzedaż czasopism fachowych opodatkowana jest z kolei stawką 8%.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm. – dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·         w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).