Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących transakcji zrealizowanych przy użyciu kart paliwowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2022 r. za wpłynął Państwa wniosek z 30 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących transakcji zrealizowanych przy użyciu kart paliwowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – A. Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) - zawarł z B. SE z siedzibą w (…), działającą w Polsce za pośrednictwem oddziału B. SE Spółka Europejska Oddział w Polsce (dalej „B”) oraz ze spółką C. GmbH (dalej „C”) umowę o korzystanie z kart paliwowych B.

Zgodnie z Umową, B. oraz C. emitują karty paliwowe systemu X, które przekazują Spółce. Karty paliwowe umożliwiają nabywanie paliw i innych towarów lub usług wskazanych w regulaminie korzystania z karty (łącznie zwanych dalej „Produktami”), na stacjach benzynowych, znajdujących się na terytorium Polski lub za granicą, należących do określonych koncernów paliwowych („Operatorzy”) w systemie bezgotówkowym - po przedstawieniu karty uprawnionemu przedstawicielowi Operatora na danej stacji.

W zależności od żądania klient może otrzymać Kartę krajową, uprawniającą do nabywania Produktów na terenie Polski albo Kartę międzynarodową, uprawniającą do nabywania Produktów w Polsce oraz poza jej granicami. Karta (krajowa lub międzynarodowa) może być:

‒kartą przypisaną do danego pojazdu o numerze rejestracyjnym wskazanym w karcie (korzystającym z karty jest użytkownik posługujący się tym pojazdem),

‒kartą imienną - z której może korzystać wyłącznie użytkownik wskazany w karcie,

‒kartą na okaziciela - z której może korzystać każdy użytkownik (Spółka lub upoważniona przez nią osoba).

Na karcie będzie wytłoczona liczba wskazująca rodzaj Produktów, do których nabywania dana karta może być wykorzystywana.

Operatorami są podmioty prowadzące stacje paliw objęte systemem X oraz inni sprzedawcy Produktów, wskazani przez B/C, rozliczający transakcje w systemie X. Wśród Operatorów można wyróżnić:

a)spółki zależne B lub podmioty prowadzącego stację paliw na podstawie umowy franchisingowej, agencyjnej lub innej umowy zawartej z B, („Operatorzy firmowani przez B”),

b)pozostałych Operatorów.

Zgodnie z Umową, podmiotem sprzedającym Produkty, wydawane przez Operatora użytkownikowi posługującemu się kartą, jest:

a)B - w przypadku Produktów wydawanych (towary) lub podlegających wykonaniu (usługi) w Polsce przez Operatora firmowanego przez B,

b)C - w przypadku Produktów wydawanych lub podlegających wykonaniu za granicą albo wydawanych lub podlegających wykonaniu w Polsce przez Operatora niebędącego Operatorem firmowanym przez B.

W konsekwencji nabycie przez Spółkę Produktów z wykorzystaniem karty jest poprzedzone umową sprzedaży pomiędzy danym Operatorem a B lub C, reprezentowanym przez Spółkę.

Nabycie Produktów przez B lub C od Operatora następuje poprzez i z chwilą zakomunikowania Operatorowi przez Spółkę o skorzystaniu z karty.

Spółka dokonuje odbioru Produktu nabywanego przy wykorzystaniu karty w imieniu B/C, który bezpośrednio po uzyskaniu posiadania paliwa przez Spółkę zobowiązuje się przenieść na niego własność Produktu.

Odpowiednio B lub C odpowiadają za wady towarów, które Spółka nabywa za pomocą karty, wyłącznie w przypadku powstania szkody poniesionej wskutek istnienia wady w sytuacjach, gdy B lub C został zawiadomiony o wskazanej wadzie w terminie 14 dni od dnia jej wykrycia.

B. i C. posiadają koncesje na obrót paliwami płynnymi.

Należności za zakup Produktów za pomocą kart paliwowych są dokonywane przez Spółkę na podstawie zbiorczych faktur VAT wystawianych przez B/C na Spółkę, opartych na sumie dokonanych zakupów Produktów od pierwszego do ostatniego dnia danego okresu rozliczeniowego. W przypadku dokonywania zakupu za pomocą kart za granicą, faktury będą wystawiane odrębnie dla każdego państwa w jego walucie, z jednoczesnym określeniem miejscowego odpowiednika podatku od towarów i usług.

W przypadku nabycia Produktów za granicą lub w Polsce poza siecią B, łączne obciążenie Spółki za dany okres rozliczeniowy będzie podane w nocie obciążeniowej, wyrażonej w złotych polskich, będącej sumą faktur dla poszczególnych krajów zakupu.

Zgodnie z Umową, wszelkie wierzytelności C wobec Spółki wynikające z Umowy są przelewane na B, wobec czego płatności, również wynikające z faktur wystawionych przez C, są dokonywane na rachunek wskazany przez B.

Sprzedaż Produktów następować będzie w oparciu o ceny obowiązujące u danego Operatora w momencie sprzedaży.

Ceny zakupów dokonanych za granicą będą przeliczane przez C według kursu z waluty zakupu na euro, a następnie na złote polskie w dniu, w którym transakcja dojdzie do centrali rozliczeń po kursie referencyjnym euro, publikowanym przez Europejski Bank Centralny (EBC) i obowiązującym w danym dniu. W przypadku, gdy EBC nie podaje kursu przeliczeniowego dla danej waluty, przeliczenia dokonuje się stosownie do odpowiedniego kursu waluty obcej opublikowanego na stronie internetowej danego banku centralnego. Jeżeli w danym dniu określone powyżej kursy nie są dostępne, przeliczenie następuje po ostatnim dostępnym kursie poprzedzającym dzień transakcji. C ma prawo pobrać opłatę manipulacyjną za przeliczenie walut obcych i kompensację ryzyka wahań kursowych.

Umowa określa limity liczby oraz wartości transakcji, jakie można dokonać za pomocą jednej karty w ciągu doby, a także limity wartościowe transakcji, jakich można dokonać za pomocą jednej karty w ciągu tygodnia. Ponadto, B ustala każdorazowo limit miesięczny, tj. maksymalną dopuszczalną wartość transakcji dokonywanych przez Spółkę przy użyciu kart w okresie od pierwszego do ostatniego dnia kalendarzowego miesiąca.

Przez cały okres obowiązywania Umowy Spółka jest zobowiązana do utrzymywania określonego w niej zabezpieczenia.

W przypadku opóźnienia się z zapłatą przez Spółkę, B ma prawo naliczenia odsetek ustawowych za czas opóźnienia. B/C przysługuje również prawo blokowania kart w przypadku:

‒stwierdzenia opóźnienia w płatnościach, kiedy łączna wartość niezapłaconych transakcji przekroczy kwotę zabezpieczenia złożonego przez Spółkę,

‒gdy łączna wartość nierozliczonych transakcji przekroczy wartość limitu kredytowego przewidzianego w Umowie,

‒powzięcia uzasadnionej wiadomości o ryzyku pogorszenia sytuacji finansowej Spółki,

‒złożenia wniosku o upadłość lub wniosku o otwarcie postępowania układowego wobec Spółki,

‒negatywnego wyniku weryfikacji dokonywanej przez ubezpieczyciela (przy zabezpieczeniu w formie Polisy Ubezpieczenia Ryzyka Kredytu Kupieckiego),

‒nieudzielenia lub niedokonania zmiany udzielonego zabezpieczenia pomimo żądania zgłoszonego przez B,

‒w innych uzasadnionych okolicznościach zagrażających interesowi B.

Niezależnie od powyższego B. ma możliwość zablokowania Spółce dokonywania transakcji za pomocą kart w przypadku, gdy łączna wartość transakcji dokonanych za pomocą kart w danym miesiącu przekroczy kwotę ustalonego limitu miesięcznego. B przywróci możliwość dokonywania transakcji za pomocą kart w kolejnym miesiącu, jeśli wszystkie pozostałe warunki przewidziane w Umowie będą spełnione.

W przypadku rozwiązania Umowy Spółka jest zobowiązana do przecięcia i zwrotu B. wszystkich wydanych kart.

W przypadku utraty lub zniszczenia karty Spółka jest zobowiązana do niezwłocznego zablokowania karty, poprzez konto internetowe on-line lub poprzez przesłanie dyspozycji dokonania blokady.

Spółka będzie zobowiązana do zapłaty za Produkty nabyte za pomocą karty do chwili dokonania blokady poprzez konto internetowe albo w przypadku przesłania dyspozycji blokady do końca pierwszego (a w przypadku opłat drogowych - drugiego) dnia roboczego po dniu otrzymania przez B dyspozycji blokady karty. Ponadto, pomimo przesłania ww. dyspozycji Spółka będzie zobowiązana do zapłaty za wszelkie Produkty nabyte przy użyciu kodu PIN. Po ww. zawiadomieniu Spółka otrzyma nową kartę z nowym numerem PIN.

W przypadku odzyskania karty wcześniej zgłoszonej jako utracona Spółka nie może z niej korzystać, lecz zobowiązana jest do jej przecięcia.

Zakupy Produktów dokonywane za pomocą kart paliwowych będą związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Samochody, do których będzie nabywane paliwo za pomocą kart paliwowych, są samochodami, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Pytanie

Czy Spółka jest uprawniona do obniżenia podatku należnego o podatek od towarów i usług naliczony wykazany na zbiorczych fakturach, wystawianych przez B lub C, dokumentujących zakupy Produktów dokonane przy wykorzystaniu kart paliwowych, wydanych Spółce na podstawie Umowy?

Państwa stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do obniżenia podatku należnego o podatek od towarów o usług naliczony wykazany na zbiorczych fakturach, wystawianych przez B lub C, dokumentujących zakupy Produktów dokonane przy wykorzystaniu kart paliwowych, wydanych Spółce na podstawie Umowy - z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Przy czym należy mieć na względzie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym „W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.”

Zgodnie z przywołaną regulacją, w sytuacji, gdy dany podatnik (pośrednik) nabędzie usługę u swojego dostawcy i następnie ją odsprzeda na rzecz podmiotu trzeciego, a samo fizyczne wykonanie usługi będzie zrealizowane bezpośrednio przez podmiot wykonujący tą usługę (dostawca) na rzecz podmiotu trzeciego, to uważa się, że ten podatnik (pośrednik) nabył i następnie wyświadczył tą usługę.

W świetle powyższej regulacji B/C nabywając usługi od Operatorów, których realizacja jest dokonywana bezpośrednio na rzecz Spółki, dokonują nabycia tych usług i następnie ich dalszej odsprzedaży na rzecz Spółki. W konsekwencji faktury wystawione przez B/C z tytułu zakupu usług nabywanych przy wykorzystaniu Kart serwisowych, dokumentują świadczenie usług przez B/C na rzecz Spółki podlegających opodatkowaniu VAT.

Jakkolwiek przepisy ustawy o VAT nie zawierają analogicznej regulacji dotyczącej transakcji towarowych, to w świetle utrwalonej praktyki orzeczniczej nie ulega wątpliwości, że jeśli dany podatnik nabywa towar od swojego dostawcy i następnie go odsprzedaje na rzecz swojego kontrahenta, a towar jest dostarczony bezpośrednio przez tego dostawcę (pierwszy podmiot w łańcuchu) na rzecz kontrahenta tego podatnika (trzeci podmiot w łańcuchu), to w omawianej transakcji dochodzi do dwóch dostaw towarów: pierwsza dostawa następuje pomiędzy dostawcą a podatnikiem, a druga dostawa następuje pomiędzy podatnikiem a jego kontrahentem. Takie podejście znajduje również jednoznaczne potwierdzenie w przepisach ustawy o VAT dotyczących tzw. procedury uproszczonej dla wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych (art. 135 i następne ustawy o VAT).

Uregulowane w tych przepisach uproszczenie odnosi się właśnie do tzw. transakcji łańcuchowych, których istotą jest sprzedaż towarów pomiędzy podmiotem pierwszym i drugim, a następnie pomiędzy podmiotem drugim i trzecim w łańcuchu, gdzie towary są transportowane bezpośrednio od podmiotu pierwszego do trzeciego. Drugi podmiot (pośrednik) w takim przypadku nie ma w praktyce fizycznego kontaktu ze sprzedawanymi towarami. W tych regulacjach przyjmuje się założenie, że w takim przypadku dochodzi do realizacji dwóch odrębnych dostaw (sprzedaży) towarów podlegających opodatkowaniu VAT.

Przy czym w świetle orzecznictwa, istotne znaczenie dla uznania, że drugi w łańcuchu dostaw podmiot (pośrednik) posiada prawo dysponowania towarem jak właściciel, jest to, czy ma on prawo do kształtowania warunków jego nabycia.

Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego. Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym odpowiednio B i C posiada prawo dysponowania Produktami jak właściciel, jest aktywnym uczestnikiem w łańcuchu dostaw towarów i usług, które nabywane są przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem karty paliwowej.

Mianowicie:

‒B oraz C posiadają koncesję na obrót paliwami płynnymi.

‒B oraz C mają wpływ na kształtowanie cen Produktów nabywanych przy pomocy kart paliwowych: Umowa wskazuje, że są to ceny ustalone przez Operatorów i są wiążące dla Spółki (nie jest ona uprawniona do negocjowania cen Produktów z danym Operatorem). Ponadto, C ma wpływ na wysokość cen odprzedawanych na rzecz Spółki Produktów, które są nabywane za granicą: Spółka nie jest bowiem obciążana kosztami zakupu poniesionymi przez C w walucie obcej, lecz ceny zakupów dokonanych za granica będą przeliczane przez C na złote według zasad określonych w Umowie i Regulaminie.

‒B i C mają wpływ na katalog nabywanych za pomocą kart towarów i usług - pakiety kartowe pozwalają na zakup określonych grup towarów i usług w granicach określonych limitów spośród towarów i usług udostępnionych na stacji paliw.

‒B i C mają wpływ na wysokość przyznanego limitu transakcyjnego (progu kwotowego zakupów, jakich można dokonać za pomocą karty paliwowej w danym okresie rozliczeniowym). Przy czym mają realną możliwość egzekwowania tego limitu poprzez blokowanie kart po jego przekroczeniu.

‒B i BC dokonują wyboru Operatorów, przez co mają wpływ na czas i miejsce zawarcia transakcji zakupu Produktów, poprzez wskazania miejsc, w których można dokonywać zakupów za pomocą karty.

‒To B i C - a nie Spółka - odpowiadają wobec Operatorów za zapłatę należności za Produkty nabywane przez Spółkę przy wykorzystaniu kart paliwowych. Na odpowiedzialność B/C wobec Operatorów nie ma wpływu to, czy Spółka ureguluje należność wobec B/C za zakupy dokonane przy wykorzystaniu kart.

‒Składanie Operatorom reklamacji dotyczących transakcji zrealizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych jest dokonywane za pośrednictwem B/C.

‒B wpływa na możliwości dokonywania transakcji z wykorzystaniem kart płatniczych również w ten sposób, że przysługuje prawo blokowania kart, w szczególności jeżeli Spółka nie reguluje terminowo płatności za dokonywane zakupy.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że rola B i C nie ogranicza się wyłącznie do emisji i wydania kart Spółce, za pośrednictwem których możliwy jest zakup paliw i innych towarów, ale podmioty te pełnią rolę aktywnych pośredników, mających wpływ na warunki, w jakich dokonywane są transakcje. Oznacza to, że w przedstawionych okolicznościach ma miejsce sprzedaż Produktów (towarów lub usług) przez Operatorów na rzecz B/C, a następnie odsprzedaży tych towarów lub usług przez B/C na rzecz Spółki, w warunkach określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji należy uznać, że transakcje udokumentowane zbiorczymi fakturami, wystawianymi przez B/C na rzecz Spółki, dokumentujących zakupy Produktów dokonane przy wykorzystaniu kart paliwowych, stanowią odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu VAT według właściwych stawek.

Dodać należy, że powyższa kwalifikacja podatkowa transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych ma oparcie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej - tak m.in. interpretacje:

‒ nr 0114-KDIP4.4012.520.2019.RK z dnia 30 października 2019 r.,

‒ nr 0114-KDIP4.4012.672.2019.1.IT z dnia 31 października 2019 r.,

‒ nr 0111-KDIB3-1.4012.481.2019.2.KO z dnia 4 listopada 2019 r.,

‒ nr 0112-KDIB1-2.4012.554.2019.2.PG z dnia 6 grudnia 2019 r.,

‒ nr 0113-KDIPT1-3.4012.496.2019.3.MK z dnia 13 grudnia 2019 r.,

‒ nr 0111-KDIB3-1.4012.547.2019.2.KO z dnia 17 grudnia 2019 r.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na wydaną w dniu 15 lutego 2021 r. przez Ministra Finansów Interpretację Ogólną w sprawie prawidłowego kwalifikowania dla celów VAT transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych realizowanych w modelu trójstronnym jako dostawy towarów albo świadczenia usług. Należy zastrzec, że Interpretacja Ogólna nie ma bezpośrednio zastosowania do transakcji których dotyczy niniejszy wniosek, gdyż odnosi się ona do modelu, gdzie „podmiot pośredniczący” udostępnia (przekazuje) kontrahentowi karty paliwowe, których nie jest emitentem. Tymczasem w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym B i C są emitentami kart paliwowych. Niemniej jednak dla oceny skutków transakcji, których dotyczy niniejszy wniosek, można posiłkowo posłużyć się kryteriami wskazanymi w Interpretacji Ogólnej.

W ocenie Ministra Finansów dla uznania, że w przypadku dokonywania zakupu towarów przy wykorzystaniu kart paliwowych dochodzi wyłącznie do dostawy towarów pomiędzy pierwszym i trzecim podmiotem w łańcuchu i jednocześnie pomiędzy drugim podmiotem i trzecim nie następuje dostawa towarów, muszą być spełnione łącznie 4 przesłanki:

1)nabycie paliwa przez odbiorcę (posiadacza karty) następuje bezpośrednio od dostawców prowadzących stacje paliw,

2)wyłącznie odbiorca decyduje o sposobach nabycia paliwa (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości paliwa, momencie zakupu i sposobie wykorzystania paliwa,

3)odbiorca (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) ponosi całość kosztów związanych z nabyciem paliwa,

4)rola podmiotu pośredniczącego ogranicza się do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego (karty paliwowej) pozwalającego nabyć towar.

W konsekwencji, jeśli przynajmniej jeden z warunków wymienionych w Interpretacji Ogólnej nie będzie spełniony, to w ramach transakcji trójstronnej realizowanej przy wykorzystaniu tzw. kart paliwowych nie dojdzie do bezpośredniej dostawy towarów pomiędzy pierwszym podmiotem w łańcuchu (Operatorem) a odbiorcą towarów (Spółką), a transakcja sprzedaży towarów wystąpi pomiędzy drugim podmiotem w łańcuchu (B lub C) i Spółką.

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego, w analizowanym przypadku w sposób oczywisty nie jest spełniona ostatnia z ww. przesłanek.

Jak wskazano powyżej, rola B i C nie ogranicza się wyłącznie do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego (karty paliwowej) pozwalającego nabyć towar. Jak zostało już wyraźnie wskazane powyżej, w analizowanej transakcji zakupu przez Spółkę Produktów przy użyciu kart paliwowych, B/C mają pełne prawo do kształtowania transakcji sprzedaży towarów na rzecz Spółki. W szczególności mają wpływ na wybór Operatorów oraz na katalog Produktów nabywanych za pomocą kart, wysokość limitu transakcji dokonywanych za pomocą kart w danym okresie rozliczeniowym, jak również mają wpływ na możliwość dokonywania transakcji poprzez blokowanie kart.

W konsekwencji, w analizowanym stanie faktycznym nie jest spełniona jedna z przesłanek, której zaistnienie jest zgodnie z Interpretację Ogólną konieczne do zakwalifikowania transakcji zakupu Produktów za pomocą kart paliwowych jako dokonywanych bezpośrednio między danym Operatorem a Spółką (a niejako dokonywanych pomiędzy Operatorem a B/C oraz pomiędzy B/C a Spółką). Również w świetle Interpretacji Ogólnej należy uznać, że w analizowanej transakcji zakupu towarów przez Spółkę za pośrednictwem karty paliwowej dochodzi do odsprzedaży Produktów przez B/C na rzecz Spółki.

Z uwagi na to, że transakcje udokumentowane fakturami wystawionymi przez B/C na Spółkę stanowią dostawy towarów i usług opodatkowane VAT, nie zachodzą przewidziane w art. 88 ustawy o VAT przesłanki stanowiące przeszkodę do odliczenia wykazanego w tych fakturach podatku naliczonego.

Jednocześnie mając na względzie, że pojazdy, do których przypisane są karty paliwowe wydane przez B/C, są wykorzystywane przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Spółka jest uprawniona do odliczenia powyższego podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - z tym że w przypadku zakupów związanych z eksploatacją pojazdów stanowiących samochody osobowe, dla których Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu przejazdu, zgodnie z art. 86a ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT, przysługuje jej prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego.

Całokształt przedstawionych okoliczności przemawia za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż Spółka jest uprawniona do obniżenia podatku należnego o podatek od towarów o usług naliczony wykazany na zbiorczych fakturach, wystawianych przez B lub C, dokumentujących zakupy Produktów dokonane przy wykorzystaniu kart paliwowych, wydanych Spółce na podstawie Umowy - z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o towarach – należy przez to rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której:

Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o sprzedaży – należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że:

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy podatku VAT czynni.

W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących pojazdów samochodowych ustawa zawiera szereg przepisów szczególnych. W tym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę na art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym:

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 tego artykułu:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu:

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 ustawy:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Państwa Spółka zawarła z B oraz C umowę o korzystanie z kart paliwowych B, zgodnie z którą B oraz C emitują karty paliwowe systemu X, które przekazują Spółce. Karty paliwowe umożliwiają nabywanie paliw i innych towarów lub usług wskazanych w regulaminie korzystania z karty na stacjach benzynowych, znajdujących się na terytorium Polski lub za granicą, należących do określonych koncernów paliwowych w systemie bezgotówkowym - po przedstawieniu karty uprawnionemu przedstawicielowi Operatora na danej stacji. Operatorami są podmioty prowadzące stacje paliw objęte systemem X oraz inni sprzedawcy Produktów, wskazani przez B/C, rozliczający transakcje w systemie X.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany na zbiorczych fakturach wystawianych przez B lub C dokumentujących zakupy Produktów dokonane przy wykorzystaniu kart paliwowych, wydanych Spółce na podstawie Umowy.

W przypadku występowania w transakcji trzech podmiotów kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy transakcje dokonywane pomiędzy Państwa Spółką, tj. dokonującą zakupów na podstawie kart paliwowych a B/C, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W powyższym zakresie należy wskazać na orzeczenie TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), którego tezy mają istotne znaczenie dla analizy przedmiotowej sprawy. W ww. orzeczeniu Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.

Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Należy zatem zbadać, czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli na Vega International lub Vega Poland uprawnienie do dysponowania paliwem jak właściciel.

Mając na uwadze powołane orzecznictwo Trybunału, w celu określenia statusu podatkowego danej czynności każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami. W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania opisanych transakcji z udziałem kart flotowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany przepis bazuje na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdym z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że schemat transakcji realizowanych za pośrednictwem B/C przy wykorzystaniu kart paliwowych (w przypadku wystąpienia w transakcji trzech podmiotów: B/C, Operatora i Spółki), odpowiada / będzie odpowiadać modelowi transakcji łańcuchowych opisanych powyżej. W pierwszej transakcji pomiędzy Operatorem a B/C, dochodzi / będzie dochodzić do dostawy towaru i świadczenia usługi a następnie B/C odsprzedają/ będą odsprzedawać nabywane towary i usługi na rzecz Państwa Spółki. Fizyczne wydanie towarów lub świadczenie usług ma / będzie mieć natomiast miejsce pomiędzy Operatorem (pierwszy podmiot w łańcuchu) a Spółką (ostatni podmiot w łańcuchu). Zatem B/C występują / będą występować tu jako pośrednicy, którzy będą uczestniczyć w łańcuchu dostaw, będąc zarówno nabywcami, jak i dostawcami towarów i usług.

Przedstawione w opisie sprawy informacje przemawiają za uznaniem, że B/C posiadają / będą posiadać prawo dysponowania towarami jak właściciele, są / będą aktywnymi uczestnikami w łańcuchu dostaw towarów, które nabywane są / będą przez Państwa Spółkę z wykorzystaniem kart paliwowych. Za powyższym stwierdzeniem przemawiają poniższe okoliczności, z których wynika, że:

‒Zgodnie z Umową, B oraz C (podmioty pośredniczące) emitują karty paliwowe systemu X, które przekazują Spółce.

‒Nabycie przez Spółkę Produktów z wykorzystaniem karty jest poprzedzone umową sprzedaży pomiędzy danym Operatorem a B lub C reprezentowanym przez Spółkę.

‒B lub C odpowiadają za wady towarów, które Spółka nabywa za pośrednictwem karty, wyłącznie w przypadku powstania szkody poniesionej wskutek istnienia wady w sytuacjach, gdy B lub C został zawiadomiony o wskazanej wadzie w terminie 14 dni od dnia jej wykrycia.

‒Umowa określa limity liczby oraz wartości transakcji, jakie można dokonać za pomocą jednej karty w ciągu doby, a także limity wartościowe transakcji, jakich można dokonać za pomocą jednej karty w ciągu tygodnia. Ponadto, B ustala każdorazowo limit miesięczny, tj. maksymalną dopuszczalną wartość transakcji dokonywanych przez Spółkę przy użyciu kart w okresie od pierwszego do ostatniego dnia kalendarzowego miesiąca.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, B/C nie ogranicza / nie będzie ograniczał się wyłącznie do wydania kart Państwa Spółce, za pośrednictwem których możliwy jest /będzie zakup towarów i usług, ale pełnią rolę aktywnych pośredników, mających wpływ na warunki, w jakich dokonywane są transakcje. Tym samym, w ramach wskazanego w opisie sprawy schematu współpracy pomiędzy stronami z wykorzystaniem ww. kart paliwowych, dochodzi / będzie dochodziło do sprzedaży towarów/usług przez Operatorów (podmioty prowadzące stacje paliw) na rzecz dostawcy B/C, a następnie odsprzedaży tych towarów/usług przez B/C na rzecz Państwa Spółki.

W konsekwencji należy uznać, że transakcje dokonywane pomiędzy B/C a Państwa Spółką w zakresie zakupów towarów i usług, dokonywanych przy pomocy kart, stanowią / będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, które w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowane będą według właściwych stawek podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki do odliczenia będą spełnione, gdyż jak wynika z okoliczności sprawy Państwa Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a nabywane przy wykorzystaniu Kart paliwowych towary i usługi wykorzystywane będą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z tym Państwa Spółce przysługuje / będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zbiorczych wystawionych przez B/C, dokumentujących nabycie Produktów za pośrednictwem kart paliwowych zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 86a i art. 88 ustawy w zakresie odliczania podatku naliczonego od zakupu paliwa oraz towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów osobowych.

W konsekwencji, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, należy zauważyć, że Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej działając na podstawie art. 14a § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe wydał interpretację ogólną w sprawie prawidłowego kwalifikowania dla celów podatku od towarów i usług transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych, realizowanych w modelu trójstronnym jako dostawy towarów albo świadczenia usług nr PT9.8101.3.2020 z 15 lutego 2021 r. (Dz. Urz. Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 2021 r. poz. 13). Interpretacja ta odnosi się do przypadków, w których uczestnikami transakcji z użyciem kart paliwowych są trzy podmioty – podmiot pośredniczący, odbiorca oraz dostawca. Karty paliwowe są udostępnione (przekazane) odbiorcy (użytkownikowi karty) przez podmiot pośredniczący, który nie jest emitentem kart paliwowych, ani jednocześnie dostawcą (prowadzącym stacje paliw). We wskazanym w interpretacji ogólnej modelu karty paliwowe nie są bezpośrednio przekazywane korzystającemu przez emitenta karty.

Zatem powyższa interpretacja ogólna nie znajdzie zastosowania w opisanym we wniosku stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym ze względu na inny model współpracy między stronami transakcji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).