Z opisu sprawy wynika, że Zleceniodawca i Wykonawca zwani są łącznie „Stronami”.

Zleceniodawca jest stroną umów najmu, zawiera takie umowy, bądź będzie takie umowy będzie zawierał w przyszłości z podmiotami, którymi mogą być osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej - „Najemcami”. Czynsz z tytułu najmu wraz z ewentualnymi odsetkami, wkład (udział) Najemców z tytułu prac aranżacyjnych wykonywanych przez Zleceniodawcę na rzecz Najemców, wszelkie inne opłaty związane z najmem, a także ewentualne odszkodowania lub kary umowne są wpłacane przez Najemców na rachunki bankowe Zleceniodawcy - zwane dalej „I Rachunkiem Czynszu w PLN” i „I Rachunkiem Czynszu w EUR”. Na Zleceniodawcy ciąży obowiązek dokonywania opłat za użytkowanie wieczyste oraz uiszczania należności publicznoprawnych m.in. z tytułu podatków, składek ZUS.

Mając na względzie, iż przedmiotem działalności Wykonawcy jest m.in. działalność rachunkowo - księgowa oraz administrowanie procesami biznesowymi oraz fakt, iż Wykonawca posiada odpowiednią wiedzę, kwalifikacje, umiejętności oraz zaplecze techniczne, Strony planują zawrzeć Umowę Współpracy, na mocy której Wykonawca świadczyć będzie usługi polegające na:

-przyjmowaniu (odbieraniu) w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy wpłat od Najemców z tytułu Czynszu Najmu, na rachunki bankowe Wykonawcy, które zostaną otwarte i utrzymywane przez Wykonawcę - wyłącznie dla celów wykonywania Umowy ,

-przyjmowaniu (odbieraniu) w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy wpłat od Najemców z tytułu Opłat Serwisowych, na rachunek bankowy Wykonawcy,

-dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy zwrotów nienależnych wpłat od Najemców lub osób trzecich,

-dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy zwrotów nienależnych wpłat od Najemców lub osób trzecich,

-dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy wypłat z II Rachunku Czynszu w PLN lub II Rachunku Czynszu w EUR lub II Rachunku Opłat Serwisowych - na rzecz dostawców towarów lub usług będących kontrahentami Zleceniodawcy,

-dokonywaniu wypłat z II Rachunku Czynszu w PLN lub II Rachunku Czynszu w EUR lub II Rachunku Opłat Serwisowych na rachunek bankowy Zleceniodawcy, w celu uiszczenia przez Zleceniodawcę opłat za użytkowanie wieczyste lub należności publicznoprawnych Zleceniodawcy (podatki, składki ZUS) w kwotach wskazywanych każdorazowo przez Zleceniodawcę,

-dokonywaniu wypłat z II Rachunku Czynszu w PLN lub II Rachunku Czynszu w EUR lub II Rachunku Opłat Serwisowych pozostałych kwot należących do Zleceniodawcy na rachunek bankowy Zleceniodawcy, na każdorazowe żądanie Zleceniodawcy.

Stroną umów zawartych bądź zawieranych z Najemcami oraz innymi kontrahentami będzie nadal Zleceniodawca, zmianie ulegnie jedynie numer rachunku bankowego - na który i z którego - będą dokonywane ww. płatności.

Usługodawca będzie zobowiązany w ramach Umowy do dokonywania rozporządzeń środkami Zleceniodawcy, zgromadzonymi na rachunkach bankowych Wykonawcy (pośrednictwo w płatnościach), jednakże jedynie w sposób i w zakresie wskazanym przez Zleceniodawcę w Umowie. Zleceniodawca nadal będzie fakturować Najemców za czynsz, opłaty serwisowe i media. Na fakturze będzie podany numer konta do wpłat należący do Usługodawcy.

C. spółka z o.o. nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie transakcji dotyczących walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy ani usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli. Jednakże, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie profesjonalnej obsługi najmu nieruchomości na rzecz Wynajmującego dokonuje licznych, typowych rozliczeń w innymi podmiotami.

Usługi świadczone przez Spółkę dotyczyć będą pośrednictwa w rozliczeniach związanych z najmem nieruchomości. Wykorzystywanie rachunków bankowych Spółki będzie mieć znaczenie wyłącznie techniczne, środki pieniężne gromadzone będą i rozdysponowane w imieniu i na rzecz C. sp. z o.o., która to przez cały czas będzie ich prawnym właścicielem, na podstawie umów wiążących z innymi podmiotami tj. najemcami, kontrahentami. Strony tych umów nie ulegają zmianie - zmianie ulegną wyłącznie numery rachunków bankowych (i formalny właściciel tych rachunków świadczący usługę), na które to rachunki wpłacane będą środki pieniężne i wypłacane będą środki pieniężne w ramach realizacji ww. umów. Usługodawca będzie zobowiązany w ramach Umowy do dokonywania rozporządzeń środkami Zleceniodawcy, zgromadzonymi na rachunkach bankowych Wykonawcy (pośrednictwo w płatnościach), jednakże jedynie w sposób i w zakresie wskazanym przez Zleceniodawcę w Umowie.

Za wykonywanie czynności stanowiących przedmiot Umowy Współpracy, Spółka będzie otrzymywać miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe.

Spółka nie będzie wykonywać czynności w celu skojarzenia dwóch stron transakcji i doprowadzenia do zawarcia umowy w zakresie prowadzenia rachunków bankowych.

W chwili obecnej aktywnie nie poszukujemy potencjalnych zainteresowanych usługami w zakresie prowadzenia rachunków bankowych, z wyłączeniem Umowy o Współpracy, w ramach której Spółka zamierza świadczyć usługi pośrednictwa finansowego w zakresie transakcji płatniczych związanych z wynajmowanymi nieruchomościami na rzecz C. Sp. z o.o. Jeśli opisany we wniosku model biznesowy okaże się skuteczny, poszukiwanie innych podmiotów na rynku nie jest wykluczone.

Spółka nie uczestniczy (nie pośredniczy) w załatwianiu formalności potrzebnych do zawarcia umowy prowadzenia rachunków bankowych, których właścicielami mają być inne podmioty. W celu realizacji Umowy Współpracy, Spółka zobowiązuje się otworzyć i utrzymywać własne rachunki bankowe - wyłącznie na potrzeby Umowy. Zatem Spółka będzie ewentualnie uczestniczyć załatwianiu formalności potrzebnych do zawarcia umowy prowadzenia rachunku bankowego, którego właścicielem będzie Spółka.

Czynności wykonywane przez Spółkę nie obejmują usług, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do przedstawionego opisu, Państwa wątpliwości sprowadzają się do określenia, czy wykonywane przez Państwa czynności mogą być uznane za usługi pośrednictwa, korzystające ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 lub art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Przy dokonywaniu interpretacji m.in. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 7 i pkt 40 ustawy o VAT uwzględnić należy orzecznictwo TSUE dotyczące usług finansowych (w tym usług stanowiących element usług finansowych).

Mając na uwadze wykładnię zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 40 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie  C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że pojęcie pośrednictwa „(…) obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Natomiast nie ma miejsca działalność polegająca na pośrednictwie, jeśli jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych związanych z umową”.

Z kolei, w uzasadnieniu w sprawie Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest natomiast uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

W kwestii znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 cześć B lit. d pkt 5 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, TSUE w ww. wyroku wskazał, że „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TSUE „usługa pośrednictwa” powinna mieć następujące cechy:

-pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów,

-strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,

-celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy),

-czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że świadczone przez S. na rzecz C. Sp. z o.o. usługi nie mogą być zakwalifikowane jako usługi pośrednictwa finansowego.

W analizowanej sprawie nie poszukują Państwo klienta, nie kontaktują się z potencjalnym klientem, nie pośredniczą w zawarciu umowy o produkt finansowy - nie doprowadzają Państwo do zawarcia umowy o produkt finansowy.

Do zadań pośrednika finansowego należy m.in. znalezienie kontrahenta umowy o produkt finansowy, wskazywanie odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną, negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Jak wynika z opisu sprawy C. nie będzie wykonywać czynności w celu skojarzenia dwóch stron transakcji i doprowadzenia do zawarcia umowy w zakresie prowadzenia rachunków bankowych. W chwili obecnej aktywnie nie poszukuje potencjalnych zainteresowanych usługami w zakresie prowadzenia rachunków bankowych. Spółka nie uczestniczy (nie pośredniczy) w załatwianiu formalności potrzebnych do zawarcia umowy prowadzenia rachunków bankowych, których właścicielami mają być inne podmioty. W celu realizacji Umowy Współpracy, Spółka zobowiązuje się otworzyć i utrzymywać własne rachunki bankowe - wyłącznie na potrzeby Umowy.

Należy wskazać, że C spółka z o.o. – Zleceniodawca - nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie transakcji finansowych, zatem Państwo jako Zleceniobiorca na podstawie umowy Współpracy nie wykonują usług pośrednictwa finansowego. C. spółka z o.o. – Zleceniodawca – prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Jak wyjaśnili Państwo Usługi świadczone przez Spółkę dotyczyć będą pośrednictwa w rozliczeniach związanych z najmem nieruchomości.  Wykorzystywanie rachunków bankowych Spółki będzie mieć znaczenie wyłącznie techniczne, środki pieniężne gromadzone będą i rozdysponowane w imieniu i na rzecz C. sp. z o.o., która to przez cały czas będzie ich prawnym właścicielem, na podstawie umów więżących z innymi podmiotami tj. najemcami.

Świadczone przez S. usługi nie wypełniają wskazanych elementów dla usługi pośrednictwa finansowego. Brak jest bowiem elementów przemawiających za uznaniem tego typu usług za „działalność pośrednictwa », których celem zasadniczym jest czynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę o produkt finansowy”.

W omawianej sprawie C. zleca S. czynności, które polegają na przyjmowaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy opłat od Najemców z tytułu Czynszu Najmu, dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy zwrotów nienależnych wpłat od Najemców lub osób trzecich oraz dokonywaniu w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy wypłat z Rachunków.

Czynności wykonywane przez S. powierzone przez C., na podstawie umowy o Współpracy, tak de facto polegają na obsłudze rachunkowo-księgowej rozliczeń związanych ze świadczonymi przez C. usług najmu. Wykonywane przez Wykonawcę usługi nie będą zatem zawierać cech charakterystycznych dla usług pośrednictwa.

Mając na uwadze charakter usług wykonywanych przez S. na podstawie umowy Współpracy należy stwierdzić, że są to czynności o charakterze technicznym (księgowo-rachunkowym).

Pamiętać należy, że zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które służą uniknięciu rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy rozpatrywać w kontekście wydanych orzeczeń TSUE, należy zatem przyjąć, że S. świadcząc na rzecz C. opisane wyżej czynności, nie wykonuje usług pośrednictwa finansowego.

Ponadto usługi te, wykonywane na podstawie umowy o Współpracy, nie mieszczą się w katalogu usług finansowych, co oznacza, że nie mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 lub pkt 40 ustawy o VAT.

Wobec powyższego do czynności wykonywanych przez S. na podstawie umowy Współpracy nie można stosować zwolnienia z opodatkowania a wszystkie wykonywane czynności na podstawie tej Umowy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym Państwa stanowisko, w kwestii objętej pytaniem nr 1, zgodnie z którym Usługi, które będą świadczone przez Usługodawcę w zakresie wskazanym Umową, podlegać będą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy VAT – jest nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę ww. rozstrzygnięcie w zakresie pytania nr 1, tj. uznanie, że S. Sp. z o.o. z tytułu wykonywania czynności w ramach umowy Współpracy nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy VAT, prawidłowość Państwa stanowiska w zakresie warunkowo postawionego pytania nr 2 nie podlega ocenie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ocena Państwa stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 - ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i  art. 14r § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).