1) Spółka zawarła z osobą fizyczną umowę najmu Lokalu na cele mieszkaniowe, a zgodnie z umową najmu Lokal może być wykorzystywany wyłącznie we własnych celach mieszkaniowych. Wynajem lokalu o charakterze mieszkalnym jest dokonywany przez Spółkę we własnym imieniu i na własny rachunek. Symbol PKWiU świadczonej przez Wnioskodawcę usługi wynajmu Lokalu zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU), to 68.20.11.0 (Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych).

 2) Spółka rozważa zawarcie umowy najmu Lokalu z podmiotem trzecim prowadzącym działalność gospodarczą, który to Lokal będzie mógł być wykorzystywany na cele mieszkaniowe dla pracowników/współpracowników najemcy. W ramach zawartej umowy najmu, najemca zobowiązałby się do wykorzystywania Lokalu wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla pracowników/współpracowników najemcy. Zatem najemca udostępniałby Lokal na cele mieszkaniowe osób trzecich. Najem Lokalu o charakterze mieszkalnym byłby dokonywany w imieniu i na własny rachunek Spółki. Symbol PKWiU świadczonej przez Wnioskodawcę usługi wynajmu Lokalu zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) stanowiłby 68.20.11.0 (Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych).

Ponadto Wnioskodawca jest właścicielem apartamentu znajdującego się w Polsce, nad morzem - własność Spółki znajduje się w środkach trwałych. Należy zauważyć, że Spółka planuje dokonywać najmu apartamentu krótkotrwałego na rzecz osób fizycznych. Okres zakwaterowania w apartamencie uzależniony będzie od indywidualnych potrzeb związanych z pobytem czasowym najemcy. Apartament nie ma stanowić stałego miejsca pobytu, adresu służbowego ani centrum spraw osobistych lokatorów. Symbol PKWiU świadczonej przez Wnioskodawcę usługi wynajmu apartamentu zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU), to 55.20.19.0 Pozostałe usługi obiektów noclegowych, turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi.

Pytanie (oznaczenie pytania jak we wniosku)

1. Czy w przypadku wynajmu przez Wnioskodawcę Lokalu dla osoby fizycznej, z przeznaczeniem na najem wyłącznie na cele mieszkaniowe najemców będących osobami fizycznymi, Wnioskodawca może, jako czynny podatnik VAT, zastosować zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług? 

Państwa stanowisko w sprawie odnoszące się do ww. pytania

1. W zakresie stanu faktycznego dotyczącego najmu Lokalu bezpośrednio osobom fizycznym na ich cele mieszkaniowe, zdaniem Spółki, mając na uwadze fakt, że Lokal zostaje wynajmowany osobom fizycznym wyłącznie na cele mieszkaniowe, zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług i otrzymywany z tego tytułu czynsz będzie zwolniony z podatku VAT. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia uzależnione jest od spełnienia przesłanek subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego budynku - cel mieszkaniowy i przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego budynku - lokali mieszkalnych. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Lokal będący przedmiotem umowy najmu jest wynajmowany wyłącznie na cele mieszkaniowe, tym samym spełnione są przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji usługa najmu korzysta ze zwolnienia od podatku. Powyższy pogląd potwierdzają również interpretacje podatkowe wydane przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna z dnia 29 listopada 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0113-KDIPT1-1.4012.665.2021.2.MGO oraz interpretacja indywidualna z dnia 5 lipca 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB3-1.4012.249.2021.2.ABU).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku w zakresie dotyczącym pytania nr 1 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Towarami – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy tu zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:

Zwolnienie, które znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT stanowi implementację z art. 135 ust. 1 lit. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.). Przepis powyższy stanowi, że Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: „(…) dzierżawę i wynajem nieruchomości”.

Krajowe ustawodawstwo stanowi o zwolnieniu z opodatkowania usługi najmu pod warunkiem jego mieszkaniowego przeznaczenia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

- świadczenie usługi na własny rachunek,

- charakter mieszkalny nieruchomości,

- mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zawarli Państwo z podmiotem trzecim umowę leasingu operacyjnego i finansowego dotyczącego nieruchomości lokalowej. Zgodnie z umową leasingu, podmiot trzeci - Finansujący, zobowiązał się do nabycia lokalu, a następnie oddania go Państwu do używania i pobierania pożytków, w zamian za ustalone na rzecz Finansującego wynagrodzenie. Ponadto z treści umowy leasingu wynika, że są Państwo uprawnieni do wynajmu lokalu podmiotom trzecim. Lokal stanowi samodzielny lokal mieszkalny, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Zawarli Państwo z osobą fizyczną umowę najmu tego lokalu na cele mieszkaniowe, a zgodnie z umową najmu lokal może być wykorzystywany wyłącznie we własnych celach mieszkaniowych. Wynajem lokalu o charakterze mieszkalnym jest dokonywany przez Państwa we własnym imieniu i na własny rachunek. Symbol PKWiU świadczonej przez Państwa usługi wynajmu lokalu, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU), to 68.20.11.0 (Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych).

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usługi wynajmu lokalu dla osoby fizycznej wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, jeżeli:

- lokal ma charakter mieszkalny,

- wynajmowany jest na realizację celów mieszkaniowych osoby fizycznej,

- wynajmowany jest we własnym imieniu i na własny rachunek,

to wynajem nieruchomości dla osoby fizycznej, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Zatem opisana usługa wynajmu przez Państwa lokalu dla osoby fizycznej, z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkaniowe tego najemcy, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT wynajmu lokalu dla osoby fizycznej wyłącznie na cele mieszkaniowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). W zakresie opodatkowania podatkiem VAT wynajmu przez Państwa lokalu dla innego podmiotu gospodarczego, z przeznaczeniem na najem wyłącznie na cele mieszkaniowe dla pracowników/współpracowników tego podmiotu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz wynajmu przez Państwa apartamentu na rzecz osoby fizycznej w zakresie najmu krótkoterminowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).