Ad. 1.

Gmina nadzoruje używanie samochodu służbowego wyłącznie do działalności urzędu dokumentując to w zaewidencjonowanej karcie drogowej pojazdu. Decyzję o użyciu samochodu służbowego podejmuje kierownictwo urzędu.

Ad. 2.

W godzinach pracy samochód garażowany jest na parkingu przy budynku Urzędu Gminy lub w garażu w budynku Urzędu Gminy. Po godzinach pracy Urzędu Gminy samochód garażowany jest w garażu w budynku Urzędu Gminy.

Ad. 3.

Nie istnieje możliwość parkowania bądź dojazdu w miejsce zamieszkania pracowników. Samochód służbowy parkowany jest tylko w siedzibie Gminy.

Ad. 4.

Nie istniał nadzór nad używaniem przedmiotowego samochodu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych np. poprzez GPS.

Ad. 5.

Samochód osobowy wykorzystywany jest tylko do celów służbowych, nie praktykuje się wykorzystywania samochodu do celów prywatnych.

Ad. 6.

W celu należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia przedmiotowego samochodu do celów prywatnych prowadzony jest nadzór w postaci zaewidencjonowanej karty drogowej samochodu. Dodatkowo każdy wyjazd jak i jego cel jest zgłaszany do kierownictwa urzędu. Gmina nie zawiera i nie będzie zawierać w przyszłości umów na używanie samochodu do cele prywatne.

Pytanie

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy:

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy,

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy:

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Według § 3 ust. 1 rozporządzenia:

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia:

Z § 2 pkt 5 rozporządzenia wynika:

Stosownie do przepisu § 3 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/ D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D_UJST – dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy o VAT:

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy o VAT:

Kwestie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z eksploatacją samochodu regulują przepisy art. 86a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy,

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy,

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy,

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy:

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

Jak wynika z art. 86a ust. 12 ustawy:

Na podstawie art. 86a ust. 13 ustawy,

Z treści wyżej powołanych przepisów wynika, że w przypadku gdy samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów prywatnych wyliczona zgodnie z prewspółczynnikiem kwota podatku naliczonego powinna zostać pomniejszona o 50%. W przypadku gdy samochód będzie używany wyłącznie do działalności gospodarczej (i spełnione są wszystkie wymogi z ustawy) wyliczona przy pomocy prewspółczynnika kwota podatku naliczonego nie będzie pomniejszana.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika 22.12.2021 r. zakupiliście Państwo samochód służbowy na potrzeby funkcjonowania urzędu gminy. Samochód osobowy będący przedmiotem wniosku jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), tj. pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Samochód osobowy, o którym mowa we wniosku będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności:

d)opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

e)zwolnionych od podatku od towarów i usług,

f)niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego. Wskazaliście Państwo, ze nie znacie metody i możliwości przyporządkowania całości kwot podatku naliczonego do poszczególnych kategorii czynności.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego z faktury zakupowej dokumentującej nabycie samochodu.

Jak wynika z wniosku samochód służbowy, o którym mowa we wniosku, jest wykorzystywany przez Państwa do czynności opodatkowanych, zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie nie znacie Państwo sposobu i możliwości przyporządkowania całości kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie tego samochodu do poszczególnych kategorii czynności.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro przedmiotowy samochód osobowy jest wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej, jak i celów innych niż działalność gospodarcza, to w celu obliczenia podatku podlegającego odliczeniu jesteście Państwo  zobowiązani zastosować przepisy zarówno z art. 86 ust. 2a-2h ustawy jak i zapisy art. 90 ustawy.

Jednakże w pierwszej kolejności wskazać należy przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Ponadto niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie „wyłącznie” należy rozumieć „tylko” oraz „jedynie”. Przy definiowaniu słowa „wyłącznie” mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie. Zatem możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisany przez Państwa sposób użytkowania pojazdu służbowego nie wyklucza jego użycia do celów innych niż działalność gospodarcza.

Wskazaliście Państwo, że samochód służbowy posiada nadzór nad ich używaniem w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, jednakże biorąc powyższe pod specyfikę wykonywanych czynności np. takich jak kontrola dróg, kontrola lasów, dowóz pracowników na szkolenia należy stwierdzić, że wykonywania tych czynności stwarza możliwość wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Wskazane przez Państwa zasady, zgodnie z którymi samochód osobowy wykorzystywany jest tylko do celów służbowych i nie praktykuje się wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, bowiem prowadzony jest nadzór w postaci zaewidencjonowanej karty drogowej samochodu a dodatkowo każdy wyjazd jak i jego cel jest zgłaszany do kierownictwa urzędu, nie dają gwarancji, że samochód służbowy jest wykorzystywany tylko do działalności Gminy.

Ponadto wskazaliście Państwo, że nie istniał nadzór nad używaniem przedmiotowego samochodu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych np. poprzez GPS.

Zatem wskazane okoliczności nie powodują braku możliwości wykorzystania samochodu służbowego do celów osobistych (prywatnych) pracowników, nie są równoznaczne ze stworzeniem przez Państwa stosownej procedury użytkowania tego pojazdu, która wykluczy jego potencjalne użycie do celów prywatnych. Wprowadzone przez Państwa zasady nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tego pojazdu.

Zatem opisany we wniosku sposób wykorzystania pojazdu oraz nadzór kontrolny prowadzony przez Państwa nie jest wystarczający aby przyjąć, że samochód służbowy użytkowany przez pracowników lub wójta jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak już wyżej wskazano użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Wyraźnie w tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, to nie ewidencja przebiegu pojazdu a wprowadzone zasady korzystania z tego pojazdu muszą wykluczać jego użytek na cele prywatne. Samo prowadzenie ewidencji przebiegu, nie wyklucza użycia pojazdu do celów prywatnych.

W związku z powyższym, w analizowanym przypadku będzie miał również zastosowanie art. 86a ust. 1 ustawy, gdyż w odniesieniu do opisanego we wniosku samochodu służbowego, użytkowanego przez pracowników urzędu gminy, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że jest on wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zatem samochód służbowy, jak wynika z wniosku, będzie wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej (czynności opodatkowanych podatkiem VAT i zwolnionych od tego podatku), jak i celów innych niż działalność gospodarcza. W konsekwencji w celu obliczenia podatku podlegającego odliczeniu jesteście Państwo zobowiązani w pierwszej kolejności ustalić – na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy – podatek naliczony związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a następnie do tak wyliczonej kwoty zastosować uregulowania wynikające z art. 86a ust. 1 ustawy (tj. pomniejszyć ją o 50%), a w następnej kolejności zastosować zapisy art. 90 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że przysługuje Państwu prawo do odliczenia część podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego - przy zastosowaniu preproporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy w związku z § 3 ust. 2 rozporządzenia, a następnie uwzględnienie ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, a w dalszej kolejności także proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, że przysługuje Państwu prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego z faktury zakupowej dokumentującej nabycie samochodu jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we  wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).