Miejsce opodatkowania świadczonych usług logistycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 9 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług logistycznych. Uzupełnili go Państwo pismem z 29 kwietnia 2022 r. (wpływ 29 kwietnia 2022 r.)

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania: „E”

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: „R”

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

„E”. (dalej: Wnioskodawca I; „E”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności „E” jest świadczenie usług krajowego i międzynarodowego transportu drogowego, powietrznego, kolejowego i morskiego, świadczenie usług magazynowych oraz usług logistycznych.

W sierpniu 2018 r., Wnioskodawca I zawarł ze Spółką „R” (dalej: Wnioskodawca II; „R”) z siedzibą w Wielkiej Brytanii długoterminową umowę o świadczeniu usług logistycznych (dalej: Umowa). W myśl przedmiotowej Umowy „E” zobowiązał się do świadczenia usług magazynowania (przechowywania towaru przekazanego mu przez „R”, do zwrotu takiego towaru w stanie nieuszkodzonym na polecenie Wnioskodawcy II) oraz do świadczenia usług przeładunkowych i dodatkowych jakie zostały wymienione w Załączniku nr 1 do przedmiotowej Umowy, m.in.: do odbioru towarów przychodzących (rozładunku przyczep i kontenerów, kontroli jakości i ilości towaru, odbioru w systemie …); odstawienia towarów; magazynowania towarów zgodnie z ustaleniami; uzupełniania towarów do lokalizacji kompletacji, kompletacji i pakowania zamówionych towarów; przygotowania produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe; działań VAS (usług wspomagających usługi magazynowe np. oznakowania towarów cenami i/lub innymi ustalonymi elementami); liczenia zapasów.

Dodatkowo Wnioskodawca I zobowiązał się do następujących czynności:

-rejestracji towarów w komputerowej bazie danych „R”;

-dostawy z magazynu do kupującego (klienta Wnioskodawcy II) w uzgodnionych terminachrealizacji;

-przygotowanie dokumentów przewozowych;

-czynności związanych z odprawa celną i składowaniem celnym;

-powiadamiania o stwierdzonych uszkodzeniach i brakach towaru;

-organizowania inwentaryzacji i/lub inwentaryzacji ciągłej zgodnie z odrębnymi ustaleniami;

-podejmowania wszelkich środków i wszelkich starań w celu zapewnienia ochrony produktów w jak najlepszy sposób, ich kontroli i przechowywanie zgodnie z instrukcjami;

-podejmowania wszelkich środków w celu osiągnięcia uzgodnionego dziennego/tygodniowego odbioru, a także przepustowości odbioru i pakowania na określonych poziomach usług.

Ponadto świadczenie usług logistycznych realizowanych przez „E” na rzecz „R” odbywa się zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez „R”. Szczegóły zostały uregulowane w umowie o świadczeniu usług logistycznych – zgodnie z jej zapisami, m.in.:

-kompletacja i pakowanie zamówionych produktów oraz przygotowanie dokumentów przewozowych odbywa się zgodnie z instrukcjami „R” (na ustalonych poziomach dziennych i tygodniowych);

-przygotowanie produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe jest realizowane na podstawie harmonogramu załadunku ustalonego według priorytetów określonych przez „R”;

-dostawy z magazynu do kupującego autoryzowanego przez „R” odbywają się w uzgodnionych terminach realizacji;

-„E” jest zobowiązany do kontrolowania produktów i przechowywania ich zgodnie z instrukcjami „R”.

Zgodnie z Umową, „MAGAZYN to budynek, w którym usługi magazynowe i przeładunkowe są świadczone na rzecz KLIENTA [tj. na rzecz „R”], bez obowiązku przydziału określonej powierzchni, którego własność lub prawa do eksploatacji przysługuje firmie „E””.

Ostatecznie magazyn był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby świadczenia usług przez „E” na rzecz „R”.

Usługi będące przedmiotem Umowy Wnioskodawca I wykonywał w centrum dystrybucyjnym w swoich magazynach zarejestrowanych jako „P” (…) (tzw. stary magazyn), do których posiada prawo najmu. Należy przy tym zaznaczyć, iż na żadnym etapie świadczenia opisanych wyżej usług własność towarów nie przechodziła na Wnioskodawcę.

W maju 2020 r. „E” i „R” podpisały aneks do ww. Umowy w zakresie:

-miejsca świadczenia usług (aneks uregulował uruchomienie tzw. nowego magazynu przy (…),

-czasu trwania kontraktu (aneks wydłużył obowiązywanie ww. Umowy),

-obowiązujących warunków handlowych.

Najważniejszą modyfikacją w analizowanej umowie było ustanowienie dodatkowego miejsca świadczenia usług magazynowych logistycznych i pomocniczych opisanych powyżej, tj. wynajęty przez „E” nowy magazyn (…) (tzw. nowy magazyn) do których posiada prawo najmu. Jednocześnie zgodnie z postanowieniami aneksu, nowy magazyn został wynajęty przez „E” wyłącznie na cele realizacji aneksowanej umowy. Oznacza to, że cała przestrzeń magazynowa w nowej lokalizacji została wynajęta przez Wnioskodawcę I w celu świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy II, przy czym Wnioskodawca II nie jest stroną umowy najmu z właścicielem magazynów, jak również Umowa wraz z Aneksami nie przewidują wynajęcia, użyczenia czy ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego magazynu na rzecz „R”. Jednocześnie w mocy pozostaje zapis Umowy dotyczący rozumienia pojęcia „magazyn”, zgodnie z którym „E” nie ma obowiązku przydziału określonej powierzchni w magazynie na rzecz „R”.

W aneksie stwierdzono, że „R” jest świadoma, iż „E” zawarł z wynajmującym umowę najmu nowego magazynu wyłącznie na potrzeby realizacji Umowy i dlatego, w przypadku przedterminowego rozwiązania Umowy z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy I, „E” ma prawo żądać zwrotu poniesionych wydatków inwestycyjnych na dostosowanie magazynu, a także zapłaty wszelkich innych należności wynikających ze świadczenia usług wskazanych w Umowie (np. kosztów odpraw pracowniczych, odszkodowania wypłaconego przez „E” na rzecz właściciela magazynu/magazynów w związku przedterminowym zakończeniem umowy najmu).

Przedmiotowa umowa jest umową o świadczenie usług logistycznych, a nie umową najmu konkretnej powierzchni magazynowej pomimo wskazania w umowie rzeczywistego miejsca świadczenia usług: usługi będące przedmiotem Umowy „E” wykonywał w centrum dystrybucyjnym w swoich magazynach zarejestrowanych jako „P” (…) (tzw. stary magazyn) oraz obecnie wykonuje przy (…) (tzw. nowy magazyn) do których posiada prawo najmu.

Zgodnie z przedmiotową umową, „w przypadku zainteresowania zmianą MAGAZYNU lub MAGAZYNÓW, w których „E” świadczy swoje usługi, „E” poinformuje o tym KLIENTA [tj. „R”] z 3-miesięcznym wyprzedzeniem na piśmie, podając szczegółowe informacje i adres nowego magazynu oraz uzyska stosowną pisemną zgodę KLIENTA”.

Wnioskodawca II nie ma wpływu jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Wnioskodawcy I jest wykorzystana do świadczenia usług na rzecz „R”. „E” ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez „R” poziomie (zgodnie z zawartą umową).

Ponadto należy zaznaczyć, że Wnioskodawca II nie ma możliwości zarządzania powierzchnią magazynów wynajmowanych przez Wnioskodawcę I. Jednocześnie wszelkie zmiany w zakresie powierzchni magazynowej (np. potencjalne zwiększenie, wykorzystanie powirzchni, tzw. starego magazynu na rzecz nowych klientów) są przedmiotem uzgodnień pomiędzy Wnioskodawcami i pozostają odpowiednio uregulowane.

Od stycznia 2021 r., tzw. stary magazyn nie jest wykorzystywany na potrzeby usług realizowanych na rzecz Wnioskodawcy II (innymi słowy, „E” wykorzystuje tzw. stary magazyn do świadczenia usług logistycznych na rzecz innego podmiotu – niepowiązanego z Wnioskodawcą II).

Należy wskazać, że w centrum dystrybucyjnym Wnioskodawcę II obecnie czynnie reprezentują dwie osoby: Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki (dalej jako: Pracownicy).

W marcu 2019 r. zatrudniono Menadżera ds. logistyki kontraktowej, który po okresie kilkumiesięcznego szkolenia i zakończeniu wyżej omawianego etapu wdrożenia wraz z zainicjowaniem rzeczywistej działalności operacyjnej, przejął w imieniu „R” obowiązki związane z procesem monitorowania procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym.

Do jego zadań przede wszystkim należy monitorowanie procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym na zlecenie centrali w Wielkiej Brytanii. Ponadto w skład jego obowiązków wchodzi m.in.:

-ścisła współpraca z kierownictwem Wnioskodawcy I celem maksymalizacji wydajności operacyjnej, osiągnięcia lub przekroczenia wyznaczonych wskaźników KPI i celów, dotrzymania terminów ich realizacji;

-monitowanie jakości pracy wykonywanej przez pracowników „E”;

-planowanie strategiczne obecnych i przyszłych wymagań operacyjnych oraz ścisła współpraca z kierownictwem Wnioskodawcy I w tym zakresie;

-nieustannie ulepszanie procesów i procedur, aby zapewnić jak najmniejsze przestoje w świadczeniu usług;

-zapewnienie obsługi klienta na wyjątkowym poziomie poprzez rozwijanie i utrzymanie dobrych relacji między poszczególnymi zespołami w centrum dystrybucji a interesariuszami biznesowymi;

-budżetowanie oraz zapewnienie, że wszystkie potrzeby operacyjne są realizowane w ramach wyznaczonego budżetu i bez wpływu na wydajność.

Dodatkowo, w związku z intensywnym rozwojem operacji prowadzonych przez Wnioskodawcę II w Polsce, w kwietniu 2021 r. zatrudniono Koordynatora ds. logistyki (m.in. celem wsparcia i zastępstwa Menedżera w czasie jego nieobecności). Obie ww. osoby na stałe przebywają w centrum dystrybucyjnym, gdzie „E” udostępnia im umeblowane stanowiska pracy oraz zapewnia działające bez zarzutu łącze telefoniczne/internetowe. Ponadto udostępniana jest im także sala konferencyjna, toaleta i kuchnia.

Zgodnie z Umową, Wnioskodawcy I przysługuje prawo do odmowy przedstawicielom „R” wstępu na teren magazynu i dostępu do znajdującym się w nim towarów „R”, chyba że z góry uzgodniono inaczej, lub jeżeli przedstawiciele „R” nie posiadają należycie wystawionych pełnomocnictw lub innych dokumentów komisyjnych. Ponadto, zgodnie z Umową „R” ma prawo, za 1-dniowym wyprzedzeniem, uzyskać dostęp do towarów na potrzeby nieplanowanej inwentaryzacji, zgodnie z procedurą ustaloną przez „E”.

Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki mają swobodny wstęp do magazynu oraz biura w godzinach pracy danego magazynu. Nie muszą przy tym uzyskiwać zgody pracowników Wnioskodawcy I na wejście do obiektu. Jednocześnie istotnym faktem jest to, że opisani wyżej pracownicy Wnioskodawcy II nie posiadają własnych kluczy do magazynu, tj. nie mogą wejść do magazynu pod nieobecność pracowników „E”.

Wnioskodawca I informuje, że wobec „R” została wydana 5 stycznia 2022 r. interpretacja indywidualna (…), zgodnie z którą Wnioskodawca II nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawców, zgodnie z którym opisane we wniosku usługi świadczone przez „E” (świadczone zarówno do dnia złożenia wniosku, jak i po tym dniu) na rzecz „R” nie są związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest ustalane zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 28b ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawców opisane we wniosku usługi świadczone przez „E” (świadczone zarówno do dnia złożenia wniosku, jak i po tym dniu) na rzecz „R” nie są związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest ustalane zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 28b ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Zgodnie natomiast z art. 28e ustawy o VAT miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, iż miejscem opodatkowania usług świadczonych na rzecz innego podatnika jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę, chyba że daną usługę można uznać za związaną z nieruchomościami. W takim wypadku, miejscem świadczenia takiej usługi jest miejsce położenia nieruchomości.

W celu właściwego odczytania normy prawnej z art. 28e ustawy o VAT należy sięgnąć do Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2011.77.1 ze zm.; dalej: Rozporządzenie). Ustawodawca unijny zdecydował się bowiem uregulować w rozporządzeniu rozumienie pojęcia „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 Rozporządzenia przez usługi związane z nieruchomościami należy rozumieć te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a)gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b)gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jednocześnie art. 31a ust. 2 i 3 Rozporządzenia uszczegółowiają powyższą definicję listując przykładowe usługi, które są (ust. 2) lub nie są (ust. 3) usługami związanymi z nieruchomościami.

W ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na art. 31 ust. 2 lit. h oraz ust. 3 lit. b Rozporządzenia. Zgodnie z pierwszym z przywołanych przepisów usługą związaną z nieruchomością jest w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę. Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b Rozporządzenia usługą niezwiązaną z nieruchomością jest usługa przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Zdaniem Wnioskodawcy I, zarówno stary magazyn jak i nowy magazyn nie są centralnym elementem usług logistyczno-magazynowych świadczonych na podstawie Umowy, a są nimi de facto towary sprzedawane przez Wnioskodawcę II. Przedmiotem świadczenia nie jest wynajęcie określonej powierzchni magazynowej przez „E” na rzecz „R”, ale świadczenie usług polegających na przechowywaniu i właściwym zarządzaniu w ramach gospodarki magazynowej towarami należącymi do Wnioskodawcy II, a także świadczenie usług logistycznych. Nieruchomości – zarówno stary jak i nowy magazyn, nie są centralnymi elementami świadczonej usługi.

W ocenie Wnioskodawcy I, spełniona jest w tym przypadku negatywna przesłanka z art. 31a ust. 3 lit. b Rozporządzenia, albowiem Wnioskodawcy II nie przysługuje prawo do wyłącznego użytku starego i nowego magazynu. Co prawda w aneksie do Umowy mowa jest o tym, że Wnioskodawca II ma wiedzę o tym, że magazyn został wynajęty przez „E” od podmiotu trzeciego wyłącznie na cele realizacji aneksowanej umowy, ale należy zauważyć, że:

-Wyłączne prawo do używania nowego magazynu przysługuje Wnioskodawcy I.

-To prawo nie jest w żaden sposób przenoszone na Wnioskodawcę II.

-Omawiane postanowienie umowne ma na celu wskazanie, iż w celu realizacji aneksowanej Umowy Wnioskodawca I musiał zawrzeć długoterminową umowę najmu ogromnej powierzchni magazynowej oraz ponieść szereg wydatków na dostosowanie magazynu do świadczenia opisanych w stanie faktycznym usług. W konsekwencji, w przypadku przedterminowego rozwiązania Umowy możliwe byłoby dochodzenie odszkodowania od „R”.

Jednocześnie Wnioskodawca I zwraca także uwagę, iż podobny stan faktyczny był przedmiotem rozważań TSUE. W wyroku z 27 czerwca 2013 r. sygn. C-155/12 Minister Finansów przeciwko RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland sp. z o.o. TSUE stwierdził, że: „Z powyższego wynika, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości”.

Jeżeli miałoby się okazać – jak wskazała rzecznik generalna w pkt 42 i 43 opinii – że np. usługobiorcy tego rodzaju usługi magazynowania nie mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były magazynowane ich towary lub nieruchomość, na której lub w której mają one być magazynowane, nie stanowi centralnego i nieodzownego elementu usługi, co podlega ocenie sądów krajowych, wówczas usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być objęta art. 47 dyrektywy 2006/112.

Mając na uwadze pogląd przedstawiony przez TSUE w powyższym wyroku, należy zwrócić uwagę, że Umowa między „E” a „R” jednoznacznie stwierdza, iż „E” nie ma obowiązku przydziału określonej powierzchni w magazynie na rzecz „R”.

Należy zauważyć, że jakkolwiek pracownicy spółki córki „R” mieli i mają prawo wstępu na teren magazynów w czasie, w którym pracownicy „E” wykonują swoją pracę, to poza tym czasem nie mają możliwości wejścia do magazynu (nie posiadają kluczy do magazynu). Prawo wstępu do magazynów omawianych pracowników jest związane tylko i wyłącznie z uprawnieniem do nadzorowania procesu świadczenia przez „E” usług logistyczno-magazynowych. Dodatkowo, zgodnie z Umową „E” ma prawo odmowy wstępu do magazynu przedstawicielom „R” w niektórych przypadkach.

Zdaniem Wnioskodawcy I, całokształt okoliczności przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że centralnym elementem świadczenia usług logistyczno-magazynowych nie jest nieruchomość, ale towary sprzedawane przez „R”, a konkretnie zarządzanie tymi towarami w ramach gospodarki magazynowej oraz świadczenie usług logistycznych. W konsekwencji należy uznać, iż miejscem świadczenia usług opisanych w stanie faktycznym, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli terytorium Wielkiej Brytanii.

Powyższe znajduje potwierdzenie w:

-Interpretacji indywidualnej z 29 lipca 2020 r. DKIS z 0114-KDIP1-2.4012.176.2020.1.JŻ: „W analizowanej sprawie towary, które po wyprodukowaniu przez B., a dokładnie po opuszczeniu taśmy produkcyjnej stają się własnością Wnioskodawcy są przekazywane do magazynu położonego przy fabryce w G. (Magazyn 1), będącego własnością B., który świadczy usługi magazynowe na rzecz A., bądź w przypadku braku odpowiedniej ilości miejsca w Magazynie 1, towary po wyprodukowaniu mogą zostać przetransportowane z fabryki prosto do magazynu zewnętrznego w tej samej miejscowości, który stanowi własność podmiotu zewnętrznego (Magazyn 2). Umowa wskazuje, że to B. jest podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie wyrobów gotowych w warunkach pozwalających na zachowanie jakości i świeżości produktów (celem „uniknięcia nieuzasadnionego pogorszenia właściwości”). Jednocześnie wskazano, że przedstawiciele A. mają prawo do przeprowadzenia audytów przestrzeni oraz sprzętu, instalacji używanych do przechowywania towarów będących własnością A., niemniej jednak jedynie w celu nadzorowania sposobu wykonywania usług przez B. oraz sprawdzenia czy B. zachowuje standardy jakości określone dla podmiotów z Grupy w zakresie sprzętu wykorzystywanego w procesie składowania produktów, natomiast umowa między podmiotami nie przewiduje wprost swobodnego dostępu Wnioskodawcy do przestrzeni Magazynu 1 lub Magazynu 2. B. wystawia na rzecz A. fakturę za świadczone usługi magazynowe w wysokości sumy kosztów za usługi w Magazynie 1 (kwota obliczona metodą koszt plus na podstawie ogólnych kosztów magazynu, w tym energii, wody czy wynagrodzenia pracowników związanych z zapewnieniem usług magazynowych) oraz kosztów usługi w Magazynie 2 (w wysokości kosztów z faktury wystawionej przez zewnętrznego usługodawcę; tzw. „refaktura kosztów”). W związku ze świadczeniem usług magazynowych B. ewidencjonuje ich koszty w podziale na aktywności składające się łącznie na usługę kompleksową: picking (pobieranie towarów z magazynu, przygotowanie ich do wysyłki oraz załadunek), storage (składowanie towarów) i handling (obsługa towarów w magazynie).

Zatem, należy stwierdzić, że usługi magazynowania wyrobów gotowych Wnioskodawcy w Magazynie 1 przy fabryce B. w G. będącym własnością B. oraz w Magazynie 2 w G. będącym własnością podmiotu trzeciego, świadczone przez B. na rzecz Wnioskodawcy nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Tym samym, do świadczonych usług magazynowania wyrobów gotowych nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e ustawy. Jednocześnie, biorąc pod uwagę opis sprawy, względem przedmiotowych usług nie znajdą zastosowania zasady szczególne ustalania miejsca świadczenia wynikające z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2, art. 28n ustawy. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów VAT. Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy w kontekście miejsca świadczenia, a tym samym opodatkowania świadczonych usług magazynowych stwierdzić należy, że w przedmiotowym przypadku do świadczonych przez B. na rzecz Wnioskodawcy usług magazynowania w Magazynie 1 i 2 zastosowanie znajduje zasada wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W konsekwencji, należy zgodzić się z Zainteresowanymi, że usługi magazynowania wyrobów gotowych Wnioskodawcy w Magazynie 1 będącym własnością B. i Magazynie 2 będącym własnością podmiotu trzeciego, świadczone przez B. na rzecz Wnioskodawcy nie powinny być opodatkowane na terytorium Polski”.

-Interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2019 r. DKIS 0113-KDIPT1-2.4012.115.2019.1.JS: „W tym zakresie należy wskazać, że w sytuacji przedstawionej w zdarzeniu przyszłym nie zostanie z pewnością spełniona przesłanka »prawa do używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości«, co zostało już wskazane powyżej w uzasadnieniu. Przede wszystkim podkreślić należy, że:

·zawarta ze Sp. Niem. umowa nie będzie przewidywała udostępniania Sp. Niem. do używania całości lub wyraźnie określonej części powierzchni magazynu należącego do Wnioskodawcy – co odróżnić należy od przypisania przez Wnioskodawcę określonej części magazynu do składowania towarów należących do Sp. Niem. w ramach świadczonej usługi logistyczno-magazynowej (ma to charakter czysto organizacyjny i porządkowy),

·przez cały czas świadczenia usługi magazyn będzie znajdował się w wyłącznej dyspozycji Wnioskodawcy, jako usługodawcy i jednocześnie posiadacza tytułu prawnego do magazynu, a Sp. Niem. nie będzie miała żadnego prawa do zarządzania magazynem.

Zatem przy braku spełnienia łącznie obu przesłanek wynikających z orzecznictwa TSUE, należy uznać, że usługa logistyczno-magazynowa świadczona przez Wnioskodawcę nie będzie usługą związaną z nieruchomością także w rozumieniu przyjętym przez TSUE.

Powyższe okoliczności przesądzają o tym, że nabywane przez Sp. Niem. usługi logistyczno-magazynowe nie będą miały wystarczająco bezpośredniego związku z nieruchomością (magazynem Wnioskodawcy), a zatem nie znajdzie zastosowania art. 28e ustawy o VAT”.

-Interpretacja indywidualna DKIS z 21 grudnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.667.2018.2.MC: „Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku opisana we wniosku usługa obsługi logistycznej świadczona przez Usługodawcę na rzecz Wnioskodawcy na postawie Umowy o obsługę logistyczną nie ma bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. W niniejszej sprawie przedmiotem Umowy jest usługa, na którą składa się obsługa logistyczna w zakresie Obsługi magazynowej na terenie Magazynu logistycznego, przyjmowania, przechowywania i wydawania towarów oraz przygotowywania wysyłek towarów zgodnie ze zleceniami logistycznymi. Usługodawca zobowiązał się realizować przyjęcia, rozładunek, przechowywanie, przygotowanie oraz wydawanie z Magazynu logistycznego w celu dalszej dystrybucji towarów dostarczonych do tego magazynu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie zawarł umowy najmu powierzchni magazynowej, a umowę o obsługę logistyczną. Usługa obsługi logistycznej nie stanowi usługi pomocniczej względem innego świadczenia. Usługa obsługi logistycznej jest usługą kompleksową, której główny element stanowi usługa magazynowania. Ponadto z opisu sprawy wynika, że o miejscu umieszczenia palet z towarem należącym do Wnioskodawcy decyduje Usługodawca. Jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca, Umowa nie określa konkretnej, wyodrębnionej części nieruchomości, na której przechowywane będą towary, ani nie wskazuje części i jednostek powierzchni przeznaczonej do wyłącznego użytku przez Wnioskodawcę. Zatem stwierdzić należy, że w niniejszym przypadku nie są spełnione przesłanki pozwalające na uznanie, że usługa obsługi logistycznej świadczona przez Usługodawcę na podstawie Umowy o obsługę logistyczną jest usługą związaną z nieruchomością, o której mowa w art. 28e ustawy. Ponadto do przedmiotowej usługi nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwaną dalej „ustawą”:

Z powyższego wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów, to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Według art. 28b ust. 2 ustawy:

Miejsce świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami reguluje art. 28c ustawy.

I tak art. 28c ust. 1 ustawy:

Ww. przepisy wiążą miejsce świadczenia usług z siedzibą:

-usługobiorcy – gdy jest świadczona dla podatnika tj. podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – a w sytuacji gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności usługobiorcy to z tym miejscem,

-usługodawcy – gdy jest świadczona dla podmiotów niebędących podatnikami w ww. rozumieniu.

Szczególny sposób określania miejsca świadczenia usług przewidziano dla usług związanych z nieruchomością.

Zgodnie z art. 28e ustawy:

Zgodnie z powyższymi przepisami jedynie świadczenie usług które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie jego stosowania. Konieczne jest aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia. Norma art. 28e ma zastosowanie gdy nieruchomość sama stanowi przedmiot świadczenia.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26 października 2013 r.), zmieniającym rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011 r. ze zm.), pojęcie „nieruchomości”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Cytowane poniżej art. 13b i 31a rozporządzenia 282/2011 obowiązują od 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie podlega bezpośredniemu stosowaniu we wszystkich państwach członkowskich.

Na podstawie art. 13b ww. rozporządzenia:

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ww. rozporządzenia:

Stosownie do art. 31a ust. 2 lit. h ww. rozporządzenia:

Natomiast w myśl art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia:

Ustęp 1 nie ma zastosowania do przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia za usługi związane z nieruchomością nie mogą być uznane usługi związane z przechowywaniem (magazynowaniem) towarów jeżeli usługobiorcy nie przysługuje wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której przechowuje towar.

Powyższe potwierdził TSUE w sprawie C-215/19, gdzie stwierdził, że „Artykuł 47 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2008/8, oraz art. 31a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że usługi przechowywania w centrum danych, w ramach których świadczący je usługodawca udostępnia swoim klientom szafy serwerowe, by mogli oni zainstalować w nich własne serwery, oraz dostarcza im dodatkowe towary i świadczy na ich rzecz dodatkowe usługi, takie jak energia elektryczna i różne usługi w celu zapewnienia użytkowania tych serwerów w optymalnych warunkach, nie stanowią usług związanych z nieruchomością w rozumieniu tych przepisów, jeżeli owym klientom nie przysługuje – czego zbadanie należy do sądu odsyłającego – wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której zainstalowano szafy”.

Kwestia określania miejsca świadczenia usług magazynowania była także przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w polskiej sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland, TSUE uznał, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 dyrektywy 2006/112. Aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia.

Zdaniem TSUE, świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia. Wynika z tego, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W opinii TSUE, jeżeli usługobiorcy w przypadku usługi magazynowania nie mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były magazynowane ich towary lub nieruchomość, na której lub w której mają one być magazynowane, nie stanowi centralnego i nieodzownego elementu usługi, co podlega ocenie sądów krajowych, wówczas usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być objęta art. 47 dyrektywy 2006/112.

Uwzględniając powyższe, należy zwrócić uwagę, że w powyższej sprawie nieruchomość (pomieszczenia magazynowe banku Anglii) nie jest przedmiotem świadczenia. W szczególności powierzchnia magazynowa (skarbiec) nie jest wynajmowana, ze stanu faktycznego nie wynika również, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej i wyodrębnionej części skarbca w banku. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, że zawarta umowa nie stanowi, aby określona część skarbca Banku Anglii przeznaczona była do wyłącznego użytku usługobiorcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług krajowego i międzynarodowego transportu drogowego, powietrznego, kolejowego i morskiego, świadczenie usług magazynowych oraz usług logistycznych. W sierpniu 2018 r., Wnioskodawca zawarł ze Spółką „R” Ltd (Spółka) z siedzibą w Wielkiej Brytanii długoterminową umowę o świadczeniu usług logistycznych (Umowa). Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT. W myśl przedmiotowej Umowy Wnioskodawca zobowiązał się do świadczenia usług magazynowania (przechowywania towaru przekazanego mu przez Spółkę, do zwrotu takiego towaru w stanie nieuszkodzonym na polecenie Spółki) oraz do świadczenia usług przeładunkowych i dodatkowych, m.in.: do odbioru towarów przychodzących (rozładunku przyczep i kontenerów, kontroli jakości i ilości towaru, odbioru w systemie …); odstawienia towarów; magazynowania towarów zgodnie z ustaleniami; uzupełniania towarów do lokalizacji kompletacji, kompletacji i pakowania zamówionych towarów; przygotowania produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe; działań VAS (usług wspomagających usługi magazynowe np. oznakowania towarów cenami i/lub innymi ustalonymi elementami); liczenia zapasów.

Dodatkowo Wnioskodawca zobowiązał się do następujących czynności:

-rejestracji towarów w komputerowej bazie danych Spółki;

-dostawy z magazynu do kupującego (klienta Spółki) w uzgodnionych terminachrealizacji;

-przygotowanie dokumentów przewozowych;

-czynności związanych z odprawa celną i składowaniem celnym;

-powiadamiania o stwierdzonych uszkodzeniach i brakach towaru;

-organizowania inwentaryzacji i/lub inwentaryzacji ciągłej zgodnie z odrębnymi ustaleniami;

-podejmowania wszelkich środków i wszelkich starań w celu zapewnienia ochrony produktów w jak najlepszy sposób, ich kontroli i przechowywanie zgodnie z instrukcjami;

-podejmowania wszelkich środków w celu osiągnięcia uzgodnionego dziennego/tygodniowego odbioru, a także przepustowości odbioru i pakowania na określonych poziomach usług.

Ponadto, świadczenie usług logistycznych realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki odbywa się zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Spółkę. Szczegóły zostały uregulowane w umowie o świadczeniu usług logistycznych – zgodnie z jej zapisami, m.in.:

-kompletacja i pakowanie zamówionych produktów oraz przygotowanie dokumentów przewozowych odbywa się zgodnie z instrukcjami Spółki;

-przygotowanie produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe jest realizowane na podstawie harmonogramu załadunku ustalonego według priorytetów określonych przez Spółkę;

-dostawy z magazynu do kupującego autoryzowanego przez Spółkę odbywają się w uzgodnionych terminach realizacji;

-Wnioskodawca jest zobowiązany do kontrolowania produktów i przechowywania ich zgodnie z instrukcjami Spółki.

Zgodnie z Umową – magazyn to budynek, w którym usługi magazynowe i przeładunkowe są świadczone na rzecz Spółki, bez obowiązku przydziału określonej powierzchni, którego własność lub prawo do eksploatacji przysługuje Wnioskodawcy. Ostatecznie magazyn był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki. Usługi będące przedmiotem Umowy Wnioskodawca wykonywał w centrum dystrybucyjnym w swoich magazynach zarejestrowanych jako „P” (tzw. stary magazyn), do których posiada prawo najmu. Na żadnym etapie świadczenia opisanych usług własność towarów nie przechodziła na Wnioskodawcę.

W maju 2020 r. Wnioskodawca i Spółka podpisały aneks do ww. Umowy w zakresie:

-miejsca świadczenia usług (aneks uregulował uruchomienie tzw. nowego magazynu),

-czasu trwania kontraktu (aneks wydłużył obowiązywanie ww. Umowy),

-obowiązujących warunków handlowych.

Najważniejszą modyfikacją w analizowanej umowie było ustanowienie dodatkowego miejsca świadczenia usług magazynowych logistycznych i pomocniczych opisanych powyżej, tj. wynajęty przez Wnioskodawcę nowy magazyn (tzw. nowy magazyn) do których posiada prawo najmu. Zgodnie z postanowieniami aneksu, nowy magazyn został wynajęty przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele realizacji aneksowanej umowy. Cała przestrzeń magazynowa w nowej lokalizacji została wynajęta przez Wnioskodawcę w celu świadczenia usług na rzecz Spółki, przy czym Spółka nie jest stroną umowy najmu. Wnioskodawca zawarł z wynajmującym umowę najmu nowego magazynu wyłącznie na potrzeby realizacji Umowy i dlatego, w przypadku przedterminowego rozwiązania Umowy z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy ma On prawo żądać zwrotu poniesionych wydatków inwestycyjnych na dostosowanie magazynu, a także zapłaty wszelkich innych należności wynikających ze świadczenia usług wskazanych w Umowie (np. kosztów odpraw pracowniczych, odszkodowania wypłaconego przez Wnioskodawcę na rzecz właściciela magazynu/magazynów w związku przedterminowym zakończeniem umowy najmu). Przedmiotowa umowa jest umową o świadczenie usług logistycznych, a nie umową najmu konkretnej powierzchni magazynowej pomimo wskazania w umowie rzeczywistego miejsca świadczenia usług: usługi będące przedmiotem Umowy Wnioskodawca wykonywał w centrum dystrybucyjnym w swoich magazynach zarejestrowanych jako „P” (tzw. stary magazyn) oraz obecnie wykonuje przy (…)b (tzw. nowy magazyn) do których posiada prawo najmu. Zgodnie z przedmiotową umową, w przypadku zainteresowania zmianą magazynu lub magazynów, w których Wnioskodawca świadczy swoje usługi, Wnioskodawca poinformuje o tym Spółkę z 3-miesięcznym wyprzedzeniem na piśmie.

Od stycznia 2021 r., tzw. stary magazyn nie jest wykorzystywany na potrzeby usług realizowanych na rzecz Spółki („E” wykorzystuje tzw. stary magazyn do świadczenia usług logistycznych na rzecz innego podmiotu – niepowiązanego ze Spółką).

Należy wskazać, że w centrum dystrybucyjnym Spółkę obecnie czynnie reprezentują dwie osoby: Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki.

W marcu 2019 r. zatrudniono Menadżera ds. logistyki kontraktowej, który przejął w imieniu „R” obowiązki związane z procesem monitorowania procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym.

Do jego zadań przede wszystkim należy monitorowanie procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym na zlecenie centrali w Wielkiej Brytanii. Ponadto w skład jego obowiązków wchodzi m.in.:

-ścisła współpraca z kierownictwem Wnioskodawcy celem maksymalizacji wydajności operacyjnej, osiągnięcia lub przekroczenia wyznaczonych wskaźników KPI i celów, dotrzymania terminów ich realizacji;

-monitowanie jakości pracy wykonywanej przez pracowników „E”;

-planowanie strategiczne obecnych i przyszłych wymagań operacyjnych oraz ścisła współpraca z kierownictwem Wnioskodawcy w tym zakresie;

-nieustannie ulepszanie procesów i procedur, aby zapewnić jak najmniejsze przestoje w świadczeniu usług;

-zapewnienie obsługi klienta na wyjątkowym poziomie poprzez rozwijanie i utrzymanie dobrych relacji między poszczególnymi zespołami w centrum dystrybucji a interesariuszami biznesowymi;

-budżetowanie oraz zapewnienie, że wszystkie potrzeby operacyjne są realizowane w ramach wyznaczonego budżetu i bez wpływu na wydajność.

Dodatkowo, w związku z intensywnym rozwojem operacji prowadzonych przez Spółkę w Polsce, w kwietniu 2021 r. zatrudniono Koordynatora ds. logistyki (m.in. celem wsparcia i zastępstwa Menedżera w czasie jego nieobecności). Obie ww. osoby na stałe przebywają w centrum dystrybucyjnym, gdzie Wnioskodawca udostępnia im stanowiska pracy.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy miejsce opodatkowania świadczonych usług logistycznych należy określić zgodnie z art. 28b ustawy.

Przenosząc powyższe na grunt przywołanych przepisów należy stwierdzić, że opisane wyżej usługi logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki nie są usługami związanymi z nieruchomościami, dla których określa się miejsce świadczenia na podstawie art. 28e ustawy.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że – zgodnie z Umową – usługi magazynowe i przeładunkowe są świadczone na rzecz Spółki, bez obowiązku przydziału określonej powierzchni. Własność lub prawo do eksploatacji magazynów przysługuje Wnioskodawcy (Wnioskodawca posiada prawo najmu). Spółka nie jest stroną umowy najmu z właścicielem magazynów, jak również Umowa wraz z Aneksami nie przewidują wynajęcia, użyczenia czy ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego magazynu na rzecz Spółki. Ponadto, Spółka nie ma wpływu jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Wnioskodawcy jest wykorzystana do świadczenia usług logistycznych na rzecz „R”. Wnioskodawca ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez „R” poziomie (zgodnie z zawartą umową). Wnioskodawcy przysługuje prawo do odmowy przedstawicielom Spółki wstępu na teren magazynu i dostępu do znajdującym się w nim towarów „R”, chyba że z góry uzgodniono inaczej, lub jeżeli przedstawiciele „R” nie posiadają należycie wystawionych pełnomocnictw lub innych dokumentów komisyjnych. Ponadto, zgodnie z Umową „R” ma prawo, za 1-dniowym wyprzedzeniem, uzyskać dostęp do towarów na potrzeby nieplanowanej inwentaryzacji, zgodnie z procedurą ustaloną przez „E”. Jedynie działający w imieniu Spółki Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki mają swobodny wstęp do magazynu oraz biura w godzinach pracy danego magazynu. Nie mogą oni jednak wejść do magazynu podczas nieobecności pracowników Wnioskodawcy. Należy również zaznaczyć, że Spółka nie ma możliwości zarządzania powierzchnią magazynów wynajmowanych przez Wnioskodawcę. Jednocześnie, wszelkie zmiany w zakresie powierzchni magazynowej (np. potencjalne zwiększenie, wykorzystanie powierzeni, tzw. starego magazynu na rzecz nowych klientów) są przedmiotem uzgodnień pomiędzy Wnioskodawcami i pozostają odpowiednio uregulowane.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że niewątpliwie Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomości do świadczenia usług logistycznych, jednak nieruchomości te (magazyny), jako takie, nie są w tym przypadku przedmiotem umowy (nieruchomość nie jest przedmiotem świadczenia).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w tej sytuacji nie występuje wystarczająco bezpośredni związek pomiędzy świadczonymi usługami logistycznymi i nieruchomościami – o którym mowa w art. 31a rozporządzenia.

W konsekwencji, usługi logistyczne świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Tym samym, do przedmiotowych usług logistycznych zastosowanie znajduje zasada wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli – jak wskazał Wnioskodawca – terytorium Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym, opisane we wniosku usługi świadczone przez „E” na rzecz „R” nie są związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest ustalane zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 28b ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawców jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

„E” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).