Temat interpretacji
Opodatkowanie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej oraz obowiązek wystawienie faktury.
Szanowny Panie
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej oraz wystawienia faktury VAT jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 22 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr (...), wystawienia faktury VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Nabywcę działki. Uzupełnił go Pan pismem z 2 marca 2022 r. (data wpływu 2 marca 2022 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 22 lutego 2021 r. znak (...) oraz pismem z 24 marca 2022 r. (data wpływu 24 marca 2022 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 16 marca 2021 r. znak (...). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Komornik prowadzi egzekucję z nieruchomości gruntowej niezabudowanej, z gruntem w użytkowaniu wieczystym, w postaci działki nr x o pow. 0,1178 ha, położonej w m. S., dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w S.prowadzi księgę wieczystą Kw nr xxx, jest opodatkowana 23% podatkiem VAT, bowiem właścicielem gruntu jest Skarb Państwa, natomiast dłużnik C. S.A. w likwidacji jest użytkownikiem wieczystym gruntu na podstawie umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 15 września 1987 r., decyzji Wojewody z dnia 17 czerwca 1994 r. znak xx oraz postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 29 lipca 2003 r., sygn. akt.xx.
Dłużnik firma C. S.A. w likwidacji, prowadził działalność gospodarczą zarejestrowaną pod nr KRS xxx i był jako czynny podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT zarejestrowany (wykreślony został z rejestru czynnych podatników VAT) i obecnie w rejestrze VAT nie figuruje.
Działka nr x o pow. 0,1178 ha stanowi grunty usługowo-produkcyjne (przeznaczone pod usługi komercyjne, składy hurtowe i zakłady produkcyjne) - symbol PU. Tym samym postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego są wiążącymi prawnie i określają charakter przeznaczenia gruntu zgodnie z przepisem art. 2 pkt 33 ustawy VAT. Wiążące prawnie postanowienia miejscowego planu decydują o opodatkowaniu sprzedaży egzekucyjnej gruntu podatkiem VAT w stawce 23%. Potwierdza to wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt(...).
W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na fakt, iż dłużnik został wykreślony, z urzędu, z rejestru czynnych podatników VAT w związku z czym istotnym dla prowadzonego postępowania egzekucyjnego jest ustalenie czy nabywca licytacyjny przedmiotowej nieruchomości ma prawo lub nie ma tego prawa w zakresie odliczenia podatku VAT. Generalnie należy wskazać, że podatnik nie ma prawa do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez podmiot nieistniejący. W tej sprawie egzekucyjnej podmiot istnieje nadal bowiem jest w stadium likwidacji, jakkolwiek wykreślony został z rejestru VAT.
W związku z powyższym należy powołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 22 października 2015 r. w sprawie C-277/14, w którym stwierdzono, że przepisy dyrektywy 2006/112 UE sprzeciwiają się przepisom krajowym odmawiającym podatnikowi prawa do odliczenia VAT tylko dlatego, że faktura została wystawiona przez podmiot, który, w świetle kryteriów przewidzianych przez te przepisy, należy uważać za podmiot nieistniejący i nie ma możliwości ustalenia tożsamości rzeczywistego dostawcy towarów.
Natomiast w wyroku z dnia 19 października 2017 r. TSUE przypomniał, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem prawo podatników do odliczenia VAT z tytułu nabycia przez nich towarów i usług, stanowi podstawową zasadę wspólnego systemu VAT ustanowionego przez prawo Unii. Znacznie wcześniej, bo w wyroku TSUE z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-483/09 B. D. c/a Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi Trybunał jednoznacznie stwierdził, że sam brak rejestracji kontrahenta dla potrzeb VAT w sytuacji gdy nie ma wątpliwości co do faktycznego wykonania dostawy towaru nie może być podstawą do ograniczenia prawa do odliczenia VAT. Trybunał podkreślił naczelna zasadę VAT - zasadę neutralności, której realizację umożliwia system odliczeń mający uwolnić przedsiębiorcę od ciężaru VAT należnego lub zapłaconego w ramach jego działalności gospodarczej. Dla realizacji tej reguły spełnione muszą zostać warunki materialne i formalne. Wymogi materialne określa art. 168a Dyrektywy 2006/112 UE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L347/1) i są nimi: bycie podatnikiem przez dany podmiot, w rozumieniu dyrektywy; - wykorzystanie zakupionych dóbr do własnych opodatkowanych transakcji; - dostarczenie ich przez innego podatnika będącego na wcześniejszym etapie obrotu; wymóg formalny jest tylko jeden - posiadanie faktury. Powyższe wyroki TSUE jednoznacznie wskazują, że w przypadku gdy transakcja faktycznie miała miejsce a podmiot, który dokonał dostawy lub wykonał usługę można zidentyfikować jako istniejący, brak jego zarejestrowania jako podatnika VAT nie odbiera nabywcy prawa do odliczenia VAT. Nie mogłoby ono przysługiwać tylko wówczas, gdyby podatek naliczony wynikał z faktury nie dokumentującej rzeczywistego zdarzenia gospodarczego skutkującego powstaniem obowiązku podatkowego u wystawcy dokumentu; same grunty są w rozumieniu ustawy VAT towarem.
W przypadku jednak prawa wieczystego użytkowania gruntów - zarówno jego ustanowienie na rzecz innego podmiotu, jak i późniejszy nim obrót - w stanie prawnym obowiązującym do 30 listopada 2008 r. w zasadzie nie stanowiły dostawy towarów. Przedmiotem czynności jest bowiem wówczas nie sam grunt, lecz prawo do jego użytkowania w określony sposób. Sam grunt w sensie formalnoprawnym jest przedmiotem czynności, chociaż oczywiście strony faktycznie zmierzają do przeniesienia władztwa (wynikającego z prawa wieczystego użytkowania) nad samym gruntem. Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 11 sierpnia 2004 r. (PP1-811-1181/2004/EF/2699, Dz.U. Min. Fin. Nr 11, poz. 106) uznało oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste za świadczenie usług. W wyroku z dnia 5 października 2005 r. (III SA/Wa 1953/05 POP 2006, z. 3, s. 49) WSA w Warszawie stwierdził zaś, że „ustanowienie użytkowania wieczystego oraz jego zbycie na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT jest dostawą usług”. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 10 lutego 2006 r. (III CZP 1/06, LEX nr 108664) wyraził pogląd, że oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie jest usługą o charakterze ciągłym. W uchwale z dnia 8 stycznia 2007 r. (I FPS 1/06, ONSA WSA 2007, nr 2, poz. 27) NSA uznał wszakże, że wieczyste użytkowanie należy traktować jako dostawę towarów. Powyższy pogląd z powodów przedstawionych wyżej, chociaż wyrażał stan pożądany na gruncie ówczesnych przepisów, budził jednak istotne wątpliwości). Trzeba podkreślić, iż istotą użytkowania wieczystego jest to, iż właściciel oddaje użytkownikowi wieczystemu do użytkowania grunt, pozbawiając się władztwa nad nim i godząc się na to, że gruntu będzie używał użytkownik wieczysty. Taka jest treść jego świadczenia. Wykonanie tego świadczenia w całości następuje z chwilą ustanowienia prawa wieczystego użytkowania. Wówczas to bowiem właściciel oddaje grunt do używania i przyjmuje na siebie określone zobowiązania, mocą których zgadza się na znoszenia (tolerowanie) ograniczenia swojego prawa własności do gruntu. Z dniem 1 grudnia 2006 r. ustanowienie wieczystego użytkowania gruntów zostało jednoznacznie i wyraźnie określone jako dostawa towarów. Za dostawę towarów uznano także wyraźnie czynność przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntów.
W pismach z 2 marca 2022 r. oraz 24 marca 2022 r. udzielił Pan następujących wyjaśnień.
Dostawa nastąpi w dacie prawomocności przysądzenia własności prawa użytkowania wieczystego zdarzenie o dacie nieznanej, niezależnej od komornika tj. orzeczenia Sądu.
Działka (...), będąca przedmiotem pytania, znajduje się na terenie objętym planem zagospodarowania przestrzennego jako grunty usługowo produkcyjne, przeznaczone pod usługi komercyjne, składy hurtowe i zakłady produkcyjne - symbol PU.
Nie jest Pan w posiadaniu dokumentacji spółki C. S.A., zatem nie może Pan w oparciu o dokumenty źródłowe stwierdzić, iż spółka ta prowadziła działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która nie korzystała ze zwolnienia od tego podatku.
Jak Pan wskazał wyżej, nie jest w posiadaniu dokumentacji spółki C. S.A., jednakże data nabycia przedmiotowej nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania), to jest 15 września 1987 roku wskazuje, że przy nabyciu spółka nie rozliczyła podatku od towarów i usług, gdyż w owym czasie podatek ten nie obowiązywał.
Nieruchomość jest niezabudowana, co oznacza, że czynność dostawy takiej nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego zapisanego w art. 113 ustawy VAT.
Ust. 13 pkt 1 lit. d) wspomnianego artykułu zawiera jednoznaczny zapis w tym zakresie.
Komornik sądowy, mimo podjęcia szeregu czynności, nie był w stanie ustalić stanu faktycznego ponad to, co zastało opisane we wniosku o interpretację, a zatem powinien mieć zastosowanie przepis art. 43 ust. 21 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość udokumentowania podstaw do zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a ustawy VAT, a co za tym idzie, w świetle obowiązujących przepisów transakcja dostawy tej nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania) będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.
Przepis nie definiuje katalogu działań komornika. Wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego dłużnika. Następnie spółka została ponownie wpisana. Sprawozdania były składane do czasu za rok 2019.
Komornik zlecił sporządzenie opinii biegłego rewidenta, wezwał pisemnie dłużnika jako podatnika do złożenia stosownych oświadczeń - Spółka nie dokonała oświadczeń. Komornik ustalił, że Spółka była wykreślona z rejestru ksh i następnie na skutek orzeczenia Sądu ponownie wpisana, spółka posiadała likwidatora, który zmarł, a obecnie w egzekucji posiada jedynie kuratora na potrzeby egzekucji z nieruchomości. Spółka nie posiada żadnych władz. Spółka nie figuruje w rejestrze VAT. Identyfikator wyszukiwania: xxxx.
Pytania
1.Czy dostawa nieruchomości niezabudowanej (prawa użytkowania wieczystego) w świetle przedstawionego stanu faktycznego jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług czy też korzysta ze zwolnienia? (pytanie doprecyzowane w piśmie z 24 marca 2022 r.)
2.Czy Komornik, w sytuacji w której podatnik jest w likwidacji, a nie figuruje w rejestrze podatników powinien nabywcy wystawić fakturę VAT?
Pana stanowisko w sprawie
1.Nieruchomość przy dostawie będzie opodatkowana podatkiem VAT.
2.Komornik przy dostawie będzie miał obowiązek wystawienia nabywcy faktury VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą,
Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540). Zgodnie z tym przepisem,
płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, zobowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Stosownie do art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej,
podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.
Przepis art. 18 ustawy o VAT wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.
Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towarów dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne. Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.
Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary
rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT,
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6);
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż (jak również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu) jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.
Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy
zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy,
przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741, ze zm.):
ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy,
zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy,
jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.
Z opisu sprawy wynika, że Komornik prowadzi egzekucję z nieruchomości gruntowej niezabudowanej, z gruntem w użytkowaniu wieczystym, w postaci działki nr x. Właścicielem gruntu jest Skarb Państwa, natomiast Dłużnik jest użytkownikiem wieczystym na podstawie umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 15 września 1987 r., decyzji Wojewody z dnia 17 czerwca 1994 r. oraz postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 29 lipca 2003 r. Działka znajduje się na terenie objętym planem zagospodarowania przestrzennego jako grunty usługowo produkcyjne, przeznaczone pod usługi komercyjne, składy hurtowe i zakłady produkcyjne - symbol PU.
Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest opodatkowanie dostawy prawa użytkowania wieczystego działki nr x.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
W analizowanym przypadku przedmiotem sprzedaży jest prawo użytkowania wieczystego działki gruntu, dla której miejscowy plany zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie: „grunty usługowo-produkcyjne (przeznaczone pod usługi komercyjne, składy hurtowe i zakłady produkcyjne) - symbol PU”.
Zatem sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nie może korzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ponieważ przepis ten przewiduje zwolnienie od podatku wyłącznie dla dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego) wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.
-towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
-brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
W rozpatrywanej sprawie, wyjaśnił Pan, że nie jest w posiadaniu dokumentacji Dłużnika – spółki C. S.A., zatem nie może Pan w oparciu o dokumenty źródłowe stwierdzić, iż spółka ta prowadziła działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która nie korzystała ze zwolnienia od tego podatku. Wyjaśnił Pan również, że data nabycia przedmiotowej nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania), to jest 15 września 1987 roku wskazuje, że przy nabyciu spółka nie rozliczyła podatku od towarów i usług, gdyż w owym czasie podatek ten nie obowiązywał.
Wobec powyższego należy wskazać, że w odniesieniu do czynności nabycia przez Dłużnika ww. działki nie wystąpił podatek od towarów i usług. W takiej sytuacji nie można mówić, że Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. nieruchomości, lub że takie prawo Dłużnikowi nie przysługiwało, skoro przy nabyciu tej nieruchomości nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu.
Zatem, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr x nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie został spełniony jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że zbycie prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr x będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, a także pkt 2 ustawy.
W konsekwencji, dostawa prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr x będzie stanowiła dostawę towaru opodatkowaną podatkiem VAT, niekorzystająca ze zwolnienia od podatku.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nieruchomość przy dostawie będzie opodatkowana podatkiem VAT, jest prawidłowe.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi także kwestia, czy Komornik w sytuacji, w której podatnik (dłużnik) jest w likwidacji, a nie figuruje w rejestrze podatników powinien nabywcy wystawić fakturę VAT.
W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1.sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Przepis art. 106b ust. 2 stanowi, że
podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
W przypadku realizacji transakcji sprzedaży w drodze licytacji komorniczej, stosownie do dyspozycji art. 106c ustawy o VAT:
faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:
1)organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2)komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
Jak wskazano na wstępie komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Komornik pełni rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne. Zatem nie ma znaczenia, że podatnik (dłużnik) jest w likwidacji, i nie figuruje w rejestrze podatników, bowiem co do zasady zobowiązanym do wystawienia faktury jest komornik.
W związku z faktem, że sprzedaż nieruchomości dłużnika nie będzie czynnością zwolnioną od podatku, Komornik – na podstawie art. 106c ustawy o VAT – jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej dostawę prawa wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr x.
Zatem stanowisko Pana, w świetle którego Komornik przy dostawie będzie miał obowiązek wystawienia nabywcy faktury VAT, jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
W zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Nabywcę działki zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).