Temat interpretacji
Wnioskodawca nie ma prawa do zwrotu podatku VAT od nieruchomości nabytej 29 kwietnia 1999 r., ponieważ upłynął termin, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwrotu podatku VAT od nabycia nieruchomości.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 lutego 2022 r. (wpływ 23 lutego 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
15 lutego 2001 r. Burmistrz (…), na podstawie art. 88e ust. 1 pkt 1.1 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101 poz. 11778 ze zm.), Dz.U.1999.101.1178 (akt utracił moc). Wersja od: 1 września 2011 r. art. 88a-88e uchylone przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. (Dz.U.03.217.2125) zmieniającej niniejszą ustawę z 1 stycznia 2004 r., ustawy, które wówczas i dzisiaj nie miały nic wspólnego z likwidacją działalności gospodarczej (…), dotyczyły jedynie usprawnień ewidencji –reformującą, dotyczącą danych o działalności podmiotów gospodarczych, usprawnień organizacyjnych samorządu Gminy (…), do których (…) w całej rozciągłości się podporządkował, na co zostało sporządzone przez władzę samorządową potwierdzające zaświadczenie wprowadzające przepisy prawne tej ustawy o wpisie do ewidencji uzupełniających danych o naszej działalności gospodarczej, wydane (…), z których to dokumentów wynika jednoznacznie błąd popełniony przez pełnomocnika A., błąd niezauważony w poprzednim wniosku przy interpretacji indywidualnej Krajowej Informacji Skarbowej.
Według Wnioskodawcy:
Decyzja z postanowieniem o nr (…) oraz zaświadczenie o wpisie do ewidencji uzupełniającym o naszej działalności gospodarczej, dokumenty podpisane przez (…), były podporządkowaniem się pod obowiązujące wówczas przepisy prawa i nie miały nic wspólnego z zawieszeniem naszej działalności gospodarczej, po prostu zostały nieprawidłowo interpretowane przez poprzedniego wnioskodawcę i rozpatrującego wówczas ten wniosek, lecz prawdopodobnie miały związek przyczynowo‑skutkowy z wydanym postanowieniem (…), postanowieniem, w którym cytuję: Organ ten zauważa, że od momentu likwidacji spółki (…) nie można wskazać podmiotu uprawnionego do skutecznego złożenia wniosku o wydanie interpretacji dotyczącej przedmiotowego zakresu (...), które bez uwzględnienia rzeczywistych i faktycznych materiałów dowodowych jest wysoce krzywdzące Spółkę, tym bardziej, że działalność gospodarcza Spółki jest niezlikwidowana, a jedynie zawieszona, nadal wypisana w CEiDG.
Na podstawie nowych danych, okoliczności i faktów spójnych i logicznych oraz obowiązujących przepisów prawa (prawa równego dla wszystkich obywateli Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej), utwierdzony w nich, Spółka twierdzi, że przysługuje jej zwrot podatku VAT od zakupu nieruchomości:
·zabudowanej o powierzchni (…) (do przebudowy na hotel), ujętej w ewidencji gruntu działki nr (…),
·niezabudowanej (gruntu) o powierzchni (aktualnie) (…),
ujętych w Kw nr (…), wyłączoną z Kw (…) – za kwotę (…) zł z podatkiem VAT 22% (cena netto (…) zł), z podatkiem VAT wynoszącym: (…) zł – (…), podatkiem VAT, którego do dzisiaj Spółka nie odzyskała przyczynowo-skutkowo z postanowieniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (…), w którym to postanowieniu zapisano, cytuję: mając na uwadze powyższe, tutejszy Organ zauważa, że od momentu likwidacji spółki (…) nie można wskazać podmiotu uprawnionego do skutecznego złożenia wniosku o wydanie interpretacji dotyczącej przedmiotowego zakresu.
W świetle nowych danych, okoliczności oraz faktów wydane postanowienie jest rażąco krzywdzące. Wnioskodawca nie składał wniosku o całkowitą likwidację działalności gospodarczej i nadal pozostała, główna część jest zapisana jako działalności w CEiDG, stąd tym razem wniosek sporządzony o ponowne wydanie interpretacji indywidualnej odnośnie zwrotu podatku VAT od zakupu nieruchomości (…).
Dalsza treść sporządzonego dzisiaj wniosku zawierająca przepisy prawa (dotychczas sporne) tylko nieznacznie będzie odbiegała od treści poprzedniego wniosku w tej sprawie, sporządzonego przez pełnomocnika A., ponieważ oba wnioski (poprzedni i dzisiejszy) wynikają z identycznych, jednoznacznych ustaleń prawnych, odzwierciedlających również punkt widzenia Wnioskodawcy, zmienionych odnośnie kwestii działalności Spółki, która nie został zlikwidowana, lecz jedynie zawieszona.
Wnioskodawca liczy na doświadczenie i wiedzę rozpatrującego tę sprawę, na którą jak każdy obywatel ma prawo oczekiwać, na ponowne rozpatrzenie wniosku z uwzględnieniem nowych faktów dotychczas nieujawnionych, zmieniających istniejący stan rzeczy.
Małżonkowie:
·B., córka (…),
·C., syn (…),
2 kwietnia 1999 r. w siedzibie Kancelarii Notarialnej przed notariuszem (…), na podstawie Aktu Notarialnego (…), na podstawie istniejących dokumentów, według Wnioskodawcy o znaczeniu dowodowym, oświadczają, że w ramach działalności (…), będąc podatnikami VAT w rozumieniu art. 5 i następnych, ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.), od: (…), kupili nieruchomości:
·zabudowaną o powierzchni (…) (do przebudowy na hotel) ujętą w ewidencji gruntu działki nr (…),
·niezabudowaną (grunt) o powierzchni (aktualnie) (…),
ujętych w Kw nr (…), wyłączoną z Kw (…) – za kwotę (…) zł z podatkiem VAT 22% (cena netto (…) zł), z podatkiem VAT wynoszącym: (…) zł – (…).
W dniu nabycia tych nieruchomości:
· zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi odliczenia podatku VAT przy zakupie działki Małżonkowie posiadali status podatnika VAT (art. 15 ustawy o podatku VAT), byli zarejestrowani jako podatnik VAT czynny i nie zachodziły okoliczności wyłączające prawo do odliczenia uwzględnione w art. 88 ustawy o podatku VAT, tym samym według znajomości prawa:
· Małżonkowie spełnili wówczas, włącznie do dzisiaj, wszystkie warunki w celu otrzymania zwrotu podatku VAT od zakupu tej nieruchomości, z czego dotychczas nie skorzystali, gdyż zawiesili działalność gospodarczą, w tym zgłoszoną dotyczącą przebudowy budynku hotelu (…) (przebudowy dotychczas trwającej), do dzisiaj niepodjętej, nadal zarejestrowanej w CEiDG – według znajomości prawa spełnili oni i nadal spełniają wszystkie warunki w celu otrzymania zwrotu podatku VAT od zakupu tej nieruchomości z czego dotychczas nie skorzystali, bo nie wiedzieli o istniejącej takiej możliwości (niedoinformowanie);
· w tym czasie nie prowadzili na tej nieruchomości żadnej działalności gospodarczej, nie było przychodu, dokonano jednak niezbędnej rejestracji w charakterze podatnika VAT czynnego poprzez złożenie zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R w urzędzie skarbowym (…), który był właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (lokalizacja kupionej działki).
Z wyroku z dnia 21 marca 2006 r., sygn. akt. VI SA/Wa 2215/05(...) WSA w Warszawie wynika jednoznacznie, że wpis do ewidencji działalności jest swoistą deklaracją (zgłoszeniem) zamierzonej przez osobę fizyczną działalności, nie zaś dowodem, że działalność taką w istocie prowadził. Tak było i jest dokładnie w tej sprawie.
Przebudowa nieruchomości (budynku) nie została zakończona, ponieważ jest to ekonomicznie nieuzasadnione dla nieruchomości z niewiadomą ich przeznaczenia, ponieważ od czasu zawieszenia nie ma właściwego, rzeczywistego planu zagospodarowania tych nieruchomości przez Gminę (…), która od ponad 16 lat opracowuje studium planu zagospodarowania przestrzennego (…) (trwa to już 21 lat). Do dzisiaj nie wiadomo jaki zostanie przyjęty wariant (…), stąd decyzja z wnioskiem o interpretację indywidualną dotyczącą zwrotu podatku VAT od zakupu przedmiotowych nieruchomości (…), decyzja nieodwołalna.
Dodatkowo jako posiadacz samoistny przedmiotowego gruntu (…) w imieniu własnym, żony B. oraz Przedsiębiorstwa (…) 7 grudnia 2004 r. dokonał wypisu ich gruntów o nr (…), grunty, które w objaśnieniu wg oznaczenia klas i użytków określone są: Bi – inne tereny zabudowane, Bz – tereny rekreacyjne-wypoczynkowe, będący dodatkowym potwierdzeniem zarzutów wobec władzy samorządy Gminy (…) jej bezczynności, zaniechań, wręcz przeszkadzania w realizacji budowy hotelu z parkingiem, hotelu, który mógłby prowadzić działalność, ale wyłącznie na mniejszej powierzchni gruntu, pod tą działalność, bo tylko w takim zakresie przynosiłby dochód, na które właściciele nie uzyskali zgody Radnych Gminy, zgody naruszającej prawa właścicieli do rozporządzania własnym mieniem, ale powodujące też straty materialne podatku (daniny) od nieruchomości, prawdopodobnie nienależne Gminie, które niestety od ponad 20 lat są zawyżane, po prostu nienależne w takiej wysokości.
Uzupełnienie stanu faktycznego
Na podstawie Aktu Notarialnego, sporządzonego 29 kwietnia 1999 r. w siedzibie Kancelarii Notarialnej (…) Małżonek wraz z żoną B., jako wspólnicy powyższej firmy, nabyli nieruchomość budynków w kwocie (…) zł zawierającej 22% podatek VAT (cena netto (…) zł) z czego wynika, iż należny jest im zwrot podatku VAT w kwocie (…) zł (…).
W dniu nabycia tych nieruchomości:
· zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi odliczenia podatku VAT przy zakupie działki Małżonkowie posiadali status podatnika VAT (art. 15 ustawy o podatku VAT), byli zarejestrowani jako podatnik VAT czynny i nie zachodziły okoliczności wyłączające prawo odliczenia uwzględnione w art. 88 ustawy o podatku VAT, tym samym według znajomości prawa:
· spełnili wówczas i dzisiaj wszystkie warunki w celu otrzymania zwrotu podatku VAT od zakupu tej nieruchomości (z czego dotychczas nie skorzystali, gdyż zawiesili działalność gospodarczą, w tym zgłoszoną, dotyczącą przebudowy budynku hotelu (…) (przebudowy dotychczas trwającej), działalności, do dzisiaj niepodjętej, nadal zarejestrowanej w CEiDG i według znajomości prawa Małżonkowie spełnili i nadal spełniają wszystkie warunki do otrzymania zwrotu podatku VAT od zakupu tej nieruchomości z czego dotychczas nie skorzystali, bo nie wiedzieli o istniejącej takiej możliwości (niedoinformowanie);
· w tym czasie włącznie do dzisiaj nie prowadzili na tej nieruchomości żadnej działalności gospodarczej, nie było przychodu, którego brak wykluczał odzyskanie podatku VAT, dokonali jednak niezbędnej rejestracji w charakterze podatnika VAT czynnego poprzez złożenie zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R w urzędzie Skarbowym (…), który był właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (lokalizacja kupionej działki).
Wnioskodawca nie składał wniosku o całkowitą likwidację działalności gospodarczej i nadal pozostała, główna część jest zapisana jako działalność w CEiDG: (…).
We wstępie wniosku faktycznie Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zwrotu podatku VAT w kwocie (…) zł od zakupu nieruchomości, zakupu dokonanego 29 kwietnia 1999 r. i zapisanego na podstawie Aktu Notarialnego (…) sporządzonego przez Notariusza (…), który podpisał Małżonek z żoną B., zapisu właściwego, faktycznego, jednoznacznie potwierdzonego powyższym aktem notarialnym, który jest załączony do przedmiotowego wniosku, ale też potwierdzający zakup tych nieruchomości przez (…).
Natomiast wskazana data 2 kwietnia 1999 r. dotyczy wyłącznie przedwstępnej umowy sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, tej samej sprawy, zawartej w tym dniu na podstawie Aktu Notarialnego (…), sporządzonej przez notariusza (…), przedwstępnej umowy sprzedaży, którą podpisał Małżonek wraz z żoną B., zakupienia przedmiotowej nieruchomości za kwotę (…) zł, zawierająca 22% podatek VAT (cena netto (…) zł) z czego wynika podatek VAT w kwocie (…) zł, przedwstępna umowa przez (…), umowa niezmienna w całej jej rozciągłości przy zakupie (właściwym) nieruchomości 29 kwietnia 1999 r. (…), w tym samym miejscu sporządzona przez tego samego notariusza, za repertorium (…), również niezmienna, co do kwoty zwrotu podatku VAT, (nie uległa ona żadnej zmianie), są one identyczne w obu dokumentach, również identyczne do kwoty podanej we wniosku nieruchomości nabytej przez (…).
Konkretnie i jednoznacznie ujmując przedmiotowa nieruchomość została nabyta:
· 29 kwietnia 1999 r. przez (…),
· na podstawie Aktu Notarialnego (…) sporządzonego 29 kwietnia 1999 r. przez Notariusza (…), podpisanego przez małżonków C. i B. (będący współwłaścicielami tej nieruchomości).
1.
Wnioskodawca (…) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada ona status podatnika VAT wynikający z art. 15 ustawy o podatku VAT, jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i nie zachodziły okoliczności wyłączające prawo odliczenia uwzględnione w art. 88 ustawy o podatku VAT.
2.
Nieruchomości (zabudowana, niezabudowana) zostały nabyte z zamiarem wykorzystania ich do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, co wynika jednoznacznie z zapisu w akcie notarialnym (…), załączonym do wniosku.
3.
Nabycie tej nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą na rzecz Wnioskodawcy: (…).
4.
Wykorzystanie tej nieruchomości zostało zaniechane z uwagi na okoliczności niezależne od woli (…), a mianowicie z powodu zaniechania przez Gminę (…) sporządzenia MPZP, sporządzonego dopiero w roku 2016 oraz Uchwałę Radnych narzucającą Małżonkom całkowite przeznaczenie tej nieruchomości na działalność usługową: hotelarską, restauracyjną, parkingową dla samochodów osobowych i ciężarowych, nieruchomość ujętą w przedsięwzięciu (…), do dzisiaj niezakończonego (…), z niewiadomą odnośnie ich nieruchomości, wariantem wątpliwym, z tego co Pan wie, wykluczającym nieruchomość w tym przedsięwzięciu.
5.
Wykorzystanie tej nieruchomości wynikało z pkt 5, mające związek przyczynowo‑skutkowy z zaniechaniem tej budowy, oraz przyczyn ekonomicznych, to jest stało się nieopłacalne, bezcelowe. Wynika to między innymi z kosztów np.: utwardzenie powierzchni gruntu na kilka milionów złotych, oraz dalszych kosztów rozbudowy nieruchomości zabudowanej dla nieruchomości nadal o wątpliwym jej przeznaczeniu.
W związku z tą sytuacją Małżonek zwrócił się z wnioskiem do władzy samorządy Gminy (…) o wyrażenie zgody na wydzielenie jedynie części gruntu pod działalność ze względu na dane, okoliczności (fakty) jak wyżej. Otrzymał odpowiedź odmowną, niewyrażającą zgody na jego propozycję, odmowę, naruszającą prawa właścicieli do rozporządzania własnym mieniem, ale powodującą też straty dodatkowe wynikające z podatku od nieruchomości, prawdopodobnie nienależnego Gminie, który jest corocznie od 20 lat zawyżany, po prostu nienależne w takiej wysokości.
Według Małżonka odmowa władzy samorządowej jest wyrazem bezczynności, zaniechań, wręcz przeszkadzania w realizacji budowy hotelu z parkingiem na mniejszej powierzchni gruntu, hotelu, bo tylko w takim zakresie przynosiłby dochód.
6.
Podatek naliczony przy nabyciu nieruchomości nie został wykazany przez (…).
7.
(…) ww. podatku naliczonego nie wykazała w kolejnych okresach rozliczeniowych jako nadwyżkę do przeniesienia.
Pytanie
Czy (…) ma prawo do zwrotu podatku VAT od nabycia opisanej we wniosku nieruchomości?
Państwa stanowisko w sprawie
W oparciu o przepisy prawa podatkowego, na podstawie rzeczywistych i faktycznych materiałów z przesłankami o znaczeniu dowodowym, według Wnioskodawcy wynika jednoznacznie, przede wszystkim z obowiązujących przepisów prawa podatkowego, że odzyskanie podatku VAT jest możliwe, ponieważ 2 kwietnia 1999 r., to jest zakupu nieruchomości (…) Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako (…) (NIP (…), będąc podatnikami VAT w rozumieniu art. 5 i następnych ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zmianami), że osoby bez zarejestrowanej działalności gospodarczej mogą odliczyć podatek VAT przy zakupie działki. Konieczne jest, by podobnie jak podmioty prowadzące działalność gospodarczą, byli czynnymi podatnikami VAT. Wszystkie te warunki zostały przez Wnioskodawcę spełnione, a mimo to…
Działalność ta jest zawieszona z przyczyn w znacznej części od Wnioskodawcy niezależnych i według niego przepisy prawą są jednoznaczne, to z nich wynika, iż zwrot podatku VAT od zakupu nieruchomości jest należny, z którego do dzisiaj nie skorzystał.
Podatek VAT, raz nabyty nadal Wnioskodawcy przysługuje (zgodnie z ustawą, Konstytucją), prawo do odzyskania w całości podatku VAT z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości (…).
W dniu nabycia nieruchomości podmiot ten posiadał status podatnika VAT (art. 15 ustawy o podatku VAT); był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz nie zachodziły okoliczności wyłączające prawo odliczenia.
To Konstytucja Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej – fundament współczesnego państwa, daje „równe prawo wszystkim” i chroni również w tym przypadku interesu płatnika VAT, również w interesie materialnym.
Stan posiadania nieruchomości wraz z naliczonym podatkiem VAT jest określony, podany w akcie notarialnym z 29 kwietnia 1999 r., wynikający i wyliczony z zakupu przedmiotowej nieruchomości (…), ale przede wszystkim jako materiał dowodowy, który w sposób co najmniej dostateczny uprawia go do odzyskania tego podatku.
Na podstawie tego dokumentu sporządzonego przez notariusza – (…) zmienił siedzibę kancelarii notarialnej (…), oraz ze względu upływu czasu dokument ten, aktualnie znajduje się w archiwum sądowym – Sądu Rejonowego (…).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle powołanych powyżej przepisów, zarówno grunt jak i budynek lub jego część spełnią definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi: suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
W świetle art. 87 ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Przy czym, w oparciu o art. 87 ust. 2 ustawy:
Zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 5b, 6, 6a i 6d, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo‑kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo‑kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, sporządzonego na piśmie, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo‑kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.
Stosownie do art. 87 ust. 5a ustawy:
W przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.
Według art. 86 ust. 19 ustawy:
Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.
Zauważyć należy, że przepis art. 86 ust. 19 oraz art. 87 ust. 5a ustawy pozwala podatnikom, którzy w danym okresie w ogóle nie dokonywali żadnych czynności opodatkowanych w kraju, ani za granicą, na uzyskanie zwrotu bezpośredniego podatku naliczonego. Zwrot następuje na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową.
Ponadto dokonując wykładni przepisu art. 86 ust. 19 ustawy, trzeba mieć na uwadze, że polski ustawodawca posłużył się zwrotem „może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy”. Czyli, co istotne, nie jest to nakaz ustawodawcy do konkretnego zachowania się podatnika, a uprawnienie, z którego podatnik może skorzystać, ale nie musi. Zatem skoro przepis art. 86 ust. 19 ustawy nie nakazuje bezwzględnego przenoszenia podatku do rozliczenia na następne okresy rozliczeniowe (po spełnieniu określonych warunków), to nie można interpretować go rozszerzająco i niejako zmuszać podatnika, aby postąpił zgodnie z jego dyspozycją. Przepis stwarza możliwość określonego zachowania, ale go nie wymusza, wybór każdorazowo należy do podatnika.
Ww. przepisy wprowadzają zatem dwie równorzędne zasady postępowania z powstałą nadwyżką podatku. Możliwe jest bowiem przeniesienie jej na następne okresy rozliczeniowe, albo otrzymanie jej zwrotu na rachunek bankowy. Wybór sposobu postępowania pozostawiony został podatnikowi. Cytowany wyżej art. 87 ust. 1 ustawy nie zabrania również rozbicia kwoty nadwyżki na dwie części, z których jedna podlegać będzie zwrotowi z urzędu skarbowego, zaś druga przeniesiona zostanie na kolejny okres rozliczeniowy. Powyższe oznacza, że uprawniony jest zarówno pierwszy sposób postępowania (przeniesienie na następny okres), drugi sposób postępowania (wystąpienie o zwrot), jak i oba te sposoby jednocześnie.
Co do zasady, na mocy art. 99 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.
Na podstawie art. 99 ust. 12 ustawy:
Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.
Istotnym jest, że zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, kwota zwrotu różnicy podatku, kwota zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 99 ust. 12 ustawy, kształtuje się za dany okres rozliczeniowy w następstwie zestawienia w ramach deklaracji, kwot podatku należnego i podatku naliczonego.
Z przepisów tych wynika zatem, że zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, kwota zwrotu różnicy podatku, kwota zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, konstytuuje się z mocy prawa za dany okres rozliczeniowy, którym w ustawie jest miesiąc, a wyjątkowo kwartał.
Zgodnie z treścią art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.
Zatem termin początkowy i końcowy przedawnienia zobowiązania podatkowego wyznacza termin płatności zobowiązania podatkowego (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).
Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I FPS 9/08 oraz linią orzeczniczą sądów administracyjnych, przepis art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do rozliczeń, w których obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przekształcił się w kwotę zwrotu różnicy podatku lub nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, która może być zadeklarowana przez podatnika do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.
Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.
W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia – wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej). Jest to termin materialnoprawny, przez co nie znajduje do niego zastosowanie instytucja przywrócenia terminu.
W związku z powyższym, jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawnopodatkowego.
W wyroku z dnia 30 września 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 295/09 WSA w Białymstoku stwierdził, że „przedawnienie, o którym mowa w art. 70 OrdPU, dotyczy wszystkich elementów konstrukcyjnych podatku, które wynikają z tego samego obowiązku podatkowego, co potencjalne zobowiązanie podatkowe. Odnosi się to w szczególności do nadwyżki podatku należnego nad naliczonym w podatku od towarów i usług. Nie jest bowiem pozbawione logiki rozumowanie według którego, jeżeli przedawnia się zobowiązanie główne (podstawowe), to przedawniają się również związane z nim lub towarzyszące mu inne prawa lub obowiązki, na zasadzie prostego wnioskowania a maiori ad minus.
Przyjęcie poglądu, wedle którego nadwyżka podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług w ogóle nie podlegałaby przedawnieniu, prowadziłoby do ciągłego utrzymywania niepewności sytuacji prawnej podatnika.
W każdym czasie można byłoby wszcząć wobec niego postępowanie podatkowe.
W pełni satysfakcjonującego rozwiązania nie daje też stanowisko, zgodnie z którym weryfikowanie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym możliwe jest do momentu »przedawnienia się okresów«, w których ta nadwyżka zostanie rozliczona. (…) Trzeba bowiem pamiętać, że również w tych okresach nie musi powstać zobowiązanie podatkowe. Po odliczeniu tej nadwyżki od podatku należnego, podatek może być »zerowy«. Zatem w tych przypadkach problem przedawnienia w dalszym ciągu pozostawałby nierozwiązany. Zdaniem Sądu nie można dopuścić do niczym nieograniczonego w czasie korygowania innych, oprócz samego zobowiązania podatkowego, elementów konstrukcyjnych podatku. Nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, tak samo jak zobowiązanie podatkowe, są wynikami rozliczenia podatnika za dany okres. Trudno od wyniku tego rozliczenia uzależniać to, czy dany okresy rozliczeniowy podlega przedawnieniu, czy też nie. Ograniczenie zastosowania instytucji przedawnienia, poprzez odniesienie jego skutków wyłącznie do ściśle rozumianego zobowiązania podatkowego, miałoby i ten negatywny skutek, że podatnik musiałby przez nieograniczony czas przechowywać dokumentację podatkową (art. 86 § 1 OrdPU).
Powyższe pozostaje w zgodzie z poglądem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 29 czerwca 2009, I FPS 9/08”.
Należy jednak wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, a także od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.
I tak, w myśl art. 88 ust. 3a ustawy:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:
1)sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
a)wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
b)(uchylona)
2)transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
4)wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
a)stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
b)podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
c)potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
5)faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
7)wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
W świetle art. 86 ust. 10 ustawy:
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
W oparciu o art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w: ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.
Stosownie do art. 86 ust. 10c ustawy:
Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.
Zatem prawo do odliczenia wynikające z art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ustawy podatnik może zrealizować w rozliczeniu za okres, w którym łącznie ziszczą się przesłanki dotyczące powstania obowiązku podatkowego oraz posiadanie faktury, z której wynika m.in. przedmiot transakcji. Oba elementy (powstanie obowiązku podatkowego oraz posiadanie faktury) są jednakowo ważne i niezbędne do realizacji nabytego prawa do odliczenia.
Według art. 106b ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
· sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
· otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktura musi być wystawiona zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktury wystawianej i otrzymywanej przez podatnika powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokument ten potwierdza rzeczywistą transakcję handlową, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.
Drugim warunkiem – poza posiadaniem faktury – odnoszącym się do realizacji prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego dotyczącym terminu odliczenia jest moment powstania obowiązku podatkowego.
Na mocy art. 19a ust. 1 ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Przy czym, na podstawie art. 19 ust. 8 ustawy:
Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.
Tylko łączne spełnienie wskazanych wyżej warunków w danym okresie rozliczeniowym pozwala na realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli którakolwiek z ww. przesłanek wystąpi w okresie późniejszym, podatnik może odliczyć podatek naliczony właśnie w tym okresie, tj. łącznego spełnienia wszystkich warunków niezbędnych do odliczenia.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę 29 kwietnia 1999 r. z zamiarem wykorzystania jej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wykorzystanie tej nieruchomości zostało zaniechane z uwagi na okoliczności niezależne od woli Wnioskodawcy – stało się nieopłacalne i bezcelowe. Nabycie tej nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą na rzecz Wnioskodawcy. Podatek naliczony przy nabyciu nieruchomości nie został wykazany przez Wnioskodawcę. Spółka ww. podatku naliczonego nie wykazała w kolejnych okresach rozliczeniowych jako nadwyżkę do przeniesienia.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółka ma prawo do zwrotu podatku VAT od nabycia opisanej we wniosku nieruchomości.
Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy przede wszystkim, że odliczeniu podlega suma kwot podatku wynikająca z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy) lub z tytułu dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy).
Wobec tego podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego wynikającego z posiadanej faktury dokumentującej nabycie lub dokumentującej zapłatę przed nabyciem przedmiotu transakcji. W tym momencie niezwykle ważna jest prawidłowość materialnoprawna faktury, ponieważ tylko z prawidłowo wystawionej faktury podatnik może skutecznie realizować swoje prawo do odliczenia. Zatem prawidłowo wystawiona faktura nie tylko jest podstawą do odliczenia podatku, ale pełni rolę dowodową realizacji tego prawa.
W rozpatrywanej sprawie nabycie nieruchomości nie zostało udokumentowane fakturą na rzecz Wnioskodawcy, a zatem nie został spełniony obligatoryjny warunek wskazany w art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, dający prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu.
Jednocześnie należy mieć na uwadze, że do kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, jak i kwoty zwrotu podatku naliczonego mają zastosowanie wszystkie przepisy Ordynacji podatkowej odnoszące się do „zobowiązania podatkowego”. Co istotne zobowiązanie podatkowe (a wraz z nim także inne elementy danego stosunku prawnopodatkowego) przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Jak wynika z opisu sprawy zakup nieruchomości nastąpił 29 kwietnia 1999 r., co oznacza, że Wnioskodawca nie jest uprawniony do zwrotu podatku naliczonego, ponieważ upłynął termin, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.
W konsekwencji Wnioskodawcy z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego, na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.
Podsumowując, (…) nie ma prawa do zwrotu podatku VAT od nabycia opisanej we wniosku nieruchomości.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Nadmieniam, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) powinien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym, załączone przez Państwo do wniosku dokumenty nie będą przedmiotem merytorycznej analizy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).