Temat interpretacji

nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika i niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2020 r. ( data wpływu 28 października 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 1 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika i niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika i niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr .

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i sformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jest właścicielką niezabudowanej działki gruntu o powierzchni 4.685 m² położonej w gminie wiejskiej , powiecie ., województwie . w miejscowości . bez numeru, dla której Sąd Rejonowy w . V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr .

Nieruchomość w całości Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia po zmarłych rodzicach 13 lat temu.

Zakupem wskazanej nieruchomości zainteresowana jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w wpisaną do KRS pod numerem .. Spółka chce wykupić grunty również od innych właścicieli położone w sąsiedztwie działki Wnioskodawczyni. Wszystkie działki wraz z działką Wnioskodawczyni położone są na terenie, który zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy z 2005 r. przeznaczony został pod zabudowę magazynową.

Działka nigdy nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy i nie przynosiła z tego tytułu żadnych pożytków. Jedynym jej użytkownikiem do chwili obecnej jest Wnioskodawczyni.

Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadcza, że nie poczyniła żadnych czynności w zakresie uzbrojenia terenu, pozyskania decyzji o warunkach zabudowy, podziału itp.

Na okoliczność przyszłego kupna-sprzedaży gruntu, zawarta została w 2018 r. w formie aktu notarialnego przedwstępna umowa sprzedaży aneksowana jesienią 2019 r.

Ostateczna cena sprzedaży uzależniona jest od podlegania, bądź nie z tytułu tej transakcji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli Wnioskodawczyni jako strona sprzedająca z tytułu tej transakcji podlega opodatkowaniu VAT, to ustaloną wstępnie cenę sprzedaży podwyższy o należny podatek VAT.

Działka gruntu mająca być przedmiotem sprzedaży o pow. 4685 m² położona jest w obrębię ewidencyjnym , jednostce ewidencyjnej i numerze ewidencyjnym

Wnioskodawczyni nie jest i nigdy nie była zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie jest i nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym. Nie posiadała i nie posiada gospodarstwa rolnego i nie uprawiała ziemi, ani działów specjalnych produkcji rolnej, nigdy nie produkowała, ani sprzedawała produktów rolnych.

Mocą aneksu z dnia 26 listopada 2020 r. termin zawarcia umowy sprzedaży został przesunięty z dnia 30 listopada 2020 r. do dnia 31 lipca 2021 r. /Wnioskodawczyni jeszcze nie otrzymała odpisu rzeczonego aneksu/.

Działka nie jest uprawiana - od chwili nabycia leży ugorem.

Przedmiotowa działka nie była i nie jest wykorzystywana do żadnych celów działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Działka do dnia sprzedaży nie będzie udostępniana osobom trzecim na podstawie umów najmu, dzierżawy itp. (w tym na rzecz przyszłego nabywcy).

Wnioskodawczyni nie wie, czy na dzień sprzedaży działka będzie uzbrojona w media, bądź czy zostanie wydana w tej kwestii decyzja. Wnioskodawczyni nie występowała o takie decyzje. Jak Wnioskodawczyni wskazała na wstępie inwestor nie interesuje się tylko działką Wnioskodawczyni, ale również innymi działkami gruntu, które są sąsiadujące z działką Wnioskodawczyni. Jego interesuje zakup kilku działek gruntu dla zrealizowania inwestycji na co wskazuje umowa przedwstępna. Nigdy nie kupi pojedynczej działki Wnioskodawczyni.

Działka nie była, nie jest i do dnia sprzedaży nie będzie wykorzystywana dla celów działalności rolniczej. Działka nie była i nie jest uprawiana, a co za tym idzie żadnych zbiorów i dostaw produktów rolnych nie było i nie będzie /ugór/.

Na pytanie Organu: Mając na uwadze zawartą w 2018 r. w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży aneksowaną jesienią 2019 r. należy wskazać:

1. jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień ww. umowy zawartej z przyszłym Nabywcą, ciążą na Kupującym a jakie na Sprzedającym?
2. czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostały ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność działki na Nabywcę? Jeśli tak, to jakie?

Wnioskodawczyni wskazała, że: Wg zawartej umowy przedwstępnej /aneksowanej wyłącznie dla określenia terminu zawarcia umowy ostatecznej/ jedynymi warunkami są:

1. sprzedający zobowiązuje się do sprzedaży wskazanej w pkt 1) działki gruntu za cenę 95 zł za 1m² tj. za łączną cenę w wysokości 445.075 zł do dnia 31 lipca 2021 r. /po ostatnim aneksowaniu umowy/, która będzie ceną brutto, bądź netto w zależności od zajętego stanowiska właściwego organu podatkowego określonego w zaświadczeniu o opodatkowaniu przedmiotu umowy podatkiem od towarów i usług na dzień sprzedaży.

Sprzedający dali zgody kupującemu na występowanie w ich imieniu i na koszt kupującego w sprawach ewidencyjnych gruntów i ochrony środowiska z wpisem w dziale III ksiąg wieczystych.

1. warunek wskazany w pkt a) dotyczy również kupującego, a ponadto zakup uzależnia od pozyskania na własny koszt i we własnym zakresie jak niżej:
   • zmiany planu zagospodarowania przestrzennego,
   • przeprowadzenie procesu stanu prawnego,
   • uzyskaniu warunków glebowo - środowiskowych,
   • uzyskaniu warunków technicznych, pozwoleń, uzgodnień oraz zgód jednostek samorządu terytorialnego, organów administracji państwowej oraz potwierdzeniu warunków technicznych zaopatrzenia w media,
   • zatwierdzeniu projektów budowlanych i pozwolenia na budowę.

W załączeniu ksero aktu notarialnego z 20 maja 2020 r. /aneksowanie umowy przedwstępnej/.

Na kolejne pytanie tut. Organu o treści: Należy wskazać czy, Wnioskodawczyni udzieliła Nabywcy ww. działki pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Jej imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowej działki? Jeśli tak, to należy wskazać:

1. do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń Zainteresowana zamierza udzielić pełnomocnictw Nabywcy do występowania w Jej imieniu?
2. jakich czynności dokonał/dokona Nabywca do momentu sprzedaży przez Zainteresowaną działki w związku z udzielonym pełnomocnictwem?

Wnioskodawczyni wskazała, że: Udzielone zgody dotyczyły wyłącznie potwierdzenia stanu prawnego posiadanej nieruchomości, pozyskania informacji z ewidencji gruntów i ochrony środowiska.

Wnioskodawczyni nie występowała o wydanie stawkowej informacji wiążącej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości będzie stanowiła działalność gospodarczą i podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawczyni stanie się podatnikiem zobowiązanym do zapłaty tego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), sprzedaż nieruchomości gruntowej na mocy wskazanej w cz. E pkt 69 ustawy o VAT traktowana jest jako sprzedaż towaru przez osobę mającą status podatnika VAT.

Podatnikami stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy są również osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT przez działalność gospodarczą uznaje się m.in. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, która obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Treść definicji podatnika i działalności gospodarczej wskazuje, że objęcie opodatkowaniem VAT dotyczy wszystkich, którzy profesjonalnie, stale i zarobkowo sprzedają towary i usługi, a co za tym idzie podatnikiem podatku VAT nie jest osoba fizyczna, która dokonuje incydentalnej sprzedaży oraz która nie podejmowała żadnych działań związanych z jednoczesnym: uatrakcyjnieniem działki, menadżerskich, mających na celu zwiększenie wartości i nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami oraz dla której nieruchomość ta nie stanowiła przed dokonaniem sprzedaży źródła dochodu.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego w tym uzupełnionego odpowiedziami na szczegółowe pytania zawarte w wezwaniu z dnia 25 listopada 2020 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.2020.1.MGO, przyszłej transakcji dotyczącej sprzedaży wskazanej nieruchomości gruntowej w stanie fizycznym i prawnym w jakim została nabyta wskutek spadkobrania, tym samym nie nabyta dla celów sprzedaży i zarobkowania nie można uznać za działalność gospodarczą podlegającą podatkowi VAT, a sprzedającego za podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej działki podejmowała/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C- 180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740). Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że na okoliczność przyszłego kupna-sprzedaży niezabudowanej działki gruntu objętej zakresem wniosku, zawarta została w 2018 r. w formie aktu notarialnego przedwstępna umowa sprzedaży, aneksowana jesienią 2019 r. Z zawartej umowy przedwstępnej wynika, że sprzedający zobowiązuje się do sprzedaży wskazanej działki gruntu za cenę 95 zł za 1m² tj. za łączną cenę w wysokości 445.075 zł do dnia 31 lipca 2021 r. /po ostatnim aneksowaniu umowy/, która będzie ceną brutto, bądź netto w zależności od zajętego stanowiska właściwego organu podatkowego określonego w zaświadczeniu o opodatkowaniu przedmiotu umowy podatkiem od towarów i usług na dzień sprzedaży. Nadto, jak wskazała Wnioskodawczyni, sprzedający dali zgody kupującemu na występowanie w ich imieniu i na koszt kupującego w sprawach ewidencyjnych gruntów i ochrony środowiska z wpisem w dziale III ksiąg wieczystych. Udzielone zgody, jak wskazała Wnioskodawczyni, dotyczyły wyłącznie potwierdzenia stanu prawnego posiadanej nieruchomości, pozyskania informacji z ewidencji gruntów i ochrony środowiska.

Z wniosku wynika, że zgodnie z warunkami ww. umowy przedwstępnej, kupujący uzależnia zakup od pozyskania na własny koszt i we własnym zakresie jak niżej:

• zmiany planu zagospodarowania przestrzennego,

• przeprowadzenie procesu stanu prawnego,

• uzyskaniu warunków glebowo - środowiskowych,

• uzyskaniu warunków technicznych, pozwoleń, uzgodnień oraz zgód jednostek samorządu terytorialnego, organów administracji państwowej oraz potwierdzeniu warunków technicznych zaopatrzenia w media,

• zatwierdzeniu projektów budowlanych i pozwolenia na budowę.

W świetle powyższego uznać należy, że Nabywca przedmiotowej działki, dokonał/będzie dokonywał szeregu określonych czynności w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawczynię ww. nieruchomości gruntowej. Pomimo że ww. czynności dokonywane będą przez przyszłego właściciela, to aby takie czynności mogły być poczynione, faktyczny właściciel nieruchomości musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych zgód potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu. W niniejszej sytuacji Wnioskodawczyni udzieliła takich zgód.

Fakt zawarcia umowy przedwstępnej z kupującym, w ramach której udzielono przyszłemu nabywcy zgód celem dokonywania w imieniu Wnioskodawczyni szeregu czynności związanych z przedmiotową działką, m.in. zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, przeprowadzenia procesu stanu prawnego, uzyskania warunków glebowo-środowiskowych, uzyskania warunków technicznych, pozwoleń, uzgodnień oraz zgód jednostek samorządu terytorialnego, organów administracji państwowej oraz potwierdzenia warunków technicznych zaopatrzenia w media, zatwierdzenia projektów budowlanych i pozwolenia na budowę, jest przejawem ściśle profesjonalnej i zorganizowanej aktywności.

Natomiast fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawczynię, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają one bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawczyni. Po udzieleniu zgód czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawczyni (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie, dokonując ww. działań, uatrakcyjnią przedmiotową działkę, będącą nadal własnością Wnioskodawczyni. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawczyni, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności działki jako towaru.

Należy wskazać, że Wnioskodawczyni w taki sposób zorganizowała sprzedaż ww. działki, że niejako jej działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy, stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej grunt będący własnością Wnioskodawczyni będzie podlegał wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną wykonane w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego Nabywcę. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlega grunt o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni podejmując ww. czynności, zaangażowała środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia działki porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działki nr , nie będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym. Jest to majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Wnioskodawczynię działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej działki w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. działki nr będzie dostawą dokonywaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawczyni, a sprzedaż działki nr , będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawczyni za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działki nr , będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ., za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej