Temat interpretacji

Brak możliwości odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z 20 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji. Wniosek został uzupełniony pismem z 20 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 16 listopada 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.765.2020.11.MGO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina Miasto posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług, zaś jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną przez art. 165 Konstytucji RP oraz art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Gmina Miasto w ramach pozyskanych środków z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, zrealizowała projekt pt. . Przedsięwzięcie realizowane było w mieście M.

Wnioskodawcą projektu jest Gmina Miasto, która zgodnie z jej statusem prawnym jest wspólnotą samorządową jednostką samorządu terytorialnego na poziomie gminy. Wnioskodawca jest inwestorem i beneficjentem. Na etapie inwestycyjnym wszystkie prace związane z realizacją zadania były nadzorowane przez Wnioskodawcę. Na etapie operacyjnym produktami projektu również zarządza Wnioskodawca poprzez Dyrektora SP w M. W toku realizacji inwestycji, a także po jej zakończeniu nie doszło do zmian organizacyjnych, prawnych, własnościowych lub innych, mogących skutkować zmianą własności nad produktami projektu, zmianą ich lokalizacji lub całkowitego czy też częściowego zrzucenia realizacji celów projektu. Właścicielem infrastruktury powstałej w efekcie realizacji inwestycji jest Wnioskodawca. Podmiotem odpowiedzialnym za użytkowanie i utrzymanie powstałej infrastruktury w okresie trwałości, i w późniejszym będzie Wnioskodawca poprzez Dyrektora SP w M.

Wnioskodawca jest podmiotem wyspecjalizowanym w zarządzaniu infrastrukturą publiczną i posiada niezbędne zaplecze kadrowo-proceduralne. Za finansowanie produktów projektu w okresie eksploatacji odpowiedzialny jest Wnioskodawca. Inwestycja charakteryzuje się długotrwałym okresem eksploatacji a zastosowane rozwiązania, materiały i technologie odpowiadają standardom unijnym.

Projekt obejmował:

1. głęboką, kompleksową modernizację poprzez ocieplenie przegród, wymianę okien i drzwi zewnętrznych oraz modernizację instalacji c.o., uwzględniającą wymianę grzejników, wymianę przewodów, montaż zaworów termostatycznych, ułożenie nowej instalacji centralnego ogrzewania;
2. ocieplenie stropodachu pełnego przez położenie na istniejącej konstrukcji styropianu;
3. ocieplanie ścian zewnętrznych styropianem;
4. wymianę istniejących okien na nowe wraz z montażem nawiewników higrosterowalnych;
5. wymianę 2 sztuk istniejących drzwi zewnętrznych na nowe.

Inwestycja charakteryzuje się długotrwałym okresem eksploatacji a zastosowane materiały i technologie odpowiadają standardom sprawdzonym w warunkach polskich oraz obowiązującym w Unii Europejskiej.

Na koszty kwalifikowalne złożyły się;

• roboty budowlane (ocieplenie stropodachu pełnego poprzez położenie na istniejącej konstrukcji styropianu o gr. 15 cm, wymiana istniejących okien na nowe o wsp. przenikania ciepła U=1,0 W/m2K wraz z montażem nawiewników higrosterowalnych, ocieplenie ścian zewnętrznych styropianem o gr. 12 cm metodą bezspoinową i wykończenie tynkiem, wymiana istniejących drzwi zewnętrznych na nowe, ocieplenie ścian fundamentowych styropianem o gr. 8 cm, wymiana instalacji c. o.),
• nadzór w projekcie,
• promocja projektu.

Projekt jest trwały finansowo mimo, że sam w sobie nie przynosi dochodów, koszty jego funkcjonowania pokrywane są ze środków finansowych przeznaczonych na funkcjonowanie szkoły z ramienia organu prowadzącego Gminy Miasto, która zarządza projektem a po jego zakończeniu będzie właścicielem produktu i organem finansującym. Powstała zmodernizowana infrastruktura jest utrzymywana w zarządzie placówki szkolnej, tzn. szkoła będzie zarządzać infrastrukturą po zakończeniu projektu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Nabyte towary i usługi w związku z realizacją projektu pn. nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest stanowisko Gminy Miasto, dotyczące braku możliwości odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 20 listopada 2020 r.):

Gmina Miasto, uważa, że nie będzie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego lub zwrot różnicy podatku należnego nad podatkiem naliczonym, gdyż w świetle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwrot podatku bądź obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przysługuje w zakresie w jakim nabywane towary i usługi związane są ze sprzedażą opodatkowaną. Gmina nie uzyskiwała i uzyskiwać nie będzie żadnych opłat w związku ze zrealizowaną inwestycją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ww. ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ww. ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina Miasto zrealizowała projekt pn. Właścicielem infrastruktury powstałej w efekcie realizacji inwestycji jest Wnioskodawca. Podmiotem odpowiedzialnym za użytkowanie i utrzymanie powstałej infrastruktury w okresie trwałości, i w późniejszym będzie Wnioskodawca poprzez Dyrektora SP w M. Projekt jest trwały finansowo mimo, że sam w sobie nie przynosi dochodów, koszty jego funkcjonowania pokrywane są ze środków finansowych przeznaczonych na funkcjonowanie szkoły z ramienia organu prowadzącego Gminy Miasto. Nabyte towary i usługi w związku z realizacją projektu pn. nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług, zapłaconego w związku z wydatkami poniesionymi w ramach prowadzonej inwestycji.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca nabyte towary i usługi w związku z realizacją projektu pn. nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji ww. projektu. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z nabycia towarów i usług w celu realizacji projektu.

W zakresie przedmiotowych wydatków Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej