Temat interpretacji

Zwolnienie z VAT dla usług szkoleniowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 21 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 października 2020 r. (doręczone 3 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z VAT usług przeprowadzania szkoleń () w przypadku nieposiadania wpisu do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z VAT usług przeprowadzania szkoleń () w przypadku nieposiadania wpisu do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 22 października 2020 r. (doręczone 3 listopada 2020 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. Wnioskodawca jest osobą prawną i prowadzi działalność gospodarczą.
2. Na dzień przesłania zapytania posiada wpis do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych (zaświadczenie nr ).
3. Wnioskodawca przeprowadza m.in.:
   1. Szkolenia (tzw. szkolenia ()) przygotowujące do egzaminu przed Komisjami Kwalifikacyjnymi w celu uzyskania świadectwa kwalifikacyjnego (tzw. Uprawnień ()):
      • grupy I - elektrycznej,
      • grupy II - cieplnej/energetycznej,
      • grupy III - gazowej.
   2. Egzaminy na świadectwa kwalifikacyjne (Uprawnienia ()) :
      • grupy I - elektrycznej,
      • grupy II - cieplnej/energetycznej,
      • grupy III - gazowej.
   3. Szkolenia przygotowujące do egzaminu na uprawnienia budowlane.
4. Szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych.
   Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, a konkretnie przeprowadzania szkoleń () w przypadku nie posiadania wpisu do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych.
   W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i wskazał:
   1. Wnioskodawca nie będzie świadczył usług będących przedmiotem wniosku jako uczelnia, jednostka naukowa Polskiej Akademii Nauk lub instytut badawczy w zakresie kształcenia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy.
   2. Osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci winny legitymować się stosownym Świadectwem Kwalifikacyjnym zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 ze zm.), którego warunki uzyskania określa rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad potwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją, urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828). Szkolenie w tym zakresie (a następnie egzamin) można zatem zakwalifikować jako usługi kształcenia zawodowego/przekwalifikowania zawodowego w związku z tym, iż uzyskane przez uczestników szkoleń umiejętności, znacząco wpływają na wiedzę niezbędną do uzyskania Świadectwa Kwalifikacyjnego. Po przeprowadzeniu szkolenia Stowarzyszenie A. ma możliwość przeprowadzenia egzaminów kwalifikacyjnych przez Komisje Kwalifikacyjne funkcjonujące przy Oddziale na mocy aktów powołania wydanych przez Prezesa ...
   3. Uczestnicy biorący udział w prowadzonych zajęciach zdobywają umiejętności, które znacząco wpływają na ich wiedzę niezbędną do uzyskania Świadectwa Kwalifikacyjnego (grupy I - elektrycznej, grupy II - cieplnej/energetycznej, grupy III - gazowej), tj. pozytywnego wyniku egzaminu przed Komisją Kwalifikacyjną, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad potwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją, urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828). Nabyta wiedza podczas szkoleń będzie również wykorzystywana w dalszej pracy zawodowej - świadczonej przez ww. osoby - po uzyskaniu świadectwa kwalifikacyjnego (w przypadku uzyskania pozytywnego wyniku egzaminu kwalifikacyjnego).
      Podsumowując, zdobyte na ww. szkoleniach umiejętności będą zatem pozostawały w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkoleń i będą miały na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
   4. Zapytanie we wniosku dotyczy wyłącznie punktu III 1) - tj. tzw. szkoleń () przygotowujących do egzaminu przed Komisjami Kwalifikacyjnymi w celu uzyskania Świadectwa Kwalifikacyjnego:
      • grupy I - elektrycznej,
      • grupy II - cieplnej/energetycznej,
      • grupy III - gazowej
      Wymagania niezbędne do uzyskania Świadectwa Kwalifikacyjnego określone zostały w § 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 z późn. zm.). Świadczona usługa - szkolenie - będzie zatem obejmowała tematykę/zakres wymaganej wiedzy wymieniony w tymże paragrafie.
   5. Wnioskodawca nie będzie świadczył usługi jako podmiot, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nie posiadając Niepublicznej Placówki Kształcenia Ustawicznego, Wnioskodawca może wg obecnie panujących przepisów być zwolnionym od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) w przypadku przeprowadzania tzw. szkoleń ()?

Zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia przygotowujące do egzaminu na uprawnienia elektryczne/energetyczne/gazowe świadectwa kwalifikacyjne (potocznie zwanymi uprawnieniami ()) są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego i są przeprowadzane w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Szkolenia elektryczne, energetyczne, gazowe () przygotowujące do egzaminu kwalifikacyjnego i zdobycia uprawnień - nie są szkoleniami obligatoryjnymi, ale ułatwiają zdanie egzaminu kwalifikacyjnego na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad, potwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. nr 89, poz. 828). W wyżej wymienionych aktach prawnych określa się również m.in. zasady organizowania i przeprowadzania egzaminu, powoływania komisji do ich przeprowadzania oraz wysokość opłat za egzaminy.

Ww. szkolenia są w ocenie Wnioskodawcy podnoszeniem kwalifikacji zawodowych niezbędnych do podjęcia pracy na danych stanowiskach zawodowych pracy. Co więcej po przeprowadzonych szkoleniach Stowarzyszenie ma możliwość przeprowadzenia egzaminów kwalifikacyjnych przez Komisje Kwalifikacyjne funkcjonujące przy Oddziale na mocy aktu powołania wydawanego przez Prezesa na okres 5 lat na podstawie ww. przepisów.

Ponadto w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.). Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego, bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Zauważa się, iż w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło ww. rozporządzenie Rady nr 1777/2005.

Jak stanowi art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.

Stosownie do treści ust. 6 powołanego przepisu, minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby, o których mowa w ust. 1.

A jak wynika z ust. 7 cytowanego przepisu, minister właściwy do spraw gospodarki, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, określi w szczególności:

1. rodzaje prac, stanowisk oraz instalacji, urządzeń i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
2. zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, odpowiednio do rodzaju prac, stanowisk oraz instalacji i urządzeń, o których mowa w pkt 1;
3. tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
4. jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich powoływania;
5. wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w pkt 2;
6. wzór świadectwa kwalifikacyjnego.

I tak, § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 ze zm.) określa:

1. rodzaje prac, stanowisk oraz urządzeń, instalacji i sieci energetycznych, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
2. zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji;
3. tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
4. jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich powoływania;
5. wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji;
6. wzór świadectwa kwalifikacyjnego.

Ponadto § 6 ww. rozporządzenia zawiera szczegółowy zakres wiedzy, jaką powinny posiadać osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, w celu uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji.

Posiadaną wiedzę i kwalifikacje do pracy przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci elektrycznej, energetycznej oraz gazowej, potwierdzają wydawane świadectwa kwalifikacyjne, które uprawniają do samodzielnego wykonywania pracy na określonym stanowisku i na określone urządzenie w danej grupie urządzeń (wymienione w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jak stanowi ust. 17 tego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 2224, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Stosownie do treści ust. 17a powołanego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Określenie ścisły związek oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy określa zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia ze środków publicznych.

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przeprowadza m.in. szkolenia () przygotowujące do egzaminu przed Komisjami Kwalifikacyjnymi w celu uzyskania świadectwa kwalifikacyjnego (tzw. Uprawnień ()):

• grupy I - elektrycznej,
• grupy II - cieplnej/energetycznej,
• grupy III - gazowej.

Szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych. Wnioskodawca nie będzie świadczył usługi jako podmiot, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku nie posiadania statusu Niepublicznej Placówki Kształcenia Ustawicznego, szkolenia () będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

W przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca wskazał, że nie będzie posiadał wpisu do ewidencji niepublicznych placówek oświatowych oraz nie będzie świadczył ww. usług jako uczelnia, jednostka naukowa Polskiej Akademii Nauk lub instytut badawczy w zakresie kształcenia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie spełnia przesłanek o charakterze podmiotowym dla zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

W przypadku zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest w pierwszej kolejności uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu: prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

Wskazać należy, że definicja usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania została zawarta w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Stosownie do brzmienia ww. artykułu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zapewnione na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, użyte w art. 44 rozporządzenia słowo bezpośredni oznacza dotyczący kogoś lub czegoś wprost, słowo branża oznacza gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju, natomiast słowo zawód oznacza wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, należy rozumieć takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jego ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Jak wynika z opisu sprawy, osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci winny legitymować się stosownym Świadectwem Kwalifikacyjnym zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, którego warunki uzyskania określa rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad potwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją, urządzeń, instalacji i sieci. Szkolenie w tym zakresie (a następnie egzamin) można zatem zdaniem Wnioskodawcy zakwalifikować jako usługi kształcenia zawodowego/ przekwalifikowania zawodowego w związku z tym, że uzyskane przez uczestników szkoleń umiejętności, znacząco wpływają na wiedzę niezbędną do uzyskania Świadectwa Kwalifikacyjnego. Po przeprowadzeniu szkolenia Wnioskodawca ma możliwość przeprowadzenia egzaminów kwalifikacyjnych przez Komisje Kwalifikacyjne funkcjonujące przy Wnioskodawcy na mocy aktów powołania wydanych przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca uczestnicy biorący udział w prowadzonych zajęciach zdobywają umiejętności, które znacząco wpływają na ich wiedzę niezbędną do uzyskania Świadectwa Kwalifikacyjnego (grupy I - elektrycznej, grupy II - cieplnej/energetycznej, grupy III - gazowej), tj. pozytywnego wyniku egzaminu przed Komisją Kwalifikacyjną. Nabyta wiedza podczas szkoleń będzie również wykorzystywana w dalszej pracy zawodowej - świadczonej przez ww. osoby - po uzyskaniu świadectwa kwalifikacyjnego (w przypadku uzyskania pozytywnego wyniku egzaminu kwalifikacyjnego).

Zatem stwierdzić należy, że prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia są świadczone w ramach przygotowania osoby biorącej udział w szkoleniu do egzaminu, potwierdzającego kwalifikacje zawodowe. Podnoszą one kwalifikacje poprzez doskonalenie zawodowe na stanowiskach pracy, co jest wykorzystywane w pracy zawodowej. Szkolenia te pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników, szkolenia mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy, a przede wszystkim przygotowanie do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe.

Tym samym ww. szkolenia przygotowujące do egzaminu uznać należy za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Jak wyżej wskazano, art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy określa zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Przy czym odesłanie w ww. artykule do odrębnych przepisów odnosić się może wyłącznie do przepisów, które określają formy i zasady usług szkoleniowych w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Odrębne przepisy określające formy i zasady to przepisy, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki jakie musi spełnić organizator kształcenia.

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku przeprowadzanych szkoleń () przygotowujących do egzaminu przed Komisjami Kwalifikacyjnymi w celu uzyskania świadectwa kwalifikacyjnego grupy I - elektrycznej, grupy II - cieplnej/energetycznej, grupy III - gazowej wymagania niezbędne do uzyskania świadectwa kwalifikacyjnego określone zostały w § 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 z późn. zm.). Świadczona usługa - szkolenie - będzie zatem obejmowała tematykę/zakres wymaganej wiedzy wymieniony w tymże paragrafie.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2020 r. poz. 833 z późn. zm.), osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.

W myśl art. 54 ust. 6 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw energii, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby, o których mowa w ust. 1.

Na podstawie art. 54 ust. 7 pkt 1 i 2 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw energii, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, określi w szczególności:

1. rodzaje prac, stanowisk oraz instalacji, urządzeń i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
2. zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, odpowiednio do rodzaju prac, stanowisk oraz instalacji i urządzeń, o których mowa w pkt 1.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 54 ust. 6 ww. ustawy Prawo energetyczne, wydane zostało rozporządzenie z dnia 28 kwietnia 2003 r. Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz.U. Nr 89, poz. 828 z późn. zm.).

W myśl § 1 ww. rozporządzenie określa:

1. rodzaje prac, stanowisk oraz urządzeń, instalacji i sieci energetycznych, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
2. zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji;
3. tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
4. jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich powoływania;
5. wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji;
6. wzór świadectwa kwalifikacyjnego.

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia, rodzaje urządzeń, instalacji i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci mogą zajmować się osoby, które spełniają wymagania kwalifikacyjne dla następujących rodzajów prac i stanowisk pracy:

1. eksploatacji - do których zalicza się stanowiska osób wykonujących prace w zakresie obsługi, konserwacji, remontów, montażu i kontrolno-pomiarowym;
2. dozoru - do których zalicza się stanowiska osób kierujących czynnościami osób wykonujących prace w zakresie określonym w pkt 1 oraz stanowiska pracowników technicznych sprawujących nadzór nad eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.

W myśl § 6 ww. rozporządzenia, osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, w celu uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, powinny wykazać się wiedzą z zakresu:

1. na stanowiskach eksploatacji:
   1. zasad budowy, działania oraz warunków technicznych obsługi urządzeń, instalacji i sieci,
   2. zasad eksploatacji oraz instrukcji eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
   3. zasad i warunków wykonywania prac kontrolno-pomiarowych i montażowych,
   4. zasad i wymagań bezpieczeństwa pracy i ochrony przeciwpożarowej oraz umiejętności udzielania pierwszej pomocy,
   5. instrukcji postępowania w razie awarii, pożaru lub innego zagrożenia bezpieczeństwa obsługi urządzeń lub zagrożenia życia, zdrowia i środowiska;
2. na stanowiskach dozoru:
   1. przepisów dotyczących przyłączania urządzeń i instalacji do sieci, dostarczania paliw i energii oraz prowadzenia ruchu i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
   2. przepisów i zasad postępowania przy programowaniu pracy urządzeń, instalacji i sieci, z uwzględnieniem zasad racjonalnego użytkowania paliw i energii,
   3. przepisów dotyczących eksploatacji, wymagań w zakresie prowadzenia dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej oraz stosowania instrukcji eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
   4. przepisów dotyczących budowy urządzeń, instalacji i sieci oraz norm i warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać te urządzenia, instalacje i sieci,
   5. przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej, z uwzględnieniem udzielania pierwszej pomocy oraz wymagań ochrony środowiska,
   6. zasad postępowania w razie awarii, pożaru lub innego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu urządzeń przyłączonych do sieci,
   7. zasad dysponowania mocą urządzeń przyłączonych do sieci,
   8. zasad i warunków wykonywania prac kontrolno-pomiarowych i montażowych.
   
   

Stosownie do § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia sprawdzenie kwalifikacji posiadanych przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci przeprowadzają komisje kwalifikacyjne, o których mowa w § 8, na wniosek tych osób albo na wniosek pracodawcy zatrudniającego te osoby.

Zgodnie z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia sprawdzenia posiadania kwalifikacji dokonuje komisja kwalifikacyjna, zwana dalej Komisją, w drodze organizowanego przez nią egzaminu.

Posiadaną wiedzę i kwalifikacje do pracy przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych potwierdzają wydawane świadectwa kwalifikacyjne, które uprawniają do samodzielnego wykonywania pracy na określonym stanowisku i na określone urządzenie w danej grupie urządzeń (wymienione w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia).

Z uwagi zatem na powyższe przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że usługi przeprowadzania szkoleń (), tj. przygotowujących do egzaminu przed Komisjami Kwalifikacyjnymi w celu uzyskania świadectwa kwalifikacyjnego, tj. uprawnień () spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Świadectwa kwalifikacyjne potwierdzają posiadaną wiedzę i kwalifikacje do pracy przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci elektrycznej, energetycznej oraz gazowej oraz

uprawniają do samodzielnego wykonywania pracy na określonym stanowisku.

Ponadto, szkolenia te nie mają charakteru dowolnego. Zasady przeprowadzania szkoleń (zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania kwalifikacji) oraz egzaminu zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy Prawo energetyczne oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzenia kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.

Oznacza to, że ww. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych ww. przepisach.

Podsumowując, szkolenia przygotowujące do egzaminu przed Komisjami Kwalifikacyjnymi w celu uzyskania świadectwa kwalifikacyjnego grupy I elektrycznej, grupy II cieplnej/energetycznej, grupy III gazowej, stanowią usługi kształcenia zawodowego, prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, zatem korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej