W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. oraz od dnia 1 lipca 2020 r. WDT udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w wariant... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 27.10.2020, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.362.2020.1.PM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. oraz od dnia 1 lipca 2020 r. WDT udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w wariantach (odpowiednio I-III) powinny być, w świetle art. 42 ustawy opodatkowane 0% stawką VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant I);
dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant II);
dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant III);
dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. (wariant III);
dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r. (wariant III);

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant I); dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant II); dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant III); dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. (wariant III) oraz dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r. (wariant III).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem z branży spożywczej zajmującym się produkcją i sprzedażą hurtową napojów bezalkoholowych oraz artykułów spożywczych. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej (dalej: UE), zarejestrowanymi tam do celów rozliczania podatku od wartości dodanej (dalej: Kontrahenci). Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Spółka dokonuje WDT jedynie na rzecz takich Kontrahentów, którzy posiadają na dzień dokonania WDT ważny numer VAT UE nadany przez państwo członkowskie Unii Europejskiej na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Stosowny numer VAT UE jest podawany Spółce przez jej Kontrahenta.

Spółka wykazuje dokonywane przez siebie WDT w deklaracji VAT oraz w informacji podsumowującej.

W każdym z opisanych przypadków miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Spółka, w celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska.

W związku z tym, w Spółce będą występowały w przyszłości w szczególności następujące warianty dokumentowania WDT:

Wariant I (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe) w tym przypadku Spółka zapewnia dostarczenie towaru do magazynu spedytora (magazyn znajduje się w Polsce), który to spedytor będzie odpowiadał za organizację dostawy do zagranicznego Kontrahenta Spółki (spedytor będzie działał na zlecenie Spółki). Spedytor może w tym celu zlecić przewóz towarów innemu przewoźnikowi lub przetransportować towar własnym środkiem transportu. Spedytor udostępnia Spółce komplet dokumentów potwierdzających przewóz i dostarczenie towaru do zagranicznego odbiorcy na platformie internetowej, z której Spółka może pobrać skany tych dokumentów. W efekcie Spółka będzie w posiadaniu:

faktury (lub jej kopii) wystawionej przez Spółkę z tytułu dokonanej WDT, zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
polecenia wydania towaru Kontrahentowi; dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane sprzedawcy oraz dane nabywcy, numer zamówienia, ilość i wagę towaru, ilość palet, na których towar został spakowany, miejsce pochodzenia towaru, miejsce i datę dokonania dostawy towaru, dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu;
dokumentu potwierdzającego przyjęcie towaru przez zagranicznego kontrahenta (odpowiednik dokumentu typu PZ przyjęcie zewnętrzne); dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane nabywcy, sprzedawcy, numer referencyjny zamówienia, nazwę towaru, ilość towaru odebraną oraz ilość towarów wynikającą z zamówienia, datę i godzinę przyjęcia towaru, numer rejestracyjny pojazdu którym przywieziony został towar; dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu;
listu przewozowego CMR podpisanego przez spedytora jako nadawcę, przewoźnika (będzie to inny podmiot niż spedytor jeśli spedytor zdecyduje się na zlecenie przewozu innemu podmiotowi) i odbiorcę, tj. nabywcę towarów Spółki; dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu.

Wariant II (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe) w tym wypadku to Kontrahent odpowiada za zorganizowanie odbioru i transportu towaru z magazynu Spółki do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE. W takim wypadku Spółka będzie w posiadaniu:

faktury (lub jej kopii) zawierającej dane Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
dokumentu magazynowego potwierdzającego przyjęcie towaru przez Kontrahenta (dokument będzie miał nazwę Dowód przyjęcia będzie to odpowiednik dokumentu typu PZ przyjęcie zewnętrzne); dokument będzie dostarczany przez tego Kontrahenta, generowany z jego systemu magazynowego po faktycznym przyjęciu towaru; dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowania konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane sprzedawcy i nabywcy, numer dowodu dostawy, numer zlecenia zakupu, opis towaru wraz z jego ceną jednostkową, ilość towarów wynikającą z zamówienia oraz ilość towarów faktycznie otrzymaną; miejsce i datę przyjęcia towaru; dokument ten może być otrzymany przez Spółkę drogą elektroniczną bądź w formie papierowej.

Wariant III (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe) w przypadku tego wariantu Spółka dysponuje/będzie dysponować:

fakturą (lub jej kopią) zawierającą dane Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
listem przewozowym CMR wystawionym i podpisanym przez nadawcę i przewoźnika (bez podpisu odbiorcy);
zbiorczym zestawieniem faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, zestawienie to będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy. Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją, która będzie zawarta w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, Spółka będzie uznawała, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska. Możliwa jest zatem sytuacja, w której Kontrahent nie zgłosi zastrzeżeń do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., czy wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów, o których mowa w Wariancie I powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., czy wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., czy wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., czy wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r., czy wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT opodatkowane 0% stawką VAT ? (zaistniały stan faktyczny)

Zdaniem Wnioskodawcy:

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie I powyżej, powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.
W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.
W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.
W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.
W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

Uzasadnienie:

1. Warunki zastosowania dla WDT stawki 0% VAT.

Spółka wskazuje, iż transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT. Niemniej jednak, art. 42 ustawy o VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku.

Warunki zastosowania stawki 0% stawiane przez art. 42 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r. były następujące:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Z kolei od dnia 1 lipca 2020 r. warunki zastosowania stawki 0% VAT stawiane przez art. 42 ustawy o VAT są następujące:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dodatkowo zgodnie z art. 42 ust. la ustawy o VAT dodanym od dnia 1 lipca 2020 r. stawka 0% nie ma zastosowania, jeżeli:

podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 (tj. obowiązku złożenia informacji podsumowującej), lub
złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8, chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Należy przy tym zaznaczyć, iż stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1220/11) dokonanie dostaw skutkować powinno stawkę podatkową 0%, która wbrew stanowisku Organów w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową. W związku z tym, wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów powinny być co do zasady opodatkowane stawką 0% VAT, a nie stawką podstawową.

Jak zostało podniesione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zarówno warunek wskazany w pkt 1 jak i warunek wskazany w pkt 3 zacytowanego powyżej przepisu, są przez Wnioskodawcę spełnione. Spółka dokonuje bowiem dostaw na rzecz Kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez właściwe państwo członkowskie), a także jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Spółka sprawdza numer Kontrahenta w bazie VIES. Numer VAT UE dla celów danej transakcji jest podawany Spółce przez Kontrahenta. Spółka spełniać będzie również warunek, o którym mowa w dodanym z dniem 1 lipca 2020 r. do ustawy o VAT art. 42 ust. 1a, tj. będzie składała prawidłowo i terminowo informacje podsumowujące VAT-UE.

Zatem należy uznać, że Spółka wypełnia opisane powyżej warunki zastosowania stawki 0% VAT do WDT.

Tym samym, warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku realizowanych dostaw, jest posiadanie przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT). Kwestie te są przedmiotem dalszej części uzasadnienia.

2. Dowody dokumentujące wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich na terytorium innego kraju członkowskiego.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, wskazanymi powyżej dowodami są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W ocenie Spółki, posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT. Zdaniem Spółki, jeżeli na fakturze wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk załadunku (m in. nazwa i ilość towarów), to faktura taka stanowi w istocie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Tezę tę potwierdza przykładowo Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2014 r., sygn. ILPP4/443-117/14-2/BA, w której organ wskazał, że w związku złym, te faktura jaką Spółka posiada w swojej dokumentacji zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez nią sporządzony oddzielnie.

Nadto, zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem WDT bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3, dokonujący transportu, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego WDT oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty wymienione w ust. 3 lub 4 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 42 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie, Spółka podkreśla, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentami.

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT podatnik może posłużyć się zupełnie dowolnymi dokumentami.

Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów, z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt FPS 1/10, w której stwierdzono m.in., że przepisy wskazane w art. 42 powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w świetle której jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie maję charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W tej samej uchwale stwierdzono także, że dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 lub ust. 4 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (bądź też innymi dowodami, niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

3. Dokumenty otrzymywane drogą elektroniczną.

Spółka zaznacza, że mogą się pojawić przypadki, w których opisane w Wariantach I, II oraz III dokumenty otrzymuje/będzie otrzymywała drogą elektroniczną. W ocenie Spółki, przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 11 ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie WDT gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki, dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe przyjęły formę elektroniczną, bądź też były Spółce przesłane w formie elektronicznej.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi m.in. analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, że z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę papierową. Biorąc pod uwagę, że nigdzie me stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłony faksem.

Powyżej wskazane podejście jest prezentowane również przez organy podatkowe. Przykładowo:

Dyrektor Krajowej informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.293.2019.2.PR) stwierdził, że Przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. (...) dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR) gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2018 r. (sygn. 0112-KD1L1-3.4012.614.2017.3.IT) stwierdził, że Dla zastosowania stawki w wysokości 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna. Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KD1L1-3.4012.117.2017.1.KB) przyjął za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym gromadzone przez wnioskodawcę w formie elektronicznej wysłane nabywcom zbiorcze zestawienia faktur oraz otrzymane od tych nabywców potwierdzenia stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.
Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 r. (sygn. IBPP4/4512-191/15/EK) wskazał, iż zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniało ono wywóz towarów z terytorium kraju, ich dostarczenie no terytorium innego państwa członkowskiego, w dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowe/dokumentowi przesyłanemu w formie elektronicznej, skanem czy faxem.

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lipca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-484/13-4/JK), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 maja 2014 r. (sygn. ITPP3/443-98/14/MO), interpretacjach indywidualnych Dyrektora izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 marca 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-929/14-2/DS) oraz z dnia 18 lutego 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-856/14-4/IR).

Mając na względzie powyższe uwagi, w ocenie Spółki otrzymywane przez nią drogą elektroniczną dokumenty takie jak np. kopie listów przewozowych CMR potwierdzające transport przesyłki do innego kraju UE niż kraj wysyłki towarów, stanowią dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

4. Dokumentacja gromadzona przez Spółkę.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka każdorazowo posiada/będzie każdorazowo posiadać kopię faktury zawierającą dane Kontrahenta wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk załadunku.

Ponadto w zależności od wariantu, Spółka będzie dodatkowo w posiadaniu następujących dokumentów:

Wariant I (dostarczenie towaru do magazynu spedytora w Polsce a stamtąd do odbiorcy w innym kraju UE): polecenie wydania towaru Kontrahentowi, dokument potwierdzający przyjęcie towarów na magazyn Kontrahenta, list przewozowy CMR dokumentujący przewóz towaru z magazynu spedytora na terytorium Polski do Kontrahenta na terytorium innego kraju UE (wszystkie te dokumenty zostaną pobrane z udostępnionej Spółce przez spedytora platformy elektronicznej);
Wariant II (transport organizowany przez nabywcę): dokument magazynowy potwierdzający przyjęcie towaru przez Kontrahenta, dostarczany przez tego Kontrahenta, generowany z jego systemu magazynowego po faktycznym przyjęciu towaru;
Wariant III (zestawienie dostaw): zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, zestawienie to będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy.

W konsekwencji posiadane przez Spółkę dokumenty, w przypadku każdego z Wariantów, potwierdzają/będą potwierdzać jednoznacznie dokonanie dostawy towarów. Szczegółowe uzasadnienie w tym zakresie Spółka przedstawia poniżej.

5. Analiza przypadku przedstawionego w Wariancie I dostarczenie towaru do magazynu spedytora w Polsce, a stamtąd do odbiorcy w innym kraju UE (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

W Wariancie I (dostarczenie towaru do magazynu spedytora w Polsce a stamtąd do odbiorcy w innym kraju UE) Spółka będzie w posiadaniu:

faktury (lub jej kopii) wystawionej przez Spółkę z tytułu dokonanej WDT, zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
polecenia wydania towaru Kontrahentowi; dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane sprzedawcy oraz dane nabywcy, numer zamówienia, ilość i wagę towaru, ilość palet na których towar został spakowany, miejsce pochodzenia towaru, miejsce i datę dokonania dostawy towaru; dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy Internetowej spedytora w postaci skanu;
dokumentu potwierdzającego przyjęcie towaru przez zagranicznego kontrahenta (odpowiednik dokumentu typu PZ przyjęcie zewnętrzne); dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane nabywcy i sprzedawcy, numer referencyjny zamówienia, nazwę towaru, ilość towaru odebraną oraz dość towarów wynikającą z zamówienia, datę i godzinę przyjęcia towaru, numer rejestracyjny pojazdu którym przywieziony został towar; dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu;
listu przewozowego CMR podpisanego przez spedytora jako nadawcę, przewoźnika (będzie to inny podmiot niż spedytor jeśli spedytor zdecyduje się na zlecenie przewozu innemu podmiotowi), odbiorcę, tj. nabywcę towarów Spółki; dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu.

W analizowanym wariancie Spółka zapewnia dostarczenie towaru do magazynu spedytora (magazyn znajduje się w Polsce), który to spedytor będzie odpowiadał za organizację dostawy do zagranicznego Kontrahenta Spółki (spedytor będzie działał na zleceni Spółki). Spedytor może w tym celu zlecić przewóz towarów innemu przewoźnikowi lub przetransportować towar własnym środkiem transportu. Spedytor udostępnia Spółce komplet dokumentów wymieniony powyżej, potwierdzających przewóz i dostarczenie towaru do zagranicznego odbiorcy na platformie internetowej, z której Spółka może pobrać skany tych dokumentów.

Faktura zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku wypełnia wymóg art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Spółka będzie także w posiadaniu listu przewozowego CMR, z którego będzie jednoznacznie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego kraju UE wypełnia to wymóg stawiany przez art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT. Nadto, celem udokumentowania rozbudowanego przebiegu transakcji, Spółka będzie również dysponować poleceniem wydania towaru Kontrahentowi przez spedytora oraz potwierdzeniem przyjęcia towaru przez Kontrahenta do jego magazynu dokumenty te można uznać za dokumenty dodatkowe, spełniające wymogi art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (tzn. są to dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa).

Zdaniem Spółki taka dokumentacja wprost spełnia warunki wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT i jednoznacznie potwierdza dostarczenie towarów do odbiorcy na terytorium innego kraju UE.

Elektronicznie udostępnione dokumenty, pobrane z platformy elektronicznej spedytora jednoznacznie potwierdzają fakt przewozu towaru i otrzymania go przez Kontrahenta na terenie państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. będzie uprawniona do stosowania stawki 0% VAT do WDT udokumentowanych w sposób przedstawiony w Wariancie I.

6. Analiza przypadku przedstawionego w Wariancie II transport organizowany przez nabywcę (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe)

W Wariancie II (transport organizowany przez nabywcę) Spółka będzie w posiadaniu:

faktury (lub jej kopii) zawierającej dane Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
dokumentu magazynowego potwierdzającego przyjęcie towaru przez Kontrahenta (dokument będzie miał nazwę Dowód przyjęcia będzie to odpowiednik dokumentu typu PZ przyjęcie zewnętrzne); dokument będzie dostarczany przez tego Kontrahenta, generowany z jego systemu magazynowego po faktycznym przyjęciu towaru; dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane sprzedawcy i nabywcy, numer dowodu dostawy, numer zlecenia zakupu, opis towaru wraz z jego ceną jednostkową, ilość towarów wynikającą z zamówienia oraz ilość towarów faktycznie otrzymaną, miejsce i datę przyjęcia towaru; dokument ten może być otrzymany przez Spółkę drogą elektroniczny bądź w formie papierowej.

W analizowanym wariancie Spółka nie będzie organizować przewozu towarów, dlatego nie będzie uprawniona do otrzymania od przewoźnika listu przewozowego CMR. W tym wypadku to Kontrahent odpowiada za zorganizowanie odbioru towaru z magazynu Spółki i jego przetransportowanie do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE.

Faktura zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku będzie wypełniała wymóg stawiany przez art. 43 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Ponieważ Spółka nie będzie w stanie pozyskać listu przewozowego, będzie gromadzić inne dokumenty potwierdzające, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, tj. dowód przyjęcia towaru na magazyn Kontrahenta. Dokument ten będzie generowany z systemu magazynowego Kontrahenta po faktycznym odbiorze towaru i przyjęciu go do magazynu. Kontrahent będzie przesyłał ten dokument Spółce w formie papierowej lub elektronicznej.

W ocenie Spółki taki dokument wprost wypełnia wymogi dowodu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o VAT. tzn. potwierdza on przyjęcie towaru przez Kontrahenta w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju.

Ze wszystkich zgromadzonych razem dokumentów jednoznacznie będzie wynikać w ocenie Spółki, że towar został doręczony odbiorcy w danym dniu i pod danym adresem. Nie ma zatem wątpliwości co do tego, że taka forma dokumentowania transakcji uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT do WDT.

7. Analiza przypadku przedstawionego w Wariancie III zestawienie dostaw (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe).

W Wariancie III (zestawienie dostaw) Spółka posiada/będzie w posiadaniu:

faktury (lub jej kopii) zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
listu przewozowego CMR wystawionego i podpisanego przez nadawcę i przewoźnika (bez podpisu odbiorcy);
zbiorczego zestawienia faktur (wysłanego w fermie e-mail) dokumentującego dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie zestawienie to jest/będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy. Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją, która jest/będzie zawarta w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie. Spółka uznaje/będzie uznawała, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska. Możliwa jest zatem sytuacja, w której Kontrahent nie zgłosi zastrzeżeń do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie.

W ocenie Spółki przedmiotowe zestawienie należy uznać za dokument, o którym mowa w art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, potwierdzający dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Zestawienie potwierdza/będzie potwierdzało dokonanie WDT zarówno w przypadku (i) przesłania do Spółki odpowiedzi z potwierdzeniem otrzymania towarów, jak i w przypadku (ii) braku informacji zwrotnej przesłanej do Spółki w zakresie otrzymanego zestawienia. Z ustaleń, które są/będą prowadzone z Kontrahentami oraz z informacji, które są/będą zawarte w przedmiotowym zestawieniu, wynika bowiem/będzie bowiem wynikać, iż brak przesłania przez Kontrahenta w określonym terminie podpisanego zestawienia jest równoznaczny z potwierdzeniem, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Biorąc pod uwagę powyższe, brak odpowiedzi na zbiorcze zestawienie faktur ma/będzie miało taki sam skutek jak odesłanie do Spółki potwierdzenia otrzymania towarów z otrzymanego zestawienia faktur. Należy bowiem wskazać, iż ustalony przez strony termin na potwierdzenie otrzymania towarów każdorazowo daje Kontrahentowi możliwość dokonania szczegółowe, weryfikacji danych zawartych w tym zestawieniu oraz przedstawieni ewentualnych uwag co do jego treści. Nie ulega natomiast wątpliwości, iż każdy racjonalny przedsiębiorca zgłosiłby Spółce wszelkie zauważone braki w towarach mających być przedmiotem dostaw dokonywanych na jego rzecz (udokumentowanych fakturami dostarczonymi Kontrahentom).

Należy w tym miejscu również podkreślić, iż niezgłoszenie przez Kontrahenta zastrzeżeń może być w ocenie Spółki postrzegane jako jego oświadczenie woli zgodne z ustaleniami stron oraz z informacją zawartą na przedmiotowym zestawieniu (która stanowi, iż brak przekazania informacji zwrotnej oznacza w istocie potwierdzenie otrzymania towarów udokumentowanych fakturami, których numery wymienione zostały w zestawieniu).

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa cywilnego, bierne zachowanie podmiotu prawa cywilnego, brak jego aktywności (nazywany w doktrynie milczeniem) może być sposobem złożenia oświadczenia woli, jeżeli istnieją reguły znaczeniowe wiążące z nim sens w postaci woli wywołania skutku prawnego (Gniewek E., Kodeks Cywilny. Komentarz, LegaliS 2014). Przykładowo, taką formę złożenia oświadczenia woli dopuszcza uregulowanie przepisu art. 682 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, zgodnie z którym, jeżeli przedsiębiorca otrzymał od osoby, z którą pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych, ofertę zawarcia umowy w ramach swej działalności, brak niezwłocznej odpowiedzi poczytuje się za przyjęcie oferty.

W świetle powyższego, zestawienie (przesyłane do Kontrahentów i niezakwestionowane przez nich) łącznie z fakturą zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk załadunku potwierdzają jednoznacznie, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski, a następnie (ii) dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego.

W ocenie Spółki powyższe dokumenty są wystarczającym potwierdzeniem dokonania WDT, uprawniającym do zastosowania stawki 0% VAT, zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r., w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r.

Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych powołanych poniżej:

interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.94.2017.1.AP), w której organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym, kopia faktury zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk załadunku łącznie ze zbiorczym zestawieniem faktur niezakwestionowanym przez nabywcę, jednoznacznie potwierdza, że towary będące przedmiotem dostaw objętych danym zestawieniem zostały wywiezione z terytorium Polski, a następnie dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE;
interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB), gdzie organ przyjął za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym zestawienie (przesyłane do nabywców i niezakwestionowane przez nich), łącznie z fakturą stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 marca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-38/16-2/PR, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym, niezgłoszenie przez Nabywców zastrzeżeń może być w ocenie Spółki postrzegane jako jego oświadczenie woli zgodne z ustaleniami stron oraz z informacją zawartą no przedmiotowym zestawieniu (która stanowi, iż brak przekazania informacji zwrotnej oznacza w istocie potwierdzenie otrzymania towarów udokumentowanych fakturami, których numery wymienione zostały w zestawieniu);
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 września 2015 r., sygn. ILPP4/4512-1-2O8/15-2/HW, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, stosownie do którego (...) zgodnie z ustaleniami stron, brak odpowiedzi na przesłane zestawienie w określonym terminie oznacza jego akceptację w konsekwencji, powyższy dokument zdaniem Spółki jednoznacznie poświadcza fakt otrzymania towarów przez Nabywcę/Odbiorcę;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 marca 2015 r., sygn. ILPP4/443-646/14-2/BA, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym zbiorcze zestawienie faktur wysłane do Nabywcy, nawet w przypadku nieodesłania przez Nabywcę informacji zwrotnej w zakresie otrzymanego zestawienia, jest dokumentem jednoznacznie potwierdzającym dostarczenie towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

8. Wymogi dokumentacyjne w świetle Rozporządzenia 2018/1912.

Z dniem 1 stycznia 2020 r. weszło w życie Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (dalej: Rozporządzenie). Rozporządzenie ma moc bezpośredniego obowiązywania w porządku prawnym każdego z państw członkowskich UE.

Wprowadza ono nowy art. 45a do rozporządzenia wykonawczego 282/2011. W art. 45a ust. 1 wskazano, że Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/212/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków: ( ), a w art. 45a ust. 2 wskazano, że Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1. Jednocześnie Rozporządzenie nie zawiera żadnych przepisów, które uchylałyby w tym zakresie moc obowiązującą polskiej ustawy o VAT. Oznacza to, że od dnia 1 stycznia 2020 r. w polskim porządku prawnym obowiązują dwie regulacje mogące być podstawą gromadzenia dokumentacji w celu zastosowania stawki 0% VAT do WDT tj. art. 42 ustawy o VAT oraz art. 45a Rozporządzenia.

Zdaniem Spółki opisane we wniosku metody dokumentacji WDT, które stosuje/zamierza stosować w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. (Wariant III) oraz w stanie prawnym od dnia 1 lipca 2020 r. (Wariant I, II i III) w celu aplikowania stawki 0% VAT nie stoją w sprzeczności z art. 45a Rozporządzenia. Spółka jest uprawniona do gromadzenia dokumentacji potwierdzającej WDT zgodnie z przedstawioną metodyką w oparciu o przepis art. 42 ustawy o VAT i do stosowania stawki 0% VAT do tych WDT. Zawarte w Rozporządzeniu regulacje dotyczące dokumentacji WDT ustanawiają bowiem jedynie domniemanie, zgodnie z którym w przypadku zgromadzenia określonej dokumentacji uważa się, że doszło do przemieszczenia towarów między krajami UE, co związane jest z prawem do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT. Domniemanie to nie wyłącza jednak możliwości zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT na podstawie dokumentów gromadzonych przez Spółkę, które są zgodne z polską ustawą o VAT w brzmieniu na dzień 1 stycznia 2020 r. oraz w brzmieniu od dnia 1 lipca 2020 r.

W ocenie Spółki należy uznać, że niespełnienie wymogów art. 45a Rozporządzenia oznacza, że nie ma zastosowania domniemanie tam opisane. Niespełnienie wymogów art. 45a Rozporządzenia nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie mieć zastosowania. W takiej sytuacji podatnik w inny sposób, na przykład na podstawę przepisów ustawy o VAT, może udowodnić, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Tożsame stanowisko zostało przedstawione przez Dyrekcję Generalną ds. Podatków Unii Celnej (the Commissions Directorate General for Tax at on and Customs Union) działającą przy Komisji Europejskiej w dokumencie Noty wyjaśniające w sprawie zmian w zakresie unijnego podatku VAT w odniesieniu do procedur magazynu typu call off stock, transakcji łańcuchowych i zwolnień wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (szybkie rozwiązania na 2020 r. (ang. Explanatory notes on the 2020 Quick fixes) będącym objaśnieniami m.in. do Rozporządzenia 2018/1912. Wskazano w nim m.in., że:

możliwe jest wystarczające udokumentowanie dokonania WDT w celu zastosowania stawki 0%, które jednak nie stanowi dokładnego spełnienia wymagań dokumentacyjnych stawianych przez Rozporządzenie (punkt 5.3.3 Not wyjaśniających),
zasady dokumentowania WDT obowiązujące w porządku prawnym danego kraju pozostają w mocy, a zatem możliwe jest udokumentowanie WDT w sposób przewidziany w Rozporządzeniu bądź w sposób przewidziany w krajowym porządku prawnym zgodnie z punktem 5.3.2. Not wyjaśniających: Co się stanie z obowiązującymi przepisami krajowymi państw członkowskich dotyczącymi dowodu transportu po wejściu w życie art. 45a rozporządzenia wykonawczego? Czy przepisy krajowe będą nadał miały zastosowanie? Państwa członkowskie mają obowiązek stosowania art. 45a rozporządzenia wykonawczego. Oznacza to, że jeżeli warunki określone w tym przepisie są spełnione, dostawca będzie mógł skorzystać z odpowiedniego domniemania. Państwa członkowskie mają również możliwość określenia w swoich krajowych przepisach w dziedzinie VAT innych domniemań dotyczących dowodu transportu, które mogą pozostawiać więcej swobody niż domniemanie przewidziane w art. 45a RW. W takim przypadku dostawca mógłby skorzystać z domniemań określonych w art. 45a RW lub domniemań w krajowych przepisach dotyczących VAT, o ile spełnione są odpowiednie warunki. W tym względzie istniejące krajowe przepisy dotyczące VAT, w których określono warunki dotyczące dowodu transportu dające więcej swobody niż warunki przewidziane w art. 45a RW, mogą być nadal stosowane.
niespełnienie wymogów udokumentowana WDT zgodnie z Rozporządzeniem nie oznacza automatycznie, że podatnik nie ma prawa do zastosowania stawki 0%; oznacza to jedynie, że podatnik w inny sposób powinien udowodnić fakt dokonania WDT (punkt 5.3.4 Not wyjaśniających).

Dokument jest dostępny pod adresem ()

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie także m.in. w:

treści komunikatu zamieszczonego na strome internetowej Ministerstwa Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. dotyczącego skutków prawnych opóźnienia w implementacji pakietu .Quick Fixes i sposobu postępowania w okresie przejściowym (dostęp 16.03.2020 r.: https://www.gov.pl/web/finanse/implementacja-dyrektywy-20181910-dot-tzw-pakietu-quick- fixes): Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Sytuacja taka nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy implementującej prawo unijne;
uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wdrażającej postanowienia Dyrektywy Quick Fixes (ustawa z dnia 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. z 2020 r., poz. 1106): Niespełnienie warunków domniemania nie oznacza automatycznie, że stawko 0% nie będzie miało zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienia w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Inaczej mówiąc, jeśli domniemanie nie ma zastosowania, sytuacja pozostaje taka sama, jak obecnie.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż posiadane przez nią dokumenty wskazane w Wariantach I, II i III w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowana 0% stawki VAT z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw wewnątrzwspólnotowych będzie w analizowanych przypadkach spełniony i Spółka powinna być uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT we wskazanych stanach prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant I);
dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant II);
dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. (wariant III);
dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. (wariant III);
dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r. (wariant III);

jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej, zarejestrowanymi tam do celów rozliczania podatku od wartości dodanej. Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Spółka wykazuje dokonywane przez siebie WDT w deklaracji VAT oraz w informacji podsumowującej.

W związku z tym, w Spółce będą występowały w przyszłości w szczególności następujące warianty dokumentowania WDT:

Wariant I w tym przypadku Spółka zapewnia dostarczenie towaru do magazynu spedytora (magazyn znajduje się w Polsce), który to spedytor będzie odpowiadał za organizację dostawy do zagranicznego Kontrahenta Spółki (spedytor będzie działał na zlecenie Spółki). Spedytor może w tym celu zlecić przewóz towarów innemu przewoźnikowi lub przetransportować towar własnym środkiem transportu. Spedytor udostępnia Spółce komplet dokumentów potwierdzających przewóz i dostarczenie towaru do zagranicznego odbiorcy na platformie internetowej, z której Spółka może pobrać skany tych dokumentów. W efekcie Spółka będzie w posiadaniu:

faktury (lub jej kopii) wystawionej przez Spółkę z tytułu dokonanej WDT, zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
polecenia wydania towaru Kontrahentowi; dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane sprzedawcy oraz dane nabywcy, numer zamówienia, ilość i wagę towaru, ilość palet, na których towar został spakowany, miejsce pochodzenia towaru, miejsce i datę dokonania dostawy towaru, dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu;
dokumentu potwierdzającego przyjęcie towaru przez zagranicznego kontrahenta, dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane nabywcy, sprzedawcy, numer referencyjny zamówienia, nazwę towaru, dość towaru odebraną oraz ilość towarów wynikającą z zamówienia, datę i godzinę przyjęcia towaru, numer rejestracyjny pojazdu którym przywieziony został towar; dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu;
listu przewozowego CMR podpisanego przez spedytora jako nadawcę, przewoźnika (będzie to inny podmiot niż spedytor jeśli spedytor zdecyduje się na zlecenie przewozu innemu podmiotowi) i odbiorcę, tj. nabywcę towarów Spółki; dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu.

Wariant II w tym wypadku to Kontrahent odpowiada za zorganizowanie odbioru i transportu towaru z magazynu Spółki do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE. W takim wypadku Spółka będzie w posiadaniu:

faktury (lub jej kopii) zawierającej dane Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
dokumentu magazynowego potwierdzającego przyjęcie towaru przez Kontrahenta, dokument będzie dostarczany przez tego Kontrahenta, generowany z jego systemu magazynowego po faktycznym przyjęciu towaru; dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowania konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane sprzedawcy i nabywcy, numer dowodu dostawy, numer zlecenia zakupu, opis towaru wraz z jego ceną jednostkową, ilość towarów wynikającą z zamówienia oraz ilość towarów faktycznie otrzymaną; miejsce i datę przyjęcia towaru; dokument ten może być otrzymany przez Spółkę drogą elektroniczną bądź w formie papierowej.

Wariant III w przypadku tego wariantu Spółka dysponuje/będzie dysponować:

fakturą (lub jej kopią) zawierającą dane Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
listem przewozowym CMR wystawionym i podpisanym przez nadawcę i przewoźnika (bez podpisu odbiorcy);
zbiorczym zestawieniem faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, zestawienie to będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną po zakończeniu okresu, którego dotyczy. Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją, która będzie zawarta w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, Spółka będzie uznawała, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska. Możliwa jest zatem sytuacja, w której Kontrahent nie zgłosi zastrzeżeń do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w przedstawionych trzech wariantach oraz w trzech stanach prawnych, tj. obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r., od dnia 1 stycznia 2020 r. oraz od dnia 1 lipca 2020 r.

Jak wynika z przedstawionych powyżej przepisów ustawy, dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, wymagane jest aby dostawca towaru był podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wg stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, wg stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 art. 41 ust. 3 ustawy.

Warunki zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów określone w art. 42 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r. były następujące:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Natomiast zgodnie ze zmianą ww. przepisu od dnia 1 lipca 2020 r. warunki zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są następujące:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dodatkowo, zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy dodanym od dnia 1 lipca 2020 r., stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca,
przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3b, oraz o zmianach w zakresie tej procedury zawartych w informacjach

zwane dalej informacjami podsumowującymi.

Jak stanowi ust. 3 pkt 1 ww. przepisu, informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4 ustawy.

Jak wynika z informacji przedstawionych przez Zainteresowanego w treści złożonego wniosku, zarówno warunek wskazany w pkt 1 jak i warunek wskazany w pkt 3 zacytowanego powyżej przepisu art. 42 ust. 1 ustawy, są przez Wnioskodawcę spełnione. Spółka dokonuje bowiem dostaw na rzecz Kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez właściwe państwo członkowskie oraz podawany dostawcy przez nabywcę), a także jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Nie będą również spełnione przesłanki negatywne, o których mowa w art. 42 ust. 1a ustawy, tj. Spółka będzie składała prawidłowo i terminowo informacje podsumowujące.

Zatem należy uznać, że Spółka wypełnia opisane powyżej zawarte w art. 42 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 oraz art. 42 ust. 1a ustawy warunki zastosowania 0% stawki VAT dla dokonywanej przez nią wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Przedmiotem dalszej części uzasadnienia będzie zatem kwestia spełnienia przesłanki zawartej w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. posiadania przez podatnika dokumentacji dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z treścią art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Stosowanie do treści art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Ponadto, w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
  - pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
  - co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
  Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
2. następujące dokumenty:
  - polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
  - dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
  - poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Mając na uwadze powyżej przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Spółka będzie w posiadaniu dokumentacji, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Bez względu na to, czy transport będzie odbywał się z udziałem przewoźnika (spedytora), czy też zorganizowany będzie przez Kontrahenta, dokumentacja, w której posiadaniu będzie Wnioskodawca, stanowić będzie dowody jednoznacznie potwierdzające dostarczenie towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik powinien posiadać ponadto dokument inny niż wskazany w ust. 3 pkt 3 powoływanego przepisu.

Katalog ten może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 4 oraz art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Dodatkowo należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca będzie w posiadaniu następujących dokumentów:

w Wariancie I:
- faktury (lub jej kopii) wystawionej przez Spółkę z tytułu dokonanej WDT, zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
- polecenia wydania towaru Kontrahentowi; dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane sprzedawcy oraz dane nabywcy, numer zamówienia, ilość i wagę towaru, ilość palet, na których towar został spakowany, miejsce pochodzenia towaru, miejsce i datę dokonania dostawy towaru;
- dokumentu potwierdzającego przyjęcie towaru przez zagranicznego kontrahenta (odpowiednik dokumentu typu PZ przyjęcie zewnętrzne); dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowanie konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane nabywcy, sprzedawcy, numer referencyjny zamówienia, nazwę towaru, dość towaru odebraną oraz ilość towarów wynikającą z zamówienia, datę i godzinę przyjęcia towaru, numer rejestracyjny pojazdu którym przywieziony został towar;
- listu przewozowego CMR podpisanego przez spedytora jako nadawcę, przewoźnika (będzie to inny podmiot niż spedytor jeśli spedytor zdecyduje się na zlecenie przewozu innemu podmiotowi) i odbiorcę, tj. nabywcę towarów Spółki; dokument ten będzie pobierany przez Spółkę z platformy internetowej spedytora w postaci skanu.
w Wariancie II:
- faktury (lub jej kopii) zawierającej dane Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
- dokumentu magazynowego potwierdzającego przyjęcie towaru przez Kontrahenta (dokument będzie miał nazwę .Dowód przyjęcia będzie to odpowiednik dokumentu typu PZ przyjęcie zewnętrzne); dokument ten będzie zawierać dane pozwalające na zidentyfikowania konkretnej dostawy, tj. przede wszystkim dane sprzedawcy i nabywcy, numer dowodu dostawy, numer zlecenia zakupu, opis towaru wraz z jego ceną jednostkową, ilość towarów wynikającą z zamówienia oraz ilość towarów faktycznie otrzymaną; miejsce i datę przyjęcia towaru.
w Wariancie III:
- faktury (lub jej kopią) zawierającej dane Kontrahenta, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;
- listu przewozowego CMR wystawionego i podpisanego przez nadawcę i przewoźnika (bez podpisu odbiorcy);
- zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie. Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją, która będzie zawarta w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, Spółka będzie uznawała, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska. Możliwa jest zatem sytuacja, w której Kontrahent nie zgłosi zastrzeżeń do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do dostawy towarów realizowanej przez niego w Wariantach I, II i III, stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które łącznie dla każdego z Wariantów będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Wnioskodawcę (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Reasumując, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów, o których mowa w Wariancie I powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 uznano jako prawidłowe.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytanie oznaczonego nr 2 uznano jako prawidłowe.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3 uznano jako prawidłowe.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT (zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 4 uznano jako prawidłowe.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r., wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT opodatkowane 0% stawką VAT (zaistniały stan faktyczny).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 5 uznano jako prawidłowe.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie