Temat interpretacji

Możliwość odzyskania podatku naliczonego przez Wnioskodawcę od wydatków związanych z remontem kościoła.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego przez Wnioskodawcę od wydatków związanych z remontem kościoła jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego przez Wnioskodawcę od wydatków związanych z remontem kościoła. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 września 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Historia Parafii (Wnioskodawca) sięga 1185 r., zaś dzieje obecnie istniejącego kościoła rozpoczynają się ok. 1350 r. w XIX w. Budynek został rozbudowany, jego stan techniczny w 2015 roku rzeczoznawca określił jako krytyczny, wymagający natychmiastowego remontu. W ramach starań o pozyskanie środków na remont Parafia została włączona w projekt realizowany w ramach Działania 8.3 Osi Priorytetowej VIII Konwersja Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, umowę podpisano w sierpniu 2018 roku.

Parafia w 2017 roku, w związku z reformą systemu oświaty, podjęła decyzję o budowie () Centrum Edukacji, w którym obecnie diecezja () prowadzi szkołę podstawową. W związku z tym, xx stycznia 2018 roku zgłoszono w urzędzie skarbowym rejestrację w zakresie podatku od towarów i usług. Budynek szkoły został odebrany częściowo xx listopada 2018 r., kolejny etap odbioru nastąpił w sierpniu 2019 r. Sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT Wnioskodawcy od xx listopada 2018 roku dotyczy wyłącznie dzierżawy budynku szkoły na rzecz Zespołu Szkół.

Dzierżawiony budynek szkoły znajduje się w innej miejscowości, niż remontowany budynek kościelny. Dla wyżej wymienionej działalności zostało założone odrębne konto, które związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą. Parafia nie prowadzi innej sprzedaży opodatkowanej.

W związku z realizowanym przez Parafię, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa na lata 2014-2020 remontem budynku sakralnego (kościoła parafialnego) zachodzi konieczność złożenia oświadczenia, iż w związku z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług Parafia jako kościelna osoba prawna, zarejestrowana w zakresie podatku od towarów i usług jako podatnik, nie ma możliwości odzyskania (rozliczenia jako podatku naliczonego) poniesionego przy remoncie kościoła podatku VAT. Remont dotyczy zabytkowego kościoła, wymaga wielkich nakładów finansowych. W kościele nie będzie prowadzona działalność gospodarcza oraz nie będzie prowadzonej sprzedaży opodatkowanej. W 2019 roku za remont kościoła zostały zapłacone faktury w wysokości zł brutto, zaś szacunkowy koszt remontu kościoła w najbliższych latach wyniesie około zł. Parafia nie wystąpiła do urzędu skarbowego o zwrot podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 23 września 2020 r. wskazano:

1. Nazwa projektu: () realizowany w ramach Działania 8.3 Osi Priorytetowej VIII Konwersja Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020,
2. Faktury dotyczące nabyć w ramach realizacji przedmiotowego projektu wystawiane są na Wnioskodawcę, tj. Parafię.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 23 września 2020 r.).

Czy istnieje możliwość odzyskania (rozliczenia jako podatku naliczonego) przez Wnioskodawcę podatku VAT związanego z remontem budynku kościoła parafialnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on miał możliwości odzyskać podatku VAT, ponieważ realizowany projekt nie ma związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Parafia podatek VAT będzie mogła zaliczyć jako wydatek kwalifikowany.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca Parafia została włączona w projekt realizowany w ramach Działania 8.3 Osi Priorytetowej VIII Konwersja Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

W związku z realizowanym przez Parafię w ramach ww. projektu remontem budynku sakralnego (kościoła parafialnego) zachodzi konieczność złożenia oświadczenia, iż w związku z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług Parafia jako kościelna osoba prawna, zarejestrowana w zakresie podatku od towarów i usług jako podatnik, nie ma możliwości odzyskania (rozliczenia jako podatku naliczonego) poniesionego przy remoncie kościoła podatku VAT.

Wnioskodawca wskazał, że remont dotyczy zabytkowego kościoła, w kościele nie będzie prowadzona działalność gospodarcza oraz nie będzie prowadzonej sprzedaży opodatkowanej. W 2019 roku za remont kościoła zostały zapłacone faktury w wysokości . zł brutto, zaś szacunkowy koszt remontu kościoła w najbliższych latach wyniesie około . zł. Parafia nie wystąpiła do urzędu skarbowego o zwrot podatku VAT. Faktury dotyczące nabyć w ramach realizacji przedmiotowego projektu wystawiane są na Wnioskodawcę, tj. Parafię.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy istnieje możliwość odzyskania podatku VAT związanego z remontem ww. budynku kościoła parafialnego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony, ponieważ jak wynika z wniosku remont dotyczy zabytkowego kościoła, a w kościele nie będzie prowadzona działalność gospodarcza oraz nie będzie prowadzona sprzedaż opodatkowana.

W związku z powyższym Parafia nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji ww. inwestycji. Tym samym Parafii nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Parafia nie spełnia tych warunków, nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

W konsekwencji powyższego, Parafia nie może odzyskać podatku od towarów i usług związanego z remontem budynku kościoła parafialnego wykonanego w ramach projektu realizowanego w ramach Działania 8.3 Osi Priorytetowej VIII Konwersja Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej