Temat interpretacji

Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego () objętej Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego () objętej Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny:

Gmina () jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług (VAT). Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Gmina () realizuje projekt pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego (), na który otrzymała dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, działanie Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER, poddziałanie Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, tj. wspieranie lokalnego rozwoju na obszarach wiejskich. Gmina () podpisała z Województwem () w dniu 24 października 2019 r. umowę o przyznaniu pomocy Nr ().

Pomoc finansowa przyznana na realizację ww. zadania polega na refundacji części kosztów kwalifikowanych opłaconych przez Gminę (). Faktury dokumentujące wydatki poniesione na przedmiotowy projekt wystawiane są na nabywcę towarów i usług, czyli: Gminę (), ul. (), NIP (). W ramach zadania (), powstanie centrum turystyczno-rekreacyjne z zielenią, małą architekturą, punktem widokowym oraz ścieżkami z kruszywa kamiennego. Zostanie wykonana altana ogrodowa wyposażona w stół, ławki oraz podjazd dla niepełnosprawnych. Ponadto na terenie centrum pobudowany zostanie grill murowany z rusztem żeliwnym, miejsce na ognisko z kamienia polnego wraz z siedziskami, miejsce z dojazdem dla osób niepełnosprawnych.

Powstała infrastruktura pozostanie własnością Gminy (), zarządzana będzie przez sołtysa (). Sołtysowi sołectwa () udzielono w dniu 18 października 2016 r. pełnomocnictwa ogólnego do jednoosobowego podejmowania czynności zwykłego zarządu mieniem komunalnym powierzonym sołectwu (). Zarządzenie () Burmistrza () z dnia 30 czerwca 2017 r. określa zasady i wysokości stawek najmu świetlic lub terenów będących w posiadaniu sołectw w Gminie ().

Poprzez określenie tereny będące w posiadaniu sołectwa rozumie się tereny zielone, które wynajmowane są do różnego rodzaju pokazów oraz wystaw na terenie sołectw.

Wybudowane centrum turystyczno-rekreacyjne (), będzie ogólnodostępne i niekomercyjne, mieszkańcy i turyści będą korzystali z niego bezpłatnie. Obszar ten stanie się miejscem trwałego wypoczynku o odpowiednim standardzie. Rozwój infrastruktury wpłynie na rozwój turystyki i rekreacji w regionie. Odbiorcami projektu będą wszyscy korzystający z wybudowanego centrum, nie tylko mieszkańcy miejscowości () i gminy (), ale również mieszkańcy ościennych gmin. Za wynajem terenu nie będą pobierane opłaty zgodnie z ww. Zarządzeniem.

Wynikiem realizacji inwestycji osiągnięty zostanie cel projektu, tj. podnoszenie atrakcyjności obszaru Lokalnej Grupy Działania poprzez rozwój infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej, zachowanie dziedzictwa lokalnego i jego promocję poprzez budowę centrum turystyczno-rekreacyjnego (). Projekt planowany jest do realizacji od września do grudnia 2020 r. w województwie (), w powiecie świeckim, w gminie (), w miejscowości (), na części działki nr 1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina () ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług (VAT) w związku z realizowaną inwestycją pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego () objętą Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na zakres prawa do odliczeń podatku od towarów i usług (VAT) wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika tego podatku wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT), ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2, 10, 15, 17 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują:

1. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
2. kulturę fizyczną i turystykę, w tym tereny rekreacyjne i urządzania sportowe,
3. utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych,
4. wspieranie i upowszechnianie idei samorządowej, w tym tworzenie warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażanie programów pobudzania aktywności obywatelskiej.

Zgodnie z typem i założeniami projektu pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego (), wskazuje się na zaspokajanie potrzeb mieszkańców, realizację funkcji społecznej, rekreacyjno-turystycznej, podnoszenie ich jakości życia oraz sposobu spędzania czasu wolnego. Zadaniem gminy jest prowadzić do rozwoju regionu przy wykorzystaniu wszelkiego jej potencjału. Na samorządzie gminnym spoczywa odpowiedzialność za dostarczenie, stworzenie funkcjonalnej i atrakcyjnej infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej, społecznej realizującej zadania i obowiązki wobec mieszkańców.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, realizowana inwestycja pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego () stanowi zadanie własne gminy, nie będzie związana ze sprzedażą opodatkowaną. Gmina () nie będzie pobierać opłat za korzystanie z utworzonego terenu i nie będzie osiągać z tego tytułu przychodów. Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją poprzez obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie którym mowa we wniosku, działa jako organ władzy publicznej, a nie uczestnik obrotu cywilnoprawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto, w myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Wobec powyższego, jednostki samorządu terytorialnego są uznawane za podatników podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie czynności mających charakter cywilnoprawny, tj. realizowanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem czynności podejmowane w wyniku realizacji zawartych umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych), takich jak umowa sprzedaży, dostawy, zamiany, najmu, czy dzierżawy (ruchomości i nieruchomości) itd., gdyż tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje projekt pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego (), na który otrzymała dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, działanie Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER, poddziałanie Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, tj. wspieranie lokalnego rozwoju na obszarach wiejskich. Gmina podpisała z Województwem () w dniu 24 października 2019 r. umowę o przyznaniu pomocy Nr ().

Pomoc finansowa przyznana na realizację zadania polega na refundacji części kosztów kwalifikowanych opłaconych przez gminę (). W ramach inwestycji, (), powstanie centrum turystyczno-rekreacyjne z zielenią, małą architekturą, punktem widokowym oraz ścieżkami z kruszywa kamiennego. Zostanie wykonana altana ogrodowa wyposażona w stół, ławki oraz podjazd dla niepełnosprawnych. Ponadto na terenie centrum pobudowany zostanie grill murowany z rusztem żeliwnym, miejsce na ognisko z kamienia polnego wraz z siedziskami, miejsce z dojazdem dla osób niepełnosprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że wybudowane centrum turystyczno-rekreacyjne (), będzie ogólnodostępne i niekomercyjne, mieszkańcy i turyści będą korzystali z niego bezpłatnie. Odbiorcami projektu będą wszyscy korzystający z wybudowanego centrum, nie tylko mieszkańcy miejscowości () i gminy (), ale również mieszkańcy ościennych gmin. Za wynajem terenu nie będą pobierane opłaty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku od towarów i usług (VAT) w związku z realizowaną inwestycją pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego () objętą Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina realizując inwestycję pn. Budowa centrum turystyczno-rekreacyjnego () nie działa w charakterze podatnika VAT, lecz działa w zakresie realizacji zadań własnych Gminy polegających na zaspokajaniu potrzeb mieszkańców, a efekty realizacji inwestycji jak wynika z wniosku nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego zadania inwestycyjnego, jak również Gmina nie będzie miała prawa do zwrotu podatku VAT zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej