Temat interpretacji

Zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT do sprzedaży niezabudowanych działek gruntu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 25 sierpnia 2020 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.418.2020.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT do sprzedaży niezabudowanych działek gruntu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT do sprzedaży niezabudowanych działek gruntu. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 25 sierpnia 2020 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.418.2020.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 25 sierpnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: Gmina, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina planuje dokonać zbycia nieruchomości niezabudowanych położonych przy ul. () składających się z działek oznaczonych numerami: 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13.

Działki: 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 powstały w wyniku podziału działki nr 1 będącej własnością Gminy Miasta () oraz podziału działki nr 2 będącej własnością osób fizycznych.

Działka nr 1 i działka nr 2 zostały objęte decyzją z dnia 13 listopada 2013 r. o warunkach zabudowy dla planowanej inwestycji polegającej na budowie 9 budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Następnie decyzją z dnia 26 lutego 2015 r. zakres inwestycji został rozszerzony i obejmuje budowę 11 budynków. Decyzje o warunkach zabudowy zostały wydane na wniosek osób fizycznych będących właścicielami działki nr 2.

Na podstawie decyzji Prezydenta Miasta () z dnia 3 października 2015 r. dokonano podziału działki nr 1 na działki o nr: 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12 oraz działki nr 2 na działki o nr: 2/1, 2/2, 2/3, 2/4, 2/5, 2/6, 2/7, 2/8, 2/9, 2/10, 2/11, 2/12, 2/13.

Na mocy umowy zamiany z dnia 6 września 2017 r. działki o nr 2/1, 2/2, 2/11, 2/12, 2/13 stały się własnością Gminy.

Działki nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 nie są objęte obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z danymi Wydziału Architektury Urzędu Miejskiego w () dla działek o nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 powstałych w wyniku podziału działek nr 1 i 2 (dla których były wydane decyzje o warunkach zabudowy) nie wydano: decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, a także decyzji o realizacji inwestycji drogowej.

Ponadto zgodnie z informacjami ustalonymi przez Wydział Architektury, decyzją z 26 lutego 2015 r. (wydaną przed podziałem działek) zostały wydane warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 11 budynków mieszkalnych na działkach ewid. 1, 2, 4 i części działki 3. W wyniku podziału ww. działek powstały m.in. działki nr ewid. 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 dla których warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 11 budynków mieszkalnych są nadal aktualne.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku dodatkowo wskazał, że:

1. Działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 1/2, 1/11, 1/12 (powstałe w wyniku podziału działki nr 1), zostały nabyte na rzecz Gminy, Decyzją Wojewody () nr () z dnia 5 sierpnia 2010r., stwierdzającego nabycie z dniem 27 maja 1990 r. przez Gminę z mocy prawa nieodpłatnie, własności niezabudowanej nieruchomości oznaczonej jako działka nr 1. Działki oznaczone w ewidencji gruntów nr 2/2, 2/11, 2/13 (powstałe w wyniku podziału działki nr 2) zostały nabyte na rzecz Gminy w drodze zamiany z osobami fizycznymi, aktem notarialnym Rep A Nr () z dnia 6 września 2017 r.
2. Nabycie działek 1 i 2 nie było udokumentowane fakturą.
3. Z tytułu nabycia ww. działek Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.
4. Działki będące przedmiotem wniosku nie były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT.

Ponadto uzupełnienie stanu faktycznego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2020r. Gmina informuje, iż zgodnie z pismem Wydziału Architektury Decyzją nr () z dnia 26 lutego 2015r. znak: sprawy () ustalono warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 11 budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działkach nr ewid. 1, 2, 4 i części działki nr 3 (obręb ). W wyniku podziału ww. działek powstały między innymi działki nr ewid. 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13, które stanowią jedynie część działek objętych ww. decyzją. Decyzję o warunkach zabudowy można przenieść na inne osoby tylko i wyłącznie w całości tj.: w odniesieniu do terenu odpowiadającemu w całości nieruchomości składającej się z działek o dawnych numerach ewid. , 2, 4 i części działki nr 3, dla których ustalono warunki zabudowy ww. decyzją, a nie części. Poza tym wyjaśnia się, że decyzja o warunkach zabudowy nie przechodzi samoistnie na rzecz nowych właścicieli. Przeniesienie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe tylko i wyłącznie na wniosek zainteresowanej osoby lub osób przy czym, w dacie składnia takiego wniosku nie muszą posiadać tytułu własności działek. Przeniesienie na rzecz innych wnioskodawców może nastąpić wyłącznie za zgodą poprzedniego dysponenta decyzji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa działek o nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 położonych w () przy ul. () korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działek o nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 położonych w () przy ul. () korzystać będzie ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak zaś stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z poźn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, z późn. zm.) zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondememingen - teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy - są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Wobec analizy przepisów w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gruntu niezabudowanego należy wskazać, że istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy jest warunkiem koniecznym dla weryfikacji przeznaczenia danego terenu, w szczególności terenu budowlanego. Skoro teren budowlany jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek określonych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego (lub decyzji) oznacza, że przesłanki wskazane w przepisie nie mogą być spełnione. Tym samym, brak aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. W konsekwencji, dostawa terenu niezabudowanego nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Tak więc w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dla działek o nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 położonych w () przy ul. () powstałych w wyniku podziału działki nr 1, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla nowopowstałych działek 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy to nie spełniają one definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia pozostaje fakt, iż dla działek nr 1 i 2 w wyniku podziału których powstały działki o nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy z dnia 13 listopada 2013r. oraz 26 lutego 2015 r.

Potwierdzenie tego można znaleźć w wyroku NSA sygn. I FSK 1904/16 z dnia 6 lipca 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane w świetle art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp. Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę).

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.) - kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 powołanej ustawy - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W złożonym wniosku wskazano, że Gmina planuje dokonać zbycia nieruchomości niezabudowanych położonych przy ul. () składających się z działek oznaczonych numerami: 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13, które powstały w wyniku podziału działki nr 1 będącej własnością Gminy oraz podziału działki nr 2 będącej własnością osób fizycznych.

Działka nr 1 i działka nr 2 zostały objęte decyzją z dnia 13 listopada 2013 r. o warunkach zabudowy dla planowanej inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Decyzje o warunkach zabudowy zostały wydane na wniosek osób fizycznych będących właścicielami działki nr 2.

Działki nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 nie są objęte obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z danymi Wydziału Architektury Urzędu Miejskiego w () dla działek o 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 powstałych w wyniku podziału działek nr 1 i 2 (dla których były wydane decyzje o warunkach zabudowy) nie wydano: decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, a także decyzji o realizacji inwestycji drogowej.

Ponadto zgodnie z informacjami ustalonymi przez Wydział Architektury, decyzją z 26 lutego 2015 r. (wydaną przed podziałem działek) zostały wydane warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 11 budynków mieszkalnych na działkach ewid. 1, 2, 4 i części działki 3. W wyniku podziału ww. działek powstały m.in. działki nr ewid. 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 dla których warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 11 budynków mieszkalnych są nadal aktualne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania czy dostawa działek o nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 położonych w () przy ul. () korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9.

Analizując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego należy podkreślić, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że działki o nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 będące przedmiotem przyszłej sprzedaży stanowią grunty przeznaczone pod zabudowę, gdyż grunty te stanowią części działek nr 1 i nr 2, które są objęte decyzjami z dnia 13 listopada 2013 r. oraz z dnia 26 lutego 2015 r. o warunkach zabudowy dla planowanej inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych. Ponadto z wyjaśnień Wnioskodawcy wynika, że mimo dokonania podziału działek nr 1 i nr 2 warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 11 budynków mieszkalnych są nadal aktualne.

Tym samym należy stwierdzić, że działki o nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 nie straciły statusu gruntów budowlanych stosownie do wydanych decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W konsekwencji działki nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 stanowią grunt budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych działek gruntu (terenu budowlanego zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy) nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że posiadane przez Wnioskodawcę działki nr 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 nie były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT. Zatem należy uznać, że do dostawy ww. działek gruntu nie będzie miało zastosowania również zwolnienie wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowych działek 1/2, 2/2, 1/11, 2/11, 1/12, 2/13 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ani w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji planowana dostawa ww. działek opodatkowana będzie według właściwej stawki podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. przy czym WIS dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 1 lipca 2020 r. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

W kwestii powołanych wyroków sądów administracyjnych należy zauważyć, iż wyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej