Temat interpretacji

W zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla dostawy kabin dla palących oraz ich montażu i rozruchu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 10 września 2020 r. (data wpływu 15 września 2020 r,) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 1 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla dostawy wytworzonych kabin dla palących oraz ich montażu i rozruchu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla dostawy wytworzonych kabin dla palących oraz ich montażu i rozruchu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny ostatecznie sprecyzowany w uzupełnieniu do złożonego wniosku:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.).
Firma zajmuje się sprzedażą, montażem, serwisem i naprawą kabin dla palących oraz pochłaniaczy dymu/oczyszczaczy powietrza na rynku polskim.

Wniosek dotyczy kabin dla palaczy - są to urządzenia wentylacyjne - oczyszczające powietrze z dymu tytoniowego. Kabiny te, jako konstrukcje szklano-aluminiowe składane są z gotowych elementów według indywidualnego bądź katalogowego projektu.

Według klasyfikacji KŚT wyrób usługowy spełnia kryteria określone w klasyfikacji 655 (powiązane z PKWiU 28.25.14.0 - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów, gdzie indziej niesklasyfikowane). Montaż i uruchomienie urządzeń następuje po zakupie i uzgodnieniu miejsca montażu wskazanym przez klienta. Urządzenia nie są na stałe związane z miejscem instalacji (nie są na stałe przytwierdzone do podłoża). Montaż polega jedynie na złożeniu wszystkich części urządzenia i rozruchu (tj. podłączenia do prądu, uruchomienia i sprawdzenia poprawności działania).

Symbol PKWiU dla świadczenia polegającego na dostawie kabin dla palących wraz z montażem według wnioskodawcy to 33.20.39.0 Usługi instalowania pozostałych maszyn specjalnego przeznaczenia. Usługa montażu jest usługą pomocniczą do głównej usługi - sprzedaży towarów, a na fakturze sprzedaży widnieje jedna pozycja - kabina dla palących. Montaż wkalkulowany jest w cenę urządzenia i stanowi nieodłączny element sprzedaży. Sprzedaż towarów odbywa się na podstawie zleceń, zamówień i innych dokumentów.

Montaż i rozruch kabiny dla palących to czynności wymagające specjalistycznej wiedzy i tym samym wykwalifikowanej kadry. Konstrukcje te wymagają projektu technicznego, z uwagi na swoje gabaryty urządzenia dostarczane są do klienta w częściach i montowane we wskazanym położeniu. Czynności tych raczej nie jest w stanie wykonać sam nabywca kabiny.

W piśmie z dnia 10 września 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Symbol PKWiU 2015 dla dostawy kabin oraz pochłaniaczy dymu/oczyszczaczy powietrza to: 28.25.14.0 - Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów, gdzie indziej niesklasyfikowane, natomiast symbol dla montażu i rozruchu kabin dla palących oraz pochłaniaczy dymu/oczyszczaczy powietrza to: 33.20.39.0 - Usługi instalowania pozostałych maszyn specjalnego przeznaczenia.
2. Przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów jest dostawa towarów, ponieważ elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności (montaż i rozruch) mają charakter pomocniczy. Należy podkreślić, że opisywana transakcja jest świadczeniem kompleksowym, ponieważ montaż i rozruch umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (dostawa towarów) - bez czynności pomocniczych polegających na montażu i rozruchu klient z urządzenia nie będzie mógł korzystać. Na fakturze sprzedaży widnieje jedna pozycja Kabina dla palących. Montaż wkalkulowany jest w cenę urządzenia i stanowi nieodłączny element sprzedaży.
3. Faktury dokumentujące sprzedaż kabin dla palaczy wystawiane na rzecz podatników opiewają na kwotę należności ogółem brutto przekraczającą 15.000,00 zł.
4. Nabywcy kabin dla palących oraz pochłaniaczy dymu/oczyszczaczy powietrza będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są podatnikami podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) i zajmuje się sprzedażą, montażem, serwisem i naprawą kabin dla palących oraz pochłaniaczy dymu/oczyszczaczy powietrza na rynku polskim.

Wnioskodawca wskazuje, że wniosek dotyczy kabin dla palaczy - urządzeń wentylacyjnych oczyszczających powietrze z dymu tytoniowego. Kabina jest konstrukcją szklano-aluminiową (z dużą przewagą części szklanych) zawierającą system filtrująco-wentylujący, która jest składana z gotowych elementów (przygotowanych wcześniej przez podwykonawców) według indywidualnego bądź katalogowego projektu.

W związku z powyższym Wnioskodawca zakwalifikował kabiny dla palących do PKWiU 28.25.14.0 (Urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów, gdzie indziej niesklasyfikowane), jednakże ma wątpliwość czy konstrukcja kabiny sama w sobie nie będzie podlegała pod pozycję 57 z załącznika nr 15, w której jest mowa o Pozostałych konstrukcjach i ich częściach: płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium (ex 25.11.23.0).

Przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów jest dostawa towarów, ponieważ elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, należy pamiętać, że Wnioskodawca wykonuje również czynności montażu i rozruchu, które mają charakter pomocniczy i są wkalkulowane w cenę urządzenia. W związku z powyższym Wnioskodawca zakwalifikował usługę montażu pod PKWiU 33.20.39.0 (Usługi instalowania pozostałych maszyn specjalnego przeznaczenia), jednakże ma wątpliwość czy usługa montażu (która nie jest wyodrębniona na fakturze) nie będzie identyfikować się z poz. 141 w załączniku nr 15 - Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych (PKWiU 43.99.50.0).

Nabywcami kabin dla palących są podatnicy podatku od towarów i usług, którzy otrzymują fakturę na kwotę przekraczającą 15.000,00 zł brutto tytułem Kabina dla palących z adnotacją Mechanizm podzielonej płatności. Wnioskodawca oznacza fakturę MPP dla zachowania bezpieczeństwa do czasu wydania interpretacji indywidualnej, co nie jest fakturą wadliwą według Ministerstwa Finansów, które przedstawiło takie stanowisko w pytaniach i odpowiedziach dotyczących mechanizmu podzielonej płatności i daje możliwość podatnikom na zawieranie adnotacji o MPP nawet w sytuacji, gdy nie ma zastosowania obowiązkowy split payment.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do złożonego wniosku:

Czy Wnioskodawca w świetle zmian w podatku od towarów i usług od 1 listopada 2019 r. zobowiązany jest stosować mechanizm podzielonej płatności (MPP) dla faktur powyżej 15.000,00 zł brutto oraz czy w związku z tym powinien umieszczać na fakturze adnotację Mechanizm podzielonej płatności przy sprzedaży wytworzonych kabin dla palących dokonując montażu i rozruchu?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że w załączniku nr 15 nie są wymienione kabiny dla palących, a jedynie konstrukcje stalowe (wyłącznie ze stali) oraz fakt, że kabiny dla palących są konstrukcją szklano-aluminiową wyposażoną w samodzielny system filtracji a montaż tych urządzeń nie jest tożsamy z PKWiU 43.99.50., z załącznika nr 15 tylko z PKWiU 33.20.39.0 - prezentujemy stanowisko, że sprzedając kabinę dla palących z montażem o wartości powyżej 15.000 zł brutto nie podlega mechanizmowi MPP i nie powinien umieszczać na fakturze zapisu Mechanizm podzielonej płatności.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedając kabinę dla palących wraz z montażem o wartości przekraczającej 15.000,00 zł brutto dla kontrahenta będącego podatnikiem VAT nie podlega MPP i nie powinien umieszczać na fakturze adnotacji Mechanizm podzielonej płatności, ponieważ Kabina dla palących nie jest wymieniona w załączniku nr 15 i nie jest konstrukcją samą w sobie, lecz urządzeniem a jej montaż polega jedynie na złożeniu wszystkich części urządzenia w całość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ zauważa, że w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów lub usług do grupowania klasyfikacyjnego PKWiU. Analiza kwestii kwalifikacji bądź też nie danego towaru bądź usługi do odpowiedniej pozycji PKWiU nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej dokonywanej przez tut. Organ. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, art. 5a ustawy otrzymał brzmienie: towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej(Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 lipca 2020 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

W myśl § 3a ww. rozporządzenia do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie przypadków, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i lit. g ustawy z dnia
11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), załączniku nr 15 do tej ustawy oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 tej ustawy, Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę rozumnie towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Towarami natomiast są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumnie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemiejącej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zawarte zostały w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62), która wprowadziła z dniem 1 lipca 2018 r. m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 13 września 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. wprowadzono m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018, poz. 2174, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy faktura powinna zawierać wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy stanowiący Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację mechanizm podzielonej płatności.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją mechanizm podzielonej płatności będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

1. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
3. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność z zakresu montażu, serwisu i napraw kabin dla palących oraz pochłaniaczy/oczyszczaczy powietrza na rynku polskim.

Kabiny dla palaczy są urządzeniami wentylacyjnymi oczyszczające powietrze z dymu tytoniowego. Kabiny te jako konstrukcje szklano-aluminiowe składane są z gotowych elementów według indywidualnego bądź katalogowego projektu. Montaż i uruchomienie urządzeń następuje po zakupie i uzgodnieniu miejsca montażu wskazanym przez klienta. Urządzenia nie są na stałe związane z miejscem instalacji (nie są na stałe przytwierdzone do podłoża). Montaż polega jedynie na złożeniu wszystkich części urządzenia i rozruchu (tj. podłączenia do prądu, uruchomienia i sprawdzenia poprawności działania). Wnioskodawca wskazuje, że montaż i rozruch kabiny dla palących to czynności wymagające specjalistycznej wiedzy i tym samym wykwalifikowanej kadry. Konstrukcje te wymagają projektu technicznego, z uwagi na swoje gabaryty urządzenia dostarczane są do klienta w częściach i montowane we wskazanym położeniu. Czynności tych raczej nie jest w stanie wykonać sam nabywca kabiny. W związku ze sprzedażą kabin dla palących na fakturze sprzedaży widnieje jedna pozycja Kabina dla palących. Wnioskodawca wskazał, że opisana transakcja dotycząca dostawy kabin dla palących wraz z montażem i rozruchem jest świadczeniem kompleksowym, sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 28.25.14.0. Montaż i rozruch umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (dostawy towaru) bez czynności pomocniczych klient nie będzie mógł korzystać z urządzania. Montaż wymaga specjalistycznej wiedzy i wykwalifikowanej kadry, który wkalkulowany jest w cenę urządzenia i stanowi nieodłączny element sprzedaży. Jak wskazuje Wnioskodawca w zdecydowanej większości faktury dokumentujące dostawę kabin dla palaczy wystawiane są na rzecz podatników podatku VAT i opiewają na kwotę należności ogółem brutto przekraczającą 15.000 zł.

Wnioskodawca sklasyfikował ww. kompleksowe świadczenie pod symbolem PKWiU 28.25.14.0 - dostawa kabin oraz pochłaniaczy dymu/oczyszczaczy powietrza urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy do sprzedaży wytworzonych kabin dla palących dokonując ich montażu i rozruchu należy na fakturach dokumentujących ich sprzedaż umieszczać adnotację mechanizm podzielonej płatności.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność złożoną obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia, stawki podatku od towarów i usług czy sposobu dokumentowania.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy przedmiotem sprzedaży jest kompleksowa dostawa kabin dla palących oraz pochłaniaczy dymu/oczyszczaczy powietrza wraz z montażem i rozruchem, sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 28.25.14.0. - urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów, gdzie indziej niesklasyfikowane. Wskazać przy tym należy, że towary te nie są wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, dlatego też należy stwierdzić, że nie zachodzi obowiązek wynikający z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, tj. obowiązek umieszczania przez Spółkę na fakturach dokumentujących dostawę wytworzonych kabin dla palących wyrazów mechanizm podzielonej płatności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu płatności, w związku z dostawą kabin dla palących sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 28.25.14.0 urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Końcowo należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informacje wynikające ze wskazań Wnioskodawcy, że dla sprzedaży kabin dla palaczy będących przedmiotem zapytania zastosowanie ma symbol PKWiU 28.25.14.0 urządzenia i aparatura do filtrowania lub oczyszczania gazów, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Jednocześnie należy zauważyć, że na podstawie art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej WIS, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:
   1. określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
   2. stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie - w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Przy czym WIS dotyczy stanu prawnego, który obowiązuje od dnia 1 lipca 2020 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej