Pytania

1.Czy wystawienie przez Spółkę faktur sprzedażowych w okresie od 1 kwietnia 2022 r. do 10 kwietnia 2022 r. i wskazanie na nich wskutek pomyłki danych Wnioskodawcy, jako wystawcy faktur, rodzi obowiązek ze strony Wnioskodawcy do zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w sytuacji, w której zostanie dokonana stosowna korekta tych faktur?

2.Czy obowiązek skorygowania lub anulowania faktur sprzedażowych wystawionych przez Spółkę w okresie od 1 kwietnia 2022 r. do 10 kwietnia 2022 r. spoczywa na Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Wystawienie przez Spółkę faktur sprzedażowych w okresie od 1 kwietnia 2022 r. do 10 kwietnia 2022 r. i wskazanie na nich wskutek pomyłki danych Wnioskodawcy, jako wystawcy faktur, nie rodzi ze strony Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w sytuacji, w której zostanie dokonana stosowna korekta tych faktur.

Ad 2

Obowiązek skorygowania lub anulowania faktur sprzedażowych wystawionych przez Spółkę w okresie od 1 kwietnia 2022 r. do 10 kwietnia 2022 r. nie spoczywa na Wnioskodawcy.

Uzasadnienie Pana stanowiska w sprawie

Ad 1

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Przez fakturę elektroniczną, o której mowa w art. 2 pkt 32 ustawy o VAT, rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy o VAT.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy o VAT.

Z powołanych przepisów wynika, że faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji.

W tym miejscu należy wskazać, że faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Co do zasady zatem, faktura musi być wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza np. fakt dostawy określonych towarów i świadczonych usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego, jednakże samo wystawienie faktury nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego.

Zaznaczyć należy, że chociaż wystawienie faktury nie powoduje powstania obowiązku podatkowego, to jej wystawienie może powodować zapłatę podatku na niej wykazanego.

Stosownie bowiem do art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Przepis ten kreuje obowiązek zapłaty podatku wykazanego w fakturze w oderwaniu od regulacji dotyczących obowiązku podatkowego i zobowiązania podatkowego, chodzi bowiem o obowiązek zapłaty podatku i to obowiązek skonkretyzowany w obrębie tego przepisu, bez związku w szczególności z instytucjami takimi jak obliczenie i wpłacenie podatku za okresy miesięczne, oraz kształtowanie zobowiązania podatkowego według określonych relacji między podatkiem należnym i naliczonym.

W kwestii trybu i sposobu rozliczenia podatku zawartego w dokumencie, o którym mowa w art. 108 ust. 1 ustawy o VAT stwierdzić należy, że podatek ten winien zostać rozliczony na zasadach ogólnych wynikających z przepisów ustawy o VAT, tj. art. 103.

Zgodnie z tym przepisem podatnicy są zobowiązani bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego do obliczenia i wpłacania podatku za okresy miesięczne, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy na rachunek urzędu skarbowego.

Jednakże w sprawie nie będzie miał zastosowania art. 99 ustawy o VAT.

W tym przypadku obowiązek podatkowy jest w szczególny sposób związany z samym faktem wystawienia faktury. Faktura wystawiona w wyżej wskazanym trybie podlega także przepisom regulującym zasady ich korygowania.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, przepis ten dotyczy sytuacji, gdy nie powstał „pełnoprawny” obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług:

a)tzw. „pustych” faktur, które nie dokumentują żadnej realnie wykonanej operacji gospodarczej, oraz

b)faktur potwierdzających rzeczywiste czynności, lecz niepodlegające opodatkowaniu lub zwolnione z podatku (nie rodzą one obowiązku podatkowego).

Opisane we wniosku faktury wystawione w okresie od 1 kwietnia 2022 r. do 10 kwietnia 2022 r. przez Spółkę, ale z błędnymi danymi wystawcy, potwierdzają rzeczywiste czynności, które podlegają opodatkowaniu, tzn. rodzą obowiązek podatkowy. Dokumentują one realnie wykonane operacje gospodarcze, które doszły do skutku. Były to także transakcje dokonywane przez Spółkę jako następcę prawnego Wnioskodawcy, a nie przez Wnioskodawcę, który z mocy prawa został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT w dniu 1 kwietnia 2022 r. oraz z CEIDG. Dodatkowo to Spółka ujęła przedmiotowe w pliku JPK_V7M z deklaracją za miesiąc kwiecień 2022 r. oraz dokonała wpłaty podatku należnego wynikającego z deklaracji VAT za przedmiotowy okres. Nie istnieją zatem przesłanki wskazujące na to, iż wystawcą faktur jest Wnioskodawca, mimo iż widnieją tam jego dane.

Ponadto zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 marca 2022 r., sygn. akt III FSK 111/21 „Zapłata podatku na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u. nie może być traktowana jako element represji, gdyż wówczas faktycznie należałoby uznać go za sankcję podatkową. Obowiązek zapłaty podatku wynika z dokonania określonej czynności przez podatnika, który został określony w art. 108 ust. 1 u.p.t.u”.

Natomiast jak wskazuje się w doktrynie „Regulacja przewidziana w art. 108 u.p.t.u. nie może (...) służyć do dublowania wpływów budżetowych. Narusza to zasadę neutralności podatkowej i jest wówczas rozwiązaniem nieproporcjonalnym” (Bartosiewicz Adam, Korekta faktur, o których mowa w art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług, w świetle najnowszego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości; [w]: Przegląd Podatkowy 2021/10/18-24).

Podobny pogląd dotyczący omawianego przepisu reprezentują organy podatkowe w przypadku wystawienia faktury przedwcześnie:

·Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 marca 2018 r. nr 0114-KDIP4.4012.21.2018.1.BS

„Przepis ten dotyczy jednakże sytuacji, w których kwota podatku wynika jedynie z samego faktu wystawienia faktury, a więc gdy dana czynność nie jest objęta zakresem opodatkowania, podlega zwolnieniu z opodatkowania lub też gdy faktura w ogóle nie odzwierciedla żadnej transakcji. Jeżeli natomiast faktura dokumentuje rzeczywiste zdarzenie gospodarcze, które co do zasady podlega opodatkowaniu, sam fakt wystawienia takiej faktury w sposób niezgodny z przepisami (przedwcześnie) nie rodzi obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. Taka faktura powinna zostać zaewidencjonowana i rozliczona na zasadach ogólnych, tj. z chwilą powstania obowiązku podatkowego właściwego dla czynności, którą ta faktura dokumentuje. W przypadku faktury wystawionej przez Spółkę nie ulega wątpliwości, że dokumentuje ona rzeczywiste czynności podlegające opodatkowaniu w postaci dostarczenia licencji na rzecz Zamawiającego, które zostaną dokonane w okresie obowiązywania umowy. Nie ma zatem podstaw, aby do tej faktury zastosowanie miał przepis art. 108 ust. 1 ustawy o VAT”.

Zatem z uwagi na fakt, iż Spółka zapłaciła podatek należny wynikający z wystawionych faktur, ponieważ to ona w wyniku sukcesji stała się następcą podatkowym Wnioskodawcy, to uznanie iż Wnioskodawca obowiązany jest do zapłaty na podstawie art. 108 ustawy o VAT, byłoby nieproporcjonalną i niesłuszną sankcją podatkową.

Należy podkreślić, iż przekształcenie z działalności gospodarczej Wnioskodawcy w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością dokonano bez przerywania/zawieszenia prowadzonej działalności gospodarczej. Celem powyższego działania była jedynie zmiana formy organizacyjno-prawnej. Dotychczasowa działalność gospodarcza osoby fizycznej jest kontynuowana przez Spółkę w takim samym rodzaju i rozmiarze. Zaś samo przekształcenie nastąpiło w sposób prawidłowy zgodnie z przepisami k.s.h. Zatem pod względem materialnym od 1 kwietnia 2022 r. podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, a tym samym podatnikiem VAT była Spółka. Spółka nie mogła zawiesić wykonywanej działalności do momentu dokonania formalności urzędowych z uwagi na zobowiązania, które miała wobec kontrahentów, ponieważ nie wchodziła na rynek jako nowy podmiot, a jako kontynuator działalności Wnioskodawcy. Natomiast działając w dobrej wierze Spółka wywiązała się ze wszystkich obowiązków podatnika VAT czynnego.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 grudnia 2017 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.447.2017.1.MW, „o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują, tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego (korekty), wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania. Niemniej jednak, opisane błędy winny być skorygowane w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zaznaczyć należy, że chociaż faktury VAT wskazujące błędne dane identyfikujące sprzedawcę nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, to nie można uznać, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wystawienie przez Spółkę faktur VAT w okresie od 1 kwietnia 2022 r. do 10 kwietnia 2022 r. i wskazanie na nich wskutek pomyłki danych Wnioskodawcy, jako wystawcy faktur, nie rodzi obowiązku ze strony Wnioskodawcy do zapłaty podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w sytuacji, w której zostanie dokonana stosowna korekta tych faktur.

Ad 2

Zgodnie z art. 551 § 5 k.s.h., przedsiębiorca będący osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162) – (przedsiębiorca przekształcany) może przekształcić formę prowadzonej działalności w jednoosobową spółkę kapitałową (spółkę przekształconą) (przekształcenie przedsiębiorcy w spółkę kapitałową).

W myśl art. 584¹ k.s.h., przedsiębiorca przekształcany staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu do rejestru (dzień przekształcenia).

W takim przypadku osoba fizyczna, o której mowa powyżej (i) staje się z dniem przekształcenia wspólnikiem albo akcjonariuszem spółki przekształconej (art. 584² § 3 k.s.h.) oraz (ii) odpowiada solidarnie ze spółką przekształconą za zobowiązania przedsiębiorcy przekształcanego związane z prowadzoną działalnością gospodarczą powstałe przed dniem przekształcenia, przez okres trzech lat, licząc od dnia przekształcenia. (art. 584¹³ k.s.h.).

Z przepisów k.s.h. wynika więc, że w przedmiotowej sprawie ma miejsce sukcesja uniwersalna i Spółka jest następcą prawnym Przedsiębiorcy. Zgodnie bowiem z art. 584² § 1 k.s.h., spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego. Z kolei sukcesja podatkowa jest uregulowana odrębnie w przepisach Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 93a § 4 Ordynacji podatkowej, jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wstępuje w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa przekształcanego przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem tych praw, które nie mogą być kontynuowane na podstawie przepisów regulujących opodatkowanie spółek kapitałowych.

Sukcesja praw następuje z mocy ustawy, przejęcie zobowiązań odbywa się wg reguł obowiązujących osoby trzecie, a więc wymaga wydania odrębnej decyzji na podstawie art. 108 § 1 Ordynacji podatkowej o odpowiedzialności osób trzecich.

W ślad za Dyrektorem Krajowej Informacji Podatkowej podkreślić należy, że „jednoosobowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powstała w wyniku przewidzianego przez przepisy prawa trybu przekształcenia przedsiębiorcy, będącego osobą fizyczną, staje się sukcesorem jego praw w zakresie prawa podatkowego (obowiązki podatkowe pozostają nadal przy osobie fizycznej i nie przechodzą na spółkę)” – interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 lutego 2019 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.836.2018.2.SR.

Mając powyższe na uwadze, w opisywanym przypadku w wyniku przekształcenia działalności Wnioskodawcy w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością doszło wyłącznie do częściowej sukcesji podatkowej dotyczących praw przysługujących Wnioskodawcy.

Należy jednak zauważyć, że stosownie do treści art. 112b Ordynacji podatkowej, jednoosobowa spółka kapitałowa powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z tą osobą fizyczną za powstałe do dnia przekształcenia zaległości podatkowe przedsiębiorcy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy czym w myśl art. 108 § 1 Ordynacji podatkowej, o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji.

Zatem Spółka powstała z przekształcenia przedsiębiorcy, odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z tą osobą za powstałe do dnia przekształcenia zaległości podatkowe przedsiębiorcy, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Szczegółowe elementy, które powinna zawierać faktura, określa art. 106e ustawy o VAT.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1)podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2)(uchylony),

3)dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4)dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5)stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury,

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy o VAT, faktura korygująca powinna zawierać:

1)(uchylony);

2)numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a)numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca – w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;

3)dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a)określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4)(uchylony);

5)jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6)w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Stosownie do art. 106j ust. 2a ustawy o VAT, faktura korygująca może zawierać:

1)wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo „KOREKTA”;

2)przyczynę korekty.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Jak wynika z art. 106k ust. 2 ustawy o VAT, faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Reasumując z powołanych przepisów dotyczących korygowania faktur wynika, że dopuszczalne jest korygowanie „pomyłek w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury”, przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń, co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki. Tak więc, w przypadku wystawienia faktury dokumentującej transakcję, która rzeczywiście miała miejsce lecz z błędnie wskazanym sprzedawcą, która została doręczona właściwemu nabywcy, należy skorygować błędnie wskazanego na fakturze sprzedawcę, a nie faktycznie dokonaną dostawę.

Jak zostało wskazane w poprzednim punkcie uzasadnienia, należy zauważyć, że chociaż faktury VAT wskazujące błędne dane identyfikujące sprzedawcę nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, to nie można uznać, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych. Dokonanie korekty faktur nie będzie zatem wiązało się ze zmianą stron transakcji (jest to nadal ten sam podmiot), lecz podyktowane będą koniecznością udokumentowania czynności w sposób precyzyjnie odzwierciedlający dane sprzedawcy.

Zatem należy stwierdzić, że faktury sprzedaży wystawione przez Spółkę od dnia przekształcenia do 10 kwietnia 2022 r. powinny zostać skorygowane fakturami korygującymi w związku ze zmianą sprzedawcy, na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Natomiast do dokonania korekty nie jest obowiązany Wnioskodawca, ponieważ to Spółka pod względem formalnym i materialnym była następcą prawnym Wnioskodawcy. Ponadto to Spółka dokonywała transakcji, których skutkiem było wystawienie faktur w ww. okresie, a zatem ona była faktycznym podmiotem transakcji. W związku z tym to Spółka, a nie Wnioskodawca, powinna dokonać stosownego skorygowania wystawionych faktur.

Powyższe ma swoje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w tożsamych stanach faktycznych:

·interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 grudnia 2018 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.709.2018.2.KO

„Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że faktury sprzedaży w obrocie krajowym wystawione przez Przedsiębiorcę od dnia przekształcenia do dnia uzyskania informacji o przekształceniu, tj. 27.07.2017-08.08.2017 powinny zostać skorygowane fakturami korygującymi w związku ze zmianą sprzedawcy, na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, bowiem jak wskazał Wnioskodawca z dniem 27 lipca 2017 r. jednoosobowa działalność gospodarcza Przedsiębiorcy została przekształcona w spółkę z o.o. na podstawie art. 551 § 5 Kodeksu spółek handlowych. Zatem sprzedaż dokonana w okresie 27.07.2017- 08.08.2017, pierwotnie ujęta w fakturach wystawionych przez Przedsiębiorcę, następnie skorygowana fakturami korygującymi w związku ze zmianą sprzedawcy powinna zostać wykazana jako sprzedaż Spółki i wykazana w deklaracji VAT-7 za okresy właściwe dla momentu powstania obowiązku podatkowego”.

·interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 kwietnia 2017 r., nr 3063-ILPP2-2.4512.58.2017.1.MŁ

„W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca – A wskazał, że wystawił faktury z danymi podmiotu B. Błędy dotyczyły nazwy podmiotu, numeru NIP, numeru Regon, wysokości kapitału zakładowego oraz numeru KRS. Jednak podmiot B nie dokonywał dostawy towarów/świadczenia usług będących przedmiotem wystawionych faktur sprzedaży. Ponadto zapłata za dostawę towarów/świadczenie usług udokumentowana błędnymi fakturami została dokonana na konto Wnioskodawcy. [...] Transakcje udokumentowane błędnymi fakturami zostały zaksięgowane i rozliczone dla celów VAT przez A, co znajduje odzwierciedlenie w zapisach na księgach rachunkowych prowadzonych przez Spółkę i rejestrach dla celów podatku od towarów i usług. Faktycznej dostawy towarów/świadczenia usług na rzecz odbiorców wskazanych na wystawionych fakturach dokonała A.

W odniesieniu do wystawianych przez Wnioskodawcę błędnych faktur sprzedaży należy wskazać, że Wnioskodawca (jako wystawca faktury) zobowiązany jest do skorygowania błędów za pomocą faktur korygujących, ponieważ transakcje, które dokumentują błędne faktury wystawione przez Wnioskodawcę są rzeczywiste a zapłata za nie nastąpiła na jego konto”.

Co się zaś tyczy anulowania wystawionych faktury, należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur.

Jednakże w praktyce została wprowadzona możliwość anulowania faktury zarówno w orzecznictwie sądów jak i interpretacjach indywidualnych organów podatkowych. Przyjmuje się, że jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonania na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Przy czym jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych, anulowanie faktur w ten sposób powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego oraz dokumentujących czynności, które faktycznie nie miały miejsca w rzeczywistości (np. nieodebrania dostawy przez odbiorcę). Anulowanie będzie możliwe, gdy całkowicie wyeliminowane zostanie ryzyko obniżenia wpływów podatkowych (por. wyrok NSA z 6 marca 2015 r. o sygn. akt: I FSK 1375/13, wyrok NSA z 13 czerwca 2014 r., o sygn. akt: I FSK 1047/13).

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych niewprowadzenie dokumentu (faktury) do obrotu prawnego może mieć miejsce:

·gdy faktura nie zostanie wysłana do kontrahenta;

·gdy faktura zostanie wysłana, ale nie zostanie odebrana przez kontrahenta;

·gdy faktura zostanie wysłana i odebrana, a następnie odesłana przez kontrahenta (w taki sposób, że podatnik posiada oba egzemplarze faktur – oryginał i kopię dotyczące – a kontrahent nie uwzględnił faktury w swoich ewidencjach);

a jednocześnie nie doszło do zrealizowania transakcji (świadczenia usługi, dostawy towarów).

Również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 27 stycznia 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1175/20 – aprobuje możliwość anulowania faktury niewprowadzonej do obrotu prawnego – możliwe jest anulowanie faktur zwróconych przez kontrahenta. Jednocześnie sąd wskazał, że „w odniesieniu do problematyki anulowania dwóch faktur wystawionych przez skarżącą (...) – pomimo że ustawodawca określił jedynie zasady korygowania faktur (co nie miało miejsca w sprawie), to w praktyce dopuszcza się także »anulowanie faktury«. Ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionej faktury. Jest to pojęcie umowne, które wykształciło się w praktyce i jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe. Przyjmuje się, że aby możliwe było anulowanie faktury, muszą być spełnione łącznie dwa warunki:

1)nie doszło do wykonania usługi czy dostawy towarów oraz

2)faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego”.

W związku z powyższym z uwagi na fakt, iż wystawione faktury będące przedmiotem wniosku dotyczą jedynie przypadków dokumentowania czynności, które miały faktycznie miejsce, niezasadne byłoby ich anulowanie. Natomiast, nawet jeśli anulowanie w tej sytuacji miałoby miejsce, uprawnionym do dokonania tego nie byłby Wnioskodawca tylko Spółka.

Podsumowując, obowiązek skorygowania lub anulowania faktur VAT wystawionych przez Spółkę w okresie od 1 kwietnia 2022 r. do 10 kwietnia 2022 r. nie spoczywa na Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca w tym czasie zgodnie z zasadami sukcesji podatkowej i prawnej nie dokonywał już dostaw towarów ani świadczenia usług.