Temat interpretacji

Możliwość zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2020 r. (data wpływu 20 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) prowadzi działalność w kilku branżach i w kilku miejscach na terenie Polski. Wśród nich prowadzi serwis sprzętu komputerowego. Serwis świadczy usługi dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i przyjmuje opłaty w formie gotówki. W związku z przekroczeniem limitu 20.000 zł o którym mowa w par. 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w 2018 roku Spółka zainstalowała w punkcie serwisowym i prowadzi ewidencję sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. W lipcu 2020 roku Spółka uruchomiła ośrodek wczasowy. Ośrodek nie prowadzi recepcji. Schemat działania Spółki w przypadku opłat za usługi noclegowe w ośrodku (dalej Schemat) jest następujący:

Za usługi noclegowe Spółka przyjmuje opłaty wyłącznie w formie przelewów bankowych.

Przelewy spółka otrzymuje:

• od klientów, bezpośrednio z ich rachunków bankowych,

• od spółki A właściciela portalu internetowego A (dalej A), który pobiera opłaty od klientów w imieniu Spółki za pomocą swojego systemu płatności on-line. Środki, po potrąceniu prowizji portalu, są przekazywane na konto Spółki okresowo, zbiorczo, za jedną bądź więcej rezerwacji, po wymeldowaniu gości. Wraz z dokonaniem płatności A przekazuje Spółce szczegółowe zestawienie opłat od gości i kwot prowizji, z rozbiciem na poszczególne rezerwacje. Z raportu jasno wynika, jakich transakcji dotyczy przelew od A

• od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w ramach realizacji Polskiego Bonu Turystycznego. Przy realizacji bonu Spółka umieszcza dane klienta w polu Opis. Z raportu dostępnego w portalu ZUS jasno wynika, jakich transakcji dotyczyły zrealizowane bony, a za tym przelew od ZUS.

Zależnie od posiadania adresu klienta, Spółka ewidencjonuje sprzedaż usług noclegowych w formie faktur bądź imiennych paragonów niefiskalnych. Dokument sprzedaży zawiera nie mniej niż: imię i nazwisko klienta, datę zameldowania i wymeldowania oraz kwotę należności. Dla transakcji zrealizowanych w oparciu o powyższy Schemat Spółka nie prowadzi ewidencji z użyciem kasy rejestrującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy działanie Spółki w odniesieniu do transakcji opisanych w Schemacie, tj. brak rejestracji transakcji z użyciem kasy rejestrującej, jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki jej działanie jest prawidłowe. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej Rozporządzenie), § 2.1. Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia ujęto: Świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.) dalej zwanej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa ().

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Zgodnie z zapisem § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług wymienionych w tym przepisie.

Z kolei pod poz. 37 ww. załącznika wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w kilku branżach i w kilku miejscach na terenie Polski. Wśród nich prowadzi serwis sprzętu komputerowego w mieście (). Serwis świadczy usługi dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i przyjmuje opłaty w formie gotówki. W związku z przekroczeniem limitu 20.000 zł o którym mowa w par. 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w 2018 roku Spółka zainstalowała w punkcie serwisowym i prowadzi ewidencję sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. W lipcu 2020 roku Spółka uruchomiła ośrodek wczasowy. Ośrodek nie prowadzi recepcji. Schemat działania Spółki w przypadku opłat za usługi noclegowe w ośrodku jest następujący: za usługi noclegowe Spółka przyjmuje opłaty wyłącznie w formie przelewów bankowych. Przelewy spółka otrzymuje: - od klientów, bezpośrednio z ich rachunków bankowych - od spółki A, właściciela portalu internetowego A, który pobiera opłaty od klientów w imieniu Spółki za pomocą swojego systemu płatności on-line. Środki, po potrąceniu prowizji portalu, są przekazywane na konto Spółki okresowo, zbiorczo, za jedną bądź więcej rezerwacji, po wymeldowaniu gości. Wraz z dokonaniem płatności A przekazuje Spółce szczegółowe zestawienie opłat od gości i kwot prowizji, z rozbiciem na poszczególne rezerwacje. Z raportu jasno wynika, jakich transakcji dotyczy przelew od A - od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w ramach realizacji Polskiego Bonu Turystycznego. Przy realizacji bonu Spółka umieszcza dane klienta w polu Opis. Z raportu dostępnego w portalu ZUS jasno wynika, jakich transakcji dotyczyły zrealizowane bony, a za tym przelew od ZUS. Zależnie od posiadania adresu klienta, Spółka ewidencjonuje sprzedaż usług noclegowych w formie faktur bądź imiennych paragonów niefiskalnych. Dokument sprzedaży zawiera nie mniej niż: imię i nazwisko klienta, datę zameldowania i wymeldowania oraz kwotę należności. Dla transakcji zrealizowanych w oparciu o powyższy Schemat Spółka nie prowadzi ewidencji z użyciem kasy rejestrującej.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy Spółka postępuje prawidłowo nie rejestrując na kasie rejestrującej transakcji opisanych w Schemacie.

Z cytowanego wcześniej § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia, wynika, że aby czynność korzystała ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej muszą być spełnione następujące warunki:

• świadczący usługę musi otrzymać w całości zapłatę za usługę za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem) oraz

• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie musi wynikać, jakiej konkretnie czynności ta zapłata dotyczyła.

W analizowanej sprawie, jak Wnioskodawca wskazuje, za usługi noclegowe Spółka przyjmuje opłaty wyłącznie w formie przelewów bankowych, przelewy spółka otrzymuje od klientów, bezpośrednio z ich rachunków bankowych oraz za pośrednictwem portalu A, który pobiera opłaty od klientów w imieniu Spółki za pomocą swojego systemu płatności on-line, a następnie przekazuje je na konto Spółki. Przelewy otrzymywane na konto Wnioskodawcy pozwalają na dokładne przyporządkowanie ich do konkretnych świadczonych usług. A zatem należy stwierdzić, że spełnione są warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia. Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż pieniądze wpływają na konto Wnioskodawcy za pośrednictwem portalu, a nie bezpośrednio od gości. Również bez znaczenia pozostaje fakt, iż portal może dokonywać zbiorczych, okresowych przelewów, jeżeli do każdego przelewu będzie sporządzona odrębna specyfikacja usług, objętych tym przelewem, a z raportu będzie jasno wynikać, jakich transakcji dotyczy przelew. W tych przypadkach, w których płatność dokonana przez gości zostanie przekazana przez portale na konto bankowe Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania kasy rejestrującej.

W odniesieniu do przelewów otrzymywanych przez Wnioskodawcę od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w ramach bonu turystycznego stwierdzić należy, że w odniesieniu do tej sytuacji Wnioskodawca również nie będzie zobowiązany do stosowania kasy rejestrującej. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że za usługi noclegowe Spółka przyjmuje opłaty wyłącznie w formie przelewów bankowych, a więc ZUS w ramach realizacji bonu turystycznego dokonuje przelewu środków na rachunek bankowy Spółki, a z raportu dostępnego w portalu ZUS jasno wynika, jakich transakcji i na czyją rzecz dotyczyły zrealizowane bony.

Reasumując, Wnioskodawca będzie miał prawo skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży usług noclegowych w ośrodku wczasowym osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej i rolnikom ryczałtowym przy użyciu kasy rejestrującej w oparciu o zapis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, w sytuacji, gdy wynagrodzenie za te usługi będzie wpływać na rachunek bankowy Wnioskodawcy zarówno od klientów, od portalu A jak i od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikać, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej