Temat interpretacji

Podleganie opodatkowaniu sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości i udziału w użytkowaniu wieczystym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości nr 1, 2 i 3 oraz udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 4 i 5 jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości nr 1, 2 i 3 oraz udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 4 i 5.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 17.08.2020 r. w zakresie doprecyzowania stanowiska Wnioskodawcy oraz dokonanie stosownej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w () stanowiącej działkę oznaczoną numerem 1, o powierzchni 2,436 m², zabudowanej, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr () opisywanej dalej jako nieruchomość I. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w () stanowiącej działkę oznaczoną numerem 2 (pow.) i 3 (pow.) o powierzchni 313 m², niezabudowanej, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr () opisywanej dalej jako nieruchomość II. Wnioskodawczyni jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w () stanowiącą działki oznaczone numerami 4 (pow. 246 m²) i 5 (pow. 240 m²), o powierzchni 486 m², niezabudowanej, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr () opisywanej dalej jako nieruchomość III. Nieruchomość I jest zabudowana budynkiem usługowo-handlowym. Nieruchomości II i III nie są zabudowane, przez co rozumie się, że nie znajdują się na nich budynki. Na nieruchomości II i III znajdują się budowle utwardzenia placu postojowego i drogi dojazdowe. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim. Opisane nieruchomości I, II i III stanowią Jej majątek odrębny. Wnioskodawczynię z mężem łączy umowny ustrój majątkowy rozdzielność majątkowa. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej ani działalności rolniczej. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie wykonuje działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług lub zwolnionej z podatku. Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej, powstałej z przekształcenia spółki cywilnej, która użytkowała opisane nieruchomości I, II i III w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Druga osoba będąca wspólnikiem Wnioskodawczyni w tej spółce jest współwłaścicielem nieruchomości I, II i III z tym że przysługuje jej łącznie z małżonkiem udział 1/2 w nieruchomości II i III, gdzie łącznie z Wnioskodawczynią posiadają całość udziałów. W prawie wieczystego użytkowania, opisywanym jako nieruchomość III Wnioskodawczyni posiada udział 1/4, osobie która jest drugim wspólnikiem w opisywanej spółce łącznie z małżonkiem przysługuje udział 1/4 zaś udział 1/2 przysługuje powiatowi () (nieruchomość stanowi drogę wewnętrzną). Udział Wnioskodawczyni we własności i użytkowaniu wieczystym nieruchomości I, II i III był przedmiotem wkładu do opisywanej spółki, który został dokonany bez zachowania wymaganej formy prawnej (aktu notarialnego) przez co spółka stała się jedynie posiadaczem nieruchomości I, II i III i nie jest i nie była jej właścicielem. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie dostawy nieruchomości i nie dokonywała dostaw nieruchomości. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Spółka nie prowadzi działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług. W związku z nabyciem nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania lub własności) nieruchomości I, II i III Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku VAT należnego o podatek naliczony. Wnioskodawczyni nie była zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w dacie nabycia opisanych nieruchomości i wieczystego użytkowania. Wnioskodawczyni nie dokonywała nakładów na podwyższenie wartości nieruchomości I, II lub III, w szczególności nakładów, które zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych podwyższałyby ich wartość o więcej niż 30%. Użytkująca nieruchomości I, II i III dokonywała na nie nakładów, w związku z którymi pomniejszała należny podatek VAT o podatek naliczony związany z tymi nakładami. Wartość nakładów nie przekroczyła 30% wartości nieruchomości I, II lub III i nie podwyższałaby ich wartości w rozumieniu ustaw o podatkach dochodowych, gdyby nieruchomości te stanowiły własność spółki. Wnioskodawczyni nie dokonywała w okresie 5 lat poprzedzających złożenie wniosku odpłatnej dostawy nieruchomości, za wyjątkiem sprzedaży na rzecz syna i jego żony (na zasadach współwłasności łącznej za cenę () udziału 1/2 w niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr () o powierzchni 2,139 m² położoną w (), dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr (), przy czym nabywca zakupił udział wynoszący 1/2 od Wnioskodawczyni oraz udział 1/2 od osoby będącej Jej wspólnikiem w opisywanej spółce jawnej i jej męża. Sprzedaż nastąpiła w grudniu 2019 r. Małżonek Wnioskodawczyni nie dokonywał w okresie 5 lat poprzedzających złożenie wniosku odpłatnej dostawy nieruchomości, nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni planuje sprzedać należące do niej udziały w nieruchomości I i II oraz udział w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości III. Współwłaściciele nieruchomości I, II i III (z wyłączeniem starosty ()) planują dokonać sprzedaży na rzecz tego samego nabywcy, który zamierza wyburzyć budynek znajdujący się na nieruchomości i wybudować nowy pawilon handlowy. W momencie dokonania sprzedaży budynek posadowiony na nieruchomości I oraz budowle znajdujące się na nieruchomościach II i III będą istnieć, a Wnioskodawczyni nie zamierza przystępować do ich rozbiórki. Warunkiem dojścia do skutku zaplanowanej sprzedaży jest uzyskanie przez kupującą dla nieruchomości I, II i III decyzji o warunkach zagospodarowania i zabudowy zezwalającej na ich wykorzystanie na zamierzone cele budowlane. Wnioskodawczyni przed sprzedażą nie wystąpi i nie występowała do właściwych podmiotów o możliwość uzbrojenia zbywanych nieruchomości I, II i III w przyłącza sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej. Wnioskodawczyni do czasu sprzedaży, nie zamierza dokonywać i nie dokonywała jakichkolwiek czynności (i nie poniosła i nie zamierza ponieść nakładów) w celu przygotowania opisanych nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntu do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie ogłaszała i nie będzie ogłaszać zamiaru zbycia gruntu będącego przedmiotem sprzedaży w sieci internetowej telewizji, radiu lub prasie (lokalnej lub o zasięgu krajowym). Opisany grunt, budynek i prawo wieczystego użytkowania gruntu nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej podobnej umowy za wyjątkiem jednej umowy najmu dotyczącej jednego pomieszczenia w budynku na nieruchomości I. Umowa jest zawarta nie przez wnioskującą stronę, lecz przez spółkę opisaną wyżej we wniosku, która z tytułu otrzymywanego czynszu podlega podatkowi od towarów i usług. Budynek na nieruchomości I oraz budowle na nieruchomościach II i III nie zostały wzniesione (wykonane) przez Wnioskodawczynię i od daty wydania ich w użytkowanie pierwszemu nabywcy upłynęły 2 lata. Wnioskodawczyni udział w nieruchomościach I, II i III będących przedmiotem wniosku, nabyła w drodze kupna: nieruchomości I i III w dniu 22 marca 1994 r., nieruchomość II w dniu 4 lipca 1996 r. Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości I już zabudowanej budynkiem usługowo handlowym oraz udział w nieruchomościach II i III już zabudowanych budowlami (plac postojowy, drogi dojazdowe). Wnioskodawczyni w odniesieniu do budynku usługowo handlowego i budowli (plac postojowy, drogi dojazdowe) nie ponosiła nakładów na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej (oddzielnie dla budynku i każdej budowli). Spółka jawna w odniesieniu do budynku usługowo handlowego i budowli (płac postojowy, drogi dojazdowe) nie ponosiła nakładów na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej (oddzielnie dla budynku i każdej budowli). Spółka jawna nie wybudowała powyższych obiektów znajdujących się na nieruchomościach I, II i III tzn. budynku usługowo handlowy, placu postojowego, dróg dojazdowych. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomości I, II i III do majątku osobistego, w celu prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej. Budowle utwardzony plac postojowy i drogi dojazdowe znajdują się na działkach 1, 2 i 3. Działki 4 i 5 są niezabudowane. Nieruchomości I, II i III nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze z wyjątkiem sytuacji wyżej opisanej, tj. przedmiotem najmu było jedno pomieszczenie w budynku na nieruchomości I. Wnioskodawczyni zawarła z przyszłym nabywcą umowę przedwstępną przewidującą sprzedaż opisanych nieruchomości I, II i III za ustaloną cenę i w ustalonym terminie pod warunkami uzyskania przez nabywcę warunków związanych z zagospodarowaniem nieruchomości budowy pawilonu handlowego. Wnioskodawczyni nie udzieliła pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w Jej imieniu. Nabywca działa w imieniu własnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą:

1. udziału we współwłasności nieruchomości położonej w () stanowiącej działkę oznaczoną numerem 1 o powierzchni 2,436 m², zabudowanej budynkiem, placem postojowym i drogami dojazdowymi, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr ();
2. udziału we współwłasności nieruchomości położonej w () stanowiącej działkę oznaczoną numerem 2 (pow.) i 3 (pow.), o powierzchni 313 m², zabudowanej placem postojowym i drogami dojazdowymi, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr ();
3. udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w () stanowiąca działki oznaczone numerami 4 (pow. 246 m²) i 5 (pow. 240 m²), o powierzchni 486 m², niezabudowanej, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr () podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku),

Wnioskodawczyni uważa, że w związku ze sprzedażą 1) udziału we współwłasności nieruchomości położonej w () stanowiącej działkę oznaczoną numerem 1, o powierzchni 2,436 m², zabudowanej budynkiem, placem postojowym i drogami dojazdowymi, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr (); 2) udziału we współwłasności nieruchomości położonej w () stanowiącej działkę oznaczoną numerem 2 (pow.) i 3 (pow.), o powierzchni 313 m², zabudowanej placem postojowym i drogami dojazdowymi, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr (); 3) udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w () stanowiąca działki oznaczone numerami 4 (pow. 246 m²) i 5 (pow. 240 m²), o powierzchni 486 m², niezabudowanej, dla której Sąd Rejonowy w () prowadzi księgę wieczystą nr () nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni nie wykonuje w sposób częstotliwy lub z zamiarem takiego wykonywania działalności polegającej na dostawie nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę, a dokonany przez nią zakup opisanej nieruchomości stanowił rodzaj lokaty kapitału i nie miał w zamyśle służyć takiej działalności. Wnioskodawczyni nie podejmowała czynności właściwych dla podmiotów dokonujących takich dostaw w sposób częstotliwy i z zamiarem osiągania zysku z tej działalności, a podjęte przez nią działania nastąpiły w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym. Z opisanego stanu faktycznego nie wynika też, aby Wnioskodawczyni działała jak osoba, której celem jest osiągnięcie zysku, w szczególności nie nabyła w tym celu nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania, będących przedmiotem wniosku. Ponadto, co dodaje z ostrożności, w stosunku do odpłatnej dostawy opisanych nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania zachodzą przesłanki do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020, poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych wyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne
4. lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Odnosząc się natomiast do sprzedaży udziałów w działkach oraz prawie wieczystego użytkowania działek, należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. ustawa Kodeks cywilny.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni przedmiotowe nieruchomości nabyła w drodze kupna. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT oraz nie wykonuje działalności zwolnionej z podatku VAT. Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej, która użytkowała przedmiotowe nieruchomości, w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nabyła ww. nieruchomości I, II i III do majątku osobistego, w celu prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej. Jedno z pomieszczeń w budynku nieruchomości I było przedmiotem najmu. Wnioskodawczyni zawarła z przyszłym nabywcą przedwstępną umowę sprzedaży opisanych nieruchomości I, II i III.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie są podstawy do uznania Wnioskodawczyni w związku planowaną sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczała poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nabyte udziały we współwłasności nieruchomości I i II oraz udziały w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości III Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki jawnej. Jak wynika z opisu sprawy udział w przedmiotowych nieruchomościach Wnioskodawczyni nabyła w ww. celu.

W związku z tym, Wnioskodawczyni nie będzie korzystać z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości i udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy uznać należy, że sprzedaż udziału we współwłasności działki nr 1, 2 i 3 oraz sprzedaż udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 4 i 5, które to są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej spółki jawnej, będzie stanowiła działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT, gdyż nie można w tym przypadku uznać, iż Wnioskodawczyni wykorzystywała przedmiotowe nieruchomości do celów osobistych.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie istnieją przesłanki pozwalające uznać, że dokonując sprzedaży udziału we współwłasności działki nr 1, 2 i 3 oraz sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 4 i 5 Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a dostawa udziału we współwłasności działki nr 1, 2 i 3 oraz dostawa udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 4 i 5, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zakres postawionego pytania dotyczy wyłącznie kwestii podlegania opodatkowaniu dostawy udziału we współwłasności działek oraz udziału w prawie wieczystego użytkowania działek, a więc jednego zdarzenia przyszłego i tym samym niniejsza interpretacja dotyczy jednego zdarzenia przyszłego. Wobec powyższego kwota 200 zł stanowi nadpłatę podlegającą zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i zostanie zwrócona na rachunek bankowy Wnioskodawcy wskazany we wniosku ORD-IN.

Jeżeli natomiast Wnioskodawca oczekuje wydania interpretacji w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności działki nr 1, 2 i 3 oraz sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 4 i 5, to winien złożyć w tym zakresie nowy wniosek ORD-IN, zawierający wszystkie elementy tj. przedstawić kompleksowo zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe, na jego podstawie sformułować niebudzące wątpliwości pytanie/pytania oraz przedstawić w sposób jednoznaczny własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego w zakresie zadanego pytania/pytań oraz wnieść stosowną opłatę.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej