Wnioskodawca w związku ze sprzedażą Nieruchomości nr (…) będzie działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 4 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania Pana za podatnika podatku VAT i podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT odpłatnego zbycia nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 czerwca 2022 r. (wpływ 3 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych („podatek PIT”).

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne w miejscowości (…), powiat (…), woj. (…) oraz w okolicach tej miejscowości i w tym zakresie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Nie prowadzi działalności gospodarczej, która podlega wpisowi do CEiDG, w tym Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Z nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca – po ich uprzednim geodezyjnym wydzieleniu – odpłatnie zbywa nieruchomości na cele budowlane (przed rokiem 2021 nie było takich transakcji) w roku 2021 były 3 transakcje dotyczące nieruchomości położonych w (…). W tym zakresie Wnioskodawca jest również podatnikiem podatku VAT.

Dodatkowo w roku 2021 była jedna transakcja odpłatnego zbycia innej zabudowanej nieruchomości położonej w (…), która od zawsze była nieruchomością o charakterze przemysłowym, przy czym wyburzenie niektórych budynków znajdujących się na tej nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło przed ok. rokiem 2010 z powodów ich złego stanu technicznego (nieruchomość ta była położona ok. 80 km od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy). W tym zakresie Wnioskodawca nie był podatnikiem podatku VAT. Na ww. nieruchomości w (...) nie było prowadzonej żadnej działalności, a także ta nieruchomość nie była wynajmowana/nie była wydzierżawiana w okresie od nabycia do jej zbycia.

21 sierpnia 2001 r. Wnioskodawca nabył (będąc w związku małżeńskim) na podstawie aktu notarialnego (…) własność niezabudowanej działki gruntu o nr (…), położonej w miejscowości (...) gmina (...), powiat (...), woj. (…) o powierzchni (…)ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą KW nr (…) (dalej „Nieruchomość”).

Własność Nieruchomości stanowi obecnie wyłączny majątek Wnioskodawcy. Od nabycia przez Wnioskodawcę:

1)Nieruchomość znajduje się ok. 150 km w linii prostej od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy i nie stanowi części gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy;

2)Nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana przez Wnioskodawcę (ok. maja 2017 r. Wnioskodawca usunął jedyne samosiejki – drzewa i krzewy rosnące na Nieruchomości), w tym nie była wykorzystywana na cele związane z działalnością gospodarczą lub dla celów gospodarstwa rolnego;

3)Nieruchomość nie była zaewidencjonowana w rejestrze środków trwałych Wnioskodawcy;

4)Nieruchomość jest nieruchomością niezabudowaną i ma dostęp do drogi publicznej;

5)Nieruchomość – zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego – znajduje się w strefie produkcyjnej;

6)Nieruchomość nie jest „nieruchomością rolną” w rozumieniu art. 461 Kodeksu Cywilnego;

7)nabycie Nieruchomości nie było opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca złożył w roku 2019 uwagi do studium zagospodarowania przestrzennego. Na dzień złożenia wniosku, Nieruchomość nie była i nadal nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania terenu, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy (decyzja o warunkach zabudowy nie zostanie też wydana do dnia odpłatnego zbycia Nieruchomości). Na dzień złożenia wniosku jest w trakcie procedowania miejscowy plan zagospodarowania terenu, zgodnie z którym Nieruchomość jest przeznaczona pod teren zabudowy produkcyjnej (teren na planie oznaczony jako „P”). 29 marca 2022 r. została podjęta uchwała w sprawie przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania terenu.

28 marca 2022 r. została zawarta – przez Wnioskodawcę oraz spółkę kapitałową z siedzibą oraz miejscem zarządu w Polsce powiązaną osobowo i kapitałowo z Wnioskodawcą (spółka ta jest zarejestrowana jako podatnik VAT oraz przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku VAT) – umowa sprzedaży Nieruchomości pod warunkiem. Warunkiem tym jest niewykonanie prawa pierwokupu przysługującego z mocy ustawy Gminie (…) w myśl art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Na pytanie: Czy działka o numerze (…) będąca przedmiotem zapytania była udostępniana innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.? Jeżeli tak, to czy były to umowy odpłatne, czy nieodpłatne i na jaki okres czasu zostały zawarte i za jaką kwotę, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi:

Po nabyciu, z inicjatywy A – część Nieruchomości była przedmiotem umowy dzierżawy nr (…) z A (zawartej w styczniu 2008 r.) dot. części nieruchomości – drogi gruntowej (tzw. drogi czołgowej) o powierzchni (…)na okres (…); kwota czynszu dzierżawnego (…) PLN miesięcznie (odpis umowy jest załącznikiem nr 1 do tego pisma).

Nabycie nie służyło powiększeniu gospodarstwa rolnego, bo działka nie miała charakteru rolnego (a samo gospodarstwo było oddalone od działki nr (…) w (…) o ok. 140 km w linii prostej); nabycie działki nr (…) w (…) służyło zaspokojeniu potrzeb osobistych Wnioskodawcy w celu zabezpieczenia kapitału przed C (nie było związa­ne ani z gospodarstwem rolnym ani nie było związane z/wykorzystywane dla celów działalności gospodarczej).

Nabycie działki nr (…) w (…) służyło w rzeczywistości zaspoko­jeniu potrzeb osobistych Wnioskodawcy w celu zabezpieczenia kapitału przed C (nie było związane ani z gospodarstwem rolnym ani nie było związane z/wykorzystywane dla celów dzia­łalności gospodarczej).

Podatnik zawarł (…) r. umowę z (…) prowadzącym działalność gospodarczą, jako B dot. kompleksowej wycinki drzew i krzewów na nieruchomości.

Na pytanie: Czy w celu sprzedaży działki nr (…) podjął Pan działania marketingowe mające wpływ na korzystniejszą sprzedaż działki? Jeżeli tak, to jakie? Wnioskodawca udzielił odpowiedzi:

Żadne. Sprzedaż działki nr (…) następuje po ok. 22 latach od nabycia przez Wnioskodawcę do spółki kapitałowej powiązanej kapitałowo z Wnioskodawcą, która ma pro­wadzić projekt nieruchomościowy na działce nr (…). Cena za działkę nr (…) została ustalona na podstawie ofert uzyskanych od innych podmiotów, którzy sami zgłosili się do Wnioskodawcy z ofertami nabycia działki nr (…).

Na pytanie: Czy podjął Pan jakiekolwiek działania, które potwierdziłyby chęć wykorzystania gruntu w majątku osobistym, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi:

Nabycie działki nr (…) w (…) służyło zaspokojeniu potrzeb osobistych Wnioskodawcy w celu zabezpieczenia kapitału przed C (nie było związane ani z gospodarstwem rolnym ani nie było związane z/wykorzystywane dla celów działalności go­spodarczej). Podatnik zawarł jedynie 17 marca 2017 r. umowę z (…) prowadzącym działalność gospodarczą jako B dot. komplek­sowej wycinki drzew i krzewów na nieruchomości.

Wnioskodawca zgłosił w roku 2019 wniosek do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego by nieruchomość była przeznaczona jako „P”. Wniosek był uwzględniony w MZPZ jeżeli nie w cało­ści, to co najmniej w części. Wnio­sek ten wynikał z faktu wybudowania przez D drogi (...) w okolicy działki nr (…).

Wnioskodawca dokonał już sprzedaży działki nr (…). Na moment sprzedaży działka nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Miej­scowy plan zagospodarowania przestrzennego był już jednak uchwalony i opublikowany w dzien­niku urzędowym, ale nie wszedł jeszcze w życie.

W ocenie Wnioskodawcy, podjęcie prac nad uchwaleniem miejsco­wego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr (…) wynikało z budowy drogi (...)(na tej samej sesji, gmina uchwaliła MPZP dla innej nieruchomości). Wnioskodawca w trakcie uchwalania planu zgłosił wniosek z roku 2019.

Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości gruntowych. Na dzień wysłania tej odpowiedzi nie jest jednak zawarta żadna umowa przedwstępna oraz nie jest zawarta żadna umowa zobowiązująca do ich sprzedaży.

Na dzień wysłania tej odpowiedzi, Wnioskodawca nie podjął decyzji o sprzedaży żadnej innej nie­ruchomości gruntowej, ale Wnioskodawca zlecił pośrednikowi poszukiwanie potencjalnych nabyw­ców 7 niezabudowanych działek o charakterze budowlanym (sprzedaż tych działek jest opodatko­wana podatkiem VAT) oraz jednej działki o powierzchni działki to ok. (…) ary z czego ok. (…) arów to grunt rolny, a pozostała część to zabudowa inwentarsko-mieszkaniowa, na której została wygaszona produkcja rolnicza; wszystkich oddalonych około 140 km w linii prostej od miejsca w którym znajdu­je się działka nr (…).

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we wnio­sku, Wnioskodawca dokonując sprzedaży Nieruchomości nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym transakcja odpłatne­go zbycia Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, Wnioskodawca dokonując sprzedaży Nieruchomości nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym transakcja odpłatnego zbycia Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT: „opodatkowaniu podatkiem (...) [VAT], podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że: „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 [ustawy o VAT], rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: (...) 6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste; 7) zbycie praw, o których mowa w pkt (...) 6.” Art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: „ilekroć w dalszych przepisach [ustawy o VAT] jest mowa o: 6) towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Jak wynika z powyższych regulacji, sprzedaż prawa własności działki ewidencyjnej stanowi, co do zasady, dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja „działalności gospodarczej” zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zm.), („Dyrektywa 2006/112/WE”), ‘podatnikiem’ jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym więc jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Oznacza to, że w kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem TSUE – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił TSUE – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia NSA z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku VAT, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca: prowadzi gospodarstwo rolne w miejscowości (...), powiat (...), woj. (...) oraz w okolicach tej miejscowości (i w tym zakresie, Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT), („Gospodarstwo Rolne”) oraz (i) nie prowadzi działalności gospodarczej, która podlega wpisowi do CEiDG, w tym Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Z nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca – po ich uprzednim geodezyjnym wydzieleniu – odpłatnie zbywa nieruchomości na cele budowlane (przed rokiem 2021 nie było takich transakcji, w roku 2021 było 3 transakcje dotyczące nieruchomości położonych w (...)); w tym zakresie Wnioskodawca jest również podatnikiem podatku VAT.

Dodatkowo w roku 2021 była jedna transakcja odpłatnego zbycia innej zabudowanej nieruchomości położonej w (...), która od zawsze była nieruchomością o charakterze przemysłowym, przy czym wyburzenie niektórych budynków znajdujących się na tej nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło przed ok. rokiem 2010 z powodów ich złego stanu technicznego (nieruchomość ta była położona ok. 80 km od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy); w tym zakresie Wnioskodawca nie był podatnikiem podatku VAT. Na ww. nieruchomości w (...) nie było prowadzonej żadnej działalności, a także ta nieruchomość nie była wynajmowana / nie była wydzierżawiana w okresie od nabycia do jej zbycia.

(…) r. Wnioskodawca nabył (będąc w związku małżeńskim) na podstawie aktu notarialnego (…) własność niezabudowanej działki gruntu o nr (…), położonej w miejscowości (…) gmina (…), powiat (…), woj. (…) o powierzchni (…)ha, dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą KW nr (…) („Nieruchomość”).

Własność Nieruchomości stanowi obecnie wyłączny majątek Wnioskodawcy. Od nabycia przez Wnioskodawcę:

1)Nieruchomość znajduje się ok. 150 km w linii prostej od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy i nie stanowi części Gospodarstwa Rolnego Wnioskodawcy;

2)Nieruchomość nie była w ogóle wykorzystywana przez Wnioskodawcę (ok. maja 2017 r. Wnioskodawca usunął jedyne samosiejki - drzewa i krzewy rosnące na Nieruchomości), w tym nie była wykorzystywana na cele związane z działalnością gospodarczą lub dla celów gospodarstwa rolnego;

3)Nieruchomość nie była zaewidencjonowana w rejestrze środków trwałych Wnioskodawcy;

4)Nieruchomość jest nieruchomością niezabudowaną i ma dostęp do drogi publicznej;

5)Nieruchomość – zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego – znajduje się w strefie produkcyjnej;

6)Nieruchomość nie jest „nieruchomością rolną” w rozumieniu art. 461 Kodeksu Cywilnego;

7)nabycie Nieruchomości nie było opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca złożył w roku 2019 uwagi do studium zagospodarowania przestrzennego.

Na dzień złożenia wniosku, nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania terenu ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy (decyzja o warunkach zabudowy nie zostanie też wydana do dnia odpłatnego zbycia Nieruchomości). Na dzień złożenia wniosku jest w trakcie procedowania ((…) r. została podjęta uchwała w sprawie przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania terenu) miejscowy plan zagospodarowania terenu, zgodnie z którym nieruchomość jest przeznaczona pod teren zabudowy produkcyjnej (teren na planie oznaczony jako „P”).

(…) r. została zawarta – przez Wnioskodawcę oraz spółkę kapitałową z siedzibą oraz miejscem zarządu w Polsce powiązaną osobowo i kapitałowo z Wnioskodawcą (spółka ta jest zarejestrowana jako podatnik VAT oraz przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku VAT) – umowa sprzedaży nieruchomości pod warunkiem; warunkiem tym jest niewykonanie prawa pierwokupu przysługującego z mocy ustawy Gminie (…) w myśl art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów i wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że odpłatne zbycie prawa własności Nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż Wnioskodawca w związku ze sprzedażą nieruchomości nie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawa o VAT: „opodatkowaniu podatkiem (...) [VAT], podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”. Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 [ustawy o VAT], rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).” Art. 2 pkt 6 ustawy o VAT „ilekroć w dalszych przepisach [ustawy o VAT] jest mowa o: 6) towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Jak wynika z powyższych regulacji, sprzedaż prawa własności Nieruchomości stanowi zatem, co do zasady, dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT: „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

W świetle reguły opodatkowania podatkiem VAT gruntów zabudowanych przewidzianej w art. 29a ust. 8 ustawy o VAT pojawia się pytanie w jaki sposób rozumieć pojęcie „gruntu” występujące w tym przepisie. Ustawa o VAT nie zawiera autonomicznej definicji pojęcia „gruntu”, jak też nie zawiera odesłania np. do przepisów prawa cywilnego w tym zakresie.

Definiując pojęcie „gruntu” dla potrzeb ustawy o VAT, należy kierować się przede wszystkim ekonomicznymi uwarunkowaniami transakcji, a w szczególności należy ustalić, co może, zgodnie z polskim prawem krajowym, być przedmiotem odrębnej transakcji (być przedmiotem odrębnej dostawy). W tym ujęciu, uwzględniając definicję „towaru” zawartą w art. 2 pkt 6 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, należy zdefiniować „grunt” jako część powierzchni ziemskiej mogącą stanowić przedmiot samodzielnego obrotu (dostawy). Co do zasady, wskazanej powyżej definicji odpowiadać będzie pojęcie wyodrębnionej geodezyjnie działki (z wyłączeniem znajdujących się na działce budynków/budowli). Pojęcie „działki” w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2020 r. poz. 2052 ze zm.), („Prawo geodezyjne i kartograficzne”) oznacza obszar gruntu stanowiący podstawową jednostkę geodezyjną, określoną na mapie ewidencyjnej granicami, numerem, powierzchnią, rodzajem użytkowania i klasą gruntu.

We wskazany powyżej sposób dokonują również wykładni przepisów ustawy o VAT organy podatkowe i sądy administracyjne. Tytułem przykładu można wskazać wyrok NSA z dnia 15 października 2010 r. (sygn. akt I FSK 1698/09), w którym wskazano m.in., że „wykładnia pojęcia grunt musi uwzględniać aspekt opodatkowania [podatkiem VAT]. Z tej perspektywy, towarem w rozumieniu ustawy o VAT może być jedynie działka gruntu”. W uzasadnieniu NSA – zgadzając się z organem podatkowym – podkreślił również, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT jest wyjątkiem od reguły opodatkowania podatkiem VAT każdej sprzedaży i nie może być rozszerzone na całą nieruchomość objętą jedną księga wieczystą, która stanowi przedmiot sprzedaży, lecz winno być przyporządkowane do konkretnej działki geodezyjnej, na której posadowiony jest budynek, który w chwili sprzedaży podlega temu zwolnieniu.

Tym samym, skutki podatkowe na gruncie ustawy o VAT należy ustalać w odniesieniu dla działki ewidencyjnej.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT „stawka podatku wynosi 22% (...)”. Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT „w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. (...): stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 (...) [ustawy o VAT], wynosi 23%”.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT. „Grunt” spełnia definicję „towaru”, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT „Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.” Przez „tereny budowlane” – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT”).

Dla Nieruchomości (na dzień złożenia Wniosku) nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania terenu, przy czym – ze względu na procedowanie uchwalenia planu – nie jest jednak wykluczone, iż taki plan będzie uchwalony na dzień odpłatnego zbycia Nieruchomości. Tym samym pomimo tego, że Nieruchomość jest gruntem niezabudowanym, na gruncie ustawy o VAT, to od dnia uchwalenia miejscowy plan zagospodarowania terenu będzie kwalifikowana jako „tereny budowalne” w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we Wniosku, Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym transakcja odpłatnego zbycia prawa własności Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, czy prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu regulacji dotyczących podatku od towarów i usług.

Należy mieć na uwadze, że kluczowe dla uznania transakcji za działalność gospodarczą na gruncie podatku VAT są przesłanki wskazane w orzecznictwie unijnym.

Kierując się zatem tymi przesłankami należy wskazać, że kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z at. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (dzierżawa, najem, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówioną opłatę. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości, z uwagi na fakt , iż wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych (w pieniądzu lub w świadczeniu innego rodzaju), stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniach z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), wskazał, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu ustawy, wymaga ustalenia, że jej działania przybierają formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi gospodarstwo rolne w miejscowości (...). Przedmiotową Nieruchomość będącą działką o nr (…) znajdującą się około 150 km od miejsca zamieszkania, Wnioskodawca nabył w roku (…) (będąc w związku małżeńskim), a która aktualnie stanowi Jego majątek osobisty i nie stanowi części gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca podkreśla, że nabycie przedmiotowej Nieruchomości służyło zaspokojeniu potrzeb osobistych w celu zabezpieczenia kapitału przed C. Nieruchomość nie była/nie jest też wykorzystywana w żaden sposób w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Jest nieruchomością niezabudowaną, z dostępem do drogi, znajdującą się w strefie produkcyjnej, dla której istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony i opublikowany w dzienniku urzędowym, ale jeszcze nieobowiązujący na dzień sprzedaży działki. W okresie (…) r. Wnioskodawca na podstawie odpłatnej umowy dzierżawy udostępniał część przedmiotowej Nieruchomości A. W roku (…) natomiast podpisał umowę z firmą zajmującą się porządkowaniem terenu, której przedmiotem była kompleksowa wycinka drzew i krzewów. Natomiast w roku (…) złożył wniosek do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego by nieruchomość była przeznaczona jako „P”. Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował, iż jest właścicielem jeszcze innych nieruchomości gruntowych, które aktualnie nie są przedmiotem sprzedaży, ale zlecił pośrednikowi poszukiwanie potencjalnych nabywców 8 niezabudowanych działek o charakterze budowlanym (sprzedaż tych działek jest opodatko­wana podatkiem VAT). Wnioskodawca zaznaczył również, że wcześniej dokonywał już sprzedaży działek. Niektóre z nich były częścią gospodarstwa rolnego (trzy transakcje), a inne stanowiły część majątku osobistego (jedna transakcja). Nieruchomość nr (…) będąca przedmiotem wniosku, została natomiast sprzedana (…) r. spółce kapitałowej mającej powiązanie osobowe i kapitałowe z Wnioskodawcą, która to spółka jest podatnikiem podatku VAT i przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą, czy dokonując sprzedaży Nieruchomości nr (…) będzie działał jako podatnik VAT, a tym samym czy transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży opisanej we wniosku Nieruchomości nr (…) będzie występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a działania jego będą nosiły znamiona działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku była objęta umową dzierżawy, która to czynność spowodowała, że ww. Nieruchomość straciła charakter majątku prywatnego i wykorzystywana była przez podatnika w sposób ciągły w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca wskazał, że w roku (…) nabył Nieruchomość w celu zabezpieczenia kapitału przed C, jako spełnienie jego potrzeb osobistych, a z wniosku wynika, że działka znajduje się w strefie przemysłowej. Jednocześnie Wnioskodawca nie wskazał jakie potrzeby osobiste miała zaspokajać zakupiona Nieruchomość. Co istotne, Wnioskodawca zgłosił wniosek do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego o przeznaczenie przedmiotowej Nieruchomości jako „P” (przemysłowa), a w dalszej kolejności dokonał jej sprzedaży spółce będącej w powiązaniu osobowym i kapitałowym z Wnioskodawcą. Ponadto dokonał też prac porządkowych na terenie Nieruchomości, polegających na kompleksowej wycince drzew i krzewów. Ważny jest również fakt, iż Wnioskodawca dokonywał wcześniej transakcji zbycia innych nieruchomości i będzie takich transakcji dokonywać w przyszłości, do których zbycia się już przygotowuje.

Reasumując, Wnioskodawca w związku ze sprzedażą Nieruchomości nr (…) będzie działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Dodatkowo zwrócić należy uwagę, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W konsekwencji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).