Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku sprzedaży wydzielonych lokali mieszkalnych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 9 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży wydzielonych na poddaszu lokali mieszkalnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży wydzielonych na poddaszu lokali mieszkalnych.

Pismem z 9 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem z 26 czerwca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.286.2020.1.MSO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

() została zarejestrowana w krajowym rejestrze sądowym w dniu () 2014 r. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotem działalności spółki jest w szczególności realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, a także roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

Spółka nabyła dwie nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi (kamienice). Ze względu na stan techniczny budynków, spółka przystąpiła do prac remontowych. Remont obejmował zarówno elewacje budynków, jak i ich wnętrza do ceny zakupu nieruchomości nie był doliczony podatek VAT.

W obrębie nieruchomości, na parterze oraz piętrach istniały lokale, które w przeszłości były zasiedlone. Poddasze również było wykorzystywane przez mieszkańców (jako części wspólne). W ramach prowadzonych prac budowlanych wydzielono z istniejących lokali nowe lokale mieszkalne, znajdujące się na parterze i piętrach budynków. Obecne są to samodzielne lokale mieszkalne. W przyszłości lokale będą stanowiły odrębny przedmiot własności i będą mogły zostać zbyte na rzecz osób trzecich.

Jak wskazano, w budynkach znajduje się również poddasze. Dotychczas stanowiło ono część wspólną nieruchomości.

Aktualnie spółka prowadzi prace budowlane, które mają doprowadzić w każdym z budynków do następujących rezultatów: zmiany sposobu wykorzystania poddasza - poprzez wydzielenie lokalu mieszkalnych.

Spółka ma zamiar osiągnąć następujące cele:

1. wydzielić fizycznie lokale mieszkalne na poddaszu (prace remontowe są w toku),
2. uzyskać samodzielność lokali i ustanowić ich odrębną własność,
3. sprzedawać lokale osobom trzecim.

Wydatki przekroczą 30 % wartości początkowej.

Podsumowując, w niniejszej sprawie dojdzie do adaptacji poddasza, zmiany jego dotychczasowego przeznaczenia.

Ponadto pismem z 9 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek m.in. o następujące informacje:

Ad. 1)

Czy przedmiotowe kamienice, w których zostaną wydzielone nowe lokale, stanowią u Wnioskodawcy towar handlowy?

Odpowiedź: Kamienice będące przedmiotem wniosku stanowią towar handlowy. Zostały wprowadzone do ksiąg rachunkowych jako towar handlowy przeznaczony do odsprzedaży.

Ad. 2)

W jaki sposób była opodatkowana sprzedaż kamienic na rzecz Wnioskodawcy, czy korzystała ze zwolnienia od podatku, a jeżeli tak to na podstawie jakiego przepisu?

Odpowiedź: Do ceny zakupu nieruchomości nie był doliczony podatek VAT, sprzedaż kamienic była zwolniona od podatku VAT.

Sprzedający p. (...) przy zawieraniu umów sprzedaży nie występował w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Sprzedający w chwili zawierania umów nie prowadził bowiem działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. P. (.) nie prowadził działalności polegającej na handlu nieruchomościami ani żadnej innej działalności gospodarczej.

Sprzedaż nieruchomości została dokonana przez osobę fizyczną w jej prywatnej sferze. Dostawa nieruchomości na rzecz wnioskodawcy nastąpiła w ramach wykonywania prawa własności.

Ad. 3)

Kiedy Wnioskodawca nabył przedmiotowe kamienice?

Odpowiedź: Przedmiotowe kamienice zostały nabyte przez spółkę w dniu (...) 2019 r.

Ad. 4)

Czy poddasze, z którego zostaną wydzielone lokale było używane/zajęte przez poprzedniego właściciela kamienicy, a jeśli tak to od kiedy i w jaki sposób?

Odpowiedź: Poddasze, z którego zostaną wydzielone lokale, było używane przez poprzedniego właściciela kamienic. Poddasze było wykorzystywane w celach gospodarczych jako części wspólne istniejących wówczas lokali mieszkalnych.

Sprzedający korzystał z poddasza od dnia zakupu przedmiotowych nieruchomości, tj. od dnia:

• 14 lipca 2011 r. - w zakresie jednej z przedmiotowych nieruchomości,
• 26 lipca 2011 r. - w zakresie drugiej z przedmiotowych nieruchomości.

Ad. 5)

Kiedy będzie następować sprzedaż lokali:

1. w okresie do 30 czerwca 2020 r. czy
2. od 1 lipca 2020 r.?

Odpowiedź: Sprzedaż lokali będzie następować najwcześniej od dnia 15 sierpnia 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zmianę przeznaczenia i wydzielenie lokalu na powierzchni poddasza należy w opisanym stanie faktycznym kwalifikować jako pierwsze zasiedlenie, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym, czy w sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie możliwości zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

W ocenie spółki odpowiedź na pytane jest przecząca. Wnioskodawca pozostaje na stanowisku, że w sprawie znajdzie zastosowane zwolnienie z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodne z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ppkt a) ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku. Wyjątkiem jest m.in. sytuacja. w której dostawa następuje w ramach pierwszego zasiedlenia.

Definicja pierwszego zasiedlenia została uregulowana w art. 2 pkt 14 ustawy, który stanowi, że: pierwsze zasiedlenie to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowy lub ich części po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W ocenie spółki, w przypadku zmiany przeznaczenia poddasza wydzielenie nowych lokali nie dochodzi do wybudowania tych lokali. Następuje jedyne adaptacja już istniejącej powierzchni. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że poddasze jest częścią wspólną nieruchomości pierwotnie, było wykorzystywane przez właścicieli lokali.

Poddasze zostało już zasiedlone w przeszłości wraz z rozpoczęciem użytkowania lokali znajdujących się w kamienicy. Właściciele lokali posiadali bowiem prawo do korzystani z części wspólnych.

Wnioskodawca zaznacza, że przez wzgląd na powyższe, należy uznać, że podczas dokonywana sprzedaży lokali powstałych wskutek adaptacji poddasza można korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje podatkowe, w szczególności:

• interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2018 r. - 0114-KDIP4.4012.498.2018.2.AKO,
• interpretacja indywidualna z dnia 9 czerwca 2017 r. - 0112-KDIL2-2.4012.94.2017.1.AP.

W ocenie organów podatkowych, zmiana przeznaczenia części nieruchomości wspólnej, która ma polegać na zaadaptowaniu istniejącego pomieszczenia (przykładowo strychu) na samodzielne lokale mieszkalne, nie spełnia definicji wybudowania ani ulepszenia, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. Zbycie lokali powstałych w wyniku adaptacji nie jest czynnością wykonaną w ramach pierwszego zasiedlenia.

Ponadto, podkreślano, że dostawa lokali nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, jeśli w odniesieniu do części budynku, z którego powstały doszło do pierwszego zasiedlenia. a część wspólna została zasiedlona wraz z lokalami mieszkalnymi w budynku.

Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. budynki zostały zasiedlone przez nabywców lokali mieszkalnych w odległej przeszłości, a w konsekwencji doszło do zasiedlenia części wspólnych nieruchomości, w tym poddasza. Adaptacja poddasza nie doprowadzi zatem do pierwszego zasiedlenia, lecz wyłącznie do zmiany przeznaczenia części wspólnych.

Podsumowując, w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2)

Czy wobec tego, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w sprawie znajdzie zastosowanie możliwość zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

W ocenie spółki odpowiedź na pytanie jest pozytywna. Wnioskodawca pozostaje na stanowisku, że:

jeżeli w sprawie znalazłoby zastosowanie wyłączenie zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT

• to spółka mogłaby skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Twierdzenia spółki uzasadnione są następującymi względami.

Jak wskazano, do ceny zakupu nieruchomości nie był doliczony podatek VAT. Ponadto, aktualnie jedyna działalność gospodarcza spółki polega na sprzedaży lokali (po ich remoncie), która to sprzedaż (mieszkania na parterze i kolejnych kondygnacjach) jest zwolniona z VAT. Skoro zatem działalność spółki jest zwolniona z VAT, to spółka nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego przy nabywaniu towarów i usług niezbędnych do remontu (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Wnioskodawcy nie przysługuje więc prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ocenie Wnioskodawcy, bez znaczenia dla sprawy pozostaje natomiast warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 10a punkt b) ustawy o VAT.

Jest tak, ponieważ zakupione nieruchomości stanowią towar handlowy, nie zaś środek trwały.

W ocenie spółki, limit 30% dotyczy wyłącznie nieruchomości będących środkami trwałymi.

Takie stanowisko potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, np.: nr IBPP1/4512- 544/16-2/ES z dnia 20 października 2016 r., nr ILPP2/443-347/14-4/AK z dnia 14 lipca 2014 r., nr IPPP2/4612-607/15-3/DG z dnia 16 września 2015 r., czy nr 0115-KDIT1- 3.4012.300.2018.1.EB z dnia 06 lipca 2018 r.

Potwierdza to także stanowisko nauki prawa podatkowego: przepisy dotyczące pierwszego zasiedlenia w zakresie ulepszeń wynoszących 30% wartości początkowej nie znajdą natomiast zastosowania do nieruchomości inwestycyjnej (J. Matarewicz, ustawa o podatku od towarów i usług. komentarz aktualizowany, art. 2. lex 2018).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży wydzielonych na poddaszu lokali mieszkalnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10
-jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest

• co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika - bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy podatkowej - jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, a także roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Spółka nabyła dwie nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi (kamienice). Ze względu na stan techniczny budynków, spółka przystąpiła do prac remontowych. Remont obejmował zarówno elewacje budynków, jak i ich wnętrza do ceny zakupu nieruchomości nie był doliczony podatek VAT.

W obrębie nieruchomości, na parterze oraz piętrach istniały lokale, które w przeszłości były zasiedlone. Poddasze również było wykorzystywane przez mieszkańców (jako części wspólne).

W ramach prowadzonych prac budowlanych wydzielono z istniejących lokali nowe lokale mieszkalne, znajdujące się na parterze i piętrach budynków. Obecnie są to samodzielne lokale mieszkalne. W budynkach znajduje się również poddasze. Dotychczas stanowiło ono część wspólną nieruchomości.

Aktualnie spółka prowadzi prace budowlane, które mają doprowadzić w każdym z budynków do zmiany sposobu wykorzystania poddasza, poprzez wydzielenie lokali mieszkalnych.

Spółka ma zamiar wydzielić fizycznie lokale mieszkalne na poddaszu, uzyskać samodzielność lokali i ustanowić ich odrębną własność, sprzedawać lokale osobom trzecim.

Wydatki przekroczą 30 % wartości początkowej.

Kamienice będące przedmiotem wniosku stanowią towar handlowy. Zostały wprowadzone do ksiąg rachunkowych jako towar handlowy przeznaczony do odsprzedaży.

Sprzedaż kamienic była zwolniona od podatku VAT. Przedmiotowe kamienice zostały nabyte przez spółkę w dniu () 2019 r. Poddasze, z którego zostaną wydzielone lokale, było używane przez poprzedniego właściciela kamienic, w celach gospodarczych jako części wspólne istniejących wówczas lokali mieszkalnych.

Sprzedający korzystał z poddasza od dnia zakupu przedmiotowych nieruchomości, tj. od dnia:

• () 2011 r. - w zakresie jednej z przedmiotowych nieruchomości,
• () 2011 r. - w zakresie drugiej z przedmiotowych nieruchomości.

Sprzedaż lokali będzie następować najwcześniej od dnia 15 sierpnia 2020 r.

Wnioskodawca ma wątpliwości, w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży wydzielonych na poddaszu lokali mieszkalnych.

Co do zasady stwierdzić należy, że w przypadku wydzielenia nowych lokali w istniejącym budynku (traktowanych jako towar handlowy) nie mamy do czynienia z czynnością zdefiniowaną w art. 2 pkt 14 ustawy jako pierwsze zasiedlenie. Czynność wydzielenia lokalu w istniejącym budynku, stanowiącym towar handlowy nie spełnia bowiem definicji wybudowania, ani ulepszenia, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

Ponadto skoro w opisanym przypadku nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym (ww. kamienice stanowią dla Wnioskodawcy towary handlowe), to nakłady ponoszone przez niego na wydzielone na poddaszu kamienicy lokale mieszkalne nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od prawnych. Na gruncie prawa podatkowego ulepszenie jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Część kamienicy - poddasze, w której zostaną wydzielone lokale mieszkalne była wykorzystywana w celach gospodarczych przez poprzedniego właściciela od 2011 r. Zatem należy przyjąć, że doszło już do pierwszego zasiedlenia części budynków (kamienic), z których lokale mieszkalne zostaną wydzielone.

W konsekwencji powyższego dla dostawy przedmiotowych lokali mieszkalnych wydzielonych na poddaszu będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż planowana dostawa lokali nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokali minie okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wydzielone na poddaszu lokale mieszkalne powinny zostać sprzedane z zastosowaniem zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do dostawy lokalu mieszkalnego wydzielonego na poddaszu kamienicy badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest w tych okolicznościach niezasadne.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest prawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach ( art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłączniena zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej