Temat interpretacji

Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2020 r. (data wpływu 5 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2020 r. (data wpływu 6 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. ().

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 czerwca 2020 r. w zakresie wskazania przedmiotu wniosku oraz oznaczenia przepisów podatkowych będących przedmiotem interpretacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Centrum () jest instytucją kultury, jednostką organizacyjną Gminy (), która posiada osobowość prawną i realizuje zadania gminy z zakresu kultury i promocji. Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jednostka korzysta ze zwolnienia od podatku, ze względu na wartość sprzedaży, która łącznie w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 200.000,00 zł. W latach 2018 i 2019 Centrum () realizowało projekt pn. () finansowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014 - 2020. Całkowite kwalifikowane koszty projektu wynosiły () zł, a dofinansowanie () zł. Rozliczenie z realizacji projektu odbywało się na podstawie wniosków o płatność. Urząd Marszałkowski Województwa () przekazywał dofinansowanie po zatwierdzeniu wniosku o płatność. Na rachunek bankowy jednostki wpłynęło dofinansowanie w wysokości () zł. Ostatni wniosek o płatność jest w trakcie rozliczania. Instytucja Zarządzająca uzależniła rozliczenie ostatniego wniosku od uzyskania przez Centrum () interpretacji w sprawie czy przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu pn. ().

Głównym założeniem projektu było promowanie folkloru regionalnego wśród dzieci, młodzieży i dorosłych. W związku z powyższym prowadzone były warsztaty, na których uczestnicy uczyli się grać na instrumentach, tańczyć, śpiewać oraz wykonywać rękodzieła ludowe tj. koronki klockowe i wieńce dożynkowe. Udział w warsztatach był nieodpłatny, ponieważ głównym jego celem było promowanie kultury regionalnej wśród mieszkańców gminy (). W ramach projektu zostały zorganizowane przez uczestników Szkoły trzy przedstawienia: (). Mieszkańcy gminy () mogli je zobaczyć nieodpłatnie. Wszystkie działania w ramach projektu miały na celu promowanie i zachęcanie społeczności lokalnej do podtrzymywania zwyczajów, kultury regionalnej, która należy do historii gminy. W ramach projektu zakupiono również instrumenty muzyczne tj. skrzypce, lira korbowa, heligonka, fortepian, fujarki, bębny, saksofony, basy, klarnety, trąbki, akordeon. Instrumenty te zostały użyczone nieodpłatnie uczestnikom warsztatów. Dyrektor Centrum () wydał Zarządzenie Nr () z dnia 29 grudnia 2017 r. w sprawie nieodpłatnego wypożyczania uczestnikom instrumentów muzycznych będących własnością Centrum (). Z Zarządzenia wynika, że instrumenty zakupione w ramach projektu winny być nieodpłatnie wypożyczane uczestnikom () na podstawie umów zawartych w formie pisemnej. Zgodnie z Zarządzeniem zostały zwarte umowy z uczestnikami warsztatów w sprawie nieodpłatnego przekazania instrumentów muzycznych. W umowach tych uregulowano sprawy związane z odpowiedzialnością za wypożyczone instrumenty, terminem obowiązywania oraz zasadami rozwiązania. Umowy te omyłkowo nazwano umowami najmu, ale za wypożyczone instrumenty nie pobierano od uczestników żadnych opłat i w umowach tych nie zawarto żadnych zapisów dotyczących odpłatności. Instrumenty zgodnie z Zarządzeniem były użyczane nieodpłatnie. W związku z zaistniałą sytuacją, wprowadzono zmiany i obecnie obowiązują umowy użyczenia. Centrum () w ramach projektu realizuje obligatoryjne zadania publiczne gminy () w zakresie kultury i promocji gminy. Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, zostało uregulowane ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 poz. 194 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej - jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Centrum () miało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu pn. () finansowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ()?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Centrum () nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ w tym zakresie nie prowadziło działalności gospodarczej, lecz realizowało zadania własne gminy w zakresie kultury. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.) do zadań własnych Gminy należą w szczególności sprawy dotyczące kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Zadania te realizowane są przez instytucje kultury działające na terenie gminy. Jednostki te posiadają osobowość prawną. Biorąc pod uwagę wyznaczony przepisami zakres zadań gminnych oraz zakres przedmiotowy projektu (tj. promowanie kultury regionalnej, folkloru wśród mieszkańców gminy), należy w konsekwencji wskazać, iż realizacja projektu stanowiła realizację zadań własnych gminy, o których mowa w powołanym powyżej art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przeszłego, od początku realizacji projektu, Centrum () miało na celu realizację zadań własnych określonych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym poprzez upowszechnianie kultury regionalnej, folkloru, zwyczajów oraz historii lokalnej. Projekt skierowany był do mieszkańców Gminy (). Projekt został zakończony, ale jego idea jest realizowana dalej. Nadal organizowane są nieodpłatnie zajęcia związane z nauką folkloru regionalnego, instrumenty są użyczane nieodpłatnie uczestnikom warsztatów. Centrum () nie zamierzało i nie zamierza bowiem uzyskiwać dochodów z tytułu użyczenia instrumentów uczestnikom, odpłatności za warsztaty czy pobierać opłaty od mieszkańców podczas przedstawień organizowanych przez (). Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści tego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. czynności, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, Wnioskodawca uważa, że Centrum () nie przysługiwało i nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu i w związku z jego kontynuacją, z tego względu, iż wydatki poniesione na jego realizację nie były i nie będą związane z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy dotyczące kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki na zabytkami.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194), jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Tak więc organizatorami samorządowych instytucji kultury, o których mowa w ww. ustawie są odpowiednie organy samorządu gminnego, powiatowego lub wojewódzkiego, które powołując samorządową instytucję kultury, podejmują stosowne uchwały, stanowiące prawo miejscowe. Uchwały w zakresie organizacji instytucji kultury podejmowane są przez właściwe organy zgodnie z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a także w oparciu o odpowiednie przepisy ustaw samorządowych, gdzie znajdują się podstawy prawne do stanowienia prawa miejscowego.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że Centrum () jest instytucją kultury, która realizuje obligatoryjne zadania publiczne gminy z zakresu kultury i promocji gminy.

Głównym założeniem udziału Wnioskodawcy w projekcie pn. () była realizacja zadań własnych gminy w zakresie działalności kulturalnej, polegającej na promowaniu kultury regionalnej wśród mieszkańców gminy (). Wszystkie działania w ramach projektu były nieodpłatne.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie został spełniony, ponieważ jak wynika z okoliczności sprawy wydatki poniesione na realizację projektu nie były związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji tego projektu. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. (), ponieważ efekty projektu nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zauważyć należy, iż pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, w szczególności wykorzystywanie efektów projektu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów usług, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej