Temat interpretacji

brak obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla wpłat dokonywanych w związku ze spłatą układu Wierzycieli

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 25 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tutejszego Organu z dnia 13 maja 2020 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.157.2020.1.RR oraz pismem Strony z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tutejszego Organu z dnia 18 czerwca 2020 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.157.2020.2.RR o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla wpłat dokonywanych w związku ze spłatą układu Wierzycieli Spółdzielni Mieszkaniowej () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności dla wpłat dokonywanych w związku ze spłatą układu Wierzycieli Spółdzielni Mieszkaniowej (). Wniosek został uzupełniony pismem Wnioskodawcy z dnia 25 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 maja 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.157.2020.1.RR oraz pismem Wnioskodawcy z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 18 czerwca 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.157.2020.2.RR.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z postanowieniem z dnia 4 września 2018 r. Sąd Rejonowy w () Wydział Gospodarczy Sygn. Akt () zatwierdził układ przyjęty przez Zgromadzenie Wierzycieli Spółdzielni Mieszkaniowej (), z którego zapisów wynika, iż Wnioskodawca ma obowiązek wywiązywać się z realizacji bieżących płatności oraz spłacać zobowiązanie (powstałe w okresie 2015-2017) ratalnie.

Problem występuje w grupie IV wierzycieli, gdzie trzech kontrahentów, których faktury i kaucje do zwrotu obligują Wnioskodawcę do egzekwowania Załącznika nr 15 wykazu towarów i usług dotyczących płatności podzielonej. Niestety obowiązkowy split payment w IV grupie wierzycieli stwarza Wnioskodawcy problem, ponieważ zgodnie z postanowieniem Sądu musi spłacać zobowiązanie w 12 ratach kwartalnych pomniejszonych o 20% wierzytelności głównej, która zostanie umorzona w przypadku, gdy Wnioskodawca wywiąże się z zapisów układu.

Wnioskodawca wnosi o wskazanie sposobu, jaki należy zastosować podczas płatności zatwierdzonych rat układu.

Ponadto w piśmie z dnia 25 maja 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego następująco:

Postanowienie z dnia 29 czerwca 2018 r. Sygn. akt () Sąd Rejonowy w () V Wydział Gospodarczy Sekcja ds. Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych zatwierdził układ Zgromadzenia Wierzycieli Spółdzielni Mieszkaniowej (). Zgodnie z tym postanowieniem w grupie IV znajdują się wierzyciele dla których Spółdzielnia ma obowiązek zapłaty zobowiązań w równych 12 ratach kwartalnych, pomniejszonych o 20% wartości wierzytelności głównej. Powyższe zobowiązanie stanowią faktury z okresu 2015-2017 roku, które dotyczyły remontów wykonanych w budynkach mieszczących się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (). Wykonane prace remontowe znajdują się na liście Załącznika nr 15 do Ustawy o podatku od towarów i usług. Uregulowanie zobowiązania z tego tytułu wymaga (zgodnie z wprowadzonymi 9 sierpnia 2019 roku zmianami do Ustawy) zastosowania mechanizmu podzielonej płatności.

Dodatkowo w piśmie z dnia 25 czerwca 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego następująco:

1. W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania, kiedy nastąpiło faktyczne wykonanie przedmiotowych prac remontowych, udokumentowanych fakturami w okresie 2015-2017 Wnioskodawca wskazał, że powyższe zobowiązania zostały faktycznie wykonane przez kontrahentów w latach 2015-2017. Bezpośrednio po zakończeniu robót zostały wystawione faktury za wykonane remonty w budynkach mieszczących się w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej (). Niestety zapłaty nie nastąpiły, ponieważ komornik zablokował konta Spółdzielni Mieszkaniowej ().
2. Odpowiadając na pytanie dotyczące wskazania, czy faktury dokumentujące wykonanie usług remontowych (pomniejszonych o 20% wartości wierzytelności głównej) opiewają na kwotę należności ogółem brutto przekraczającą 15.000 zł lub jej równowartość, Wnioskodawca wskazał, że faktury dotyczą usług remontowych i opiewają na kwotę brutto powyżej 15 000 zł. Część z tych faktur to kaucje zatrzymane, nie przekraczające 15 000 zł.
3. Odnosząc się do pytania w zakresie wskazania czy Wykonawca prac remontowych jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, Wnioskodawca wskazał, że faktury wystawione są przez kontrahentów, którzy są podatnikami VAT.
4. Odpowiadając na pytanie Organu dotyczące wskazania, czy faktury dokumentujące wykonanie usług remontowych obejmują kwotę netto wraz z wykazanym podatkiem VAT czy zostały rozliczone z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia (czy prace remontowe udokumentowane fakturą mieściły się w obowiązującym wówczas załączniku nr 14), Wnioskodawca wskazał, że faktury te nie zostały rozliczone z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do rat zatwierdzonych przez Sąd zapisami postanowienia układowego Wnioskodawca ma obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 27 maja 2020 r.), w związku z umorzeniem 20% wartości zobowiązań, które obejmowały okres 2015-2017, a więc okres przed wprowadzeniem zmian do ustawy oraz trudnościami ze wskazaniem dokładnej kwoty netto oraz podatku VAT (po dokonaniu umorzenia) mechanizm podzielonej płatności nie powinien mieć zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towaróww rozumieniu art. 7 ().

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarówi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r., w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zostały wprowadzone z dniem 1 lipca 2018 r. ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62), zawierającą m.in. nowy blok przepisów ujętych w rozdziale 1a w art. 108a - 108d ustawy.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751) wprowadziła z dniem 1 listopada 2019 r. zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy - obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r. - przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy faktura powinna zawierać wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy stanowiący Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację mechanizm podzielonej płatności.

Należy zwrócić uwagę na treść art. 10 ww. ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r., zgodnie z którym, w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług, wymienionych w załączniku nr 11 lub załączniku nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, dokonanych:

1. przed dniem 1 listopada 2019 r., dla których obowiązek podatkowy powstał lub faktura została wystawiona po dniu 31 października 2019 r.,
2. po dniu 31 października 2019 r., dla których faktura została wystawiona przed dniem 1 listopada 2019 r.

- stosuje się przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, ust. 1c-1h i 22b, art. 18c ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a i b, art. 99 ust. 9, art. 101a, art. 102 ust. 3, art. 106e ust. 1 pkt 18 i ust. 4 pkt 1 oraz art. 108 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy.

Podkreślenia wymaga fakt, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy.

Jednocześnie będzie funkcjonował dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, z późn. zm.).

Ze złożonego wniosku wynika, że zgodnie z Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 29 czerwca 2018 r. zatwierdzono układ Zgromadzenia Wierzycieli Spółdzielni Mieszkaniowej (). Z zapisów postanowienia wynika obowiązek Spółdzielni wywiązywania się z bieżących płatności oraz spłaty zobowiązań powstałych w latach 2015-2017 w równych 12 ratach kwartalnych pomniejszonych o 20 % wierzytelności głównej. Powyższe zobowiązania stanowią faktury z okresu 2015-2017 (w latach 2015-2017 roboty zostały faktycznie wykonane oraz bezpośrednio po zakończeniu prac zostały wystawione faktury) dotyczące prac remontowych w budynkach mieszczących się w zasobach spółdzielni. Faktury zostały wystawione przez kontrahentów będących podatnikami VAT, dotyczą prac remontowych znajdujących się na liście załącznika nr 15 objętego stosowaniem mechanizmu podzielonej płatności i opiewają na kwotę powyżej 15 000 brutto.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy dokonując płatności dotyczących spłaty układu Wierzycieli Spółdzielni Mieszkaniowej () jest zobowiązany do dokonania płatności z zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu po 1 listopada 2019 roku, tj. z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Stosownie do treści art. 19 a ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że rozliczenie wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej powinno dokonać się zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w okresie, w którym przedmiotowa usługa została wykonana. Faktura natomiast stanowi dokument potwierdzający określoną czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usługi i w tym znaczeniu ma charakter wtórny. Tak więc, w przypadku wykonania usługi budowlanej dla sposobu opodatkowania i udokumentowania tej czynności decydujący jest moment wykonania usługi, który jest nadrzędny w stosunku do funkcji faktury, jaką jest potwierdzenie określonego zdarzenia podatkowego. W przedmiotowym przypadku, jak wskazał Wnioskodawca, faktyczne wykonanie przedmiotowych usług nastąpiło w latach 2015-2017 i bezpośrednio po zakończeniu robót zostały wystawione faktury.

Biorąc pod uwagę opis analizowanej sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące metody podzielonej płatności, które weszły w życie z dniem 1 listopada 2019 r. stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie w sytuacji gdy Wnioskodawca wywiązując się z zapisów postanowienia realizuje spłaty wierzytelności układu ratalnego nie ma obowiązku dokonywania płatności za nabywane usługi metodą podzielonej płatności, o której mowa w art. 108a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że płatności za prace remontowe udokumentowane prawidłowo wystawionymi fakturami na kwoty należności ogółem przekraczające 15.000 zł brutto i dotyczące usług wykonanych przed dniem 1 listopada 2019 r., o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, należy stosować przepisy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 października 2019 r.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że do rozliczenia płatności dotyczących spłaty układu Wierzycieli Spółdzielni Mieszkaniowej () Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności, należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej