Temat interpretacji

brak opodatkowania sprzedaży działek gruntowych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem 26 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntowych o numerach: x, x, x, x jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntowych o numerach: x, x, x, x. Wniosek został uzupełniony pismem z 26 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 14 maja 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.216.2020.1.ASZ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 26 maja 2020 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1 września 2010 r. Wnioskodawca dokonał zakupu gruntu rolnego nr ewidencyjny X o powierzchni 1,8826 ha od Agencji Rynku Rolnego.

W październiku 2017 r. Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od rodziców grunt rolny przylegający do ww. gruntu o numerze ewidencyjnym Y o powierzchni 3,11 ha z drogą nr ewidencyjny Z przebiegającą od drogi publicznej do darowanego gruntu.

Działka nr X jest porośnięta siewką brzozową, natomiast działka Y jest użytkowana i z tego tytułu Wnioskodawca korzysta z dopłat bezpośrednich.

Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT.

Grunt o numerze ewidencyjnym X Wnioskodawca nabył z zamiarem wybudowania w przyszłości domu dla swojej rodziny.

Wnioskodawca mieszka wraz z żoną i dziećmi w bardzo bliskim sąsiedztwie opisanych gruntów, po przeciwnej stronie drogi w domu, który otrzymał w darowiźnie od rodziców w 2013 r.

W przeszłości Wnioskodawca miał dostęp do działki nr X z drogi gminnej, która przebiegała z boku gruntu. Ta jednak z uwagi na to, że rzadko z niej korzystano, zarosła samosiejkami. Wnioskodawca zwrócił się do Gminy o odtworzenie tej drogi. Gmina nie zgodziła się na to, argumentując to wysokim kosztem.

W związku z tym, że w przeciągu kilku ostatnich lat w bliskim sąsiedztwie gruntów, których Wnioskodawca jest właścicielem wybudowano 3 domu jednorodzinne, a obecnie powstaje ich jeszcze kilka, wzrosło zainteresowanie gruntem Wnioskodawcy. Kilka osób zwróciło się do Wnioskodawcy z propozycją zakupu działek z przeznaczeniem pod budowę domu.

Wnioskodawca zwrócił się więc do Urzędu Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla całości gruntów. Po uzyskaniu decyzji stwierdzającej przeznaczeniu gruntu na cele zabudowy mieszkalnej, Wnioskodawca dokonał podziału części gruntu, wydzielając 8 działek.

Aby uzyskać dostęp do dalszej części gruntów Wnioskodawcy, znajdujących się za terenem wyznaczonych działek, które w dalszym ciągu zamierza wykorzystywać w działalności rolniczej, Wnioskodawca zmuszony był przedłużyć drogę, którą wcześniej już posiadał. Droga ta umożliwi również dostęp do wydzielonych 6 działek.

Do gruntu Wnioskodawcy o numerze ewidencyjnym Y przylega grunt będący w posiadaniu brata Wnioskodawcy (również otrzymany w darowiźnie od rodziców). Na prośbę brata Wnioskodawca wydzielił drogę wewnętrzną, aby uzyskać dostęp do swojego gruntu od strony drogi. Droga ta umożliwi również dostęp do dwóch wytyczonych działek. Ww. drogi nie zostały utwardzone.

Obecnie Wnioskodawca ma kupców na 4 działki wydzielone z gruntu o numerze ewidencyjnym X i te byłyby przedmiotem sprzedaży. Jeżeli inne osoby będą zainteresowane czterema pozostałymi, to Wnioskodawca dokona ich sprzedaży.

Wnioskodawca nie zamierza podejmować żadnych działań polegających na uzbrojeniu terenu, ogrodzeniu, usunięciu drzew, odchwaszczeniu albo działań marketingowych.

Z uwagi na to, że w bliskiej okolicy rozpoczęto budowy domów jednorodzinnych, pojawiła się możliwość uzyskania wyższej ceny za sprzedaż gruntu Wnioskodawcy i dlatego postanowił on skorzystać z tej okazji. Podział gruntu na działki umożliwi uzyskania wyższej łącznej ceny.

Wnioskodawca nie zamierza dokonywać dalszego podziału gruntów rolnych, nigdy też wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów. Środki otrzymane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na remont domu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca prowadził indywidualną działalność gospodarczą w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 31 maja 2017 r. Od dnia 1 czerwca 2017 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą.

Przedmiotem prowadzonej działalności nigdy nie był ani nie jest obrót nieruchomościami.

Na pytanie Organu: Czy Wnioskodawca był/jest rolnikiem ryczałtowym jeśli tak to od kiedy, w jakim okresie?

Wnioskodawca odpowiedział: 1 września 2010 r. nabyłem grunt rolny o powierzchni 1,8826 ha od Agencji Rynku Rolnego z zamiarem budowy domu. Grunt ten porośnięty był samosiewkami i nie był przeze mnie uprawiany. W 2017 r. otrzymałem w darowiźnie od rodziców grunt rolny w ilości 3,11 ha . W 2018 r. zgłosiłem się jako producent rolny i uprawiałem tą ziemię tj. 3,11 ha otrzymując dopłaty.

Wnioskodawca nie dokonuje i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz nie świadczy i nie świadczył usług rolniczych. Wytworzone produkty rolne Wnioskodawca wykorzystuje we własnym gospodarstwie rolnym.

Na pytanie Organu: Proszę o jednoznaczne wskazanie numeru działek mających być przedmiotem planowanej sprzedaży?

Wnioskodawca odpowiedział: Przedmiotem planowanej sprzedaży mają być działki o numerach: x, x, x, x. W przyszłości być może dokonam sprzedaży następnych czterech działek o numerach: y, y, y, y.

Na pytanie Organu: W jaki sposób Wnioskodawca wykorzystywał/wykorzystuje/będzie wykorzystywał do momentu sprzedaży działki będące przedmiotem planowanej transakcji?

Wnioskodawca odpowiedział: Działki o nr x, x, x, x nie były przeze mnie wykorzystywane. Porastają je samosiejki i do czasu ich sprzedaży nie będą wykorzystywane. Natomiast działki o nr y, y, y, y są wykorzystywane rolniczo i tak pozostaną do czasu przyszłej ewentualnej sprzedaży.

Na pytanie Organu: Czy mające być przedmiotem sprzedaży wydzielone działki (jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego 4 działki wydzielone z gruntu nr ewid.X ) były lub będą do momentu sprzedaży wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej, to jest czy z ww. gruntu Wnioskodawca dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na tych działkach? (Proszę wskazać odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży).

Wnioskodawca odpowiedział: Działki wydzielone z gruntu nr ewid. X o numerach x, x, x, x nigdy nie były wykorzystywane do działalności rolniczej w związku z tym nie dokonywałem sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na tych działkach.

Na pytanie Organu: Czy działki mające być przedmiotem sprzedaży były przedmiotem najmu/dzierżawy/ nieodpłatnego użyczenia (lub innej czynności), jeżeli tak to w jakich okresach Wnioskodawca wynajmował/wydzierżawiał/użyczał przedmiotowy grunt (czy ewentualnym najemcą był podmiot gospodarczy)?

Wnioskodawca odpowiedział: Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i nieodpłatnego użyczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek objętych wnioskiem stanowić będzie zarząd majątkiem własnym i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też będzie stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że działania zmierzające do sprzedaży działek stanowią zarząd majątkiem prywatnym, a nie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonując w 2010 r. zakupu gruntu, zamiarem Wnioskodawcy było stworzenie w przyszłości miejsca, w którym mógłby się osiedlić z rodziną. Wnioskodawca zamieszkiwał w tym okresie razem z żoną u jego rodziców w bliskiej odległości. Wnioskodawca zamierzał się usamodzielnić i wybudować dom. Taki był cel zakupu gruntu. Ponieważ rodzice w 2013 r. darowali Wnioskodawcy dom, jego plany też uległy zmianie. Postanowił mieszkać w tym domu i zrezygnował z budowy.

Grunt, który Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie był w posiadaniu rodziców od 1984 r. Wnioskodawca od dawna wiedział, że otrzyma tą część ziemi, która graniczy z zakupionym wcześniej gruntem. To też było powodem, że Wnioskodawca zdecydował się na jego zakup. Akt darowizny dokonany był w 2017 r. ale grunt przeznaczony był Wnioskodawcy już dawno.

Żaden z gruntów, który był własnością Wnioskodawcy nie został nabyty w celach odsprzedaży. Wnioskodawca uważa, że chęć spożytkowania go w celach prywatnych wyklucza jakąkolwiek działalność gospodarczą.

Po podziale tego gruntu na działki przed ich sprzedażą Wnioskodawca nie zamierzał dokonywać żadnych działań, w wyniku których nastąpi wzrost ich wartości, tj. podłączenia do sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej itp. Działki Wnioskodawca zamierza sprzedawać okazjonalnie.

Wnioskodawca uważa, że czynności dokonane przed sprzedażą działek polegające na ich wydzieleniu i okazjonalnej sprzedaży nie czynią z niego podatnika podatku VAT, a stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę to nie są działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Byłoby tak, gdyby Wnioskodawca dokonał zakupu gruntu z zamiarem sprzedaży, dokonał uzbrojenia terenu, prowadził działania marketingowe (przez pośrednika sprzedaży nieruchomości) itp.

Aby potraktować sprzedaż działek jako aktywność handlową, musi nastąpić ciąg różnych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednych z nich.

Grunty rolne Wnioskodawca kupił 10 lat temu i jego zamiarem nie była ich sprzedaż. Ten zamiar pojawił się obecnie, gdyż zmieniły się życiowe plany Wnioskodawcy, a w bliskim otoczeniu jego gruntu zaczęły powstawać nowe dom jednorodzinne. To spowodowało, że grunt Wnioskodawcy zyskał na wartości i Wnioskodawca może sprzedać go obecnie za wyższą cenę.

Wnioskodawca nie nabył gruntu z zamiarem sprzedaży z zyskiem. W momencie zakupu gruntu znajdujące się w sąsiedztwie były gruntami rolnymi i nikt nie dokonywał budowy domu.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, nie jest działalnością handlową. Nabycie gruntów dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb i nie miało żadnego związku z działalnością handlową.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że dokonując sprzedaży działek, nie prowadzi działalności gospodarczej, a ich sprzedaż nie podlega podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Podkreślić należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12. 2006, str. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca nie będzie zachowywał się jak handlowiec, a podejmowane przez niego czynności będą stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

Należy wskazać, że w niniejszej sprawie, brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia 4 działek wydzielonych z gruntu nr ewid. X, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Zainteresowany nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Z wniosku wynika, że 1 września 2010 r. Wnioskodawca dokonał zakupu gruntu rolnego nr ewidencyjny X o powierzchni 1,8826 ha od Agencji Rynku Rolnego. Dokonując w 2010 r. zakupu gruntu, Wnioskodawca zamierzał wybudować dom. Ponieważ w 2013 r. rodzice darowali Wnioskodawcy dom, jego plany uległy zmianie.

Wnioskodawca niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług zawiesił działalność gospodarczą, której przedmiotem nigdy nie był ani nie jest obrót nieruchomościami.

Wnioskodawca wskazał, że nie zamierza podejmować żadnych działań polegających na uzbrojeniu terenu, ogrodzeniu, usunięciu drzew, odchwaszczeniu albo działań marketingowych. Wnioskodawca podzielił grunt na działki, co umożliwi uzyskania wyższej łącznej ceny. Wnioskodawca nie zamierza dokonywać dalszego podziału gruntów rolnych, nigdy też wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów. Środki otrzymane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na remont domu. Działki o nr x, x, x, x nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane. Porastają je samosiejki i do czasu ich sprzedaży nie będą wykorzystywane, w tym do działalności rolniczej w związku z tym Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na tych działkach. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i nieodpłatnego użyczenia.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Zainteresowanego działek wydzielonych z gruntu o numerze ewidencyjnym X o następujących numerach: x, x, x, x nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży tych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie, sprzedaż przedmiotowych działek należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, dokonując sprzedaży działek o numerach: x, x, x, x Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy i w konsekwencji opisane zbycie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ()za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej