Temat interpretacji

- czy w opisanym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia Podatnika do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację (dot. pytania nr 1); - czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust. 1 ustawy o VAT (dot. pytania nr 2).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 marca 2020 r. (data wpływu 6 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy w opisanym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia Podatnika do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację (dot. pytania nr 1) - jest nieprawidłowe
• ustalenia czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust. 1 ustawy o VAT (dot. pytania nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: ustalenia czy w opisanym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia Podatnika do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację (dot. pytania nr 1) oraz ustalenia czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a pkt 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust 1 ustawy o VAT (dot. pytania nr 2).

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie pasażerskiego transportu lądowego miejskiego i podmiejskiego (PKD 4931Z), usług związanych z turystyką (PKD 7912Z, 7990Z, 7911A, 7990A, 7990B), a także wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych, furgonetek i innych z wyłączeniem motocykli (PKD 7711Z, 7712Z). Oferta świadczonych usług przez podatnika obejmuje m.in. transfery lotniskowe na trasie (.), transfery z (), jak również wycieczki do ().

Podatnik posiada flotę samochodową, która na dzień składania wniosku obejmuje:

• 25 szt. - Mercedes Vito (osobowe do 3,5t)
• 2 szt. - BMW - seria 3 (osobowe do 3,5t)
• 12 szt. - Mercedes Sprinter
• 3 szt. - Autobus Setra

Samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony są przeznaczone do przewozu 9 osób łącznie z kierowcą. Wykorzystywane są do obsługi transferów, w tym lotniskowych i wycieczek krajowych. Ich średniomiesięczny przebieg wynosi około 4000 kilometrów.

Siedziba Wnioskodawcy mieści się w (), natomiast głównym miejscem prowadzenia działalności jest Miasto ().

Z uwagi na brak miejsc parkingowych w obrębie głównego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy (centrum .), jak również w związku ze specyfiką prowadzonej działalności, samochody osobowe parkowane są w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracowników. Pracownicy wykonują pracę w zadaniowym systemie czasu pracy. Czas pracy pracowników rozpoczyna się od momentu uruchomienia silnika i wyjazdu do miejsca odbioru klientów (każdorazowo inne miejsce wskazane przez klienta), a kończy się w momencie zaparkowania samochodu w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika.

Samochody wykorzystywane są wyłącznie w celach służbowych, a ich parkowanie jest korzystne jedynie dla Podatnika i nie służy zaspokojeniu prywatnych potrzeb pracownika w postaci dojazdu do pracy. Parkowanie w pobliżu miejsca zamieszkania jest korzystne dla Podatnika ze względu na możliwość zapewnienia najwyższego poziomu bezpieczeństwa firmowemu mieniu powierzonemu kierowcom, zminimalizowanie czasu potrzebnego na zrealizowanie usług, a także zapewnienie, że pojazd jest właściwie przygotowany do świadczenia usług (czystość wewnątrz jak i na zewnątrz, o którą pracownik ma obowiązek zadbać każdego dnia przed odbiorem klienta, w ramach swoich obowiązków służbowych). Dodatkowo Spółka wprowadziła regulamin, którym zobowiązano pracowników do wykorzystywania ww. pojazdów wyłącznie na cele działalności gospodarczej Podatnika. W regulaminie zakazane zostaną przejazdy prywatne, a także powierzanie samochodu do używania innym osobom. Pojazdy w żadnym wypadku nie będą mogły być wykorzystywane do celów prywatnych. Zastrzeżona zostanie także możliwość kontrolowania sposobu wykorzystania przekazanych pojazdów oraz odpowiedzialność pracowników za naruszenie postanowień regulaminu. Dodatkowa Wnioskodawca zawrze z pracownikami umowy powierzenia samochodu służbowego.

U podatnika został stworzony dział logistyki, który obejmuje 7 pracowników.

Dział ten odpowiedzialny jest za racjonalne i najbardziej ekonomiczne zaplanowanie wykorzystania samochodów do transferów lub wycieczek. Na bieżąco kontroluje również trasy wykonywane przez samochody. We wszystkich samochodach zamontowane są GPS-y, co pozwala na bieżącą kontrolę lokalizacji pojazdów. Niejednokrotnie zdarzają się zlecenia ad hoc. Wówczas logistyka analizuje, biorąc pod uwagę czas pracy pracowników, zaplanowane zlecenia oraz odległość, w jakiej znajdują się pojazdy i pracownicy, który samochód i kierowca mogą obsłużyć zlecenie. Zgodnie z obowiązującymi kierowców normami, ich dzień pracy rozpoczyna się na przydomowym parkingu jeszcze przed wyruszeniem po klienta, a kończy w tym samym miejscu po wykonaniu ostatniego zaplanowanego na ten dzień zadania. Przed wyjazdem po klientów, pracownik zobowiązany jest odpowiednio przygotować samochód do jazdy i świadczenia w nim przewozu (wysprzątanie, odkurzenie pojazdu). Z uwagi na położenie głównego miejsca prowadzenia działalności Spółki (centrum () jest to rozwiązanie niezwykle korzystne dla Pracodawcy - Wnioskodawcy, gdyż nie dysponuje on faktyczną bazą parkingową umożliwiającą wykonanie tych czynności na terenie takiej bazy.

Firma dostarczająca GPS-y zapewnia możliwość wygenerowania ewidencji przebiegu pojazdów, która zawiera następujące elementy:

• numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
• dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
• stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
• wpis dotyczący każdego wykorzystania pojazdu, obejmujący:
• kolejny numer wpisu,
• datę i cel wyjazdu,
• opis trasy (skąd - dokąd),
• liczbę przejechanych kilometrów, o imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem;
• liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Dotychczas od wydatków z tytułu używania samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony Podatnik odliczał 50% podatku naliczonego. Samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, dlatego podatnik wprowadził Regulamin dotyczący użytkowania floty samochodowej, generować i prowadzi ewidencję przebiegu pojazdów, w celu uzyskania możliwości odliczania 100% VAT-u naliczonego. W razie udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca nie wyklucza zmian obowiązujących kierowców norm czasu pracy w ten sposób, że początkiem świadczenia pracy w danym dniu będzie wyjazd z bazy znajdującej się w głównym miejscu prowadzenia działalności Spółki, a zakończenie świadczenia pracy następować będzie z chwilą powrotu kierowcy do bazy po wykonaniu zaplanowanych na dany dzień zadań. Wobec zaistniałych wątpliwości odnośnie obecnego stanu faktycznego (pytania 1 - 2) oraz stanu przyszłego (pytania 3-4), Podatnik musi uzyskać stanowisko Organu Skarbowego przed rozpoczęciem dokonywania 100% odliczeń VAT z tytułu wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych o dopuszczalnej masie poniżej 3,5 tony, wobec czego skierowanie niniejszego wniosku jest konieczne i uzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(oznaczone jak we wniosku):

1. Czy w opisanym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia Podatnika do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację?
2. Czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a pkt 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust. 1 ustawy o VAT? Czy ewidencja przebiegu pojazdu musi być potwierdzona przez pracownika?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Podatnicy od wydatków dotyczących używania osobowych samochodów, co do zasady mają prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT wynikającej z otrzymanej faktury. W określonych okolicznościach podatnikom przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT, tj. 100%. Dotyczy to m.in. przypadku wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174) - pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika ewidencją przebiegu pojazdów, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ponadto konieczne jest złożenie do naczelnika urzędu skarbowego informacji VAT-26.

Fakt parkowania samochodów osobowych w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika nie wyklucza możliwości pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z ich eksploatacją. Wnioskodawca zabezpieczył się bowiem przed ryzykiem użytku prywatnego tych samochodów poprzez ich monitorowanie oraz wprowadzenie regulaminu użytkowania samochodów zakazującego używania samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Podatnika i wprowadzający kary za naruszenie tego zakazu.

Pracownicy pracują w zadaniowym systemie czasu pracy, a ich czas pracy liczony jest od wyjazdu z miejsca, w którym zaparkowane było auto, a kończy się w momencie zaparkowania samochodu po wykonanych zleceniach.

Wnioskodawca nie posiada parkingu, na którym służbowe samochody osobowe mogłyby być parkowane. Charakter działalności wymusza na Wnioskodawcy, aby był elastyczny. Niejednokrotnie występują zlecenia ad hoc. Czas reakcji na takie zlecenie, w przypadku gdyby kierowca nie miał samochodu służbowego w miejscu zamieszkania, wydłużyłby się znacznie, a to spowodowałoby, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę byłyby mniej konkurencyjne.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, wykorzystywanych tylko do celów związanych z działalnością gospodarczą, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika, nie pozbawia go prawa do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację.

Powyższe stanowisko potwierdzają następujące wyroki Sądów:

• WSA w Krakowie w wyroku z 20 stycznia 2015 r., I SA/Kr 1834/14,
• NSA wyrok z dnia 10 maja 2017 r., sygn. akt I FSK 2283/15,
• NSA wyrok z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 234/16,
• NSA wyrok z dnia 6 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 790/16.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86a pkt 7 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego,
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji,
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji,
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   • kolejny numer wpisu,
   • datę i cel wyjazdu,
   • opis trasy (skąd - dokąd),
   • liczbę przejechanych kilometrów,
   • imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
   -potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.
   
   

Ustawodawca w powyższym przepisie wymienia elementy treściowe ewidencji. Nie precyzuje ani formy prowadzenia ewidencji, ani wzoru samej ewidencji. Aplikacja służąca do obsługi GPS udostępniana przez dostawcę usługi daje możliwość wygenerowania miesięcznej ewidencji zawierającej wszystkie powyższe elementy. Wpis, o którym mowa w pkt 4 ww. przepisu również generowany jest automatycznie z aplikacji GPS. Ustawodawca wskazując elementy ewidencji przebiegu pojazdu, obliguje Podatnika do jej zweryfikowania i potwierdzenia na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności osoby kierującej pojazdem. Nie nakłada obowiązku polegającego na potwierdzeniu przez Pracownika wykonania każdej trasy.

Jeśli tylko w ewidencji znajdują się dane wymienione powyżej, to niezależnie od tego, w jaki sposób zostały one utrwalone (czy z wykorzystaniem systemu GPS, czy też komputerowo lub ręcznie), ewidencja spełnia warunki określone w przepisie.

Wnioskodawca ma bieżącą kontrolę nad wykorzystywaniem samochodów osobowych w firmie. Pracownicy są zobligowani do zidentyfikowania się przed rozpoczęciem jazdy samochodem poprzez przyłożenie imiennej karty do czytnika znajdującego się w pojeździe. Dział logistyki prowadzi w odrębnym programie spis wszystkich tras, który zawiera miejsce ich rozpoczęcia i zakończenia, przystanki (odbiór Klientów np. z hoteli), jak również imię i nazwisko kierowcy oraz numer rejestracyjny samochodu.

Wnioskodawca wyznaczy pracownika, który będzie odpowiedzialny za bieżącą weryfikację ewidencji przebiegu pojazdów Osoba ta będzie miała za zadanie sprawdzenie, czy trasy danego samochodu zarejestrowane przez GPS są zbieżne z zaewidencjonowanymi przez dział logistyki oraz czy występuje zbieżność oznaczenia kierowcy.

Zdaniem Wnioskodawcy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a pkt 7, jednak z wpisem o którym mowa w pkt 4 wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, weryfikowana na bieżąco przez wyznaczoną osobę odpowiedzialną, a następnie zweryfikowana i potwierdzona przez podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymóg dotyczący ewidencji przebiegu pojazdu określony w art. 86a pkt 4 ust 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji GPS nie musi być podpisana przez pracownika, bowiem Ustawodawca nie nakłada obowiązku podpisania ewidencji przez pracownika, a jedynie przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w zakresie ustalenia czy w opisanym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia Podatnika do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację (dot. pytania nr 1)
• prawidłowe w zakresie ustalenia czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust. 1 ustawy o VAT (dot. pytania nr 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Na podstawie art. 2 pkt 34 ustawy przez pojazdy samochodowe należy rozumieć pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   • jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd - dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
   • potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.
   
   

Stosownie do art. 86a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

1. jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd;
2. obejmuje:
   
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel udostępnienia pojazdu,
   3. stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
   6. imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Jak wynika z art. 86a ust. 17 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie pasażerskiego transportu lądowego miejskiego i podmiejskiego, usług związanych z turystyką, a także wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych, furgonetek i innych z wyłączeniem motocykli.

Podatnik posiada flotę samochodową, która na dzień składania wniosku obejmuje:

• 25 szt. - Mercedes Vito (osobowe do 3,5t)
• 2 szt. - BMW - seria 3 (osobowe do 3,5t)
• 12 szt. - Mercedes Sprinter
• 3 szt. - Autobus Setra

Samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony są przeznaczone do przewozu 9 osób łącznie z kierowcą. Wykorzystywane są do obsługi transferów, w tym lotniskowych i wycieczek krajowych. Siedziba Wnioskodawcy mieści się w (), natomiast głównym miejscem prowadzenia działalności jest Miasto ().

Z uwagi na brak miejsc parkingowych w obrębie głównego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy (centrum .), jak również w związku ze specyfiką prowadzonej działalności, samochody osobowe parkowane są w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracowników. Pracownicy wykonują pracę w zadaniowym systemie czasu pracy. Czas pracy pracowników rozpoczyna się od momentu uruchomienia silnika i wyjazdu do miejsca odbioru klientów (każdorazowo inne miejsce wskazane przez klienta), a kończy się w momencie zaparkowania samochodu w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika.

Samochody wykorzystywane są wyłącznie w celach służbowych, a ich parkowanie jest korzystne jedynie dla Podatnika i nie służy zaspokojeniu prywatnych potrzeb pracownika w postaci dojazdu do pracy. Parkowanie w pobliżu miejsca zamieszkania jest korzystne dla Podatnika ze względu na możliwość zapewnienia najwyższego poziomu bezpieczeństwa firmowemu mieniu powierzonemu kierowcom, zminimalizowanie czasu potrzebnego na zrealizowanie usług, a także zapewnienie, że pojazd jest właściwie przygotowany do świadczenia usług (czystość wewnątrz jak i na zewnątrz, o którą pracownik ma obowiązek zadbać każdego dnia przed odbiorem klienta, w ramach swoich obowiązków służbowych). Dodatkowo Spółka wprowadziła regulamin, którym zobowiązano pracowników do wykorzystywania ww. pojazdów wyłącznie na cele działalności gospodarczej Podatnika. W regulaminie zakazane zostaną przejazdy prywatne, a także powierzanie samochodu do używania innym osobom. Pojazdy w żadnym wypadku nie będą mogły być wykorzystywane do celów prywatnych. Zastrzeżona zostanie także możliwość kontrolowania sposobu wykorzystania przekazanych pojazdów oraz odpowiedzialność pracowników za naruszenie postanowień regulaminu. Dodatkowa Wnioskodawca zawrze z pracownikami umowy powierzenia samochodu służbowego. U podatnika został stworzony dział logistyki, który obejmuje 7 pracowników. Dział ten odpowiedzialny jest za racjonalne i najbardziej ekonomiczne zaplanowanie wykorzystania samochodów do transferów lub wycieczek. Na bieżąco kontroluje również trasy wykonywane przez samochody. Z uwagi na położenie głównego miejsca prowadzenia działalności Spółki (centrum (.) jest to rozwiązanie niezwykle korzystne dla Pracodawcy - Wnioskodawcy, gdyż nie dysponuje on faktyczną bazą parkingową umożliwiającą wykonanie tych czynności na terenie takiej bazy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania czy w opisanej sytuacji ma zastosowanie art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i Wnioskodawca ma możliwość pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków ponoszonych na eksploatację samochodów osobowych, o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 ton, w przypadku gdy samochody te są parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również określony w art. 86 ust. 12 ustawy wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do opisanych we wniosku samochodów osobowych, użytkowanych przez pracowników Wnioskodawcy, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Wnioskodawca nie będzie mieć prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych z nimi związanych.

Opisany we wniosku sposób wykorzystania samochodów osobowych i ich nadzór kontrolny wprowadzony przez Wnioskodawcę nie jest wystarczający aby przyjąć, że samochody osobowe użytkowane przez pracowników są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Należy bowiem zauważyć, że samo parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania (przez rozpoczęciem i po zakończeniu wyjazdu służbowego), co do zasady, pozwala pracownikowi na potencjalne wykorzystanie samochodu do jego celów prywatnych. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. W żaden sposób nie zmienia tego wprowadzony regulamin, którym zobowiązano pracowników do wykorzystywania ww. pojazdów wyłącznie na cele działalności gospodarczej Podatnika.

Zatem samochody osobowe użytkowane przez pracowników Wnioskodawcy w opisany powyżej sposób (w szczególności parkowanie w miejscu zamieszkania) nie można uznać, że będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Wnioskodawca stosownie do art. 86a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy nie będzie mieć prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych z nimi związanych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1 jest nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2, dotyczą ustalenia czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że firma dostarczająca GPS-y zapewnia możliwość wygenerowania ewidencji przebiegu pojazdów, która zawiera następujące elementy:

• numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
• dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
• stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
• wpis dotyczący każdego wykorzystania pojazdu, obejmujący:
• kolejny numer wpisu,
• datę i cel wyjazdu,
• opis trasy (skąd - dokąd),
• liczbę przejechanych kilometrów,
• imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem;
• liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Pracownicy są zobligowani do zidentyfikowania się przed rozpoczęciem jazdy samochodem poprzez przyłożenie imiennej karty do czytnika znajdującego się w pojeździe. Dział logistyki prowadzi w odrębnym programie spis wszystkich tras, który zawiera miejsce ich rozpoczęcia i zakończenia, przystanki (odbiór Klientów np. z hoteli), jak również imię i nazwisko kierowcy oraz numer rejestracyjny samochodu.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wyjaśnić, że ewidencja przebiegu pojazdu może być prowadzona również w formie elektronicznej. W takim przypadku dokonywanie w niej wpisów oraz potwierdzenie autentyczności tych wpisów jeśli wpisów dokonuje kierujący pojazdem niebędący podatnikiem może być dokonywane w formie elektronicznej. Prawidłowo prowadzona ewidencja powinna zawierać elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT.

Zapis w ewidencji przebiegu pojazdu z punktu widzenia potwierdzenia wykorzystania pojazdu do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej podatnika nie powinien wzbudzać wątpliwości. Co istotne, w przypadku wadliwości prowadzonej ewidencji (np. niepełne zapisy, luki w poszczególnych pozycjach, sprzeczne zapisy, niezgodność w zakresie stanu licznika ze stanem rzeczywistym, itp.) nie będzie spełniona jedna z przesłanek warunkujących uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Będzie to oznaczać, że podatnikowi przysługiwać będzie w takim przypadku jedynie prawo do ograniczonego odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków ponoszonych od początku używania tego pojazdu. Jednocześnie samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu nie jest jedynym i wystarczającym warunkiem, którego spełnienie uprawnia do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych.

Wnioskodawca wskazuje, że prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu za pomocą aplikacji GPS będzie zawierała wszystkie elementy wymagane przepisem art. 86a ust. 7 ustawy, jedynie wpis, o którym mowa w pkt 4 ww. przepisu, będzie dokonywany automatycznie przez aplikację GPS a nie osobę kierująca pojazdem. Jednocześnie osoba kierująca pojazdem pracownik jest zobligowana do zidentyfikowania się przed rozpoczęciem jazdy powierzonym samochodem poprzez przyłożenie imiennej karty do czytnika znajdującego się w pojeździe. Natomiast Wnioskodawca na koniec każdego miesiąca weryfikuje i potwierdza prowadzoną ewidencję.

Przepisy podatku od towarów i usług nie precyzują formy prowadzenia ewidencji a jedynie wskazują jakie konkretnie elementy powinna zawierać ewidencja. Zatem, skoro jak wskazuje Wnioskodawca prowadzona ewidencja za pomocą aplikacji GPS będzie zawierać wszystkie elementy wymagane przepisem art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, to z uwagi na przywołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że będzie ona spełniać wymogi określone ww. przepisem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Ocena Stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych numerem 3 i 4 jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo stwierdzić należy, że powołane we wniosku orzeczenia Sądów Administracyjnych nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zatem powołane wyroki nie posiadają waloru wykładni powszechnej, co w praktyce oznacza, że nie stanowią one podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej